Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Σαν τον Λεωνίδα τον Κύρκο, που κι αυτός τον καιρό της κατοχής ήταν φοιτητής της ιατρικής σαν κι εμένα, μα ήξερε πως θα γινόταν πολιτικός.[...] Ή σαν τον φίλο του Κύρκου και δικό μου αργότερα Ιάννη Ξενάκη, φοιτητή του Πολυτεχνείου τον καιρό εκείνο, που έχασε το ένα του μάτι πολεμώντας με τους Ελασίτες στα Δεκεμβριανά και παρά λίγο να έχανε και τη ζωή του, αν δεν τον έβγαζε ο πατέρας του από τα ερείπια του σπιτιού της οδού Ευριπίδου, που μπορεί και να ήταν τα γραφεία της Διαπλάσεως των Παίδων. Μα ήξερε από πάντα πως θα γινόταν μουσικοσυνθέτης. Σαν τον Μότσαρτ και τον Μπ...

Η "Αχτίνα Θ΄", με συγγραφέα έναν χαρισματικό αφηγητή, τον Βασίλη Νεφελούδη, ήταν -και παραμένει- ένα συγκλονιστικό βιβλίο. Πρωτοκυκλοφόρησε το 1974, με την κατάρρευση της δικτατορίας της 21ης Απριλίου, αλλά ανιστορεί πρόσωπα και πράγματα της δεκαετίας 1930-40 και, ειδικότερα, της Δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. [...] Παρά την απόσταση αυτή, το βιβλίο διαβάζεται απνευστί, λες και οι εμπειρίες, τα γεγονότα είναι χθεσινά. Έρχονται στιγμές, μάλιστα, που υποθέτεις ότι η άλφα ή η βήτα σκηνή δεν εκτυλίσσεται στα κρατητήρια της Κέρκυρας, αλλά στις σημερινές φυλακές του Γκουαντανά...

"Γενικά, περνάω την ώρα μου περιπλανώμενη άσκοπα. Όλη η νεολαία στην ηλικία μου χαζοδουλεύει. Τι είναι αυτό που με ενοχλεί πιο πολύ; Ότι οι πολιτικοί δεν ενδιαφέρονται για την ανεργία, για να μην ανεβαίνει ο πληθωρισμός. Έχουν αποφασίσει ότι θα υπάρχει ανεργία, δεν θα κινείται πολύ χρήμα. Από την άλλη, πώς γεμίζουν οι καφετέριες; Οι γονείς δίνουν, γιατί φοβούνται: "Το παιδί μου να γίνει κλέφτης; Να είναι στερημένο;". Και έτσι παρουσιάζεται μια πλασματική εικόνα ευημερίας. Έχει μεγαλώσει πια το όριο που ωριμάζουν τα παιδιά. Μέχρι τα τριάντα ακόμη σπουδάζουν. Και ποιο το αποτ...

Η "Αφροδίτη" αναφέρεται στην αβυσσαλέα σχέση τριών ανθρώπων: μιας μητέρας που έχει νοσηρές σχέσεις με τους δύο γιους της. Ο ένας είναι ανάπηρος και συνηθίζει να πέφτει μπροστά σε αυτοκίνητα και να ζητάει αποζημίωση από τους οδηγούς. Ο άλλος διακινεί ναρκωτικά αλλά αποστρέφεται τους χρήστες. "Αυτά είναι για τους κακομοίρηδες", λέει, "για άτομα μειωμένης νοημοσύνης και χωρίς φαντασία"... "Η μυθοπλασία στηρίζεται στην απουσία αγάπης και στη λυσσασμένη κτητικότητα τριών προσώπων", λέει για το βιβλίο του ο συγγραφέας. "Στο οπισθόφυλλο της "Αφροδίτης" έγραφα κάτι από τον Κάφκ...

Το 1970 εκδίδεται το δοκίμιο "Αφιέρωμα στην τραγική μούσα". Πρόκειται για ένα έργο που είχε απασχολήσει τον Τερζάκη "όσο σχεδόν ένα έργο ζωής", αλλά δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ αν δεν του το παράγγελνε ο Κώστας Ε. Τσιρόπουλος, πιέζοντάς τον να συγκεντρώσει το υλικό από τα μαθήματα δραματολογίας του στο Εθνικό Θέατρο. Πρόκειται για ένα βιβλίο-σταθμό για τις θεατρικές σπουδές στην Ελλάδα, δεδομένου ότι έως τότε ήταν λιγοστά τα κείμενα που ασχολούνταν συνολικά με την ουσία της έννοιας του τραγικού (τα κείμενα του Χουρμούζιου, ήδη από το 1936, ανήκουν στις λαμπρές εξαιρέσεις),...

Εδώ εξετάζεται αυτό που επέρχεται κι όχι τούτο ή το άλλο επερχόμενο, εκείνο ή το άλλο γίγνεσθαι ή το γίγνεσθαι εν γένει. Το ίδιο επερχόμενο περιλαμβάνει και τις δυνατότητες διαφοροποίησης αυτού που γίνεται. Ό,τι έχει επέλθει, αυτό που επέρχεται κι εκείνο που είναι να έλθει, σε καθέναν από τους τόπους του, σε καθεμιά από τις στιγμές του, παραμένει ανείπωτο. Εμπλέκεται με το κενό και συνεπάγεται το κενό, ζωντανεύει τα λόγια και τις δράσεις που, επίσης, το διαπλάθουν. Αυτό που επέρχεται συνδέεται με όλες τις καθημερινές και υπερκαθημερινές πράξεις και παραλείψεις μας, με τη...

Η διερώτηση αντιστοιχεί με την καθαυτό ερωτηματική σκέψη. Μας προσεγγίζει και απομακρύνεται, την προσεγγίζουμε και απομακρυνόμαστε από αυτήν. Ανιχνεύει το αίνιγμα της πλανητικής τεχνικής που κυριαρχεί στην υπό ερώτηση εποχή, προσπαθώντας να φωτίσει αυτό που είναι πιο δυνατό από τον άνθρωπο και που εμψυχώνει, διαπερνά και υπερβαίνει την εποχή. Η ανθρώπινη κοινωνία δεν αποτελεί ύπατη αναφορά, πρέπει να τεθούν αμείλικτα ερωτήματα στο προβληματικό είναι- μαζί των ανθρώπων. "Ον" της εγγύτητας και της απόστασης, ο άνθρωπος δεν είναι ούτε κύριος του εαυτού του ούτε κύριος του παιχ...