Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιστορία που θα σας διηγηθώ, δεν αρχίζει με το "μια φορά κι έναν καιρό", δεν έχει νεράιδες, βασιλόπουλα. Ωστόσο περιέχει πολλή δράση και περιπέτεια, αλλά και μπόλικη φαντασία, δηλαδή τα απαραίτητα υλικά ενός παραμυθιού. Η "κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη" ξετυλίγεται ως τις μέρες μας, σε μια από τις ομορφότερες περιοχές της Αττικής, το Χαλάνδρι, και συγκεκριμένα σε μια ξεχωριστή γειτονιά εδώ πιο κάτω, τη Ρεματιά Χαλανδρίου. Αργά το απόγευμα, λίγο πριν κοιμηθούν πουλιά και δέντρα, σ' ένα σημείο, μετά από λίγο ακούγονται ψίθυροι. Δεν είναι ψίθυροι ανθρώπων,...

Η πρόταση για κοινωνικοποίηση της παραγωγής και της παροχής υπηρεσιών προς εξυπηρέτηση βασικών ανθρώπινων και κοινωνικών αναγκών (άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη για τοπικοποίηση) προβάλλει: α) ως αδήριτη ανάγκη για να συμβάλει στην αντιμετώπιση και την υπέρβαση των ασύλληπτων αδιεξόδων, τα οποία έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να επισωρεύει στο υπερώριμό του στάδιο-στη φάση της χρnματιστnριακής ασυδοσίαs του- το οικονομικό σύστημα (καπιταλισμόs) σε οικονομικό / εργασιακό / κοινωνικό / πολιτικό και οικολογικό επίπεδο, έχοντας αναγάγει τη μεγιστοποίηση του ιδιωτικού οικονομι...

Τα τρία κείμενα που παρουσιάζονται σε αυτό τον τόμο μετέχουν στις δημόσιες συζητήσεις για ένα διάστημα δώδεκα χρόνων, 1991-2003, που είχε ιδιαίτερη σημασία για τα κοινωνικά κινήματα στην Ελλάδα. Το τέταρτο κείμενο συνδέει τα τρία προηγούμενα με τη σημερινή δημόσια συζήτηση. Το κείμενο "Για τη δημόσια παιδεία" μετέχει το 1991 στη συζήτηση για τη νέα εποχή της "παγκοσμιοποίησης" που οριοθετεί η κατάρρευση των σοβιετικών καθεστώτων το 1989. Αναφέρεται στον νέο τρόπο παραγωγής και τη σχέση του με το κράτος και την παιδεία, συζητώντας τη μορφωτική διάσταση της δημοκρατικής α...

Γεννημένος το 1934 στην Ενσενάδα, ο Οράσιο Καστίγιο ζει στην όμορφη Λα Πλάτα της Αργεντινής. Έμαθε ελληνικά από έναν ορθόδοξο παπά της ελληνικής κοινότητας. Γράφει ποίηση, μεταφράζει και μελετά Έλληνες ποιητές, από τον Καλλίμαχο ως τον Σαχτούρη. Έλαβε βραβεία και διακρίσεις, και ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα και "αθλητή της μελέτης και της διάδοσης των Ελλήνων ποιητών". Στα ποιήματά του βλέπουμε να ζει η Ελλάδα μέσα από τη μυθολογία, την ιστορία και τη σύγχρονη πραγματικότητά της, φιλτραρισμένη από το βλέμμα ενός Αργεντινού ποιητή που δεν έχει κανένα άλλο κίνητρο πέρα...

Ποια είναι τα όρια της επιστήμης και της τεχνικής; Είναι η επιστήμη ηθικά ουδέτερη; Ως πού μπορεί να φτάσει η "ανάπτυξη"; Πού σταματούν οι "ανθρώπινες ανάγκες"; Πόσες "συμφωνίες με τον διάβολο" πρέπει να κάνουμε για να ξεπεράσουμε τα όρια στο όνομα της δόξας ή του κέρδους; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα ερωτήματα που ξεπηδούν από την ανάγνωση αυτού του εξαίρετου διηγήματος -παραλλαγή του φαουστικού μύθου- του Ιουλίου Βερν. Ο Βερν μας δίνει ήδη από αυτό το έργο της νεότητάς του δείγματα της δυνατής γραφίδας του, η οποία στην συνέχεια μας έδωσε αριστουργήματα όπως τη "Μυ...

Η ιστορία του βιβλίου από την άποψη της υλικής παραγωγής και διακίνησής του αποτελεί μια παράλληλη προσέγγιση της πνευματικής δημιουργίας και του αναγνωστικού φαινομένου, συμπληρωματική εκείνης της ιστορίας των ιδεών, των πνευματικών κινημάτων και των λογοτεχνικών ρευμάτων με την οποία είμαστε ίσως περισσότερο εξοικειωμένοι. Η πορεία των εκδοτικών επιχειρήσεων στον χρόνο, το όραμα της δημιουργίας τους και οι προκλήσεις της λειτουργίας και επιβίωσής τους, η εξέλιξη της επιχειρηματικότητας των εκδοτών, αναγκαίων συνδέσμων μεταξύ του πεδίου της διανόησης και εκείνου της αγοράς...

Δύο κείμενα του μεγάλου μαρξιστή Άντον Πάννεκουκ (1873-1960). Το πρώτο κείμενο, "Θέσεις για τον αγώνα της εργατικής τάξης εναντίον του καπιταλισμού" γράφτηκε το 1947. Το δεύτερο, μια επιστολή που έστειλε το 1952 στο γερμανικό περιοδικό Funken, επεξηγεί πολλά σημεία του προηγούμενου κειμένου. Και τα δύο, παρά το μεγάλο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, μοιάζουν σαν να γράφτηκαν σήμερα.

Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μόνο μια μορφή πολιτειακής οργάνωσης, αλλά επίσης ένα αξιακό σύστημα, μια αντίληψη για τον άνθρωπο, μια πρόταση πολιτισμού η οποία έχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ιστορία. Η άμεση δημοκρατία θέτει στο κέντρο τον άνθρωπο ως πρόσωπο, ως μοναδικό άτομο, ατομική κοινοτική ύπαρξη. Δεν πρόκειται για ένα αμιγώς πολιτικό αίτημα συνάδει με την κατάργηση της μισθωτής εργασίας, την αυτοδιαχείριση, τη δραστική μείωση του εργάσιμου χρόνου, την ανατροπή της καταναλωτικής κοινωνίας. Η άμεση δημοκρατία, όπως κάθε προσπάθεια ανταγωνιστικής θέσμισης, ξεκινάει...

Ο γάλλος διανοητής Σερζ Λατούς προσπαθεί σε αυτό το μικρό κείμενο να ταξινομήσει ένα σύνολο θεματικών που εντάσσονται στο σχέδιο για μια κοινωνία της αποανάτυξης και συνηχούν με τη σκέψη του Καστοριάδη. Η ταξινόμηση αυτή γίνεται γύρω από δύο κύριους άξονες: την οικολογική δημοκρατία, αφενός, και την αποαποικιοποίηση του φαντασιακού, αφετέρου.

Ποια είναι η διαφορά μεταξύ "δημόσιας ιδιοκτησίας" και "κοινοκτημοσύνης" των μέσων παραγωγής; Η γενικευμένη δημόσια ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής είναι άραγε ταυτόσημη με τον σοσιαλισμό; Στην περίπτωση της κοινοκτημοσύνης των μέσων παραγωγής, πώς θα οργανώνεται η παραγωγή; Ποιος και πώς θα αποφασίζει για το τι θα παραχθεί, πώς θα παραχθεί και πώς θα διανεμηθεί το προϊόν; Οι εργαζόμενοι, ως σύνολο, είναι άραγε ικανοί από μόνοι τους, χωρίς τα αφεντικά, τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες μάνατζερ, να κυβερνήσουν την οικονομία και την κοινωνία; Σε αυτά, καθώς και...

Το ποδήλατο είναι ένα όχημα διαφορετικό από τα υπόλοιπα γιατί απαιτεί από τον αναβάτη του να έχει παιδική καρδιά, κι ας μην είναι ο ίδιος τόσο παιδί. Σίγουρα ξέρετε πως είναι αυτά!... Η παιδική καρδιά ονειρεύεται, δημιουργεί κόσμους και ζει μέσα τους. Κόσμους με δέντρα που βλέπουν τη φύση να αλλάζει, ρομπότ που αγαπούν την ελευθερία, παιδικές σκέψεις για το ποδήλατο και τα κορίτσια, ένα ταξίδι που δεν ξεχνιέται, μια ληστεία, ένα κομπολόι που χάθηκε... Κι ακόμα, οι ξεκαρδιστικές επιπτώσεις των φρένων που λάσκαραν, ένας ελεύθερος σκοπευτής, ο διάκος που ακολούθησε το τσίρκο γ...

[...] Το έργο του Λίμα Μπαρέτο ποτέ δεν αναγνωρίστηκε από τους συγχρόνους του. Ζούσε κι έγραφε σ' έναν κόσμο διαφορετικό από τον κόσμο των άλλων λογοτεχνών. Περιγράφει την άγνωστη πραγματικότητα, η οποία έχει φανταστικές διαστάσεις. Λέει αυτό που όλοι ξέρουν αλλά δεν θέλουν να δουν. Και η γλώσσα του είναι αλλιώτικη, είναι η γλώσσα των περιθωριακών συνοικιών και των μπαρ όπου σύχναζε. Το ύφος του είναι απαλλαγμένο από κάθε προσπάθεια να επιδείξει στιλ, καλαισθησία, ανωτερότητα· είναι ξερό και αιχμηρό -ο καθημερινός λόγος των Βραζιλιάνων, τον οποίο αργότερα υιοθέτησαν οι μοντ...