Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μυθιστόρημα αυτό -που ο Ντίκενς πεθαίνοντας ξαφνικά άφησε ημιτελές- εκτυλίσσεται στα περίτεχνα κτίσματα του καθεδρικού ναού της πόλης του Κλόιστεραμ και στα μεσαιωνικά της ερείπια, σε κρύπτες και σε νεκροταφεία, σε μια ατμόσφαιρα βαριά από το παρελθόν και τα μυστικά του. Λουλούδι τρυφερό μέσα σ' αυτό το περιβάλλον, η μικρή Ροζ Μπαντ αποτελεί το αντικείμενο επιβουλής του ζοφερού Τζακ Τζάσπερ. Μια δεκάδα από χαρακτηριστικούς ντικενσιανούς τύπους, που είναι ταυτοχρόνως αλλόκοτοι και ολοζώντανοι, εμπλέκονται στην υπόθεση μιας εξαφάνισης με δραματικό αντίκτυπο, με κωμικότατα...

Πώς μπορεί κάτι κατά κανόνα ζοφερό όπως ο μηδενισμός να είναι συγχρόνως φιλόξενο και ευπροσήγορο; Υπάρχει άραγε μια εμπειρία του μηδενισμού που αναπτύσσεται από κοινού με αυτή τη μορφή κοινωνίας και πολιτισμού την οποία γνωρίζουμε υπό το εύηχο όνομα της φιλελεύθερης δημοκρατίας; Ποια είναι η ιδιαίτερη ταυτότητα του νεωτερικού μηδενισμού; Αποτελεί τελικά ο μηδενισμός πρόκληση για τη δημοκρατία; Σε συνεχή διάλογο με τη σκέψη του Τοκβίλ και του Νίτσε, ο συγγραφέας εντοπίζει τη μηδενιστική πρόκληση στο γεγονός ότι η καθολική ορμή για μεγέθυνση της ευζωίας αποδομεί τη μέριμνα...

[...] Τα κεραμικά τα οποία καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής, είναι πιάτα καστριανά και λαήνια ή μαστραπάδες τύπου Pesaro, και προέρχονται από τη Σκύρο. Εκτός από τα χρηστικά αντικείμενα, τα κεραμικά, μαζί με τα κεντήματα, αποτελούν το κυρίαρχο στοιχείο της διακόσμησης του σκυριανού σπιτιού. Τα είκοσι οκτώ λαήνια ή μαστραπάδες της συλλογής, είναι κανάτες κρασιού, έργα κυρίως του 18ου αιώνα. Κατασκευασμένα στα εργαστήρια του Pesaro, παραγγελίες ελλήνων εμπόρων της εποχής, στολίζονται με χαρακτηριστικά διακοσμητικά θέματα και ελληνικές επιγραφές, όπου ξεχωρίζουν τ...

[...] Για έναν προσεχτικό αναγνώστη δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσει ανάμεσα στα διάφορα κεφάλαια του τόμου αυτού κάποιαν ανομοιογένεια: αλλά είναι αυστηρά επιστημονικά και απαιτούν ειδικές φιλολογικές γνώσεις, και άλλα τείνουν να κάνουν την έρευνα προσιτή και σ' ένα πιο ευρύ κοινό. Ακόμα, το κεφάλαιο για τη γεωγραφία της Οδύσσειας δείχνει να έχει καθαρά πραχτικό σκοπό, να προειδοποιήσει δηλαδή τους συναδέλφους του γυμνασίου και του λυκείου να μην μπλέξουν τα παιδιά στο σχολείο σε άσκοπα παραστρατήματα σχετικά με τα ταξίδια του Οδυσσέα στα απόξενα πελάγη. [...] (από τον...

Παθιασμένος με τη ζωγραφική αλλά και με τη ζωή, ο Νικόλας ζωντανεύει μια ολόκληρη διαδοχή εποχών. Από την ανθρώπινη Αθήνα της παιδικής του ηλικίας, τη δεκαετία του '50, σε μια Αθήνα του '60 που μόλις συνέρχεται από τον Εμφύλιο. Οι πολιτικοί αγώνες συνεχίζονται στα ανέμελα φοιτητικό χρόνια, στην πολιτικοποιημένη Ρώμη της δεκαετίας του '70, και πάλι πίσω στην Αθήνα των μεταδικτατορικών ζυμώσεων, για να καταλήξει ο αφηγητής τη δεκαετία του '80 στο Παρίσι, την Αθήνα και τη Ρώμη της γενικευμένης ευφορίας, των αλλαγών, αλλά και της απαρχής της μοναξιάς. Η άμεση αφήγηση, οι ολο...

Το βραβευμένο μυθιστόρημα του πρωτοεμφανιζόμενου Ζαν-Πιερ Ολ -βιβλιοπώλη στο επάγγελμα- δεν είναι μόνο ένα ιδιαίτερα ψυχαγωγικό ανάγνωσμα, είναι κυρίως ένας ύμνος στη λογοτεχνία και τις μαγικές της ιδιότητες. Ο αφηγητής Φρανσουά Ντωμάλ είναι φανατικός αναγνώστης του Ντίκενς. Η επιθυμία του να γνωρίσει το τέλος που σκόπευε να δώσει ο Ντίκενς στο ύστατο και ημιτελές μυθιστόρημά του, "Το μυστήριο του Έντουιν Ντρουντ", του έχει γίνει έμμονη ιδέα. Είναι αλήθεια πως μέχρι σήμερα έχουν χυθεί τόνοι από μελάνι σχετικά με τη λύση αυτού του μυστηρίου. Μόνο που ο Ντωμάλ έχει έναν σοβα...

"Ο μύθος του ναζισμού" ερευνά για ποιο λόγο και με ποιο τρόπο η προσφυγή στον μύθο βρέθηκε στο επίκεντρο της πολιτικής και κοινωνικής πρακτικής του ναζισμού. Ο λόγος αναζητείται στην ιδιαιτερότητα της γερμανικής ιστορίας, που παρουσιάζει ένα είδος έλλειψης ταυτότητας, στην οποία έρχεται να απαντήσει η επίκληση του μύθου, που αποτέλεσε μια μορφή ιδρυτικής ταυτότητας, βάσει της οποίας έπρεπε να σχηματιστεί και να αποκαθαρθεί το πρότυπο του γερμανικού λαού. Εν συνεχεία αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο θεωρητικοποιήθηκε, στα κείμενα του Ράζενμπεργκ και του Χίτλερ κυρίως, η συ...

"Οι "Στιγμές Ι" είχαν ευτυχή πορεία. Η πρώτη έκδοση εξαντλήθηκε σχετικά γρήγορα και είχα από πολλούς/πολλές, γνωστούς και άγνωστους, φιλικές κρίσεις, συγκινητικές εκδηλώσεις, που μου πρόσφεραν μεγάλη χαρά. Όλους όσους βρήκαν κάποιο ενδιαφέρον και αφιέρωσαν λίγο από το χρόνο τους για να διαβάσουν το ταπεινό πόνημά μου και να στοχαστούν, τους ευχαριστώ βαθιά. Οι "Στιγμές" στάθηκαν το μέσο για να στηθούν γέφυρες ανάμεσα σε λησμονημένες φιλίες, να ζεσταθούν παλιοί δεσμοί και να ζωντανέψουν μνήμες από ανταμώματα, κοινές εμπειρίες, όνειρα και ελπίδες, όλα αυτά που ύφαναν έναν ανε...

Τις αργίες πρέπει οπωσδήποτε ν' αλλάζουμε παραστάσεις. Γνωρίζω κάποιους που πηγαίνουνε για ψάρεμα, την Κυριακή με το χάραμα, προς τη μεριά του ποταμού που αφρίζει. Ανάμεσα σ' αυτούς είναι και ο Μπορτς. Εκεί πέρα τσιμπάει γερά, λένε. [...] Το ψάρεμα, εμένα, δεν μου λέει τίποτα. Ο Μπορτς προτείνει συχνά να με πάρει μαζί του, όμως εγώ δεν μπορώ. Όχι τόσο για την όψη των ψαριών, αυτό από μόνο του δεν είναι σοβαρό, πάντα θα έβρισκα κάποιον στον οποίο θα τα έδινα και που από πάνω θα ήτανε πολύ ευχαριστημένος, όχι, δεν φταίει αυτό, η αιτία είναι μάλλον το ουρλιαχτό των σκουληκιών...

H έννοια της Δύσης, μολονότι είναι διαρκώς παρούσα σε κάθε συζήτηση περί πολιτισμού ή γεωπολιτικής, εξακολουθεί να μένει αόριστη και προβληματική. Αυτήν ακριβώς την έννοια δοκιμάζει να προσδιορίσει ο Φιλίπ Νεμό στο παρόν βιβλίο, βασιζόμενος στην ιστορία. Κατά τον συγγραφέα, για να διαμορφωθεί αυτό που αποκαλούμε σήμερα Δύση, συνέργησαν αθροιστικά πέντε καίριες ιστορικές στιγμές: - η επινόηση της πόλεως και της επιστήμης στην Αρχαία Ελλάδα - το Ιδιωτικό δίκαιο και ο ουμανισμός της Ρώμης - η ηθική και εσχατολογική προφητεία της Βίβλου - η "παπική επανάσταση" (11ος-13ος α...

Ο Γιώργης Πέτικας πάτησε κι αυτός το πόδι του στην προκυμαία. Ήρθε από την Αμερική, όπου είχε πάει μετανάστης πριν από ένα χρόνο να δουλέψει στα σφαγεία, να προικίσει τρεις αδερφές στα Καρδάμυλα, μπας και πάρουν καραβοκύρη ή καπετάνιο και σωθούν τουλάχιστον αυτές. Ήταν η δεύτερη φορά που ερχόταν από την ξενιτιά, είχε κάνει κι ένα χρόνο παλιότερα, τότε που άφησε τη Χίο τουρκική και όταν γύρισε, τη βρήκε Ελλάδα. [...] "Ο Πέτικας! Όλα δικά του ήτανε. Τα κηπάρια· εν ήσπερνεν, εν εθέριζεν, εν ήβαζεν κήπο σαν εμάς που βάζαμεν και ποτίζαμεν, μα όλα δικά του ήτανε. Είχεν κάμει...

Την Κατερίνα δεν την είχα δηλωμένη όταν γεννήθηκε και έφτιαξα χαρτιά που μου πήραν πολλά τρεχάματα. Έπρεπε να τα γυρέψω στο προξενείο, να στείλουν οι Ρουμάνοι τα στοιχεία εδώ. Χτες με φώναξαν αν ήθελα να εργαστώ, να περάσω πρώτα να υπογράψω. Δεν πήγα γιατί η Φωφώ είχα πρόταση να με πάρει στο μαγαζί, στο ταμείο. Δεν ξέρω τι θα γίνει στο τέλος αλλά έχω κουραστεί πολύ. Η Αρετή θα κατέβει στην Κυπαρισσία, έχουν το μνημόσυνο του πατέρα τους στις 15 και μου λέει να πάμε μαζί. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα. Η διεύθυνση του Νίκου είναι Αλκαμένους 143. Αν δεν σου απαντήσει, γράψε μου να...

«Αυτό που θαυμάζω πιο πολύ στο "Κοριτσάκι και το τσιγάρο": τη διαύγεια με την οποία αυτό το μυθιστόρημα αποκαλύπτει την ιδρυτική βλακεία του σύγχρονου κόσμου μας· το μαύρο χιούμορ, που μεταμορφώνει τη φρίκη σε έναν σαγηνευτικό μακάβριο χορό». Μίλαν Κούντερα Ένας σαραντάρης προσπαθεί να επιζήσει σ' έναν κόσμο που μοιάζει με τον αυριανό δικό μας. Περπατάει στη λεωφόρο Προέδρου Μπους. Έχει έναν σκύλο με το όνομα Σαρκό. Χρησιμοποιεί ένα νόμισμα που λέγεται ευρωλάριο. Η πόλη του, σκεπασμένη από ένα απίστευτο νέφος, είναι ο παράδεισος των ποδηλατών και των οικολόγων πεζών....

"Δεν έχω την αίσθηση ότι γράφω για το παρελθόν. Το παρελθόν αυτό καθαυτό είναι κάκιστη πρώτη ύλη για τη λογοτεχνία. Η λογοτεχνία είναι ένα διαρκές, φλέγον παρόν, όχι με τη δημοσιογραφική έννοια, αλλά ως προσπάθεια να φέρει το χρόνο σε ένα αέναο παρόν". (Άαρον Άπελφελντ, "Ιστορία μιας ζωής", μτφ. Μάγκυ Κοέν, Εστία 2007) Τις παραμονές του πολέμου, το έτος 1939, η ευχάριστη λουτρόπολη του Μπάντενχαϊμ πλέει σε μια νωχελική ανεμελιά αλά Σκοτ Φιτζέραλντ, προσμένοντας με ανυπομονησία το φεστιβάλ μουσικής που διοργανώνεται κάθε χρόνο να τη συνεπάρει με τις μελωδίες του. Σύμφω...

Έχει ενδιαφέρον η αλληλογραφία Θεοτοκά - Κατσίμπαλη; Αναμφίβολα ναι, γιατί όχι μόνο φωτίζει τις σχέσεις δύο ανδρών που έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία των γραμμάτων μας, αλλά, κυρίως, γιατί αναδεικνύει πτυχές της πολιτικής και της πνευματικής μας ζωής, όπως η ιστορία του περιοδικού "Τα Νέα Γράμματα" και του Εθνικού Θεάτρου· αποκαλύπτονται, παραδείγματος χάριν, οι λόγοι πού εξανάγκασαν το Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου σε παραίτηση τον Απρίλη του 1946 (η τοποθέτηση του Γιώργου Σεφέρη, στην τελευταία συνεδρίαση του Δ.Σ., έχει ιδιαίτερη βαρύτητα) και έρχονται στο φως άγνωστ...

Ο Γερο-Σολωμός βγαίνει έξω στο μεγάλο χαγιάτι. Είναι σαν αποχαιρετισμός. Η ματιά του σκορπάει στη φθινοπωρινή διαύγεια. Μακριά, μέσα στα λιοστάσια, ανεβαίνει καπνός. Κάπου καίνε καλαμιές. Ακούει τη φωνή της Αγγελικής, της νεαρής παλλακίδας του, που καλεί τα παιδιά. Τον μικρό Διονύσιο και τον Μίμη. Πηγαίνει και ακουμπάει στο στηθαίο του χαγιατιού. Τη βλέπει κάτω, λίγο μακρύτερα από την άμαξα, στην άκρη των δέντρων. Είναι νέα, λαϊκή αισθησιακή ομορφιά. Ύστερα βλέπει τα δυο τους αγόρια να κατηφορίζουν από το λόφο παίζοντας.

Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στο πλατύ μορφωμένο κοινό και θέλει να το βοηθήσει να πλησιάσει τις δύο μεγάλες δημιουργίες του Ομήρου, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Το αποτελούν είκοσι κεφάλαια σχετικά με την τέχνη και το βίο του αρχαιότερου και μεγαλύτερου έλληνα ποιητή και με τα προβλήματα που γεννά στην έρευνα το έργο του. Ζήτησα να αποφύγω κάθε λεπτομέρεια που μπορεί -και πρέπει- να απασχολεί το φιλόλογο, τον αμύητο όμως στα ειδικά προβλήματα της επιστήμης μας τον αφήνει όλως διόλου αδιάφορο. (από τον πρόλογο του βιβλίου)

Οι "Τεχνητοί παράδεισοι" εκδόθηκαν σε τόμο την άνοιξη του 1860 και περιλαμβάνουν εκτός από την εισαγωγή-αφιέρωση, ένα δοκίμιο για το χασίς και τις παρουσιάσεις των έργων του Ντε Κουίνσυ "Εξομολογήσεις ενός Άγγλου οπιοφάγου" και "Suspiria de profundis", έργα που ο Μπωντελαίρ είχε διαβάσει ήδη από νεαρή ηλικία. Είχε όμως ο Μπωντελαίρ από νωρίτερα δημοσιεύσει τόσο το κείμενο για το χασίς (το οποίο στην τελική έκδοση ανέπτυξε σε ευρύτερο δοκίμιο) όσο και τις αναλύσεις των έργων του Ντε Κουίνσυ. Στην ελληνική έκδοση των "Τεχνητών παραδείσων" από το "Bιβλιοπωλείο της Εστίας", στα...