Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Σε είδα τόσες πολλές φορές να κλαις και να σκουπίζεις τα μάτια σου για να μη σε προσέξω, και μερικές φορές σκέφτηκα: Πώς είναι δυνατόν ένας ξένος άνθρωπος να με αγαπά και να με φροντίζει τόσο! Πως γίνεται; Φαίνεται όμως πως σ' αυτή την ζωή όλα μπορούν να συμβούν ακόμα και να συναντήσεις μια άλλη γυναίκα που να σε αγαπήσει όπως η ίδια σου η μητέρα. Δύο παράλληλες ιστορίες οι οποίες τέμνονται στο σημείο... ΑΓΑΠΗ. Ενα μυθιστόρημα που μιλάει για τη δύναμη της συνεισφοράς και πως αυτή μας απελευθερώνει. "Η ζωή σκηνοθετεί και ο ανθρώπινος θίασος ακολουθεί. Οι παρεμβάσεις τ...

Το βιβλίο αυτό, γράφτηκε σε μια χρονιά εξαιρετικά δύσκολη και μαύρη, πράγμα που αποτυπώνεται και στις ιστορίες που ακολουθούν. Δεν υπάρχουν παραμυθένιοι έρωτες και αξιοζήλευτες ζωές. Σ' αυτό το έργο βασιλεύουν τρία πράγματα: η πραγματικότητα, η κοινωνική αδικία και η αδιαφορία. Στο δρόμο γεννιούνται πολλές καταστάσεις που αξίζουν την προσοχή μας. Μια καλή κουβέντα ή μια βοήθεια που στα μάτια μας φαντάζει ανούσια, για τον απέναντι μπορεί να είναι ο λόγος για να ζήσει άλλη μια μέρα.

Ο στόχος κάθε βιβλίου λίγος πολύ προσδιορίζει τη θεματολογία που θα περιέχει. Στο βιβλίο "Δηλωτικό φορτίων πρακτορείου" θέλουμε να προσφέρουμε έναν οδηγό χρήσης, για κάθε έναν που χρησιμοποιεί αυτό το σπουδαίο έγγραφο διακίνησης που λέγεται δηλωτικό. Υπάρχουν πολλά όχι δικά μας, χαρακτηριστικά κομμάτια πληροφόρησης χρήσιμα στην σύνταξη, διακίνηση και κατάθεση του δηλωτικού, που δύσκολα μπορούν να συγκεντρωθούν εξ αιτίας της αρχής που τα νομοθετεί ή τα έχει ανάγκη. Κάθε μια αρχή έχει τη δική της φιλοσοφία λειτουργίας. Εμείς προσπαθήσαμε να δώσουμε όλα τα παραπάνω κομμάτια...

Η συγγραφέας συνεχίζει την προσέγγιση των θεατρικών συγγραφέων του 19ου αιώνα, πιστεύοντας όπως και στο πρώτο της βιβλίο, ότι αναβιώνει το ιστορικό και πολιτισμικό παρελθόν της συγκεκριμένης ιστορικής εποχής. Στο δεύτερο βιβλίο παρουσιάζεται ο Δημήτριος Οικονόμου Καλαποθάκης (1862-1921), Μανιάτης δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της φημισμένης εφημερίδας Εμπρός, πρόεδρος του Μακεδονικού Κομιτάτου και σημαντικός θεατρικός συγγραφέας.

Η συγγραφέας συνεχίζει την προσέγγιση των θεατρικών συγγραφέων του 19ου αιώνα, πιστεύοντας όπως και στο πρώτο της βιβλίο, ότι αναβιώνει το ιστορικό και πολιτισμικό παρελθόν της συγκεκριμένης ιστορικής εποχής. Στο δεύτερο βιβλίο παρουσιάζεται ο Δημήτριος Οικονόμου Καλαποθάκης (1862-1921), Μανιάτης δημοσιογράφος και ιδιοκτήτης της φημισμένης εφημερίδας Εμπρός, πρόεδρος του Μακεδονικού Κομιτάτου και σημαντικός θεατρικός συγγραφέας.

Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας αποφάσισε να στρέψει το διάνυσμα των δράσεών του προς το Παιδί. Κάθε δράση μας με πρωταγωνιστή το Παιδί στοχεύει στην καλλιέργεια των ταλέντων του και στην αξιοποίηση της έμφυτης κλίσης του προς τη δημιουργία. Στο εν λόγω βιβλίο παρουσιάζουμε το εγχείρημα της συνεργασίας μας με σχολεία της Α/βάθμιας και της Β/βάθμιας εκπαίδευσης με αφορμή το Έργο του Μπρεχτ.

Σκοπός του παρόντος είναι η παρουσίαση του θεσμών που εμπλέκονται στην Τοπική Αστυνόμευση ιστορικά, νομοθετικά και νομολογιακά, καθώς και προτάσεις για τη βελτίωση της λειτουργικότητας των συναρμόδιων υπηρεσιών με στρατηγικό σχέδιο, με στόχο να γίνει ορθότερη και αποτελεσματικότερη η αντιμετώπιση της παραβατικότητας σε τοπικό επίπεδο.

Η ζωή για να αποτυπωθεί στην τέχνη και να γίνει βιβλίο, τραγούδι ή πίνακας ζωγραφικής, συχνά έχει περάσει πρώτα δια πυρός και σιδήρου. Το Δια Πυρός και Σιδήρου είναι αυτή ακριβώς η διαδρομή στον αόρατο χρόνο. Είναι ένας εσωτερικός χάρτης. Η απελπισία, η απογοήτευση, η κατακρήμνιση, η πάλη με ότι με γοητεύει, η μάχη με τα ελαττώματα μου, η έλξη, η υποκρισία, ο θυμός, οι φίλοι που εχθρεύονται περίτεχνα, είναι οι τόποι του. Είναι η πίστη μου στο αδύνατο, με όλο το βάρος των συναισθημάτων που γεννούν οι κατ' επιλογήν καταστροφές. Με όλες τις ενοχές που γεννούν οι αποτυχίες....

Πώς μπόρεσε να το κάνει αυτό στο εαυτό της; Πώς αφέθηκε; Γιατί αγνόησε τα κλάματα, τις ικεσίες του εαυτού της για την έξοδο στο φως; Ποιό ήταν το λάθος που το πλήρωνε ξανά κάθε φορά με το θάνατο της ψυχής της; Αν είχε ζήσει αλλιώς, αν είχε οδηγήσει αλλιώς το τιμόνι των επιλογών της τώρα δεν θα είχε καταστρέψει τα πάντα γύρω της. Αυτός ο άνθρωπος δεν της είχε πει την αλήθεια...Η Μαρίνα έπραξε, επαναστάτησε, ευτύχισε, έκρυψε και κάθε φορά εναπόθετε στην ζωή το αντίστοιχο κέρμα. Τελικά... Άξιζε;

Το διαζύγιο, όπως και κάθε άλλη τραυματική κρίση, μπορεί να γίνει μια ευκαιρία για αναθεώρηση εαυτού και επιλογών, που συχνά οδηγεί σε μια πιο βελτιωμένη εκδοχή της ζωής. Οι γονείς οφείλουν να κάνουν βήματα μπροστά και να λειτουργήσουν έτσι ως πρότυπο για τα παιδιά τους, κάτι που θα βοηθήσει και τα ίδια να προχωρήσουν μπροστά και να ξεπεράσουν τον χωρισμό των γονιών τους.

[...] Αυτό που είναι φρέσκο στην υπόθεση είναι η σκοπιά που βλέπει ο συγγραφέας τη σύνταξη της εργασίας. Το τέχνασμά του να πάρει χέρι χέρι τον έμπορο από το τόπο αποστολής τουι εμπορεύματος και να τον ξεναγήσει μέχρι τις αποθήκες παραλαβής, δείχνοντάς του όλα τα σημεία/κόμβους που το εμπόρευμα θα συναντήσει, είναι μια ενδιαφέρουσα και εύπεπτη τεχνική. Ακόμα πρέπει να προσθέσω ότι, η απασχόλησή του με τη διαμεταφορά και το νέο της ηλικίας, του έδωσαν το δικαίωμα να γνωρίζει τι θέλει ο καινούργιος να μάθει, όταν πρωτοέλθει σε επαφή με αυτό το πολυσύνθετο επάγγελμα. Τα κείμε...

Ζώντας σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν μας χαρίζεται, η γνώση των στοιχείων της διαπραγμάτευσης και επικοινωνίας είναι ζωτικότερη από ποτέ. Όταν στην γνώση αυτή προστεθεί και "ανάγνωση" των κρυφών μηνυμάτων της μη λεκτικής επικοινωνίας, τότε όπως θα δούμε και στο βιβλίο αυτό τα αποτελέσματα είναι εκπληκτικά.

Εναπόθεσα πεύκο στην ερημιά κι ένα δρομάκι - εξ ολοκλήρου δικιά μου η ερημιά! Το δρομάκι που οδηγούσε στη θάλασσα δεν υπάρχει πια - το χάλασαν, το μπάζωσαν. Το πεύκο, αν και πληγωμένο, παραμένει μονάχο του εκεί, αλλά δεν νιώθει μοναξιά αφού συχνά το επισκέπτομαι. Στο πλευρό του βρίσκεται κι ένα ποτάμι. Αντέχεται η ζωή χωρίς ανθρώπους; Ας είναι κατεστραμμένο το δρομάκι. Εγώ ακόμη έχω πεύκο, ποτάμι, θάλασσα.

Η διατακτική του πρακτορείου μεταφοράς αποτελεί το έγγραφο που δίνει τη δυνατότητα στον παραλήπτη ενός φορτίου να βρίσκει και να παραλαμβάνει απρόσκοπτα το φορτίο του στις τελωνειακά υποκείμενες ή ελεύθερες αποθήκες. Αναγράφει το πλοίο που πραγματικά μετέφερε το φορτίο, το δηλωτικό, τον στίχο και το σημείο της αποθήκης απόθεσής του... Αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα έγγραφα στο χώρο της μεταφοράς και σκοπός μας είναι η ανάλυσή του που θα επιτρέψει την κατανόηση του και θα συνεισφέρει στη γρήγορη διεκπεραίωση των διαδικασιών στις οποίες εμφανίζεται.

Ποιος είναι δυνατός; Αυτός ο παντέρημος, που μόνος και πανίσχυρος πορεύεται ενάντια στο πρέπει το αδίστακτο και την περιφρόνηση των άλλων ή το κοπάδι; Ποιος είναι αληθινός; Αυτός που ολόφωτος και πνευματικός κατακυριεύει με το σκοτάδι του την Σοφία του κόσμου ή ο μασκαρεμένος; Ποιος είναι άξιος; Αυτός ο λέοντας που ματωμένος και πένητας βρυχάται στον θρόνο της αυτοκυριαρχίας του ή ο θρασύδειλος καθρέφτης που αντανακλά την φτιασιδωμένη λιποψυχία τους;

Σε μια χώρα στην οποία κανείς δεν επικαλείται και δεν λατρεύει τον Χριστό με καταδηλωτικό αλλά μόνον με συνυποδηλωτικό τρόπο, αντικαθιστώντας τον με ονόματα που συνεκδοχικά (και εντέλει μετωνυμικά ή μεταφορικά) σχετίζονται μαζί του, σε μια χώρα στην οποία η αλλοτρίωση και πραγμοποίηση του προσώπου του εμφανίζει την εκκλησία στη θέση του, ως σώζουσα, και όχι ως σωζόμενη όπως θα ήταν το αναμενόμενο, σε μια χώρα στην οποία όλοι είναι χριστιανοί και κανένας δεν είναι, και αντίστροφα, κανείς δεν είναι χριστιανός και όλοι είναι, αναδεικνύεται ως επείγουσα η ανάγκη να ξαναδούμε το...

Η Λώρα, είναι μια γυναίκα στα σαράντα της. Έχει δύο μεγάλα παιδιά, εργάζεται, είναι ενεργό μέλος μιας οικολογικής οργάνωσης και βρίσκεται στη φάση ενός τετελεσμένου και πολιτισμένου διαζυγίου. Στο μεταίχμιο αυτό της ζωής της, σταχυολογεί τις αξίες, τα δεδομένα, τις αναμνήσεις των χρόνων που πέρασαν. Από τα παιδικά χρόνια και αυτά των άδολων νιάτων, στις μέρες της παρέας των νέων που απολάμβαναν τις παραλίες της Δυτικής ακτής μέχρι τις μέρες της δίνης των οικογενειακών υποχρεώσεων. Η ζωή της όμως δεν ήταν έτοιμη για απολογισμούς. Έχει διαφορετικά σχέδια. Σε μια υπηρεσιακή...

Υμνογραφικά, εικονογραφικά, και εορταστικά στοιχεία συνθέτουν μια Εικόνα για το Δωδεκάορτον, τον κύκλο των δώδεκα πιο σημαντικών εορτών του εκκλησιαστικού έτους: εκκλησιαστικοί ύμνοι, κανόνες εικονογράφησης, ευαγγελικές περικοπές δίνουν τη θρησκευτική αφετηρία. Λαογραφικά θησαυρίσματα και διηγήματα του Παπαδιαμάντη συμπληρώνουν και προσδιορίζουν ακριβέστερα το κοινωνικό στίγμα. Κάποια σχέδια, μία τοιχογραφία, ένα παραμύθι σχολιάζουν τη σχέση με τον Χρόνο.