Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βιβλίο αποτελείται από οκτώ αυτοτελείς ιστορίες και μία ακόμα, η οποία λειτουργεί ως επίλογος. Μέσα από την περιγραφή της καθημερινότητας των βασικών χαρακτήρων, προβάλλουν κυρίαρχες οι σχέσεις τους που κτίζονται πότε με τη λογική και πότε με το συναίσθημα. Κοινό σημείο περιστροφής των γεγονότων αλλά και συνδετικός κρίκος όλων των ιστοριών είναι ένα πλαστό χαρτονόμισμα των είκοσι ευρώ. Παρόλο που οι οκτώ ιστορίες κινούνται στο χώρο του ρεαλισμού, ως προς τα τεκταινόμενα, ένα ερώτημα αιωρείται και το οποίο μένει αναπάντητο: Μήπως όλα όσα συμβαίνουν στην πραγματικ...

Λένε, ο άνθρωπος από την αρχή του και επί απελπιστικά μέγα διάστημα έζησε στην αγρία του κατάσταση παλεύοντας προς τις υπέρτερες δυνάμεις της Φύσεως για την επιβίωσή του. Κατά το τέλος της μακρότατης εκείνης περιόδου εφάνη ότι οι συνθήκες είχαν ωριμάσει, για να περνούσε στο επόμενο στάδιό του. Διέρρηξε προς τούτο τα δεσμά που επί αμέτρητες χιλιετίες τον κρατούσαν έρμαιον των υπερτέρων και ακατανικήτων έως τότε δυνάμεων και - τιτάνας αληθινός - κατόρθωσε να περάσει στον κόσμο της ηθικής, της πνευματικής και της καλαισθητικής του οντότητος. Στον κόσμο τον δικό του, όπου και δ...

"Μακάριοι οι ημιμαθείς ότι αυτοί αμοιφθήσονται μετά επαίνων και τιμών. Μακάριοι οι ξερολαρείς ότι αυτοί ζητηθήσονται και προσληφθήσονται εις την βασιλείαν των πολυ-εθνικών". Δεν πρόκειται για ειρωνική ή κακεντρεχή παρατήρηση του Χρήστου Δασκαλάκη. Στην μελέτη αυτή η ημιμάθεια δεν αντιμετωπίζεται σαν πρόβλημα αλλά σαν μια παγκοσμίως αποδεκτή κατάσταση στην οποία όλοι πρέπει να προσαρμοστούν το ταχύτερο δυνατό. Διότι πλησιάζει γοργά η στιγμή που όσοι δεν είναι αποδεδειγμένα ξερόλες θα χαρακτηρίζονται απροσάρμοστοι και θα αφοδεύονται από το υγιές σώμα των ημιμαθών. Ήδη το πα...

Στη "Ζωηδαισία" του ο Νίκος Μπαλάσκας, ένας "απελάτης της ζωής", ένας "ισοβίτης μιας μόνο ζωής" "εξόριστος ή φυλακισμένος μες στο σύμπαν", νοιώθοντας πως "κάθε μέρα γίνεται έκρηξη μιας σουπερνόβας μέσα του" διαπιστώνει πως "οι ζωντανοί πεθαίνουν, οι νεκροί ανασταίνονται, οι ζωντανοί ανασταίνονται, οι νεκροί ξαναπεθαίνουν. Κάθε φορά που μας μετράει κανείς μας βρίσκει πάντα ολοένα πιο μεγάλους" επιμένει πως "υπάρχουν πράγματα που πέφτουν προς τα πάνω" αναζητεί "έναν ήλιο φωτεινό, πιο φωτεινό κι από το φως" καθώς και "κάτι που μέσα του έχει έναν παλμό από φως αχάτη" βεβαιώνει...

Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι συμβολικός αλλά κυριολεκτικός και αναφέρεται πραγματικά στην πέμπτη προσφορά του συγγραφέα στον τομέα του ευθυμογραφήματος. Έχοντας σαν κεντρικό άξονα την λογοτεχνική παρουσίαση του ίδιου και των βιβλίων του από την "Δωδώνη", (Δεκέμβριος 2004), ο Δασκαλάκης επιχειρεί μια συνοπτική απογραφή της ως τώρα εργασίας του. Όχι όμως μέσω αυτοβιογραφικών στοιχείων ή προσωπικών εμπειριών, αλλά καταγράφοντας γνώμες και σχόλια εκδοτών, αναγνωστών και κριτικών. Ο συγγραφέας δείχνει πως ούτε κολακεύεται ούτε θίγεται από όσα λέγονται και γράφονται υπέρ ή εναν...

Αν πιάσουμε να αναλύσουμε την υπόθεση της "Αγριόπαπιας" δεν θα βγει τίποτα. Το θέμα, το τι λέει κανείς, δεν έχει μεγάλη σημασία στο θέατρο, όπως και σε όλη την τέχνη. Τη σημασία την έχει το πώς το λέει. Και μπορεί ένα ασήμαντο πραγματάκι να γίνει αιώνιο αριστούργημα όταν του εμφυσήσει την πνοή της μια μεγάλη δημιουργική ψυχή, όπως μπορεί και να μείνουμε ασυγκίνητοι και νυσταγμένοι από το τραγικότερο θέμα, όταν μας το παρουσιάζουν μετριότητες. Ειδικά για την "Αγριόπαπια" αξίζει να αναφέρω το εξής περιστατικό: Ο σκηνοθέτης ενός θεάτρου, που επρόκειτο να την ανεβάσει, ήταν υπο...