Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο ερευνητής Χάρης είναι, φαινομενικά τουλάχιστον, ένας εντεκάχρονος μαθητής. Στην πραγματικότητα όμως είναι πιστός ακόλουθος των ιδεών του Σέρλοκ Χολμς, λάτρης των κόμικς μυστηρίου και φανατικός συλλέκτης ποδοσφαιρικών άλμπουμ. Αποφασίζει να επιστρατεύσει άμεσα το αστυνομικό του δαιμόνιο, μόλις οι πλαστικές βάσεις των καθισμάτων από τις κούνιες των μεγάλων παιδιών της παιδικής χαράς της γειτονιάς αρχίζουν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Τι μπορεί να κρύβεται άραγε πίσω από αυτές τις εξαφανίσεις; Γιατί η αδερφή του η Μελίνα γυρίζει τα απογεύματα στο σπίτι στενοχωρημένη; Παίζει...

Μαρία Πολυδούρη προς Κώστα Καρυωτάκη Κι εγώ που πόθησα βαθιά την ένωση δε βρήκα παρά μόνο τα ίχνη σου κι αυτά απελπισμένα ακολουθώ στην οστρακοφόρα άμμο με τα πέλματά σου να διαγράφουν την αταλάντευτη φυγή προς τα εμπρός και η ψυχή μου πυροφάνι φωταγωγημένο στην οδύνη μέσα στης προσμονής την κίβδηλη ελπίδα οικτρά παραδομένη. Δεν αποθνήσκει η ελπίδα, η αντοχή φθίνει των ονειροπόλων που τα πιο μακρινά ταξίδια έκαναν στο φτερό του καρχαρία χρόνου καθώς βουτούσε σταθερά στον κυματισμό τού αναπότρεπτου τέλους. Κάποτε ξοδεύονται τα όνειρα και συναιρείσαι με τα...

Κάποιες λέξεις μπαίνουν σε μια σειρά για να βρουν ένα νόημα, το νόημα όμως ποτέ δεν είναι ένα. Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, θα βρείτε μερικές λέξεις πεταμένες πάνω στο χαρτί, άλλοτε σε μια ήσυχη νύχτα και άλλοτε σε ένα βρόμικο πεζοδρόμιο. Ποιήματα θα τα αποκαλούσαν κάποιοι, εγώ θα έλεγα ψίθυροι ή ίσως πυροτεχνήματα, γιατί η βαρύτητα τα κάνει πάντα να επιστρέφουν στη γη. Δεν είναι φτιαγμένα να δώσουν καμιά λύση, ούτε υπερηφανεύονται πως κοιτούν τον κόσμο από ψηλά. Λικνίζονται και φαντάζουν όμορφα αλλά φτιάχτηκαν για να αναζητούν, να υπηρετούν μόνο την ίδια τη δημι...

Υπάρχουν άραγε καρµικοί έρωτες; Ποιος µπορεί ν' απαντήσει; Σ' αυτό το βιβλίο θα παρακολουθήσουµε δυο έρωτες µε εντελώς διαφορετικό τέλος ο κάθε ένας. Δυο άντρες που αγαπήθηκαν και αγάπησαν από εντελώς διαφορετικές γυναίκες, τη Θάλεια και τη Βάγια, µα που στο τέλος έµειναν µόνοι τους... Ένας έρωτας που δεν πρόλαβε να ζήσει για πολύ, ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του δεν πρόλαβε να το δει να εκδίδεται, ένας έρωτας που γεννήθηκε σε κάποιο µπαρ...

Μία νεαρή επαρχιώτισσα, η Έλενα, σπουδάζει ηθοποιός στην Αθήνα. Γεμάτη όνειρα, φιλοδοξία και απληστία προσπαθεί να πετύχει τον στόχο της, να κάνει καριέρα. Αρπάζει τις ευκαιρίες που της παρουσιάζονται με αντάλλαγμα τον πόνο και τη σωματική και ψυχική εκμετάλλευσή της. Ο κοινωνικός της περίγυρος δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Την καθορίζει και την περιορίζει. "Τελικά τα αποφάσισα. Στην επόμενη συνάντησή μας δεν θα κάναμε τίποτα μεταξύ μας. Μόνο κουβέντα. Θα του έλεγα την αλήθεια, όσο και αν πονούσε. Έπρεπε να ξεκαθαρίσω την κατάσταση και να πάρω τον έλεγχο στα χέρια μου"....

ΝΙΟΤΗ Θέλω το χρόνο που περνά να γελάσω Να μείνει στάσιμος να μη γεράσω Να τον κλειδώσω σε μια ηλικία Η νιότη μη γίνεται παλιά ιστορία. Θέλω η νιότη να κρατάει για πάντα Κάποιες ρυτίδες να πηγαίνουν στη μπάντα Σκέψεις πικρές να κοπούνε μαχαίρι Τον άπιστο χρόνο να βάλω στο χέρι. Θέλω οι βάσεις της ζωής μου να ανέβουν Κάποιες αχτίνες του ήλιου να κλέβουν Να τις σκορπούν μέσα στο βράδυ Να σκίζουν το μαύρο βαθύ σκοτάδι. Θέλω να ζω σε γλυκό παραμύθι Να μη πλευρίζω της νιότης τη λήθη Σε κάποιο σημείο του κόσμου να λέει Υπάρχουνε άνθρωποι που μένουνε νέοι.

Μια χειμωνιάτικη νύχτα, ένα μωρό εγκαταλελειμμένο σε μια πόρτα, με ένα σταυρό στο λαιμουδάκι του, γνώρισε μετά την απόρριψη της μάνας, την αγάπη μιας υιοθεσίας καρδιάς. Αργότερα στο σχολείο, η Μάργω γνωρίστηκε με την Κατερίνα, δίνοντας όρκους αιώνιας φιλίας. Η ζωή τις χώρισε, χωρίς όμως να σπάσει την αγάπη τους. Τα κορίτσια έγιναν γυναίκες και τυχαία και άθελά της η Μάργω ερωτεύθηκε έναν άνδρα που κατά σύμπτωση ήταν σύζυγος της φίλης της. Από τη σχέση αυτή προέκυψε μία εγκυμοσύνη που της χάρισε ένα κοριτσάκι. Όταν ανακάλυψε την αλήθεια βάζει το ίδιο σταυρουδάκι στο λαιμό το...

Σ' αυτή την ιστορία παιδιά, θα γνωρίσουμε τον Ασκληπιό, της Ιατρικής και της Υγείας τον Αρχαίο Έλληνα Θεό, τον μυθικό, γιο του Απόλλωνα, Ασκληπιό

Την Ιππολύτη, την γνωρίζετε παιδιά, Βασίλισσα των Αμαζόνων, η γυναικεία μυθική και πολεμοχαρή φυλή, που κοντά στου Εύξεινου Πόντου ζούσαν την περιοχή

Σελήνη και Πάνας Κάποτε, στα Αρκαδικά βουνά, ζούσε του Ερμή ο γιος, ο Πάνας, ο προστάτης των βοσκών και σύντροφος των ζώων και των πουλιών. Μέσα στη φύση τριγυρνούσε, χόρευε και τραγουδούσε. Έπαιζε ωραία μουσική, όμως, όψη είχε αποκρουστική... Κερατάκια στο κεφάλι, πόδια στραβά, και δύο μυτερά αυτιά!

Ωρίωνας Έτσι και ο Ωρίωνας, της Γης και του Ποσειδώνα γιος, για την ομορφιά του ήταν ξακουστός, ασύγκριτος και άξιος κυνηγός, σκότωνε με ρόπαλο αγρίμια στα βουνά, είχε το χάρισμα πάνω στα κύματα να περπατά

Στιγμές πόνου, χαράς, στιγμές ζωής σ’ αυτές τις σελίδες. Στιγμές όχι μόνο δικές μου, πάντα ένοιωθα να με αγγίζει αυτό που γινόταν δίπλα μου. Στη ζωή δεν είμαστε μόνοι. Μη μου ζητάς να ζήσω με κανόνες μην βάζεις όρια στης καρδιάς μου την τροχιά Εγώ γεννήθηκα στου γλάρου τις φτερούγες εμένα η αγάπη μου δεν μπαίνει σε κλουβιά

Απόσταγμα ζωής ντυμένο με λέξεις γλάρους. Φτεροκοπάνε πάνω απ’ τις θάλασσες των ψυχών. Γυρεύουν την αγκαλιά των εραστών του χάους. Αλήθειες στολισμένες με λόγια μαχαίρια. Κόβουν τις πλάνες με μια μαχαιριά. Φιλιά των αγγέλων σε παραδείσιες φλόγες. Χτίζουν θεμέλια για τις νέες στιγμές.

Αυτό το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας είναι βγαλμένο από τη ζωή και είναι αφιερωμένο στους κατοίκους του μαρτυρικού Δίστομου, στους γενναίους αγωνιστές, στους ζωντανούς και στους πεσόντες για την ελευθερία της πατρίδας μας. Η ζωή είναι πόλεμος. Ένας πόλεμος με νικητές και ηττημένους. Για να βγεις νικητής πρέπει να γίνεις δυνατός. Δυνατός όμως δεν γεννιέσαι αλλά γίνεσαι μόνο μέσα από τον πόνο, την απώλεια, την αδικία. Σ’ αυτόν τον άνισο κι άδικο πόλεμο έζησε η Κατερίνα. Μια γυναίκα που πάλεψε στα σκοτεινά χρόνια της ντροπής κι έγινε φωτεινό παράδειγμα για όσους έζησ...

Έρως και Ψυχή Απίστευτο κάλος, ομορφιά θεϊκή, τούτη η καλλονή που την λένε Ψυχή. Ολάκερος ο κόσμος τη θαυμάζει η γοητεία της τους μνηστήρες τρομάζει. Οι άνθρωποι την αγαπούν, μέχρι και την Αφροδίτη λησμονούν. Η Θεά αποφασίζει την Ψυχή να τιμωρήσει γιατί τα ιερά της κανείς δεν θέλει να τιμήσει. Την Ψυχή όλοι θέλουν να λατρέψουν και την καρδιά της να μαγέψουν. Στέλνει λοιπόν η Θεά το γιο της τον Έρωτα τα βέλη του στην Ψυχή να ρίξει, ώστε ο πιο άσχημος άντρας του κόσμου να την αγαπήσει!

Η σεξουαλική κακοποίηση, που θα ζήσει η Ελπίδα, σε πολύ τρυφερή ηλικία, θα αλλάξει για πάντα τον τρόπο που θα βλέπει, τη ζωή, τις σχέσεις και τους άντρες. Βάφοντας πρώτη φορά κόκκινα τα χείλη της, με το ίδιο της το αίμα, εκείνη τη νύχτα, αποφασίζει να δημιουργήσει ένα δικό της κόσμο, μια ασπίδα. Μέσα στο ταραγμένο μυαλό της, είναι σίγουρη πως κανείς δεν θα την χρησιμοποιήσει ξανά, κρυμμένη πίσω από τη μάσκα της. Όλα θα αλλάξουν, όταν στη ζωή της θα μπει ένα παράξενο αγόρι και θα την κάνει να αφήσει στην άκρη κάθε άμυνα. Σύντομα, όμως θα διαπιστώσει πως τη χειρότερη νύχτα τη...

Χιλιάδες μικροί ήλιοι, κινούμενοι ευέλικτα αριστερά και δεξιά με την πνοή του ανέμου, έβαφαν, σαν σωληνάρια νερομπογιάς, κίτρινο το τοπίο, που έμοιαζε σαν πίνακας του Βαν Γκογκ, κι έκλεβαν κάτι από την αίγλη του λαμπερού δίσκου στον ουρανό. Κι ανάμεσα στα ηλιοτρόπια ξεχώριζε μια αντρική φιγούρα με λευκά λινά ρούχα. Ήταν ο Χριστόφορος. "Θεέ μου! Μετά απ’ όλα αυτά, σταμάτησε στην μέση του πουθενά, για να κόψει ηλιοτρόπια..." Σκέφτηκε η Άννα. Πήραν το φέρρυ αμίλητοι και πέρασαν στο μικρό νησί. Ο Χριστόφορος οδηγούσε γρήγορα με τον αέρα να μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και να...

(...) ο τόπος που αποφάσισε ο Δημιουργός να μας στείλει... άλλους για τιμωρία κι άλλους για απόλαυση, ανάλογα με το χαρτί που τραβήξαμε πριν δούμε το φως αυτής της ζωής. Μαζί με την κάρτα προορισμού πήραμε κι έναν εγκέφαλο που σκέπτεται κι αποφασίζει για μας, μόνο που μερικές φορές βάζει την πέμπτη και μας τρέχει πολύ. Οι απαιτήσεις πολλές, οι ευθύνες άλλες τόσες. Σιγά-σιγά, όσο μεγαλώνουμε αρχίζουν τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Έκανε κι ένα λάθος, όχι τόσο σπουδαίο μεν, αλλά κακό. Το εγώ. Αυτό το άφησε ελεύθερο να κινείται και να πράττει κατά βούληση. Δίδαξε όμως και τ...

TONNA GALEA Πόσα κοχύλια θα πρέπει άραγε να βάλουμε στο αυτί μας για να ακούσουμε ξανά τις θάλασσες που ζήσαμε; Για να γυρίσουμε πίσω στο Λιμνιώνα, στις Πετριές, στο Πύλι, στη Σελόντα; Πόσα κοχύλια χρειάζονται για να ακούσουμε ξανά τους ψίθυρους του Ζέφυρου, του Μαΐστρου, του Γραίγου; Πόσα κοχύλια, για να ξαναγυρίσουμε πίσω; Πόσα κοχύλια για να ξαναδούμε τη θάλασσα για πρώτη φορά;

Ο Βίκτορας, μέσα απ’ τον κορεσμό του πλούτου και του φαίνεσθαι, θέλησε να φύγει απ’ το σπίτι του και να ζήσει στη φύση. Μακριά από τον πολιτισμό και τις ανέσεις, να κοιμηθεί με το ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία και να ξυπνήσει με την ανατολή του ήλιου, να γνωριστεί με το φεγγάρι, να κουβεντιάσει με τη θάλασσα. Πιεσμένος από μια οικογένεια, με μια μάνα παρανοϊκά άρρωστη με την εικόνα, δούλα της ομορφιάς και του καθρέφτη, βαμμένη με χρώματα απ’ το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τα καλλυντικά, οι κομμώτριες και οι μοδίστρες δουλεύανε μέρα και νύχτα, να τη στολίζουν. Η σκηνή του, η αγαπημ...