Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Οκτάβιος Μερλιέ, στον οποίο οφείλουν πολλά οι παπαδιαμαντικές σπουδές, εξέδωσε το 1934 το βιβλίο "Α. Παπαδιαμάντη Γράμματα" και κατέστησε γνωστό τον κύριο όγκο της αλληλογραφίας του διηγηματογράφου μας. Πρόκειται για έκδοση που δίκαιο είναι, έστω και κάπως καταχρηστικά, να θεωρηθεί ως η πρώτη ερμηνευτική έκδοση παπαδιαμαντικού κειμένου. Στο επίμετρο ο Μερλιέ καταχωρίζει γράμματα οικείων και φίλων του Παπαδιαμάντη, των οποίων όμως δεν είναι παραλήπτης ο Παπαδιαμάντης. Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1947, ο Κώστας Α. Παπαχρίστος, που είχε την καλή τύχη να ερευνήσει πρώτο...

Πρόκειται για μια ιστορία που θα μπορούσε να έχει δημοσιευτεί με μικρά γράμματα σε σελίδα εφημερίδας κάτω από το γενικό τίτλο "Διάφορα". Μια νεαρή Καλαβρέζα, που μένει στη Γενεύη, προτείνει σε φίλους της, ιδιοκτήτες ενός μικρού εστιατορίου, να τους βρει για τις διακοπές τους στην Καλαβρία ένα σπίτι με κήπο κοντά στη θάλασσα, όπου θα νιώθουν "ευτυχισμένοι σαν πασάδες". Κι από τη στιγμή εκείνη αρχίζουν να κάνουν όνειρα για το μικρό εκείνο παράδεισο μέχρι τη χαρούμενη ώρα της αναχώρησης. Φτάνοντας όμως -ω, τι έκπληξη!- διαπιστώνουν πως το σπίτι δέν είναι καθόλου δίπλα στη θ...

Μετά από τριάντα χρόνια αναζήτησης του Απόλυτου, Ο συγγραφέας έχει σχεδόν ολοκληρώσει τη "Μητρόπολη", μια σειρά από αυτοτελή λογοτεχνικά έργα, που καταγράφουν τη σχέση μιας συνείδησης με την ιστορία του καιρού της, σχέση επώδυνη και τραγική, απ' την οποία πήγασε μια μεταφυσική φιλοσοφία. Με το "Μητρόπολη" θέλει να πει "Μητρόπολη της Οδύνης" και εννοεί τον χώρο αυτό που ζούμε εμείς οι Νεοέλληνες. Υπάρχει μια σειρά από θέματα που ο συγγραφέας επαναφέρει σχεδόν σ' όλα τα έργα του, είτε γιατί πάντα τον τυραννούν είτε γιατί αποτελούν τα κύρια δομικά υλικά του. Τα θέματα αυ...

[...] Στην εκτενή εισαγωγή που ακολουθεί, ο φιλόπονος αναγνώστης θα ενημερωθεί για το γενικό και για το ειδικό περιεχόμενο της μονογραφίας αυτής, για τα μείζονα προβλήματα που θίγονται, και για τις μεθόδους αναλύσεως και ερμηνείας που εφαρμόζονται σε συνάρτηση και με την ιστορία της σχετικής ερεύνης. Εδώ περιοριζόμεθα απλώς να υπογραμμίσουμε τον διπολικό χαρακτήρα του παρόντος έργου, χαρακτήρα που προσδίδει ιδιαίτερο ενδιαφέρον σ' αυτό: από την μία πλευρά το κέντρο της προσοχής είναι οι ιδιαίτερες χριστολογικές απόψεις των κειμένων του Φιλοσόφου και Μάρτυρος Ιουστίνου, κειμ...

Καμιά μορφή διακυβέρνησης δεν μπορεί να επιζήσει χωρίς τη γενική επιδοκιμασία του κοινού. Πέρα από τους μοναχούς, οι συνηθισμένοι άνθρωποι στο Βυζάντιο, άνδρες και γυναίκες, πίστευαν ότι η Αυτοκρατορία τους είναι η επίγεια αγία Αυτοκρατορία του Θεού, με τον Ιερό Αυτοκράτορα ως αντιπρόσωπο του Θεού πρό του λαού και αντιπρόσωπο του λαού προ του Θεού. Για ένδεκα αιώνες, από την εποχή του πρώτου Κωνσταντίνου μέχρι τις μέρες του ενδέκατου, ο θεοκρατικός θεσμός της Χριστιανικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητος. Κανένας άλλος θεσμός σε όλη την ιστορία της Χρ...

"... Η πτώση της Κωνσταντινούπολης σημείωσε όντως το τέλος μιας μακράς ιστορίας, το τέλος ενός μεγάλου πολιτισμού και λίγα μπόρεσαν να αντέξουν εκεί, εκτός από καταρρέοντα κτίρια, διαλυόμενα ψηφιδωτά, απαλειφόμενες τοιχογραφίες, και μνήμες μιας αντίληψης για τον κόσμο που δεν μπορούσε πια να διατηρηθεί... Και όμως, στη διάρκεια των τελευταίων αυτών αιώνων, μέσα στην πολιτική παρακμή και τον επιτεινόμενο ζόφο, ο πνευματικός πυρσός έφεγγε με αίγλη. Η λογιοσύνη της τελευταίας αυτής Βυζαντινής Αναγέννησης μπορεί να μη σημαίνει πολλά για μας σήμερα. Αλλά λογιοσύνη υπήρχε, γνήσια...

Ο Σεφέρης γνωρίστηκε με τον Λορεντζάτο τον Οκτώβριο του 1947, όπως σημειώνει ο Γ. Π. Σαββίδης στο "Σχεδίασμα χρονολογίας του Γιώργου Σεφέρη (1873-1962)". Υποτίθεται ότι σημαντικό ρόλο για την προσέγγισή τους έπαιξε το "Δοκίμιο Ι (Σολωμός)" του Λορεντζάτου, που είχε εκδοθεί τον Μάρτιο του ίδιου χρόνου και το έστειλε ο νέος δοκιμιογράφος στον ποιητή. Η γνωριμία έγινε στο σπίτι του Σεφέρη, στη οδό Κυδαθηναίων (βλ. γράμμα του Λορεντζάτου, 22.5.1949) [...] Τα γράμματα που περιέχονται στον τόμο τούτο ανταλλάχτηκαν από τις τέσσερις μεγάλες στεριές, την Ευρώπη, την Ασία, την Αφρ...

Για το θέμα της όχι πενιχρής, αλλά και αξιόλογης κοσμικής και θρησκευτικής ζωγραφικής της Πόλης, κατά τον δέκατο ένατο και εικοστό αιώνα, το προσφυές προς αυτό των Πολιτών ζωγράφων της περιόδου αυτής, όπως άλλωστε και των αποδήμων Ελλήνων, μέχρι σήμερα δυστυχώς λίγες μόνον έχουν γίνει εργασίες. Έτσι οι περισσότεροι από τους καλλιτέχνες αυτούς μένουν άγνωστοι, κυρίως στην Ελλάδα, παρά το ευχάριστο γεγονός, ότι κατά τις τελευταίες δεκαετίες έχουν δημοσιευθεί ευάριθμες και αξιόλογες μελέτες τόσο πάνω στην ιστορία της νεοελληνικής ζωγραφικής και κυρίως του δέκατου ένατου αιώνα,...