Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ξεφεύγοντας ο Δημήτρης Κουντούρης από τα καθαρώς επιστημονικά του συγγράμματα τον τελευταίο καιρό εισχωρεί θετικά στο συγγραφικό λογοτεχνικό χώρο πάντα σε συνδυασμό με την επιστήμη του της νευρολογίας - ψυχιατρικής. Τα δύο πρώτα του μυθιστορήματα, "Τα φρούτα του θανάτου" και "Φαίδρα", ακολουθεί μία τριλογία με γενικό τίτλο "Τα τρία βήματα του διαβόλου". Η τριλογία θα παρουσιαστεί σε τρία διαφορετικά βιβλία που θα έχουν ως δεύτερο τίτλο, το πρώτο "Ο επιστήμονας", είναι αυτό που κρατάτε στα χέρια σας, το δεύτερο "Ο μισθοφόρος" και το τρίτο "Ένας επικίνδυνος έφηβος". Και τα...

Αυτό το βιβλίο είναι το τελευταίο της σειράς "Τα τρία βήματα του διαβόλου". Στα δύο βιβλία που ήδη κυκλοφόρησαν όπως και σε αυτό που διαβάζετε τώρα, παρουσιάζονται τρεις διαφορετικές ιστορίες ανθρώπων με ανόμοια ο καθένας πνευματική κατάρτιση και κοινωνική ένταξη. Και στους τρεις, κάτω από ειδικές συνθήκες που θα βρεθούν, αλλοιώνεται ο έντιμος και καλοπροαίρετος χαρακτήρας τους και εμπλέκονται σε δραματικές εξελίξεις, που ξαφνιάζουν.

[...] Τα "Ρομπότ" εκδίδονται για πρώτη φορά στην παρούσα ελληνική μετάφραση, που έγινε από τα γερμανικά, όχι από τα τσέχικα. Ο μεταφραστής θα αποφύγει να τονίσει την πρωτοτυπία και να αναφερθεί στις αρετές του έργου, που έκανε παγκοσμίως γνωστό και διάσημο τον συγγραφέα του, καθώς και την προφητική σύλληψη μιας πραγματικότητας που έμελλε να παρουσιαστεί μισόν αιώνα αργότερα, στον κόσμο που ζούμε, απειλώντας τον με καταστροφή του. Θέλει μόνο να σημειώσει ότι διακρίνει μια αμηχανία και μία χαλάρωση στην τελευταία πράξη, χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί τη συγκλονιστική θεματική κ...

Όταν η ενοποιημένη δύναμη των δακρύων και του πόνου των όντων δημιουργεί ένα καταστροφικό "τσουνάμι" πονοτρονίων το σύμπαν αρχίζει να μηδενίζεται. Όταν η αναρχική επανάσταση των όντων ενάντια στον σκοπό και στη μορφή του Κόσμου πλησιάζει την ολοκλήρωσή της, ένας πρωτόγονος σημερινός άνθρωπος αρχίζει να εκπέμπει συγνωμοτρόνια, καταλύοντας τη διάσταση μεταξύ του Όντος και των όντων Του. Μία μυθιστορία πέρα από το έσχατο όριο της μεταφυσικής αναρχίας.

[...] Το θέατρο είναι χαράμισμα, μια σπατάλη, αλλά είναι και μια κοινωνικά αποδεκτή δραστηριότητα. Είναι φαινομενικά μη παραγωγικό, αλλά δικαιώνει τη συλλογική δουλειά. Μπορεί να προβάλλεις πάνω του τα όνειρά σου και τις έμμονες ιδέες σου, δίνοντας σάρκα και οστά, αγγίζοντας τους άλλους χωρίς να θίγεις επιπόλαια την επιφάνεια της κοινής γλώσσας. Είναι ένα μέσο να ξεφύγεις από τη λογική των θηριοδαμαστών, να σπάσεις τον κύκλο της μοναξιάς.

Άβυσος λένε είναι η ψυχή τ' ανθρώπου. Και πραγματικά, έτσι είναι. Τη μια στιγμή διακινδυνεύει τη ζωή του, ή και θυσιάζεται για έναν άλλον όμοιό του, την άλλη αδιαφορεί γι' αυτόν, τον περιφρονεί, τον μισεί. Μα τι 'ναι τέλος πάντων αυτό που τόσο έυκολα προσφέρουμε και ονομάζουμε αγάπη; Είν' ένα δυνατό συναίσθημα που ταυτόχρονα είναι και τόσο αδύναμο, τόσο ευάλωτο κι' απ' την παραμικρή ακόμη περίπτωση; Είναι μια λέξη μας ιδεατή, μα τόσο νοητή που την περνάμε στα κομπιούτερ μεσ' στη μνήμη του εγκεφάλου μας κι' οπόταν θέλουμε τη σβήνουμε; Είναι κάτι που παραμερίζει την ασχήμια μ...

Ήμασταν νέοι, ήμασταν φοιτητές, ήταν γύρω στο 1975. Ήταν η εποχή που νομίζαμε ότι θα αλλάζαμε τον κόσμο. Και οι συνθήκες, μας ευνοούσαν. Μόλις είχε αρχίσει η μεταπολιτευτική περίοδος. Μας είχαν φορέσει καπέλο τον Καραμανλή, που κανονικά εάν υπήρχε έστω και ένα υποβόσκον κίνημα, με την καθοδήγηση του οποιουδήποτε Κάπα, Κάπα η κατάκτηση της εξουσίας θα ήταν ένας απλός περίπατος. Αλλά τότε τα Κάπα Κάπα ήταν σε σύγχυση. Ήταν διασπαρμένα ακολουθώντας τις αντιθέσεις του κομουνιστικού κόμματος της μαμάς Ρωσίας.[...] (από το κείμενο του βιβλίου).

Η λανθασμένη χρήση του σεξ μοιάζει με τη λανθασμένη χρήση της ραδιενέργειας. Μπορεί να προκαλέσει τεράστιες και ανεπανόρθωτες βλάβες σε εμάς και τους γύρω μας, βλάβες που ούτε καν φαίνονται στην αρχή αλλά που εκδηλώνονται δραματικά στην πορεία. Είναι πολύ σημαντικό, λοιπόν, να γνωρίσουμε καλύτερα την τεράστια δύναμη της φύσης και να αρχίσουμε να τη σεβόμαστε περισσότερο!

Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις δεν είναι μόνο φροντιστήριο. Αν ήταν έτσι όλοι θα αρίστευαν. Οι Πανελλήνιες Εξετάσεις πάνω απ' όλα -σχεδόν όλα- είναι στρατηγική και μόνο στρατηγική. Στρατηγική, με γενικό και ειδικό μέρος, που δυστυχώς για τους υποψηφίους των Πανελλήνιων Εξετάσεων τη γνωρίζουν τόσο λίγοι, τόσο ελάχιστοι. Και αυτό το "τόσο λίγοι", το "τόσο ελάχιστοι", ποτέ μην ξεχαστεί. Θα είναι ένα τραγικό λάθος. Είναι τόσο σοβαρό θέμα η χάραξη τούτης της στρατηγικής, που δεν πρέπει να το εμπιστευτούμε στον οποιοδήποτε, όσο ηχηρό κι αν είναι το όνομά του. Ο κάθε υποψήφιος των Π...