Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Λονδίνο, τέλη του 19ου αιώνα. Ο ανερχόμενος φιλελεύθερος πολιτικός Πωλ Λέσινγκχαμ ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία, ερωτευμένος με την ζωή και τη γυναίκα των ονείρων του Μαρτζορι.Ένα μυστικό όμως απο το παρελθόν έρχεται να τον στοιχειώσει και απειλέι να καταστρέψει τα πάντα. Μια μυστηριώδης ύπαρξη απο τα βάθη της Αιγύπτου, ένα πλάσμα με υπερφυσικές δυνάμεις φτάνει στο Λονδίνο διψώντας για εκδίκηση. Ένας αγώνας δρόμου τριών ανδρών ξεκινά για να σώσουν μία αθώα ύπαρξη από μια φρικτή μοίρα.

Τι είναι η ποίηση; Συνειδητό δημιούργημα του ποιητή ή θεόσταλτη έμπνευση; Με αφετηρία αυτό το ερώτημα ο Σωκράτης στον πλατωνικό διάλογο Ίων αναπτύσσει τη θεωρία της θεϊκής έμπνευσης, προκειμένου να αποδείξει στον ομώνυμο ραψωδό ότι η επιδεξιότητά του στη ραψωδική τέχνη -και ιδιαίτερα στον Όμηρο- δεν είναι αποτέλεσμα επαγγελματικής τέχνης και επιστήμης αλλά οφείλεται σε θεϊκή δύναμη. Μια θεϊκή επίνευση καταλαμβάνει τους ποιητές και στη συνέχεια τους ραψωδούς ώστε να "βγαίνουν έξω από τον εαυτό τους" και να γίνονται τα ασυνείδητα φερέφωνα μιας ανώτερης δύναμης που τους καταλα...

Η σωφροσύνη ως ενάρετη συμπεριφορά προσφέρει στον άνθρωπο δυνατότητες υψηλής αυτογνωσίας και τον βοηθεί να αντιμετωπίζει κριτικά τα θέματα και να οδηγηθεί σε σωστές επιλογές. Η γνώση των ατόμων εξασφαλίζει την ευπραγία τους, ώστε να κατακτήσουν τελικά την ευδαιμονία τους στην ιδιωτική και κοινωνική ζωή (ευγνωσία - ευπραγία - ευδαιμονία). Σώφρον είναι το άτομο εκείνο το οποίο γνωρίζει όχι μόνον τον βαθμό των γνώσεών του, αλλά τις ηθικές και συμπεριφοριστικές δυνατότητές του. Μόνον σε αυτήν την περίπτωση μπορεί να αναπτύσσει δράσεις ωφέλιμες προς το κοινωνικό σύνολο στο οποίο...

Ο Πλατωνικός διάλογος µε τον διαζευκτικό τίτλο "Πολιτεία ή περί δικαίου" είναι έργο από τα καλύτερα της περιόδου της ακµής του συγγραφέως. Στο πρώτο βιβλίο υπάρχει διάλογος για τη Δικαιοσύνη και στο δεύτερο γίνεται λόγος για το τι είναι δίκαιο αναφερόµενοι στο µύθο του Γύγη. Ο διάλογος στο τρίτο βιβλίο αναφέρεται στην παιδεία των φυλάκων και το τι πρέπει να τους διέπει. Η γυµναστική θα πρέπει να αποβλέπη στην τελειοποίησι των εµφύτων ιδιοτήτων πού έχουν οι φύλακες (ταχύτης, εγρήγορσις, αντοχή), η δίαιτα απλή και λιτή. Συνεχίζοντας στο τέταρτο βιβλίο γίνεται διάλογος...

Στο έκτο βιβλίο έχουµε την περιγραφή του φιλοσόφου που θα κυβερνήσει την πολιτεία. Ο φιλόσοφος µισεί το ψέµα και την δουλικότητα, έχει δυνατό µνηµονικό, αγαπάει την γνώση, είναι µεγαλοπρεπής, σώφρων και κόσµιος. Στο έβδοµο βιβλίο ο Πλάτων δίνει την απάντηση στα ερωτήµατα σχετικά µε την θέση του ανθρώπου απέναντι στο "ον" χρησιµοποιώντας την εποπτική εικόνα του σπηλαίου. Στο όγδοο βιβλίο γίνεται η ανάλυση των τεσσάρων νοσηρών πολιτευµάτων τα οποία µόνο αρνητικές συνέπειες φέρνουν στην κοινωνία. Στο ένατο βιβλίο γίνεται αναφορά στον τυραννικό χαρακτήρα, πως δηµιουρ...

Στο παρόν πόνημα επιχειρείται ερμηνεία και σε βάθος ανάλυση ορισμένων χωρίων του Πλάτωνα, στα οποία αποδόθηκε νόημα όχι μόνον διαφορετικό, αλλά πολλές φορές και εντελώς αντίθετο από εκείνο των υφισταμένων μεταφράσεων. Η σύλληψη και επιλογή του πραγματικού νοήματος από δυο αντίθετες εκδοχές, λόγω της αμφισημίας των λέξεων και των φράσεων στην αρχαία ελληνική γλώσσα, συνιστά ακριβώς τα λεγόμενα "άγραφα δόγματα" του Πλάτωνα. Η αποκάλυψη όμως του αληθινού νοήματος των λόγων του είναι έργο της διαλεκτικής, η οποία αποτελεί τη μόνη γνήσια φιλοσοφία. (...) Τα ερμηνευόμενα χωρία εμ...

Στην παρούσα πραγματεία αντιμετωπίζονται διεξοδικά και με τρόπο σαφή και συστηματικό τα σπουδαία ζητήματα του Γ' βιβλίου των "Πολιτικών" του Αριστοτέλη. Αυτά συνοψίζονται βασικά στους τρεις πυλώνες της πολιτικής του φιλοσοφίας. Αυτοί είναι: α) Η έννοια και η ουσία της πόλεως-πολιτείας, η οποία παρά τις όποιες πολιτειακές μεταβολές διατηρεί την μοναδικότητα της ταυτότητάς της. Γι' αυτό ακριβώς οφείλει να σέβεται και να τηρεί τις συμβάσεις της με άλλες πόλεις-πολιτείες. Αυτό υποδηλώνει ότι το πολίτευμα δεν είναι το μοναδικό συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς της. β) Η έννοια τ...

Ποια είναι η ουσία του άριστου πολιτεύματος και ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχει αυτό, ώστε να ανταποκρίνεται όσο γίνεται καλύτερα στις προσδοκίες όλων; Δεν πρέπει να εξετάζει κανείς μόνο ποιο είναι το άριστο πολίτευμα αλλά και ποιο είναι εφικτό, καθώς και ποιο είναι ευχερέστερο στην εφαρμογή του, και τέλος ποιο μπορεί να αποτελέσει κοινή βάση για τα πολιτεύματα όλων των πόλεων-πολιτειών. Πρέπει ακόμη να εξετάζει κανείς ποιοι νόμοι ταιριάζουν στην ιδιαιτερότητα του κάθε πολιτεύματος. Γιατί δεν είναι δυνατόν οι ίδιοι νόμοι να είναι εξίσου ωφέλιμοι για όλα τα πολιτεύματα.

"Τα εις εαυτόν" αποτελούν έργο του φιλοσόφου αυτοκράτορος Μάρκου Αυρηλίου, γραµµένο κατά τους χρόνους της ωριµότητός του στην Κοινή Ελληνική γλώσσα της εποχής. Αποτελείται από δώδεκα βιβλία, διαίρεσις η οποία οφείλεται σε µεταγενέστερους µελετητές. Με ύφος και κάλλος υπέροχο, που οφείλονται στις ιδέες που διαπνέουν το έργο, αναλύει και διαγράφει ο αυτοκράτωρ το θέµα "άνθρωπος" και αναζητεί τον δρόµο που θα οδηγήσει αυτόν (τον άνθρωπο) στην πηγή από την οποία ξεκίνησε.

Ημερίδα του Τομέα του Τμήματος Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Ε.Κ.Π.Α.

"Το Σχέδιο του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος του 1937 αποτελεί την έκφραση ενός δημοκρατικού και κοινοβουλευτικού Συντάγματος, με αρκετά ενισχυμένη όμως την Εκτελεστική Εξουσία ώστε ορθώς ο συγγραφέας να χαρακτηρίζει τον εισαγόμενο δια του Σχεδίου κοινοβουλευτισμό ως "κεκραμμένο" λόγω του εμφανούς περιορισμού των αρμοδιοτήτων των Αντιπροσωπευτικών Σωμάτων. Εξηγεί όμως ότι με το Σχέδιο αυτό ο Π. Κανελλόπουλος δεν επεδίωκε μόνο την άσκηση συνταγματικής πολιτικής. Το Σχέδιο ήταν μία πολύ ευρυτέρου σκοπού πολιτική πράξη που α­πέ­βλεπε στο να υπερκεράσει τον Μεταξά στους ισχυρισμ...

Ο "Φαίδων" ανήκει στην κατηγορία των λεγοµένων "αφηγηµατικών" διαλόγων του Πλάτωνος. Σ' αυτόν, ένας από τους φίλους του Σωκράτους διηγείται τα όσα συζητήθηκαν προ της θανατικής εκτελέσεως του µεγάλου δασκάλου µέσα στην φυλακή. Αυτός είναι ο Φαίδων, µε το όνοµα του οποίου τιτλοφορείται ο διάλογος. Η αφήγησις γίνεται στον Φλιούντα, η επιλογή του οποίου δεν είναι τυχαία. Από αυτήν, κατά τον Παυσανία (ΙΙ. 13) καταγόταν ο πρόγονος του Πυθαγόρου Ίππασος και για τον λόγο αυτό ο τόπος αυτός είχε καθιερωθή για την συγκέντρωσι των Πυθαγορείων, οι οποίοι πρώτοι εξέτασαν τα σχετικά...

Η σχέση του κάθε ανθρώπου με τον εαυτό του είναι αυτονόητα προσωπική. Συγχρόνως όμως η ίδια σχέση είναι και ανοιχτή, από την άποψη ότι θα πάρει τη μία ή την άλλη τροπή ανάλογα με την ενεργοποίηση της δυνατότητας να διακρίνουμε και να συγκεκριμενοποιήσουμε την κατεύθυνση της ουσίας μας, τον ορίζοντα της ιδιαιτερότητάς μας, τον τρόπο της συνάντησής μας με το(ν) άλλο, ο οποίος υπαγορεύεται από τη φύση μας. Μια τέτοια δυνατότητα (εν)υπάρχει σε εμάς, αποτελώντας την κίνηση που στοχεύει στην επίτευξη της επαφής μας με το βαθύτερο είναι μας, με τον αυθεντικότερο εαυτό μας, χωρίς τ...