Παλιοί καιροί. Ένα ακόμα και φύγαμε
Pinter Harold 1930-2008
Δωδώνη (1987)
Η Συλλογή τελειώνει όπως άρχισε, με ένα «ημίφως» που υποβάλλει καθαρά την αχλύ της αμφιβολίας, που συννεφιάζει το νου των δύο ηρώων και του κοινού. Οι Παλιοί Καιροί αρχίζουν και αυτοί με μιαν αχλύ, μόνο που εδώ, το «ημίφως» υποβάλλει εκείνο που ο Πίντερ αποκαλεί «καταχνιά του παρελθόντος», το προπέτασμα καπνού που μπαίνει στα μάτια και των τριών προσώπων. Το πρόβλημα του χρόνου και το μυστήριο του παρελθόντος ανέκαθεν έπαιζαν σημαντικό ρόλο στο θέατρο του Πίντερ.
Ο Άγιος Βάκχος ή άγνωστα χρόνια του ελληνικού θεάτρου 300 π.Χ. - 1600 μ.Χ.
Σολομός Αλέξης 1918-2012
Δωδώνη (1987)
Αρρώστιες και θάνατος παιδιών στη νεοελληνική λογοτεχνία (1821-1922)
Ρηγάτος Γεράσιμος Α. 1945-
Δωδώνη (1987)
Το τίμημα
Miller Arthur 1915-2005
Δωδώνη (1988)
ΒΙΚΤΩΡ: Μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να πιστεύουμε ο ένας στον άλλον. Ζεις μ’ αυτή την ανάγκη και προσπαθείς να συνεχίσεις... δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Αυτό είναι όλο. Νόμιζα πως αν δενόμουνα μαζί του, αν έβλεπε πως κάποιος ακόμα... πίστευε σε εκείνον... (Σταματά απότομα, σαν να μην μπορεί πια να σκεφτεί. Κάθεται.) Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ήθελα να... να τον εμποδίσω να διαλυθεί, να γκρεμιστεί ολότελα. ΟΥΩΛΤΕΡ, σαν να τον σπρώχνει η ανάγκη να μιλήσει: Πραγματικά διαλύθηκε, γκρεμίστηκε, και πραγματικά μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να πιστεύουμε ο ένας στον άλλον; Ανατραφήκαμε μ...
