Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Είμαι ένα παιδί που φλυαρώ με το παρόν ανηφορίζω τη ζωή με το ποδήλατό μου, τραγουδώ κι ελπίζω. Είμαι ένα παιδί, σε ηλικία ώριμη, με σκέψη μεστωμένη, με όνειρα παράτολμα άβολο εγχείρημα. Είμαι ένα ώριμο παιδί που αδελφώνομαι με ήλιο και βροχή, πετροβολώ τις συννεφιές μου και περιμένω πάντοτε την άνοιξη. Κι όμως δεν είμαι πια παιδί!

Για κάποιους αυτή είναι απλά μια ιστορία που αφηγείτο ένας γέροντας, προκειμένου να μην αφήσει τον εαυτό του να ξεχάσει ποιος πραγματικά είναι. Για κάποιους άλλους όμως, είναι ολάκερη η ζωή ενός ανθρώπου που κάποτε γνώρισαν. Γερμανική κατοχή, ξενιτιά, εμφύλιος πόλεμος, χούντα, είναι μόνο λίγα από τα οποία βίωσε, άλλα ως παιδί και άλλα ως χωροφύλακας και μέλος του εθνικού στρατού. Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες, δεν παύει όμως να παραμένει ένα μυθιστόρημα.

Κατά τη διάρκεια τον 20ού αιώνα είχαμε μια σειρά θεμελιακών αλλαγών σε κάθε πτυχή της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτικής και πολιτισμικής ζωής. Ποιες είναι εκείνες οι εξελίξεις και αλλαγές που συνηγορούν στην άποψη ότι σε εκείνη την περίοδο, που συνεχίζεται στον 21ο αιώνα, έχουμε μια διαρκώς επιταχυνόμενη διαδικασία σταδιακού εκδημοκρατισμού της κουλτούρας; Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες που παρεμποδίζουν ή απειλούν αυτή τη διαδικασία;

Από τη μια μεριά οι πολιτογραφημένοι Έλληνες, οι οποίοι αρνούνται να χάσουν το κέφι τους για την πολιτική, διαδηλώνουν, συναθροίζονται σε κόμματα και επιχειρηματολογούνε. Από την άλλη όψη ένας άλλος κόσμος πηγμένος στην αγωνία των μεταναστών για επιβίωση. Τα φτηνά γαλακτοπωλεία, όπου περιστασιακά ερωτεύονται, τα κοινόβιά τους, χώροι όπου στοιβάζονται, έτοιμοι να ονειρευτούν ή να δεχτούν τη βία.

Η Λώρα, μεταφέρεται στο Μιλάνο. Έχει αφήσει πίσω, στην πόλη των μνημών της, τη μισή της καρδιά, τους φίλους και προπάντων τα παιδιά της. Οι προβληματισμοί της για τις ανθρώπινες σχέσεις, την ελευθερία, την αλληλεγγύη και το περιβάλλον παραμερίζονται από τα σενάρια της ζωής. Η πραγματικότητα είναι γεμάτη απρόοπτα, ανατροπές. Πρέπει να περάσει μέσα αυτά, όπως στα όνειρα και στη φαντασία. Ανώδυνα. Η φαντασία και το όνειρο δεν μπορούν να την προειδοποιήσουν. Μπορούν όμως να την προετοιμάσουν.

Ένα συναρπαστικό θαλασσινό διήγημα, που περιγράφει με γλαφυρό κι αληθινό τρόπο, τις περιπέτειες που έζησε στα καράβια, στα πόρτα και στα πέλαγα ένας νεαρός ναυτικός, μπαρκάροντας για πρώτη φορά σ' ένα λίμπερτι στις αρχές της δεκαετίας του '60. Του κόλλησαν το παρατσούκλι "Γοργόνας", όταν μια κεντήστρα σ' ένα στενό δρομάκι του Κέηπ Τάουν ζωγράφισε στο αριστερό του μπράτσο μια γοργόνα να βγαίνει από τους αφρούς της θάλασσας με σηκωμένο το δεξί της χέρι. Γύρισε τον κόσμο ολόκληρο. Φιλιππίνες, Κουρασάο, Πόρτο Αλέγκρο, Ιαπωνία, Κίνα, Ρωσία… Ταξίδεψε με μπουνάτσες, αλλά και με...

Ίσως, έτσι να νιώθει κανείς, όταν μετά από ένα ευκαταφρόνητο χρονικό διάστημα υπερνικά τα εμπόδια και οδηγείται στην αυτό-ολοκλήρωση. Ίσως, πάλι όμως, εκείνο το κενό που κρατά ο καθένας για το αύριο, να μην πρέπει να καλυφθεί από κανέναν και για κανέναν λόγο. Ίσως, πρέπει πάντα να υπάρχει ένα κενό μέσα μας που να μας ωθεί προς το ολόκληρο και να μας αναγκάζει να κάνουμε τους διαλόγους που ήδη κάνουμε ή που επρόκειτο να κάνουμε.

Ο Ρατζίφ περνά στην Ελλάδα, αγαπημένη χώρα των γονιών του. Βρίσκει εργασία ως πλύστης αυτοκινήτων. Κινείται ανάμεσα στην Αθήνα και την πατρίδα του.Στην Αθήνα γνωρίζει έναν επαναστάτη,μια πόρνη, μια φοιτήτρια Νομικής, έναν Παλαιστίνιο. Οι διαδικτυακοί του φίλοι είναι ένας Ιρλανδός,μια Κουβανή και ένας Βάσκος.Παίρνει την απόφαση να "σκοτώσει" για την ιδέα της ειρήνης, γεγονός που το αντιλαμβάνονται οι διαδικτυακοί του φίλοι και η Σεχρά, αλλά δεν καταφέρνουν να τον αποτρέψουν.

Ο έρωτας δε χρειάζεται τίτλους. Δεν έχει ανάγκη από επιθετικούς προσδιορισμούς όπως "έντονος", "εξαιρετικός", "απόλυτος". Είναι έρωτας, τέλος. Είναι συναίσθημα των άκρων, αλλά ατόφιο, καθαρό. Και ένα βιβλίο που μιλά για τον έρωτα δε χρειάζεται να τον περιγράψει καν. Η αποφθεγματική διατύπωση δένεται με τη λογοτεχνική γλώσσα και το παραινετικό ύφος. Η συγγραφέας με ένα ανθολόγιο λογοτεχνικών άρθρων και διηγημάτων καλεί τον αναγνώστη να τολμήσει, να ζήσει τον έρωτα, να δώσει και να πάρει, να βασανιστεί, να παθιαστεί, όλα στο απόλυτο. Γιατί ο έρωτας είναι το απόλυτο της ζωής...

Εναπόθεσα πεύκο στην ερημιά κι ένα δρομάκι - εξ ολοκλήρου δικιά μου η ερημιά! Το δρομάκι που οδηγούσε στη θάλασσα δεν υπάρχει πια - το χάλασαν, το μπάζωσαν. Το πεύκο, αν και πληγωμένο, παραμένει μονάχο του εκεί, αλλά δεν νιώθει μοναξιά αφού συχνά το επισκέπτομαι. Στο πλευρό του βρίσκεται κι ένα ποτάμι. Αντέχεται η ζωή χωρίς ανθρώπους; Ας είναι κατεστραμμένο το δρομάκι. Εγώ ακόμη έχω πεύκο, ποτάμι, θάλασσα.

Το συγγραφικό αυτό έργο είναι μια προσπάθεια κοινωνικής μεταβολής και νέας ρύθμισης. Ο συγγραφέας, με αισιοδοξία ξεκινά έναν κοινωνικό προβληματισμό και ανοιχτό διάλογο πάνω σε θέματα που θα έπρεπε να είχαμε ανοίξει προ πολλού αλλά το υπέρ συναισθηματικό μας μεσογειακό ταμπεραμέντο, τα άφησε όλα συσσωρευμένα για το μέλλον. Το μέλλον αυτό ήρθε.

Για να υπάρχει ένας άνθρωπος δεν αρκεί να είναι εν ζωή. Πρέπει να είναι και ζωντανός. Για πόσα πράγματα μπορούμε να δώσουμε απάντηση; Και πόσες απαντήσεις μπορούμε να τεκμηριώσουμε αδιαμφισβήτητα; Όταν ένας προβληματισμός τίθεται, ένας άνθρωπος γεννιέται. Και ένα άτομο πεθαίνει. Ποιον κόσμο και ποιες αλήθειες θα φανέρωνε μια ορθολογική σκοπιά; Η αλήθεια βρίσκεται στην αφαίρεση. Δίκιο έχει μόνον αυτή. Σε ποιους δρόμους λοιπόν οδηγεί, άραγε, μια φιλοσοφική ανάλυση;

Orpheus liebt Eurydike, aber ein Unfall fuhrt sie zu Hades,den Gott der Unterwelt. Schafft er eigentlich sie zu retten ? Das ist die Geschichte von Orpheus und Eurydike fur Kinder ,die jetzt mit dem Lesen beginnen, mit hinreiβender Illustration. Mit Aktivitaten fur die Forderung der kognitiven und emotionalen Entwicklung der Kinder..

"Κανένα δε χάνετ' αισχρό, μα τα φροντίζουν καλά οι θεοί. Χαίρονται να ξαναφέρνουν απ' τον Άδη τα πονηρά και τα δόλια, ενώ πάντα γκρεμίζουν τα χρηστά 450 και τα δίκια. Πώς πρέπει αυτά να τα κρίνω, πώς πρέπει να τους δίνω επαίνους, όταν τα θεία υμνώντας άδικους τους θεούς αισθανθώ;", "Φιλοκτήτης", Σοφοκλή, στίχοι 447-453.

Λεξικογραφική παρουσίαση φράσεων και επιρρημάτων της αρχαίας, εκκλησιαστικής και νεότερης λόγιας γλώσσας στη Νεοελληνική με πλούσιο παράρτημα λατινικών φράσεων. 4.500 ελληνικές φράσεις 1.500 λατινικές φράσεις 1.200 χρηστικά αρχαία επιρρήματα

Τα τελευταία χρόνια ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας αποφάσισε να στρέψει το διάνυσμα των δράσεών του προς το Παιδί. Κάθε δράση μας με πρωταγωνιστή το Παιδί στοχεύει στην καλλιέργεια των ταλέντων του και στην αξιοποίηση της έμφυτης κλίσης του προς τη δημιουργία. Στο εν λόγω βιβλίο παρουσιάζουμε το εγχείρημα της συνεργασίας μας με σχολεία της Α/βάθμιας και της Β/βάθμιας εκπαίδευσης με αφορμή το Έργο του Μπρεχτ.

Ο συγγραφέας θέλει να περάσει το μήνυμα ότι η γλώσσα που καλείται σήμερα να υπηρετήσει ολόκληρο το φάσμα των δραστηριοτήτων μας δεν είναι η απλή Δημοτική της καθημερινότητας, όπως την ξέρουμε μέσα από τη λογοτεχνία, την ποίηση και τον προφορικό λόγο, αλλά κάτι ευρύτερο: Μόνο σ' αυτό το "ευρύτερο" μπορούν να χωρέσουν οι επιστήμες, οι τέχνες και οι πάσης φύσεως κλάδοι της ανθρώπινης δραστηριότητας. Και αυτό το "ευρύτερο" το εκφράζει μόνο ο όρος "Νεοελληνική", όπως αυτός έγινε επισήμως αποδεκτός, και όχι η απλή Δημοτική. Είναι η σύγχρονη μορφή της υπερτρισχιλιετούς αδιάλειπτη...