Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Έξι γοητευτικές ιστορίες για μικρούς και μεγάλους από τον "δικό μας" Λευκάδιο Χερν, τυλιγμένες σε εξαίρετες ζωγραφιές της Μελίνας Δεσφινιώτου. Ιστορίες για τον ξυλοκόπο που ήπιε πολύ από το νερό της νιότης, το παράξενο πλάσμα που λεγόταν Σαμεμπίτο και τα δάκρυά του γίνονταν πετράδια, τον καλό ψαρά Ουρασίμα που αγάπησε την κόρη του Θεού της Θάλασσας, την αστεία γριά που έφτιαχνε κουλουράκια κι έπεσε μέσα στη γη, τον ιερέα Κόγκι που έβλεπε ψάρια στα όνειρά του και τα ζωγράφιζε, και φυσικά, για το αγόρι που ζωγράφιζε γάτες.

"Δυστυχώς δεν είναι δυνατό να τους αποκεφαλίσουμε όλους", ανέφερε, μάλλον με πικρία, σε έκθεσή τους στις 9 Δεκεμβρίου 1943 ο Στρατηγός August Winter, αποτυπώνοντας με τον πιο εύγλωττο τρόπο τις γερμανικές απόψεις σχετικά με την εξάλειψη του αντάρτικου κινδύνου στην Ελλάδα, αλλά και τη γενικότερη στάση που θα έπρεπε να τηρήσουν οι δυνάμεις Κατοχής έναντι του άμαχου πληθυσμού. Ο Στράτος Δορδανάς ασχολείται διεξοδικά με το ζήτημα των αντιποίνων ή των μέτρων εξιλασμού που εφάρμοσαν οι γερμανικές δυνάμεις Κατοχής σε βάρος των αμάχων της Μακεδονίας την περίοδο 1941-1944, σε μι...

"Δεν θα ασχοληθώ ξανά με την κλινική περίπτωση της κυρίας Αλίκης Ντουφεξή - Πόουπ. Επαίρεται ότι πρόγονος του συζύγου της είναι ο Άγγλος ποιητής Αλεξάντερ Πόουπ. Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ για τον συγκεκριμένο ποιητή, θα παρατηρήσω για την απόγονό του: Υπάρχουν δύο τρόποι να μισεί κανείς τη λογοτεχνία. Ο πρώτος είναι να τη μισεί. Ο δεύτερος είναι να διαβάζει Αλίκη Ντουφεξή - Πόουπ." Ένας καταξιωμένος αλλά ιδιόρρυθμος συγγραφέας, ο Άλκης Χατζηκωστής, πιεζόμενος από τις εμπορικές και καλλιτεχνικές συνθήκες, δημιουργεί ένα γυναικείο alter ego, τη συγγρ...

Μέσα στα ανακυκλίσματα των μεταρρυθμίσεων και αντιμεταρρυθμίσεων που χαρακτηρίζουν τη νεότερη ιστορία των εκπαιδευτικών πραγμάτων του τόπου, το "Αλφαβητάρι με τον Ήλιο" αποτελεί σημαντικό ορόσημο. Εκφράζει το γενικότερο πνεύμα του εκπαιδευτικού δημοτικισμού, και με την καταδίκη του από την αντιμεταρρύθμιση έγινε σύμβολο του πνεύματος αυτού.

"Στο βιβλίο αυτό δοκίμασα να εξιστορήσω τη ζωή ενός κομάντο (του Γκαντερσχάιμ), ενός γερμανικού στρατοπέδου συγκέντρωσης (του Μπούχενβαλντ).[...] Καταγράφω εδώ ό,τι έζησα. Στην αφήγησή μου η φρίκη δεν είναι αβυσσαλέα. Στο Γκαντερσχάιμ δεν υπήρχε ούτε θάλαμος αερίων ούτε κρεματόριο. Εκεί η φρίκη ήταν σκοτάδι, απόλυτη έλλειψη σημείου αναφοράς, μοναξιά, αδιάκοπη καταπίεση, αργή εκμηδένιση. Η κινητήρια δύναμη του αγώνα μας δεν υπήρξε άλλη από την ξέφρενη διεκδίκηση -διεκδίκηση που ήταν σχεδόν πάντα μοναχική- να παραμείνουμε, μέχρις εσχάτων, άνθρωποι. Οι ήρωες της ιστορία...

«Το αστείο», το μυθιστόρημα με το οποίο έγινε παγκοσμίως γνωστός ο Μίλαν Κούντερα, κυκλοφορεί και πάλι, 30 χρόνια έπειτα από την πρώτη του έκδοση στη χώρα μας, σε νέα μετάφραση, με βάση την αναθεωρημένη, οριστική έκδοση του έργου, που πραγματοποιήθηκε στα γαλλικά από τον συγγραφέα. «Ο οπτιμισμός είναι το όπιο του λαού. Το υγιές πνεύμα βρομάει βλακεία. Ζήτω ο Τρότσκι.» Με αυτά τα λόγια θέλησε να πειράξει την ενθουσιώδη φίλη του ο Λούντβιχ, ο ήρωας του βιβλίου. Και γι' αυτό το αστείο θα διαγραφεί από το κόμμα, θα αποβληθεί από το πανεπιστήμιο, θα καταταγεί στο στρατό σε τάγμ...

Μια ορεινή λουτρόπολη, μια μικρή πόλη ολόκληρος κόσμος, σαν το πανδοχείο του Δον Κιχότη, όπου συναντώνται και συγχέονται ρεαλιστικό και φανταστικό, πραγματικό και εξωπραγματικό (αν και "τίποτα δεν είναι πιο πραγματικό απ' το εξωπραγματικό"). Γυναίκες στείρες που αναζητούν τη γονιμότητα στα ιαματικά νερά, ο ιδιόρρυθμος γιατρός με το δικό του σχέδιο ευγονικής, ο βαθιά θεολογημένος και φιλόσοφος των ηδονών του βίου Αμερικανός ασθενής, ο πρώην πολιτικός κρατούμενος που εγκαταλείπει τη χώρα του ανακαλύπτοντας πως δεν την είχε τελικά γνωρίσει ούτε καν ζήσει, ο διάσημος τρομπετίστ...

Ο Μίρεκ που αναζητεί τα γράμματα που είχε γράψει στην παλιά ερωμένη του, προσπαθώντας να ελέγξει το παρελθόν του, η Τάμινα που αυτοεξόριστη στη Δύση επιχειρεί να σώσει την εικόνα του νεκρού άντρα της από τη λήθη, ανακαλώντας τα ονόματα που της έδινε, ο χορός του Ελυάρ στον ουρανό πάνω από την Πράγα που στέλνει στην αγχόνη τους πολιτικούς της αντιπάλους, ο Κούντερα που γράφει με ψευδώνυμο ωροσκόπια για να επιζήσει, είναι μερικές από τις διαφορετικές ιστορίες που διασταυρώνονται σ' αυτό το "μυθιστόρημα για το γέλιο και τη λήθη, για τη λήθη και την Πράγα, για την Πράγα και του...

Το βουνό αναφέρεται στα χρόνια 1940-45, όπως τα έζησε ο συγγραφέας στην ιδιαίτερη πατρίδα του Σουβάλα, χωριό του Παρνασσού. Όπως τα έζησε φυσικά είναι τρόπος του λέγειν. Όπως τα έγραψε θέλει να πει, σαράντα σχεδόν χρόνια μετά τα εξιστορούμενα περιστατικά και με την προοπτική μάλλον όσων ακολούθησαν. Πρόκειται εξάλλου για λογοτεχνία και καθόλου για ιστορία. Κάθε ομοιότητα, συνεπώς, με πραγματικά πρόσωπα και τόπους δεν είναι μόνο φανταστική, αλλά πολύ περισσότερο: η μόνη αληθινή που μπορεί να μαρτυρήσει ο συγγραφέας. Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε το 1982. Στη σημερινή έκδοσή το...