Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωή οφείλει να γίνει θεατρικό έργο. Και το έργο της δικής σου ζωής δεν μπορείς να το αφήσεις σε άλλους. Πρέπει να το σκηνοθετήσεις ο ίδιος. Αυτή η ευφάνταστη, πικρή και ειρωνική σκηνοθεσία είναι το έργο ζωής που απασχολεί τον φιλόδοξο συγγραφέα Ρόμπερτ Τζ. Μέλμαν ανάμεσα στα δύο ορόσημα της σταδιοδρομίας του: το πολλά υποσχόμενο πρώτο βιβλίο του 268ος στον κόσμο και το διεθνές μπεστ σέλερ Η πολωνοεβραϊκή κουζίνα σε 69 συνταγές: Μαγειρική μετά το Άουσβιτς. Αποδέκτης αυτής της απρόβλεπτης αυτοβιογραφίας, ο γιος του συγγραφέα Χάρπο θα μάθει ότι συχνά ο πόνος έχει...

«Με θεωρούσαν εξτρεμιστή γιατί επαναλάμβανα χωρίς σταματημό πως οι Ρώσοι έπρεπε να φτύσουν αίμα σε περίπτωση εισβολής. Δεν ήξερα αν αυτό θα συνέβαινε, αλλά πίστευα πως χρειαζόταν να εκφράζουμε τα πράγματα έτσι. Κι όμως δεν ήμουν εξτρεμιστής, αλλά μάλλον μετριοπαθής. Και σε αντίθεση με τον Βαλέσα, πίστευα πως η πρόταση μιας μετριοπαθούς πολιτικής δεν σήμαινε μυστική διαπραγμάτευση με τους κομμουνιστές. Ήμουν της άποψης πως μια πολιτική συμβιβασμού όφειλε να είναι αντιληπτή και αποδεκτή απ' όλη την Αλληλεγγύη. Αυτός ο συμβιβασμός δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί παρά μόνο αν ό...

Η μελέτη αυτή αποτελεί μια προσπάθεια ανάγνωσης και ερμηνείας των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης, μέσα από το πρίσμα που δημιουργεί η αμφίδρομη σχέση πολιτικής και πολιτισμού. Κεντρική υπόθεση εργασίας είναι ότι το γνωστό δίπολο Έλληνας-Ρωμιός, καθώς και οι πολλές παραλλαγές που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα μαζί του, αποτελεί χρήσιμη πρώτη ύλη για θεωρητικές επεξεργασίες ικανές να φωτίσουν τη λειτουργία της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος.

Το βιβλίο αυτό είναι η προσπάθεια ενός ανθρωπολόγου να ανιχνεύσει, με βάση τα εμπειρικά δεδομένα της επιτόπιας έρευνας, τους τρόπους με τους οποίους εμείς οι άνθρωποι αναπαράγουμε, έστω και ασυνείδητα, τις συνθήκες που μας καταπιέζουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο οι Έλληνες θα ’πρεπε να θεωρούν ότι το κριτήριο της "ευρωπαϊκότητας" αποτελεί αναγκαία και αποκλειστική βάση για την αξιολόγηση του δικού τους πολιτισμού. Αν δεν πιστεύουμε ότι είναι το αναπόφευκτο πεπρωμένο των μικρότερων λαών να δέχονται χωρίς διαμαρτυρία την υποβάθμισή τους και την περιφρόνησή τους...

"... Στόχος και φιλοδοξία της συγκεκριμένης εργασίας είναι να κατανοήσει τους αιτιακούς συσχετισμούς που αναπτύσσονται μεταξύ εθνικού ζητήματος και πολιτικής εξουσίας κατά το τελευταίο τέταρτο του ελληνικού 19ου αιώνα... Στο πρώτο μέρος της μελέτης η έμφαση δίνεται στην ανατολική κρίση του 1896-1897, και ειδικότερα στα εσωτερικά και τα διεθνή της δεδομένα. Η εξιστόρηση της κρίσης γίνεται με άξονα το εθνικό ζήτημα και ιδίως την αλυτρωτική-επεκτατική του πτυχή . . . Στο δεύτερο μέρος, η αφήγηση διαπνέεται από τον απόηχο του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και πιο συγκε...

Ο παρών συλλογικός τόμος -που ανήκει στη σειρά Αναθεωρήσεις του Πολιτικού- εξετάζει την πολλαπλά διαφοροποιημένη ελληνική κοινωνία, ως μήτρα κοινωνικών και πολιτικών εντάσεων και ανταγωνισμών, εστιάζοντας τόσο συγχρονικά όσο και ιστορικά στο χαμηλό επίπεδο των αφανών πολιτικών της καθημερινότητας. Οι συγγραφείς του τόμου ξεκινούν από ποικίλες αφετηρίες -το σύνορο, την εθνοπολιτισμική ταυτότητα, το φύλο, το σώμα και τη σεξουαλικότητα- για να μιλήσουν για διαδικασίες διαφοροποίησης σε πολλαπλά επίπεδα - διεθνικό, εθνικό, τοπικό, διαπροσωπικό. Σε αυτή τη βάση αναλύουν την εμπε...

Η λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου σήμανε την ώρα της απόδοσης ευθυνών για τις τεράστιες ανθρώπινες απώλειες και τις υλικές καταστροφές. Ήδη άλλωστε μεσούντος του πολέμου οι Σύμμαχοι διεκήρυσσαν την ακλόνητη αποφασιστικότητά τους για την παραδειγματική τιμωρία των εγκληματιών πολέμου και την καταβολή της δέουσας επανόρθωσης στις χώρες που συμμετείχαν στον κοινό αγώνα. Η Ελλάδα, που συγκαταλεγόταν μεταξύ των νικητών, υπέστη μια εξαιρετικά σκληρή τριπλή κατοχή, με μεγάλες απώλειες σε έμψυχο και άψυχο δυναμικό, και προσπάθησε κι αυτή με τη σειρά της να προβάλει τις διεκδικήσεις...

Στο διεθνές μπεστ-σέλερ τους "Αυτοκρατορία", ο Μάικλ Χαρντ και ο Αντόνιο Νέγκρι παρουσίασαν μια μεγαλόπνοη ενοποιημένη θεώρηση ενός κόσμου όπου οι παλιές μορφές ιμπεριαλισμού δεν λειτουργούν πια και τα έθνη-κράτη, ακόμη και τα πιο ισχυρά, είναι αναγκασμένα να παραχωρήσουν μεγάλο μέρος της κυριαρχίας τους σ' ένα υπερεθνικό, πολυδιάστατο δίκτυο εξουσίας, την Αυτοκρατορία. Τι γίνεται όμως σε μια εποχή "αμερικανικής αυτοκρατορίας"; Πολλοί λένε πως ο μονομερής πόλεμος των ΗΠΑ κατά της τρομοκρατίας αποδεικνύει ότι ο παλαιάς σχολής ιμπεριαλισμός παραμένει ακμαίος. Στο "Πλήθος"...

Η σφαίρα αποτελεί το θεμέλιο των πέντε Πλατωνικών και των δεκατριών Αρχιμήδειων στερεών. Αυτά τα δεκαοχτώ σχήματα είναι τα δομικά στοιχεία του τρισδιάστατου χώρου, που δεσπόζουν στην αρχιτεκτονική, τη χημεία και την ατομική φυσική. Ο γεωμέτρης και ζωγράφος Ντοντ Σάτον αποκαλύπτει εδώ τις γεμάτες χάρη και απλότητα σχέσεις που συνδέουν αυτές τις υπέροχες πανάρχαιες μορφές, ακρογωνιαίους λίθους της μαθηματικής και καλλιτεχνικής αναζήτησης.

Το γέλιο ως έκφραση δύναμης και υπεροχής. Το γέλιο ως έκφραση ασυναρτησίας και παραλογισμού. Το γέλιο ως έκφραση ζωής και ελευθερίας. Το ρομαντικό πορτραίτο του καλλιτέχνη ως σαλτιμπάγκου. Ο ίλιγγος του μοντέρνου κωμικού... Αυτά και πολλά άλλα είναι τα θέματα τούτης της πραγματείας για τη θέση του γέλιου στην ιστορία των ιδεών και στη λογοτεχνία από την αρχαιότητα μέχρι τον χριστιανισμό και τις νεότερες εποχές. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα ρεύματα του Διαφωτισμού, του ρομαντισμού, του ρεαλισμού, του συμβολισμού και του υπερρεαλισμού, που αναβαθμίζουν το ρόλο του γέλι...

Ο Γκέοργκ Ζίμμελ είναι από τους θεμελιωτές της κοινωνιολογίας και ένας από τους σημαντικότερους εκφραστές του πνεύματος της ώριμης νεωτερικότητας. Γνήσιο τέκνο μιας "χρυσής εποχής" της γερμανικής διανόησης (Χούσσερλ, Σέλερ, Βέμπερ), βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο ενός ανανεωμένου ενδιαφέροντος για τα επίκαιρα πλέον θέματα και τις πρωτότυπες προσεγγίσεις που εκείνος εγκαινίασε. Ο τόμος προσφέρει για πρώτη φορά στο ελληνικό κοινό μια αντιπροσωπευτική εικόνα του πολυσχιδούς του έργου, όπου αποτυπώνεται καλειδοσκοπικά η μορφολογία του νεωτερικού κόσμου. Άλλοτε κλασικά και άλλοτ...

Η έκρηξη της πολιτισμικής διαφοράς σημάδεψε την είσοδο της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Η χώρα ήρθε αντιμέτωπη τόσο με την δική της απωθημένη και ιστορικά καταπιεσμένη ετερότητα όσο και με την ετερότητα των "άλλων", κυρίως των κοντινών της γειτόνων, που άρχισαν να εγκαθίστανται στο εσωτερικό της. Όπως ήταν επόμενο, μακροχρόνιες στάσεις τέθηκαν σε δοκιμασία, ενώ οι διαδικασίες παραγωγής και διαχείρισης της πολιτισμικής διαφοράς ήρθαν στην πρώτη γραμμή του δημόσιου ενδιαφέροντος. Οι εξελίξεις αυτές προσεγγίζονται εδώ μέσα από επιμέρους ερωτήματα: Τι σημαίνει να είναι κανείς Πομάκ...

Ολόκληρο τον 17ο αιώνα γίνεται λόγος για την ιερόσυλη πραγματεία De Tribus Impostoribus, αλλά μόνο στις αρχές του επομένου βρίσκονται τα πρώτα λατινικά και γαλλικά αντίγραφά της. Ως τότε η ομιχλώδης φήμη του έργου έχει διαγράψει μια εξωφρενική τροχιά, όπου εμφανίζονται ως συγγραφείς του τα πιο διαφορετικά ιστορικά πρόσωπα: βαρόνος του Χόλμπαχ αλλά και Ραμπελαί, Καμπανέλα, Μακιαβέλι, Έρασμος, Βοκάκιος, ή ακόμη Αβερρόης και Φρειδερίκος Βαρβαρόσα. Έτσι προκύπτει ένας από τους εντυπωσιακότερους φιλολογικούς θρύλους της νεότερης εποχής, που σε πολλά στοιχεία του θυμίζει τα μυθισ...

"Η υλιστική διαλεκτική βρίσκεται υπό τον ανοικτό ορίζοντα της ιστορίας, την οποία κατανοεί. Έτσι αποτίει φόρο τιμής στην ανθρώπινη ελευθερία, που είναι το μέγιστο μέλημά της." (Herbert Marcuse) "Ας μην ξεχνούμε ότι η κυριαρχία και η εκμετάλλευση δεν διαιωνίζονται μόνο στους θεσμούς της ταξικής κοινωνίας, αλλά και στα χαραγμένα από την ταξική κοινωνία ένστικτα, τις ορμές και τις επιδιώξεις· όσα οι άνθρωποι, δηλαδή οι καθοδηγούμενοι και διοικούμενοι άνθρωποι, αγαπούν, μισούν, επιδιώκουν, βρίσκουν ωραία και διασκεδαστικά κ.ο.κ. Η ταξική κοινωνία δεν χαράσσει μόνον την υ...

Γραμμένο το 1968, με αφορμή τη φοιτητική εξέγερση στο πανεπιστήμιο Κολούμπια, το κλασικό αυτό δοκίμιο αποδεικνύεται επίκαιρο σε μια εποχή που, διαψεύδοντας την επαγγελία της οικουμενικής ειρήνης και συμφιλίωσης, χαρακτηρίζεται από την αφανή μεταλλαγή των μορφών κυριαρχίας και των τεχνολογιών μαζικής καταστροφής και από την αναζωπύρωση εστιών στρατιωτικής βίας και τρομοκρατίας σε όλο τον πλανήτη.

Μέσα από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, ο ομιχλώδης όρος "παγκοσμιοποίηση" γίνεται πιο ξεκάθαρος. Εκεί όπου ο λόγος του εκσυγχρονισμού τοποθετούσε τα εθνικά κράτη σε ένα χρονικό συνεχές από τα "καθυστερημένα" ως τα "προηγμένα", η παγκοσμιοποίηση δεν θεωρεί δεδομένο τον ιστορικό χρόνο της δυτικής προόδου. Επισκοπώντας την εκτεταμένη βιβλιογραφία για τις σχέσεις του ισλάμ με τη νεωτερικότητα, η συγγραφέας δείχνει ότι υπάρχει εντυπωσιακή αλληλεπικάλυψη των δύο πεδίων, εκεί που οι ειδήμονες βλέπουν μόνο αντίθεση. Πράγματι, οι δυτικοί ακαδημαϊκοί και οι σχεδιαστές πολιτικ...

Η πολύπλευρη κρίση του "παγκοσμιοποιημένου" καπιταλισμού, της οποίας είμαστε πλέον μάρτυρες, επιβάλλει την ανανέωση των θεωρητικών εργαλείων της κριτικής σκέψης, εφόσον αυτή συνεχίζει να αρνείται το συμβιβασμό με την "ωμή πραγματικότητα". Το μεσοπολεμικό έργο του Μαξ Χορκχάιμερ μάς είναι απ' αυτή την άποψη εξαιρειτικά οικείο, καθώς επιχειρούσε εξαρχής να αντιμετωπίσει διλήμματα ανάλογα μ' αυτά μιας σύγχρονης κριτικής θεωρίας. Ο "διεπιστημονικός υλισμός" του Horkheimer ήθελε να αποτελέσει έλλογη απάντηση στην κοινωνική και πολιτισμική κρίση των ανεπτυγμένων κοινωνιών του Μεσ...