Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με την άκρη του ματιού μου/ μόνο/ συνέλαβα κάτι επώδυνες εικόνες./ Νυχτοφύλακες στις αλέες των ιδεών/ κινήσεις αγρύπνιας κι' αφέλειας/ μια αυγή που μυρίζει φρεσκοβαμμένα όνειρα/ ένα πέτρινο υπόστεγο χωρίς τυπικότητες./ Τα φουσκωμένα χείλη/ αρνούνται να προφέρουν την τελευταία λέξη./ Ως πότε όμως; (από τη σελ. 16 του βιβλίου)

Σεβαστό κοινό... (Παύση.) Όχι, όχι "σεβαστό" κοινό - κοινό σκέτα. Κι αυτό δε σημαίνει πως ο συγγραφέας δε θεωρεί το κοινό σεβαστό. Κάθε άλλο. Πίσω όμως απ' αυτή την προσφώνησή του φαίνεται πως υπάρχει κάποιο χτυποκάρδι ή, ας πούμε, μια έκκληση για να φανεί το ακροατήριο μεγαλόψυχο για την υπόκριση των ηθοποιών και με τη μαστοριά του θεατρικού παιχνιδιού. Ο ποιητής δε ζητάει επιείκεια, ζητάει προσήλωση - μιας κι έχει πηδήξει πια, εδώ και πολύν καιρό, τον αγκαθωτό φράχτη του φόβου, που χωρίζει το συγγραφέα απ' τους θεατές. Ο ανόητος τούτος φόβος και η κατάντια του Θεάτρου, πο...

[...] Ο Τσίνας είναι ο ξενιτεμένος Ηπειρώτης, που θέλει "μα δεν μπορεί" ν' αγναντέψει τις αθάνατες χιονοκορφές του Πίνδου του κι από ψηλά να μετρήσει τα πλάτη του ορίζοντα, μέσα στα οποία περικλείνεται ο δικός του αληθινός κόσμος, ο ποιμενικός κόσμος των τσοπάνηδων και ξωμάχων. Έχοντας συνείδηση της διαχρονικής ενότητας του ελληνισμού κάνει αναγωγές όλου αυτού του κόσμου μέχρι την εποχή του Ομήρου, βλέποντας ενιαίο λαό με την ίδια αναλλοίωτη μοίρα επί τρεις χιλιάδες χρόνια. Η γλώσσα του έχει δωρική τραχύτητα ορεινής προέλευσης, είναι πλούσια, αν όχι τέλεια σφυρηλατημένη....

Η ιστορία της ελληνικής σημαίας αρχίζει από τους χρόνους της αλώσεως μαζί με τους πόθους του υπόδουλου ελληνισμού για ελευθερία, διαμορφώνεται στα χρόνια της επαναστάσεως και φθάνει ως τις μέρες μας. Ένα από τα πρώτα δημοτικά μας τραγούδια, "Ο θρήνος της Κωνσταντινουπόλεως", που εκφράζει το λαϊκό αίσθημα, αναφέρεται στη σημαία- το σύμβολο του αγώνα για την αποτίναξη του ζυγού. Σημάδι μέγα φλάμπουρο, Σταυρόν τον του Κυρίου, Και τότε να συγκλίνωσιν οι έσω με τους έξω· Να γίνει μούρτος, μοχθηρός, ως οι πολλοί το λέγουν. Αρκεί λοιπόν να υψωθεί μία μόνη σημαία με το σταυ...

Η οικία του Υδραίου προκρίτου Λαζάρου Κουντουριώτη, χτισμένη την εποχή της ναυτικής ακμής του νησιού, δεσπόζει στη δυτική πλευρά του όρμου της Ύδρας. Ο σημερινός επισκέπτης εντυπωσιάζεται από την επιβλητική εξωτερική όψη και το ιδιόμορφο εσωτερικό ενός υδραίικου αρχοντικού με οικογενειακά κειμήλια και αντιπροσωπευτικά έργα της παραδοσιακής νεοελληνικής τέχνης. Τα έργα ζωγραφικής του Περικλή Βυζάντιου, του οποίου το όνομα έχει συνδεθεί με το νησί, καθώς και του Κωνσταντίνου Βυζάντιου, αποτελούν μια πρόσθετη αισθητική απόλαυση.

Η καθολική διάδοση της απελπισίας είναι μια σκέψη, την οποία έκανε και κατέγραψε ο Δανός στοχαστής Soren Kierkegaard (1813-1855) στο βιβλίο του: "Η Ασθένεια προς θάνατον". Ισχυρίζεται ότι η απελπισία δεν έχει ως αντικείμενό της κάποια μεμονωμένα συμβάντα, αλλά διαχέεται σε όλα τα γήινα· και δεν αρκείται να εισβάλλει σε κάποια μεμονωμένα υποκείμενα, αλλά είναι διαδεδομένη σε όλο το ανθρώπινο γένος. Η απελπισία εγείρει λοιπόν αξιώσεις πάνω σε όλα τα γήινα αντικείμενα και πάνω σε όλα τα ανθρώπινα υποκείμενα. Αυτός ο ισχυρισμός στηρίζεται σε μακραίωνες φιλοσοφικές και θεολογικέ...