Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Του Μαρά του έρχεται πάντα να γελάσει όταν ακούει αυτό το "κύριε Μαρά", "ο κύριος Ροντρίγκ", γιατί, φυσικά, τόσο το ένα όσο και το άλλο δεν είναι παρά ψευδώνυμα συνωμοτικά εξαιτίας του πολέμου. Διάλεξε το όνομα Μαρά για να πικάρει το "αφεντικό", τον Καρακάλλα, που, αν και είναι θαυμαστής του Κόκκινου Στρατού, απέχει πολύ από το να είναι και επαναστάτης· λένε, μάλιστα, πως προπολεμικά ήταν συνδρομητής στη "Γαλλική Δράση". Η θυρωρός συμετέχει στη συνωμοσία, λίγο με τη θέλησή της, λίγο από συμφέρον· εγγυήθηκε η Κλοέ για τα γκωλλικά της αισθήματα. Ο Μαρά της δίνει χίλια φράγκα...

Εδώ και λίγο καιρό υπάρχουν πράγματα που μου ξεφεύγουν, μπερδεύομαι, ξεχνάω. Πάντα υπάρχει αυτό το καταραμένο σπίτι που πρέπει να φέρνω βόλτα και που μου ροκανίζει τη ζωή μου. Σέρνεται στα πόδια μου... μου τα ναρκώνει. Νιώθω πάντα ένα βάρος στις γάμπες. Σέρνεται στα μπράτσα μου, στα κόκαλα, στα δάχτυλα. Μου τα τρώει τα δάχτυλά μου: κοίτα εδώ χέρια! Τι όμορφα χέρια που 'χα! Άσπρα και απαλά: δυο φτερά. Και τώρα είναι χαρακωμένα, κοίτα τα δάχτυλά μου πόσες χαρακιές, μοιάζουν με ρυτίδες, ρυτίδες του σπιτιού και το δέρμα, δε, είναι σκασμένο και κόκκινο. Εγώ τα 'χω με τους ανθ...

Εκείνο τον παλιό καιρό ήμουν πολύ νέος και ζούσα με τον παππού και τη γιαγιά μου σε μια έπαυλη με άσπρα τοίχους, στην οδό Οτσαράν στο Μιραφλόρες. Σπούδαζα νομικά στο Πανεπιστήμιο του Σαν Μάρκος, συμβιβασμένος, θαρρώ, με την ιδέα να βγάζω αργότερα το ψωμί μου ασκώντας ελεύθερο επάγγελμα, αν και κατά βάθος θα προτιμούσα να γίνω συγγραφέας. Είχα μια δουλειά με φανταχτερό τίτλο, χαμηλό μισθό, διάφορα "τυχερά" και ελαστικό ωράριο: διευθυντής ειδήσεων στην Παναμερικανική Ραδιοφωνία.

Αν αναρωτιόμαστε σήμερα, σχετικά με τη δυνατότητα μιας έννοιας της αριστεράς, αυτό αποτελεί από μόνο του την αναγνώριση μιας ριζικής κρίσης στους ίδιους τους τρόπους αυτοκατανόησης που η αριστερά είχε για τον εαυτό της εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Πολλές φορές, στα πλαίσια μιας εμπειρίας που ξεπερνάει πια τον αιώνα, το εργατικό κίνημα γνώρισε κρίσεις και ήττες αλλά, ποτέ όπως τώρα, δεν παρατηρήθηκε το φαινόμενο να μην συλλογιζόμαστε τόσο μια κρίση ή μια ήττα όσο μια πιο γενική διαδικασία διάλυσης των βασικών κατηγοριών κατανόησης της πραγματικότητας, πάνω στις οποίες η αρισ...