Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Με το κειμένο που ακολουθεί επιχειρείται, για πρώτη φορά, να φωτιστούν όλες οι δραματικές προεκτάσεις του καυτού προβλήματος των ναρκωτικών, με τη συνδρομή όχι του συνήθους επιστημονικού, αλλά του ελεύθερου ποιητικού λόγου. Στο έργο καταβάλλεται η προσπάθεια να γίνει πειστική σκιαγράφηση της ταραγμένης ατμόσφαιρας μέσα στην οποία βιώνουν τα μέλη της οικογένειας ένος ναρκοπαθή. Τόσο αυτού του ίδιου εξαρτημένου νέου, όσο κυριώς της συμπάσχουσας μητέρας του. Εδώ η μητέρα προβάλλει στη σκηνή με το δικό της σταυρό, ισόπαθο μ' εκείνο του φρικτά δοκιμαζόμενου παιδιού της. [......

Ερωτήματα, άλλοτε απαντητά [δυνάμενα να απαντηθούν], άλλοτε δυσαπάντητα [δυσκόλως να απαντηθούν] και ενίοτε αναπάντητα προβάλλουν τη διαδρομή μας. Παραθέτονται τα τελευταία. Τα αναπάντητα, στα εννέα διηγήματα του παρόντος βιβλίου. Η έλευση και η απέλευση του ανθρώπου. Η έντονη σωματική δυσπλασία, ατέλεια. Η αρρώστια είτε εκ γενετής είτε εκδηλούμενη αργότερα. Η φθορά η οποία θεωρείται "φυσιολογική" επακολουθούμενη από την εσπερία της ζωής, το γήρας. Ο θάνατος. Όλα εκφάνσεις της ζωής. Όσον αφορά στην προέλευση τους δεν υφίσταται σχετική γνώση, Άγνοια υπάρχει. Στα αναπάντητα α...

Τρία χρόνια στρατιώτης. Κακουχίες κι ανδραγαθήματα. Η μοίρα του είχε χαράξει το δρόμο της θυσίας. Τραυματισμένος βαριά σε μια μάχη με τους Γερμανούς κοντά στην Κόνιτσα, βρέθηκε σε κάποιο υπαίθριο χειρουργείο στο βάθος μιας δύσβαθης σκιερής ρεματιάς. Συνήρθε ύστερα από μήνες. Το φως του ήλιου αντανακλούσε στη σμαραγδένια ασπίδα του λόγγου. Πού και πού μόνο, όταν φυσούσε και τα κλαδιά ανασάλευαν, λευκόχρυσες αχτίνες διαπερνούσαν τη φυλλωσιά κι έπεφταν στο γιατάκι του σταλάζοντας θαλπωρή, που όμως δεν μπορούσε ν' απολαύσει μες στους αβάσταχτους πόνους που ένιωθε. [...] (απ...

Γόος είναι ο τίτλος της δεύτερης ποιητικής συλλογής της Χριστίνας Γεωργιάδου. Χωρισμένη σε τρεις μεγάλες ενότητες -υπό τους τίτλους Σάρκινα, Νέφινα, Πύρινα- περιλαμβάνει 35 ποιήματα που δίνουν την εντύπωση ότι περικλείουν τα μυστικά του σύμπαντος κόσμου. Η ίδια αναφέρει: Πώς να μιλήσεις γι’ αυτά που γράφεις; Σταλαγματιές είναι της γδαρμένης ψυχής σου, αποκοτιές ανοίγματος σ’ έναν κόσμο άλλο, που αδυνατείς να προσεγγίσεις αλλιώς, παρεκτός ίσως μες στα όνειρά σου. Οι εσώτερες φωνές σου είναι, τα ψιθυρίσματα της μούσας σου που αόρατη και άγνωρη σε μυεί στα μυστικά του σ...