Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το Νίκο Καζαντζάκη έχουν ασχοληθεί οι περισσότεροι από τους σύγχρονους και παλιότερους νεοέλληνες κριτικούς. Στην ανάλυση της σκέψης και του έργου του, έχει αφιερωθεί ένας μεγάλος αριθμός σελίδων, που καλύπτει ολόκληρο σχεδόν το φάσμα της προσωπικότητάς του. Η εμφάνιση λοιπόν μιας ακόμα μελέτης θα μπορούσε -όχι χωρίς σοβαρό λόγο- να θεωρηθεί πλεοναστική. Στόχος μας είναι να αποδείξουμε ότι πρόκειται για κάτι διαφορετικό τόσο ως προς την πρόθεση, όσο και το αποτέλεσμά της. Γιατί η εργασία μας αυτή, είναι προϊόν ενός ιδιαίτερου προσωπικού ενδιαφέροντος για την έννοια της...

Το ποίημα γράφτηκε, σε μια οκταετία, γύρω στο 1830. Ο Μπελίνσκι, κορυφαίος ρώσος διανοούμενος του 19ου αιώνα, γράφει σε κάποιο κριτικό του σημείωμα: "Τα μέσα μας δεν φτάνουν για να κάνουμε μια δίκαιη κρίση σ' ένα έργο σαν αυτό". Το μέγεθος του ποιήματος το κατατάσσει στα έπη. Ο έρωτας του Ευγένιου, της Τατιάνας, του Βλαδίμηρου, της Όλγας, δεν είναι τίποτα μπροστά στον έρωτα του Πούσκιν για τη Ρωσία, το λαό της, τις αξίες αυτού του λαού, τη γλώσσα του. Ο Πούσκιν "παντρεύει" μια ερωτική ιστορία μ' ένα ταξίδι στην απέραντη χώρα του. Δεν παύει να εξυμνεί τη Ρωσία κρίνει όμως...