Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η φιλολογική όσο και αστυνομική έρευνα, που προχωράει μαζί με την αφύπνιση ενός μοιραίου ερωτικού πάθους, ανασυνθέτει το μωσαϊκό μιας εποχής, ενός σπιτιού και των ανθρώπων που έζησαν εκεί.

«Ο "Καζαντζάκης" της κ. Ζωγράφου διαβάζεται με μια πνοή, όπως διαβάζει κανείς ένα καλό μυθιστόρημα, έχει παλμό, έχει ευαισθησία, έχει χάρη, αφηγηματικά προσόντα και παρουσιάζει μιαν αξιόλογη αυθόρμητη κριτική ικανότητα. Γνωρίζει τη συνταγή την οποία ολίγοι από μας γνωρίζουν: να φτιάχνουν ένα βιβλίο κριτικής που να διαβάζεται άνετα και ευχάριστα.»

Αποσπασματικό, κρυφό ημερολόγιο, κείμενο εναγώνιας ενδοσκόπησης, απόπειρα εξερεύνησης του φαινομένου της ύπαρξης, ανίχνευση των ορίων ανάμεσα στο είναι και το μη είναι, μα πάνω απ' όλα μια ατέρμονη αυτο-εξιστόρηση, είναι το "Βιβλίο της Ανησυχίας" όπου, πίσω από τις εξομολογήσεις του διάφανου βοηθού λογιστή Μπερνάρντο Σουάρες, διακρίνουμε μια από τις δεσπόζουσες φυσιογνωμίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας του 20ού αιώνα, τον Πορτογάλο ποιητή Φερνάντο Πεσσόα. Το έργο που άφησε ανέκδοτο σχεδόν στο σύνολο του, πεθαίνοντας το 1935, είναι τεράστιο και πολύμορφο: ένα μεγάλο τμήμα του...

"Αχ Νίνα, τι πολλά πάρτυ..." (Πάρτυ μεταμφιεσμένων, πάρτι αγρίων, πάρτυ αρχαίων Ελλήνων, πάρτυ βικτωριανά, πάρτυ ρωσικά, πάρτυ α λα Φαρ Ουέστ, πάρτυ σε στυλ τσίρκου, πάρτι όπου ντυνόσουνα σαν κάποιος άλλος, πάρτυ ημίγυμνων στο Σαιντ Τζωνς Γουντ, πάρτυ σε διαμερίσματα και σε στούντιο, σε σπίτια και πλοία, σε ξενοδοχεία και νάιτ κλαμπ, σε ανεμόμυλους και πισίνες· πάρτυ απογευματινά στο σχολείο όπου σέρβιραν μαρέγκες και τηγανίτες και καβούρι κονσέρβα, πάρτυ στην Οξφόρδη όπου έπινες σέρυ και κάπνιζες τουρκικά τσιγάρα, χοροί πληκτικοί στο Λονδίνο, χοροί κωμικοί στη Σκωτία, χορ...

Είμαι αδύνατη μπροστά στον Ελύτη. Όχι γιατί είναι μεγάλος ποιητής -όσο είναι-, μα γιατί είναι μια μεγάλη φέτα Ελλάδα. Και για μένα ο τόπος μου είναι το ένα από τα δύο ιερά τέρατα της ζωής μου. Δεν ήμουν λοιπόν απλώς συγκινημένη ξεκινώντας την εργασία αυτή. Υπάρχουν ελάχιστοι δημιουργοί και τα γεννήματά τους, που όταν τα μελετώ, τους ψηλαφώ, τους προσεγγίζω, νιώθω να μου παραλύουν το κορμί, να με αδειάζουν όπως ο ερωτικός σπασμός.

Να την λοιπόν τη Συβαρίτισσά μου έτοιμη να την αγαπήσετε όπως και γω. Την κυοφορούσα τρία χρόνια και είκοσι επτά αιώνες ώσπου την είδα να γεννιέται στους κήπους της Σύβαρης. Κείνης της αποικίας των Αχαιών από τις πρώτες που αναστήθηκαν στα νότια της Ιταλίας γύρω στα 725 π.Χ. Μια πόλη-κράτος πάμπλουτη, δημοκρατική, με ειρηνόφιλη συνείδηση κι ευτυχισμένο λαό. Πόλη λιχούδα, λαίμαργη, φιλήδονη, φιλόμουση, γεμάτη σεβασμό για την ελευθερία των ανθρώπων και τους πολίτες γεμάτους σεβασμό για τον πλησίον τους. Εκεί ανακάλυψα την πάναγνη της ελευθερίας Ελένη ασημάδευτη ακόμη, πριν τη...