Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το "ζωτικό ψεύδος" αποτελεί τη βάση του έργου -του παιχνιδιού- που ο συγγραφέας επιχειρεί ανάμεσα στη φαντασία και την πραγματικότητα. Ο συγγραφέας αναζητά την έξαρση σ’ έναν κόσμο αυταπάτης, που θα γιατρέψει την απογοήτευση και τη δυστυχία μιας ανελέητης πραγματικότητας. Ο Μαυρίκιος, ο πρωταγωνιστής, εκφράζει τη σκέψη του δραματουργού με πολύ συγκεκριμένο τρόπο όταν λέει "Για τις αρρώστιες του κορμιού πολλοί ασχολούνται. Αλλά ποιος σκέφτηκε αυτούς που πεθαίνουν χωρίς μιαν ωραία ανάμνηση; Αυτούς που δεν είδαν να πραγματοποιείται ούτε ένα όνειρο;" Στο έργο αυτό του Κασόνα,...

Οι "Βρικόλακες" δεν είναι μονάχα έργο βαθύτατα ανθρώπινο αλλά και το αριστούργημα ασφαλώς του παγκόσμιου κοινωνικού θεάτρου. Για τούτο δεν επιτρέπεται να μην το συγκαταριθμήσει από τα πρώτα στο δραματολόγιό του ένα θέατρο εθνικό που αποβλέπει στην αισθητική διαπαιδαγώγηση του κοινού του. Έπειτα, η τραγωδία αυτή «της μητέρας», η τραγωδία της μητρικής στοργής, έχει κακοπάθει πολύ από κακές ερμηνείες ή σωστότερα άκριτη μετατόπιση του κέντρου του βάρους της. Διάφοροι ονομαστοί ηθοποιοί, ανακαλύπτοντας μέσα στο πρόσωπο του Όσβαλτ τη δυνατότητα ωμού νατουραλιστικού παιξίματος, θέ...

[...] Θ' αναρωτηθούμε: η δουλειά της φιλοσοφίας είναι να δογματίζει, είναι να μαθαίνει τον άνθρωπο να θεωρεί και να στοχάζεται και να ερευνά ελεύθερα -με το αζημίωτο, φυσικά- για πράματα που είναι προσιτά, και γι' αυτό αρεστά, στον ανθρώπινο Λόγο; Όχι, θ' αποκριθούμε μαζί του: το αντικείμενο της Φιλοσοφίας είναι να μαθαίνει τον άνθρωπο να ζει μέσα στο άγνωστο. Στο άγνωστο Άγνωστο. Κι ίσως -ίσως πιο πολύ ακόμη- τον άνθρωπο εκείνον ακριβώς που φοβάται το άγνωστο περισσότερο από κάθε τι και προσπαθεί να ξεφύγει απ' αυτό, ταμπουρωμένος πίσω από διάφορα δόγματα. Η φιλοσοφία πρέπ...

Ο "Πέερ Γκυντ" είναι αναντίρρητα η πιο ζουμερή απ’ όλες τις ποιήσεις του Ίψεν. Ο ποιητής δεν είναι ακόμη εδώ ολότελα κύριος της τέχνης του. Μα έχεις ως αντιστάθμισμα μια ποίηση πιο ρωμαλέα, κι είναι τόσο πλούσιος ώστε θα ’λεγε κανείς πως σκορπάει τριγύρω του μαργαριτάρια. Σαν σατιρική προσωποποίηση νοοτροπίας ενός λαού, μπορεί κανείς να τοποθετήσει τον Πέερ Γκυντ στην ίδια σειρά με τις μορφές εκείνες που πλάσαν οι ποιητές άλλων εθνών για να κοροϊδέψουν τους συμπατριώτες τους, καθώς έκαναν ο Θερβάντες και ο Ντωντέ. Ο Δον Κιχώτης όμως είναι μορφή πολύ μεγάλη, αν τη συγκρίνει...

Στο "Λεόντιος και Λένα" η συνείδηση του Μπύχνερ αφανίζεται απ’ τον μηδενισμό, ειδικά όταν αυτός εμβαθύνει στις σχέσεις τού ανθρώπου με τη ζωή του. Και αυτή η όψη του Μπύχνερ σημαίνει απλούστατα ότι παρ’ όλες του τις αντιρρήσεις για τον Σίλλερ, τον ρομαντισμό και τον ιδεαλισμό, και παρά τον φανατικό θαυμασμό του στον νατουραλισμό, κατά βάθος είναι ένας αγιάτρευτος ρομαντικός. Δεν ανήκει όμως στον γερμανικό ρομαντισμό. Ο Α. Τζ. Νάιτ λέει πως ο Μπύχνερ δεν είναι συναισθηματικός, δεν είναι όμως και ασυγκίνητος ή και ρομαντικός. Τα ρομαντικά του στοιχεία, βέβαια, δεν είναι σαν τ...

Στο μετρό... Σ' ένα βαγόνι... Δύο άντρες και μια γυναίκα... Ανακοινώσεις από το μεγάφωνο. Κανένας δεν βγαίνει, κανένας δεν μπαίνει (για να παραφράσουμε το "κανένας δεν έρχεται κανένας δεν φεύγει" του "Περιμένοντας τον Γκοντό" του Μπέκετ). " Πάντα κάποιος έρχεται" λέει στο έργο ο Μιχάλης. Περιμένουν, λοιπόν... Κανείς... Παραξενεύονται και οι τρεις τους για την έλλειψη επιβατών... Τελικά, έρχονται διάφοροι ελεγκτές - με το ίδιο πρόσωπο όμως. " Όλοι οι υπάλληλοι του μετρό είστε ίδιοι", λέει η Μερόπη για να πάρει την απάντηση: "Σε λίγο καιρό, όλοι οι φοβισμένοι άνθρωποι θα μοιά...

Στο βιβλίο περιέχονται ομιλίες-διαλέξεις που έλαβαν χώρα σε διάφορα πνευματικά εντευκτήρια των Αθηνών, όπως: Εθνική Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, Σύλλογος Αθηναίων, Πνευματικό Κέντρο ΗΩΣ και Κρητική Λέσχη Πραισός, με τους εξής τίτλους: "Ο ρομαντισμός ως πνευματικό κίνημα στη μουσική και στην τέχνη του λόγου" - "Το πολιτιστικό θαύμα του Μινωικού πολιτισμού" - "Η εθνική σημασία της Κρητικής Αναγέννησης" - "Γιόχαν Στράους" - "Ο έρωτας ως συναίσθημα από τη χαραυγή της Ιστορίας" - "Ο Κρητικός και η ιστορία του" - "Το ελληνικό δημοτικό τραγούδι" - "28η Οκτωβρίου 1940" - "Σπαρτιατι...

Η νουβέλα "Η έπαυλη στη Ρουέν", γραμμένη με απλό ύφος, δεν έχει σκοπό να σας καθησυχάσει ούτε να σας αφήσει επαναπαυμένους στην πολυθρόνα σας, σε μια γωνιά, δίπλα στο τζάκι, μ' ένα χαμόγελο ευτυχίας. Επιζητεί, αντίθετα, να σας τοποθετήσει σε έναν συγκεκριμένο χωροχρόνο, γεμάτο μυστήριο και μια υποβλητική ατμόσφαιρα, την οποία ο ήρωας -και μόνον αυτός- γνωρίζει πώς να υφαίνει. Δραματικοί μονόλογοι, ρομαντικά τοπία, τυπικοί καθημερινοί διάλογοι, γεμάτοι χιούμορ και, πάνω από κάθε τι, η έπαυλη. Το σπίτι όπου αρχίζουν, αλλά και τελειώνουν όλα.

Σπινόζα (Spinoza), Βικέντριος Βαρούχ. Μέγας Ιουδαίος φιλόσοφος (1632-1677). Εγγεννήθη εν Αμστελαδάμω και κατήγετο εξ Ιουδαίων μεταναστευσάντων εις Ολλανδίαν εξ Ισπανίας. Κατ' αρχάς προωρίζετο να γίνη ραββίνος, οι δε ομόθρησκοι αυτού εστήριζον επ' αυτού πολλάς και μεγάλας ελπίδας. Αλλ' αι ιδέαι αυτού καθίστανται από έτους εις έτος ελευθερώτεραι και απεκρυσταλλώθησαν τέλος εν τη "Θεολογικό- πολιτική πραγματεία" αυτού. Εν τω συγγράμματι αυτού τούτω απαιτεί ανεξιθρησκείαν, ελευθερίαν σκέψεως και λόγου όσον αφορά την θρησκείαν και ιστορικήν κριτικήν της αγίας Γραφής. Αι προσπάθε...

Είμαστε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό, που τον αποφεύγει σαν τους κλέφτες, γιατί φοβάται την κραυγή της καρδιάς της. Είμαστε μια γενιά χωρίς γυρισμό στον τόπο μας, γιατί δεν έχουμε τίποτα στο οποίο θα μπορούσαμε να ξαναγυρίσουμε, και δεν έχουμε κανέναν που να φύλαγε την καρδιά μας, κι έτσι καταντήσαμε μια γενιά χωρίς αποχαιρετισμό και χωρίς γυρισμό.

[...] Στο έργο του Φρήντριχ Σίλλερ "Οι Ληστές", ο λόγος και η κίνηση έχουν στοιχεία έπους. Πρόσωπα και βιώματα τους θυμίζουν δομή και πλούτο μυθιστορήματος. Το θεατρικό αυτό έργο φέρνει στον νου μας το "Goetz von Berlichingen" του Γκαίτε, τον μακρινότερο "Ριχάρδο τον Γ΄" του Σαίξπηρ και από τους νεότερους τον "Νταντόν" και τον "Βόυτσεκ" του Μπύχνερ. Ο πανάσχημος και ανήθικος Φραντς, εξανίσταται κατά του φεουδαρχικού συστήματος, το οποίο δίνει τίτλους και περιουσία στον πρωτότοκο, και χρησιμοποιεί τα πάντα, ψέμα, δωροδοκία, κολακεία, υποκρισία, τρομοκρατία, βία, κυριολεκτικά...

[...] Τα "Ρομπότ" εκδίδονται για πρώτη φορά στην παρούσα ελληνική μετάφραση, που έγινε από τα γερμανικά, όχι από τα τσέχικα. Ο μεταφραστής θα αποφύγει να τονίσει την πρωτοτυπία και να αναφερθεί στις αρετές του έργου, που έκανε παγκοσμίως γνωστό και διάσημο τον συγγραφέα του, καθώς και την προφητική σύλληψη μιας πραγματικότητας που έμελλε να παρουσιαστεί μισόν αιώνα αργότερα, στον κόσμο που ζούμε, απειλώντας τον με καταστροφή του. Θέλει μόνο να σημειώσει ότι διακρίνει μια αμηχανία και μία χαλάρωση στην τελευταία πράξη, χωρίς βέβαια αυτό να αναιρεί τη συγκλονιστική θεματική κ...

Το "Έξω από την πόρτα" έχει παιχτεί στις κυριότερες γερμανικές σκηνές και σε πολλές ευρωπαϊκές και άλλες χώρες του κόσμου. Στη Γερμανία γυρίστηκε επίσης και σε ταινία, από τον σκηνοθέτη Λίμπενάινερ, με τον τίτλο "Αγάπη 47". Στην Ελλάδα, η τιμή για την παρουσίαση του Μπόρχερτ στο θεατρικό και αναγνωστικό κοινό ανήκει στο περιοδικό "Θέατρο" και στη θεατρική ομάδα "Θέατρο της Νέας Ιωνίας". Στην Ελλάδα και στην παρούσα μετάφραση παίχτηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος τη θεατρική περίοδο 1980 - 1981, από το Πειραματικό Θέατρο Δάφνης "Διάθλαση", από το Θεατρικό Εργαστήρι...