Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια οικογένεια που στιγματίστηκε από τη δίνη του πολέμου, ένας ξεριζωμός χωρίς αιτία, ένας έρωτας αναπάντεχος και η μεγάλη επιστροφή, είναι κομμάτια του ίδιου παζλ που μας αποδεικνύει για μια ακόμα φορά, πόσο ανίσχυροι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, μπροστά στα παιχνίδια της μοίρας. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα, στο οποίο διαπλέκονται αρμονικά· αυθεντικοί χαρακτήρες, ουσιαστικές σχέσεις που δοκιμάζονται, αγνά συναισθήματα και απροσδόκητες ανατροπές που μεταβάλλουν οριστικά και αναπότρεπτα τη ζωή των ηρώων.

Από τη σειρά των ημερολογίων που άφησε ο Φίλιππος Στ. Δραγούμης, αναμφισβήτητα το πιο ενδιαφέρον είναι εκείνο που αναφέρεται στη περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων 1912-1913. Το τμήμα αυτό του ημερολογίου που εκδίδεται σήμερα παρουσιάζει διπλό ενδιαφέρον. Από τη μία μεριά αποτελεί ένα ιστορικό τεκμήριο για τη μελέτη της περιόδου εκείνης, μια και προέρχεται από αυτόπτη μάρτυρα που περιγράφει μέρα με τη μέρα τα όσα συμβαίνουν, ενώ παράλληλα παρακολουθούμε τα συναισθήματα που γεννιούνται σ' ένα νέο ευαίσθητο άνθρωπο με ανάλογη μόρφωση και διαμορφωμένο ύφος και γλώσσα. Η ιστορική...

Μαθήτρια γυμνασίου πρωτοδιάβασα τον "Πατούχα" και το "Όταν ήμουν δάσκαλος" με ασυγκράτητα γέλια. Είχα πολλές φορές κλάψει διαβάζοντας μα ποτέ γελάσει. Έτσι ήταν φυσικό να μην ξεχάσω, να μείνω μα η θύμηση του Κονδυλάκη ως συγγραφέα του γέλιου και της χαράς. Όταν στα φοιτητικά χρόνια ξανακοίταξα το έργο του, η πρώτη βαθιά εντύπωση δικαιολογημένα δε μ' άφησε να διακρίνω άλλες νότες έξω από το χιούμορ, το κέφι και τη δροσιά. Το 1962 με τον εορτασμό των εκατόχρονων από τη γέννησή του, αναγκασμένη από μια διάλεξη που μου ανάθεσε ο Δήμος Ηρακλείου, ξανάσκυψα στις σελίδες του...

Πόσο θα 'θελα να ξέρεις/ Πώς τούτο το κραγιόν/ Στο φίλτρο του τσιγάρου/ Δεν είναι ούτε από τα χείλη σου/ Ούτε απ' τα δικά μου/ Είναι του φιλιού.

[...] Αποθήκευσες πολλή αγάπη/ Στην ακίνητη θάλασσα/ Τα βότσαλα και την Άμμο/ Τώρα ο ήλιος/ Φεύγει/ Ο Φλοίσβος σωπαίνει/ Ένα αστέρι/ Ψηλώνει στον ορίζοντα/ Ιερό σημάδι/ Στο βάθος/ Του πελάγου [...] (από τη σελ. 29 του βιβλίου)

Κάθε άνθρωπος γεννιέται με κάποιο ταλέντο, κάποιες δυναμικές, κάποια προσόντα. Μερικοί δεν καταφέρνουν να τα αξιοποιήσουν και έρχεται η ώρα που πεθαίνουν μαζί τους. Η Φαίδρα δεν ανήκει σ' αυτήν την κατηγορία

"Τίποτα δύο φορές" Τίποτα δεν μπορεί ποτέ να συμβεί δύο φορές./ Αποτέλεσμα, το θλιβερό γεγονός/ ότι φτάνουμε εδώ απροετοίμαστοι/ και φεύγουμε χωρίς την δυνατότητα ν' αποχτήσουμε πείρα./ Ακόμα κι αν δεν υπάρχει κανένας περισσότερο αδής/ κι αν είσαι ο χειρότερος μαθητής του πλανήτη,/ δεν μπορείς να επαναλάβεις την τάξη το καλοκαίρι:/ αυτή η σειρά των μαθημάτων προσφέρεται μόνο μια φορά./ Καμιά μέρα δεν αντιγράφει την προηγούμενη,/ δυο νύχτες δεν θα διδάξουν τι είναι ευδαιμονία/ με τον ίδιο τρόπο επακριβώς,/ και ούτε ακριβώς με τα ίδια φιλιά. [...] (από τη σελ. 21...

[Δείγμα γραφής:] ΚΟΥΡΣΑΡΟΣ Παίζεις τον έρωτα κρυφά, σαν νύχτα μες στη νύχτα, σου παίρνουν τ΄ άστρα τα φιλιά και στα ανθίσματά σου υγρά ευωδιάζουν νούφαρα. Μες στη σιωπή ακροπατώ να κλέψω το φιλί σου, ν' αγγίξω τα λουλούδια σου, που με μεθούν και η μέθη, που 'χει σαλέψει μου το νου και η απροθυμιά μου, να σβήσουν μες στη θάλασσα του εβένινου κορμιού σου. Είσαι νεράιδα, μάγισσα, γοργόνα είσαι πλανεύτρα, μα εγώ κουρσάρος θα γενώ, κλέφτης και θα σε κλέψω, να σ΄έχω στο κουρσάρικο πρωτοβασίλισσά μου. ΞΕΧΕΙΛΙΖΕΙΣ Ανήμπορες οι λέξεις για τις ακριβέ...

Με µεγάλη υπερηφάνεια -όπως δηλώνει ο ίδιος- ο ζωγράφος και ποιητής Νίκος Εγγονόπουλος παρουσιάζει το 1972 σε ένα λεύκωµα µεγάλου σχήµατος δεκαοκτώ έγχρωµες εκτυπώσεις ισαρίθµων ζωγραφικών του πινάκων που απεικονίζουν προσόψεις Ελληνικών Σπιτιών του 18ου και 19ου αιώνος. Ο αρχιτεκτονικός χαρακτήρ των κτισµάτων ποικίλλει, όπως ποικίλλει και η γεωγραφική προέλευσή τους. Ρυθµολογικά αναγνωρίζουµε σπίτια µε έντονη την επίδραση της δυτικής τέχνης (νεοαναγεννησιακά), άλλα µε την σφραγίδα της καθ'ηµάς βαλκανικής ανατολής (παραδοσιακές κατοικίες της βορείου Ελλάδος και της Κωνταντι...

Ο άνθρωπος δεν έχει κατανοήσει την ανωτερότητά του, τη συμπαντικότητά του και τη μοναδικότητά του μέσα στον κόσμο. Και τούτο διότι δεν νίκησε το μοναδικό εχθρό του, που είναι ο ίδιος ο εαυτός του, η μη γνώση του οποίου τον έβγαλε έξω από τον κόσμο των "Ιδεών" και τον οδήγησε στη σπηλιά του κόσμου των "σκιών". Ο άνθρωπος δεν τελειώνει, ως ύπαρξη, αλλά Φύσει, Γνώσει και Εντελεχεία μπορεί να εξελίσσεται από το ενθάδε "Είναι" στο εκείσε "Συνείναι" και εκείθεν στο επέκεινα "Υπερείναι" ή στο "Απόλυτο Είναι". Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος, αν δεν αποκτήσει την ελευθερία του και την αυ...

[Δείγμα γραφής:] ΦΥΓΗ Είναι όμορφο να ξυπνάς χαράματα με συντροφιά ένα σύννεφο σε σχήμα καρδιάς, ν' ανοίγεις το μυστικό κουτί της νιότης με μιαν αγκαλιά φως, να καθρεφτίζεις τ' αθώο σου βλέμμα στο πέλαγος. Είναι όμορφο να κάνεις το σεντόνι σου πανί, να φτιάχνεις πλοίο μεθυσμένο και να φεύγεις. Να φεύγεις!

Η μνήμη είναι από τα πιο σημαντικά εργαλεία που χρειάζεται ο άνθρωπος για να μπορέσει να βρει το δρόμο που του ταιριάζει. Έτσι τώρα μες στην ωριμότητά μου και μέσα από όλες αυτές τις μνήμες, μπορώ να βρω το νήμα της ζωής μου να το ξετυλίξω και να θυμηθώ ότι μαζί με μένα δε μεγάλωνε μόνο το σώμα μου αλλά διαπλαθότανε κι η ψυχή μου με τις δικές της απαιτήσεις. Μένει τώρα να θυμηθώ ποια ήταν η πορεία της ζωής μου και τι απόλαυσα από αυτήν. Δύο πράγματα κυνήγησα πολύ στη ζωή μου: τη μουσική και την αγάπη σε όλες της τις εκδηλώσεις. [...] (από τη σελ. 7 του βιβλίου)

Το ανέκδοτο υλικό του κειμένου μου: "Σελίδες ημερολογίου" έδωσε τη δυνατότητα της γραφής στην "Συμφιλίωση". Οδηγήθηκα δηλαδή από αυτό στο εσωτερικό δρομολόγιο που μέσα από τα πεζογραφήματα διαφαίνεται και ως κύριο άξονα του σε όλες τις καμπές, έχει την πρωταρχική λαχτάρα που ξεπήδησε από μέσα μου, από τα πιο μικρά μου χρόνια για συμφιλίωση ανάμεσα στους ανθρώπους και για ειρήνη εντός μου! Αργότερα μπόρεσα να συνειδητοποιήσω πως οι ταλαιπωρίες -εμπόλεμες ή μη- μέχρι που να επιτευχθεί η συμφιλίωση τόσο εξωτερική όσο και εσωτερική, αποτελούν σπάνιο πλουτισμό ζωής που σε διδάσ...

"Η ποίηση" Η ποίηση σκοπός/ για την πέννα μου/ διόλου δεν είναι/ μέσον φόρτσα/ μηχανή που ταξίδια/ στο χωροχρόνο οργανώνω/ η πέννα μου/ σε μαγικό χαλί μεταμορφώνεται/ όταν το ραβδί της μεταμόρφωσης/ της Μελπομένης την αγγίξει. (από τη σελ. 56 του βιβλίου)

Η Νέα Γένεση είναι παντού. Είναι μέσα μας. Είναι στον περίγυρό μας. Πέρα από την όραση. Πέρα από τη σκέψη. Πέρα από τις απτές και χειροπιαστές αντιλήψεις του γνωστού κόσμου μας. Μπορεί να είμαστε κι εμείς! Μπορεί να βρίσκεται σ' ένα βιβλίο, σ' ένα πίνακα ζωγραφικής, σ' ένα έργο γλυπτικής, σ' ένα σύνθημα σε κάποιο τοίχο, με μια υπογραφή - κώδικα, σ' ένα λουλούδι, σ' ένα ποτήρι κρασί κάποιου γλεντιού, σ' ένα ποτήρι νερό ξεδίψασης, σ' ένα χαμόγελο, σε μια ζεστή κουβέντα, σ' ένα χάδι αγάπης, σ' ένα κομμάτι φαγητό που ρίχνεις στον σκύλο ή τη γάτα σου, σ' ένα σπόρο που ταΐζεις τα...

Tα σχεδιάσματα του Γιάννη Τσαρούχη που παρουσιάζονται από την Ιστορική και Εθνολογική Εταιρεία της Ελλάδος, αποτελούν τμήμα της συλλογής αρχιτεκτονικών και ζωγραφικών έργων που είχε συγκροτήσει από το 1936 έως και την Κατοχή ο Σύλλογος Ελληνική Λαϊκή Τέχνη. [...] Από την ιστορική έρευνα δεν προκύπτει συμμετοχή του Τσαρούχη στις εργασίες του Συλλόγου, παρά μόνο μία προσπάθεια προσέγγισής του, μαζί με το Νίκο Εγγονόπουλο και το Διαμαντή Διαμαντόπουλο, προκειμένου να σχεδιάσει αρχοντικά της Μακεδονίας το 1937. [...] Συνεργασία του Τσαρούχη με τον Σύλλογο πάντως δεν υλοποιήθηκε...