Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν συνδεθεί άρρηκτα με το Παναθηναϊκό στάδιο, αφού οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896 αναβίωσαν εκεί με μεγάλη λαμπρότητα. Από τότε έως τη Μεσολυμπιάδα του 1906 αλλά ως και τις μέρες μας, το Παναθηναϊκό στάδιο είναι ο τόπος που χτυπά η καρδιά της Αθήνας, καθώς στην αγκαλιά του συγκεντρώνονται συχνά οι Αθηναίοι για να μοιραστούν τις μεγάλες στιγμές αυτής της πόλης. Ένα από τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε ό,τι αφορά τη διοργάνωνση των Ολυμπιακών Αγώνων είναι η αυθεντικότητα. Η αυθεντικότητα των τόπων και των τοπίων αλλα και των ιδεών. Κ...

Το πείραμα, ένα θεατρικό έργο που αγάπησα. Είμαι ευτυχής που συνεργάστηκα με όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους που μέσα σε μιαν ώρα παράστασης λένε τόσα πολλά και τόσο καθαρά όσα εγώ δεν θα μπορούσα να πω ούτε σε χρόνια. Η τέχνη πολλές φορές μπορεί να μιλήσει πιο πειστικά στους ανθρώπους από εμάς τους φυσικούς. Ένα θεατρικό έργο που θα ήθελα όλοι να δουν όχι μόνο με τα μάτια, αλλά με την ψυχή του παιδιού που κρύβουμε μέσα μας... Μάνος Δανέζης

Τι θα λέγατε αν μαθαίνατε ότι το ηλεκτρόνιο, αυτό το απειροελάχιστο σωματίδιο, αλλάζει τη συμπεριφορά του ανάλογα με το αν το παρατηρούν ή όχι; Μπορεί ένα τόσο μικρό κομμάτι ύλης να αντιδρά σαν να έχει συνείδηση; Το «πείραμα της διπλής σχισμής», που πραγματοποιήθηκε στα μέσα του εικοστού αιώνα και απέδειξε για πρώτη φορά τη διπλή φύση του ηλεκτρονίου, βρίσκεται στον πυρήνα του θεατρικού έργου "Το πείραμα". Τι σχέση μπορεί να έχει το ηλεκτρόνιο με τον άνθρωπο; Μια οικογένεια ζει μέσα στη διάφανη σφαίρα της. Ένας επιστήμονας, άλλοτε τους παρατηρεί φανερά κι άλλοτε χωρίς...

Ο φόβος του θανάτου, ο θάνατος κατά πρόσωπο, η διαχείριση του "μετά", θέματα επίκαιρα ανά τους αιώνες. Προσφιλές πεδίο αναζήτησης κι αντιπαράθεσης φιλοσόφων, θεολόγων, επιστημόνων, κι όμως ανοικτό και στον κάθε άνθρωπο, ακόμη κι αν θα τολμήσει να αντικρίσει τα ερωτήματα λίγο πριν το τέλος. Τα κείμενα αυτά αφορούν αυτούς τους ανθρώπους "της τελευταίας στιγμής", που ξορκίζουν τον φόβο του τέλους με τη σκέψη - μια λέξη - μια κίνηση. Όλα λίγο πριν "το πέρασμα".

Το έχουμε αυτό, εμείς οι γυναίκες. Πιστεύουμε ότι ο έρωτάς μας έχει τη μαγική δύναμη να μεταμορφώνει και να μεταλλάσσει τους άνδρες, λες και είναι υβρίδια που τα διασταυρώνουμε! Φταίνε βέβαια και τα παραμύθια, που μας τάιζαν κατά κόρον, όταν ήμασταν μικρές και ιδιαίτερα εκείνο, με την πριγκίπισσα και τον βάτραχο. Πόσω μάλλον, στα πλαίσια μιας προεδρικής, αβασίλευτης δημοκρατίας, να πιστεύουμε με αφέλεια, στις υποσχέσεις κάθε αρσενικού, ότι θα μας έχει βασίλισσες όταν το μόνο που θέλει είναι να μας ρίξει στο κρεβάτι! Καλύτερα λοιπόν ν' αρχίσω από το τέλος του γάμου, πο...

Η Λούλου στο "Πνεύμα της γης" είναι μια δύναμη που δεν έχει συνείδηση της φύσης της και ο τίτλος που δίνει ο Βέντεκιντ στο έργο του, όπως και στο "Κουτί της Πανδώρας", το επόμενό του δράμα, που αποτελεί τη συνέχεια του "Πνεύματος της γης", μαρτυρεί τις πνευματικές ανησυχίες του δημιουργού. Η δύναμή του συνίσταται στο να παρουσιάσει μιαν αλήθεια ωμή, η οποία, κάτω από το κάλυμμα μιας επιφανειακής αστικής ηθικής, σκάει με μεγαλύτερη ένταση. Όπως ο Νίτσε και ο Στρίντμπεργκ, ο Βέντεκιντ με μια τρομερή διαύγεια βλέπει στον έρωτα έναν αγώνα επιβολής δυνάμεως. Κι αλίμονο στους νικ...

Στη "Λούλου του Πνεύματος της γης" θέλησα να δώσω ένα υπέροχο δείγμα γυναίκας, ένα πλάσμα προικισμένο πλούσια από τη φύση, ένα πλάσμα το οποίο ακόμα κι αν βγήκε από ένα ποταμάκι, ανθίζει ανάμεσα σε άντρες που μπρος τους υπερέχει με το παραπάνω -με την καλή βέβαια έννοια της κληρονομικότητας. Κάτω από την κυριαρχία του μίζερου και μικροαστικού γερμανικού νατουραλισμού, το υπέροχο πλάσμα που είχα φανταστεί έγινε ό,τι χειρότερο, και για χρόνια ολόκληρα, με θεωρούσαν ανελέητο διερευνητή του θηλυκού γένους, μανιασμένο ηθικολόγο και μισογύνη που εξορκίζει τον δαίμονα. Είχα πάντα...