Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στη μελέτη αυτή εξετάζεται το θεσμικό και ιδεολογικό καθεστώς σχετικά με τον θεοπρόβλητο χριστιανικό ηγεμόνα στη συμμετρική του αντίθεση με τα περιθωριοποιημένα άτομα: τον κατάδικο, τον παρία, τον τύραννο Αντίχριστο. Ερευνώνται οι μηχανισμοί κοινωνικού αποκλεισμού και απόρριψης, τους οποίους θεμελιώνουν και ενεργοποιούν οι περί εξουσίας θεωρήσεις της μεσαιωνικής πολιτικής θεολογίας. Μέσα από αυτή την προοπτική προβάλλεται η κατοπτρική σχέση μεταξύ απόλυτου σεβασμού προς τον χαρισματικό ηγέτη και θανάσιμου μίσους προς εκείνον ο οποίος λόγω της έλλειψης ισχύος επωμίζεται το ρ...

Οι Ποταμοί Κάτω απ' τον Κόσμο οδηγούν, μέσα από τα χάσματα που σκίζουν το υφάδι του σύμπαντος, σε τόπους όπου η πραγματικότητα και ο εφιάλτης, η ζωή και ο θάνατος, το παρελθόν και το μέλλον δεν μπορούν να διαχωριστούν. Από τη θάλασσα του Ιονίου σ' έναν χαμένο πολιτισμό του Ειρηνικού, από το λιμάνι του Πειραιά σ' ένα ταξίδι ανάμεσα σε βυθισμένα καράβια, πνιγμένους ναύτες και ψυχές που δεν βρίσκουν ανάπαυση, οι πρωταγωνιστές αυτής της απρόβλεπτης περιπέτειας αναζητούν την πιο μεγάλη δύναμη στον κόσμο: εκείνη που κάνει τα όνειρα αληθινά.

Αναχωρώντας από τα οικεία γοητεύομαι από την πιθανότητα να μην είναι ο εαυτός μου, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, τίποτα περισσότερο από μία σειρά αγκιστρώσεων· να πιάνεται από κάπου για λίγο και μη μπορώντας να μείνει εκεί, να ξεκολλάει χωρίς να αισθάνεται πώς τον διώχνουν... Να τριγυρίζεις χωρίς λόγο, να τρυπώνεις σε άβατα και να βγαίνεις με το κεφάλι σου να γυρίζει, να είσαι κάποιος που δεν ξέρει πώς να φερθεί -όταν τον πάνε π.χ. σ' ένα καφενείο με ναργιλέδες στο Κάιρο ή όταν βρεθεί για πρώτη φορά σ' ένα καπηλειό της Γλασκώβης γεμάτο μεθυσμένους εργάτες- και που έκπληκτ...

Ο βωξίτης, η αλουμίνα και το αλουμίνιο αποτέλεσαν κεντρικά στοιχεία πολιτικών και οικονομικών διενέξεων για μια μακρά περίοδο της ελληνικής μεταπολεμικής ιστορίας. Όλα τα προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, από την ανασυγκρότηση και δώθε, συμπεριελάμβαναν μια μονάδα αλουμινίου στα σχέδιά τους. Όλες οι πολιτικές παρατάξεις του τόπου, από την Κατοχή και μετά, θεωρούσαν την ίδρυση βιομηχανίας αλουμινίου ως βασικό στόχο της οικονομικής πολιτικής, κι ακόμη, με εξαίρεση το κόμμα της Αριστεράς, ενέτασσαν στο πρόγραμμά τους τη συνεργασία με το ξένο κεφάλαιο, προκειμένου να...

"Η πεταλούδα της Σιβηρίας" είναι ένα αποκαλυπτικό θρίλερ κι ένα ακόλαστο μελό για το τέλος του αιώνα, μια απολαυστική μυθοπλασία για τις σχέσεις ανάμεσα στην τυχαιότητα και τον Θεό, στο χάος και το σεξ, στη τρέλα της καθημερινής ζωής και τη νέα τάξη του μεταψυχροπολεμικού μας κόσμου.

Όλα στην Ελλάδα είναι "ζωντανά", επινοούνται κάθε στιγμή και ο αυτοσχεδιασμός εξακολουθεί να επικρατεί -ένα χρόνο πριν από τη νέα χιλιετία- των προγραμματικών κινήσεων. Πού πάει λοιπόν η τόση ενεργητικότητα; Από ποιες προσδοκίες πηγάζει; Και γιατί δυσκολεύεται να δημιουργήσει κάτι σταθερό που να διαρκεί πέραν των όσων συμβαίνουν από σκηνή σε σκηνή, από μέρα σε μέρα; Αυτά τα ερωτήματα με απασχολούσαν τότε, τα ίδια με απασχολούν και σήμερα, μ΄ ένα τρόπο όμως διαφορετικό. Τότε πίστευα πως το να ξέρουν οι άνθρωποι να συμβιώνουν είναι κυρίως ζήτημα κοινωνικής οργάνωσης και ρυθ...

Η κοινή λογική, η οποία συνέγραψε το παρόν κείμενο, αναλογίστηκε την αναγκαιότητα της μυθογονίας, τη χρησιμότητα και τη βλαπτικότητα του μύθου στις ατομικές και κοινωνικές του συνάφειες. Παρατήρησε πως οι μύθοι ήσαν οι πρώτοι φορείς των γνώσεων, προστέθηκαν στην παράσταση του κόσμου, αναμίχθηκαν στις λέξεις, γέννησαν αισθητικές δυνατότητες στην τέχνη, απέκτησαν δικαιοδοσία στην παιδεία. Παρατήρησε ακόμα τους τρόπους με τους οποίους οι μύθοι άσκησαν παρεμβάσεις στα γεγονότα, αντικατέστησαν αξίες με ομοιώματα, οικοδόμησαν είδωλα. Η κοινή λογική συνάντησε τόσες μορφές του μύθ...

Τα κρούσματα πολλαπλασιάζονται ραγδαία. Άνθρωποι μουγκοί κραδαίνοντας πτυχία θα αναγκάζονται να χρησιμοποιούν αντί για τη γλώσσα τα χέρια τους για να δηλώσουν -επιτιθέμενοι κατά πραγματικών ή φανταστικών αντιπάλων- πως κι αυτοί υπάρχουν. Πολύ πιθανόν να αναπτυχθεί ένα "ηροστράτειο σύνδρομο". Κάποιοι -όπως εκείνος ο δοξομανής της αρχαίας Εφέσου- θα θέλουν να καταστρέφουν μνημεία και έργα του πολιτισμού για να μνημονευτούν μαζί τους, θαμμένοι κάτω από τα ερείπια. Ένας νέος άγριος "ηρωισμός" θα γεννηθεί -γεννήθηκε κιόλας- που δεν θα ζητά ήταν να χτίσει τίποτα, ούτε να υπερασπι...

«Το να φιλοδοξήσει κάποιος να δώσει μια ταυτότητα στον Κάφκα είναι ό,τι πιο τολμηρό μπορεί να γίνει. Διότι ο Κάφκα δεν ήταν επίκαιρος όταν γεννήθηκε, στα 1883, ούτε όταν πέθανε, στα 1924, αλλά ούτε και στα 1960 που κάνουμε εδώ, στην Ελλάδα, την πρώτη μας γνωριμία μαζί του. Ο Κάφκα γίνεται παγκόσμια επίκαιρος μόλις τώρα, φρέσκος, ολοζώντανος, μόλις στην έξοδό μας από τον εικοστό αιώνα... Ο Κάφκα ήταν -για μας τους Δυτικούς- ο ακατανόητος και για την περίοδο που ζούσε, αλλά και επί δεκαετίες αργότερα, ως τα 1985, οπότε διαβάζεται πλέον σαν παγκόσμιος χρονικογράφος του τέλους...