Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κι όλα τούτα τα πιο πάνω, γερά μ' έχουν δέσει με τη μοναχή πατρίδα, π' ούτε στιγμή δε βγαίνει από τη συλλογή μου. Αποζητώ και λαχταρώ να νιώσω στο πετσί μου την ανάσα των ανέμων, ν' αφουγκραστώ των νερών το μούρμουρο και της οξιάς το ψέλλισμα. Ν' αγαλλιάσει η θωριά μου, τον άπειρο γαλάζιο ουρανό, να τον πιλαλούνε σύννεφα λευκά σαν κύκνοι, σε μύριες κι άλλες μορφές και σχήματα, για να με φέρουν πιο κοντά στον Επουράνιο Θεό. Κι όταν ξανά, γυρίζω στην πατρίδα και στα βουνά τα γύρω, σα να μου φεύγει μια σκοτεινή αντάρα και θολούρα, για να βιώσω λεύτερος κι ανέμελος, σαν τα που...

Η Συλλογή τελειώνει όπως άρχισε, με ένα «ημίφως» που υποβάλλει καθαρά την αχλύ της αμφιβολίας, που συννεφιάζει το νου των δύο ηρώων και του κοινού. Οι Παλιοί Καιροί αρχίζουν και αυτοί με μιαν αχλύ, μόνο που εδώ, το «ημίφως» υποβάλλει εκείνο που ο Πίντερ αποκαλεί «καταχνιά του παρελθόντος», το προπέτασμα καπνού που μπαίνει στα μάτια και των τριών προσώπων. Το πρόβλημα του χρόνου και το μυστήριο του παρελθόντος ανέκαθεν έπαιζαν σημαντικό ρόλο στο θέατρο του Πίντερ.

Τα "Παιχνίδια φόβου" γεννήθηκαν πάνω σε μια θαλαμηγό από τους "Παρασκεβιάτες" και δεν είναι παρά ιστορίες αληθινές, ημιαληθινές ή ιστορίες πλασμένες από απωθημένα συναισθήματα και καταπιεσμένες επιθυμίες. Έτσι κάθε Παρασκευή βράδυ, ένας από την παρέα διηγείται την ιστορία της εβδομάδας, ένα παιχνίδι φόβου, επικίνδυνο ή ακίνδυνο, που σίγουρα δεν είναι για παιδιά.

Το μυθιστόρημα "Παιδιά της ελπίδας" αποτελεί χρονολογική συνέχεια του πρώτου μυθιστορήματος "Ο θαμπός δίσκος του ήλιου", που κυκλοφόρησε το 1998. Στα "Παιδιά της ελπίδας" περιγράφεται η συνέχεια του δράματος του εμφυλίου πολέμου: το πέρασμα των κατοίκων στην Αλβανία και οι επιπτώσεις της μετακίνησης αυτής στα παιδιά, που σκόρπισαν στις χώρες τη Ανατολική Ευρώπης. Ζωγραφίζεται ο πόνος και η θλίψη που έφερε ο πόλεμος σε μικρούς και μεγάλους, το δράμα και τα διλήμματα που ξεριζωμού, καθώς και η νοσταλγία για την πατρίδα. Ειδικότερα, περιγράφεται η ορμή των παιδιών αυτών για ζω...

Αδιαφορία για το αίμα που κυλάει στους δρόμους της Ελλάδος. Αδιαφορία για το Σύλλογο Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων. Αδιαφορία για την έλλειψη διαβάσεων πεζών, κατάλληλης οδικής σηματοδότησης και για την μείωση των τροχαίων. Αδιαφορία είναι μόνο η λέξη που διάβασα για πρώτη φορά σε ένα ποίημα το 1933 και όμως πάντα κυριαρχεί και έζησα τόσο έντονα από το 2000 μέχρι το 2009. [...] Σκοπός του βιβλίου είναι να φέρω προς γνώση όλων, πώς ιδρύθηκε ο σύλλογος, πώς μας αντιμετώπισαν και πώς και ποιοι μου ζήτησαν συγνώμη. Ίδρυσα το Σύλλογο Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων με τη βοήθεια...

[...] Το βιβλίο αυτό δεν είναι αυτοβιογραφία. Είναι ένα αφηγηματικό κείμενο λαϊκής εργατικής λογοτεχνίας, βασισμένο σε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η αξία που έχει, ως τεκμήριο του κόσμου των ρεμπέτηδων και του τραγουδιού τους, βρίσκεται κυρίως σε ό,τι έμμεσα συνάγεται γι' αυτά από το περιεχόμενο και τον τρόπο της διήγησης. Προσπάθεια τεκμηρίωσης των λεγομένων δεν έγινε ούτε από μένα, ούτε και τη ζήτησα ποτέ από τον Γιώργη. Η δουλειά αυτή ανήκει σε άλλους. Σε μένα ανήκει η χαρά του γραμματικού. Και οι ευθύνες του. Όσα έχω να πω ακόμα εγώ, τα έβαλα στο τέλος του βιβλίου. Τώρα εί...

Τον τελευταίο καιρό έχει γίνει μία αφύπνιση του "Έλληνα ανθρώπου". Ξεχωρίζω τη λέξη "Έλλην άνθρωπος" διότι έτσι όπως αναπτύσσω τη σκέψη μου στα κείμενα που ακολουθούν, υπάρχει περίπτωση να μην είναι όλοι οι άνθρωποι "Έλληνες", ούτε οι πολιτογραφημένοι ως Έλληνες να είναι όλοι "Έλληνες". Έχει αναπτυχθεί το ενδιαφέρον σε πολλούς από μας τους απογόνους των αρχαίων Ελλήνων, να ερευνήσουμε και να μάθουμε, πότε και πως μιλήθηκε η Έλληνική γλώσσα. Γι' αυτό πρέπει να σκεφτούμε πρώτα απ' όλα, πότε και πως εμφανίστηκε ο ανθρωπος επί της γης. Χρειάζεται να φανταστούμε για τον πρώτο ά...