Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία..." "Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις, αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις..." Austin Kleon Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε, όχι απλώς στην κριτική, αλλά στις συκοφαντίες, δηλαδή στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της "κριτικής", ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. Ξέρετε, το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος απ...

Μια "περίεργη" δασκάλα μαζί με τα "περίεργα" παιδιά της τάξης της, καταφέρνουν να μεταμορφώσουν τη μάθηση σε έναν μαγικό κόσμο. Μαθαίνουν τα πάντα χωρίς πολύ διάβασμα στο σπίτι και πίεση για τις σχολικές δραστηριότητες. Τι θα γίνει όμως όταν αυτή η "περίεργη" δασκάλα ζητά από τους "περίεργους" μαθητές της να γράψουν ένα παραμύθι με πολύ δύσκολο θέμα; Τότε τα "περίεργα" αυτά παιδιά, γίνονται ακόμη πιο "περίεργα", απολαμβάνοντας μια απρόβλεπτη όσο και απίστευτη περιπέτεια.

Τα μικρά ζωάκια περνούσαν υπέροχα στον όμορφο κήπο του σχολείου τους. Μια μέρα ήρθε ένας νέος μαθητής για να μάθει κι αυτός όλα τα μαγικά πράγματα που θα τους μάθαινε η δασκάλα τους, η κυρία Κουκουβάγια. Όμως ο νέος μαθητής ήταν λίγο περίεργα μπερδεμένος και ήθελε να επιβάλλει πάντα τη δική του άποψη. Το μαϊμουδάκι, υποχρέωσε όλα τα ζωάκια να παίξουν το δικό του παιχνίδι αγνοώντας αν κάποιο δεν μπορούσε. Όταν όμως κινδύνευσε η ζωή του μικρού Καμηλοπάρδαλη... Θα ξυπνούσαν άραγε έγκαιρα τα μικρά ζωάκια από τον «βαθύ ύπνο» ο οποίος σε παρασύρει να κάνεις άσχημες πράξεις;

Η Αριάδνη παίρνει την γενναία απόφαση μετά από τέσσερα ολόκληρα χρόνια να επιστρέψει στην αγαπημένη της Χώρα και την οικογένειά της, ώστε να αντιμετωπίσει τους φόβους της αλλά και να ξεπεράσει τους εφιάλτες της που την ταλαιπωρούν από τότε... Όμως, γρήγορα θα αναρωτηθεί αν όντως έκανε σωστά ή όχι και θα διαπιστώσει ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι τελικά όπως φαίνονται... Ποια είναι η πραγματική απειλή της Χώρας και ο κύριος υπεύθυνος για όλο το κακό όλους αυτούς τους αιώνες; Πώς μπορείς να πολεμήσεις ένα κακό όταν δεν γνωρίζεις ποιος ή τι είναι; Ο Μάρκος και η οικο...

Μια ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει μουσικό CD με το μελοποιημένο ποίημα του που έχει τίτλο "Λέγομαι Έλληνας ''. Οι λέξεις δεν λένε πάντα την αλήθεια, το σε αγαπώ δεν είναι θεωρία, ίσως συναίσθημα μπορεί και παραμύθια. Η λέξη πράξη είναι θεωρία ο έρωτας δεν είναι πράξη είναι θεϊκή φιλοσοφία. Η ηδονή δεν είναι πράξη είναι κυτταρική ταλάντωση συναισθημάτων δράση.

Η μικρή Λίζα πέφτει από την κορυφή της σπηλιάς του κάθετου βράχου, τον Αλέξανδρο τον καταπίνει η γη, μια γυναίκα απανθρακώνεται μέσα σε μια χαράδρα και ο Γενικός Διευθυντής των Μυλωικών Γραμμών βρίσκεται νεκρός στο σαλόνι του με το όπλο δίπλα στον καναπέ. Τι θα κάνει ο αστυνόμος Αντώνης Σοφολάκης; Θα τα καταφέρει να λύσει το μυστήριο ή θα του αφαιρέσουν την υπόθεση υψηλά ιστάμενα πρόσωπα; Η πόλη του Κόκκινου Μύλου ζούσε ένα πρωτοφανές αστυνομικό κοινωνικό θρίλερ που έκοβε την ανάσα.

Η γραφή είναι ένας μικρός θάνατος. Δεν συγκρίνεται η στιγμή που θα νιώσεις ότι η ψυχή σου ξεκολλάει από το σώμα σου. Είναι ένας μακρόσυρτος θάνατος που καταλήγει σε έναν οργασμό και εκεί ξεψυχάς. Κάθε φορά που γράφεις αφήνεις κι ένα κομμάτι από τη σάρκα σου πάνω στο χαρτί, γεννάς αντοχές, ξυπνάς ηφαίστεια που κοιμούνται. Γεννιέσαι και εσύ μαζί με τη γραφή. Αφήνεσαι, πονάς, κλαις, γελάς. Η γραφή είναι απομόνωση. Είναι προσευχή. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου, ο γυμνός εαυτός σου. Μην σκεφτείς τι θα σκεφτούν, μην σκεφτείς τι θα σε πούνε. Ας σε πούνε τρελό, δεν πειράζει. Όσοι δεν...

Αποφασισμένη να δέσει μαζί της για πάντα τον αγαπημένο των παιδικών της χρόνων πριν αυτός φύγει για να συναντήσει τους αντάρτες στα βουνά -είναι η εποχή του Εμφύλιου Πολέμου- η με ισχυρή θέληση και γεμάτη πάθος ηρωίδα, Μαρίκα, τον παρασύρει στη σπηλιά ενός νησιού, που όπως λένε οι γριές στο χωριό «έχει μυστήριες μαγικές δυνάμεις», ό,τι συμβεί στα σαν μήτρα βάθη της, δένει τους πρωταγωνιστές μαζί για πάντα. Έτσι η Μαρίκα προκαλεί τη Μοίρα, αλλά η Μοίρα τής παίζει ένα σκληρό παιχνίδι. Όταν ξυπνάει από τη νύχτα αγάπης, ο Χρήστος έχει χαθεί και με τρόμο ξαναθυμάται και κάποια ά...

Χείμαρρος οι σκέψεις ξεχυθήκανε πάνω σε χαρτιά ξέσπασαν όσα η καρδιά κρατούσε καλά κρυμμένα μέσα σ’ ένα σεντούκι του μυαλού καταχωνιασμένα. Η πλάση όλη γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη σκοτεινιά βγήκαν μέσα στη νύχτα οι λύκοι κι ουρλιάζουν σα να νοιώθουν κι αυτοί οι σκέψεις πως φωλιάζουν. Κι όλο τρέχει το μελάνι πάνω στο χαρτί σα να κάνει παρέα στης ψυχής το δάκρυ. Κι εκρήγνυνται σαν ηφαίστειο και ξεσπούν και ψάχνουν τα λόγια διέξοδο να βρουν.

Τι γίνεται όταν η τύχη ή το πεπρωμένο παλεύει την αγάπη; Το μόνο που ζητούν, ο Ιάσων και η Θάλεια, είναι μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένοι μαζί. Όμως, στη συνείδησή τους, έχουν απέναντι τα παιδιά τους. Έτσι, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια ζουν σε απόσταση, πνίγοντας μέσα τους όλα τα θέλω τους. Η Θάλεια είναι σε έναν νεκρό γάμο, εξαρτημένη όμως οικονομικά από αυτόν και με δύο παιδιά που έχουν ακόμα ανάγκη τη φροντίδα της. Ο Ιάσονας από την άλλη έχει χάσει τη γυναίκα του, του έχει αφήσει όμως μια κόρη στην όποια έχει αφοσιωθεί, φροντίζοντας να τη μεγαλώσει και να τη σπου...

H συλλογική παρουσίαση των δοκιμίων αποτελεί επιλεγμένο απάνθισμα ενδεικτικών κειμένων της, που με προοπτική αναπαραγωγής ανασύρουν, ανασυγκροτούν και αποθησαυρίζουν πολυδιάστατες έγκριτες αναφορές από την ευρύτατη γκάμα και την εμβέλεια του φάσματος της, μέχρι σήμερα συμμετοχής της στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Η εμπεριστατωμένη διακριτική σημειωτική εμπέδωση τους με προσφιλή και οικεία συμβολιστική διαδρομών, συγκροτείται από αυτούσιες και αυτόχθονες ενότητες που περισυλλέγουν αυτοτελείς κατηγορίες με ποικίλο πνευματικό προσανατολισμό και έγκαιρο προσδιορισμό. Λεό...

Cavafy’s soul is barely contained by the dam of reason. It escapes in spurts of ink. Urgency, despair, enormous guilt and anger. A tortured man seeking oblivion from himself. Time and society are his jailors. Secretly written words his only escape. A rose blooms. Petals upon petals unfold, and one a waits the time when there are no more. But there is no taking your eyes from the process. It is like peeking through a hole in the wall, watching a man undress his soul.

Ο Ιγκόρ κοίταξε τον αστυνόμο Λάμπρου. Εκείνος κούνησε ανεπαίσθητα σχεδόν το κεφάλι και ο τετράγωνος τύπος με το αλυσοπρίονο έκανε δυο βήματα προς τον αιχμάλωτο. Ο Γιώργος Ρέντας είδε με τρόμο τη λάμα να κατεβαίνει σιγά-σιγά προς το τεντωμένο πόδι του... Το πτώμα της νεαρής φοιτήτριας Χριστίνας Αντωνίου ανακαλύπτεται στα λιμανάκια της Βουλιαγμένης. Ο αστυνόμος Λάμπρου αναλαμβάνει την έρευνα και διαπιστώνει πως βρίσκεται μπροστά σε ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στα μέλη ενός κυκλώματος που προμηθεύει με ναρκωτικά και πόρνες πολυτελείας την υψηλή κοινωνία της Αθήνας. Πόσο ψη...

Κλαίω Τι κι αν κλαίω σήμερα Μήπως δεν το έκανα και χθες ή δεν θα το κάνω και αύριο Μια ζωή με δάκρυα στα μάτια Ξεκίνησαν τα μάτια μου με δάκρυα για το γάλα της μάνας μου Συνέχισα να κλαίω για το βλέμμα τής καλής μου δασκάλας Ήρθαν στη συνέχεια τα δάκρυα του έρωτά μου Ολοκληρώθηκαν με τα δάκρυα αγάπης όταν έκανα οικογένεια Πλημμύρισαν και πλημμυρίζουν ακόμη τα μάτια μου κάθε φορά που βλέπω τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και τη σύντροφό μου Και έκλαιγα, και κλαίω και θα κλαίω Πότισα λοιπόν τόσο αυτή τη ζωή που άνθησα τα πάντα και την ευτυχία και τη δυστυχία Αν θα...

Οι ήρωες του έργου, πέντε εντελώς διαφορετικά πρόσωπα μεταξύ τους. Η άγονη συναισθηματικά Κυβέλη, ο ρομαντικός και ικανός επιστήμων Ιάσων, η φέρελπις Ουάχα, η λογική Νατάσα και ο αυθόρμητος Τάσος. Το παράδοξο με την χρονομηχανή του έργου είναι πως δεν μεταφέρονται οι σύγχρονοι ήρωες του έργου σε μια άλλη εποχή μα έρχονται -απρόσμενα- απρόσκλητοι επισκέπτες από το Παρελθόν. Έτσι η πλοκή λόγω της καταιγιστικής δράσης γίνεται σύνθετη και τρομερά ενδιαφέρουσα. Δεδομένα ανατρέπονται, σύγχρονα γεγονότα αποδομούνται. Ανατροπή στην ανατροπή! Ο χρόνος αν και είναι ο μόνος που κατέχε...

Μια συγκλονιστική ομολογία του Κολοκοτρώνη του θρυλικού "Γέρου του Μωριά" που μέσα από την ομολογία του παρελαύνει κινηματογραφικά χωρίς να κουράζει όχι μόνο ο κατατρεγμός του και η εις θάνατον καταδίκη του αλλά και όλη η αληθινή ιστορία του αγώνα του 1821 χωρίς κανένα χρονολογικό κενό. Μια ακριβοδίκαιη απονομή αλήθειας αγωνιστών και εχθρών του ’21... Κολοκοτρώνης, Πετρόμπεης, θάνατος Καραϊσκάκη, δολοφονία Ανδρούτσου, Παπαφλέσσας και οι κατάρες του ’21 Κωλέτης και Μαυροκορδάτος. Δολοφονία Καποδίστρια, αντιλαϊκή Βαυαρία, Όθωνας, ηρωικοί δικαστές Πολυζωίδης και Τερτσέτης... Τ...

Ανήμπορος ν’ απαρνηθείς την αγάπη Ορισμένες φορές δεν έχεις τη δύναμη να πεις «όχι», ν’ αφήσεις ό,τι αγαπάς και να φύγεις μακριά. Δεν έχεις τη δύναμη ν’ αφήσεις τον πόνο να ξεσπάσει από μέσα σου και να τον διώξεις μακριά. Δεν έχεις τη δύναμη ν’ απαρνηθείς την αγάπη που μέρα με τη μέρα σε κατατρώει, και κάνεις πάλι το ίδιο λάθος. Την ίδια κίνηση που θα σε βάλει να ψάξεις ξανά βαθιά μέσα σου τι θέλεις, τι ζητάς και ποιος ο δρόμος που θα πάρεις. Αλλά κάθε μέρα μετατρέπεις αυτόν τον πόνο και τη μοναξιά σε δύναμη που θα σε οδηγήσει στη ζωή. Μέχρι να κάνεις το ίδιο σφά...

Στην οικουμενική καρδιά του Ηλία Μενεξέ τα φυτά είχαν ξεχωριστή θέση. Στον μυστηριακό τους κόσμο βυθιζόταν κι έψαχνε. Διάβαζε το κάθε τι: την Ελλάδος Περιήγηση του Παυσανία, τον Χρυσό Κλώνο του Fraser, το Λεξικό των Συμβόλων, τις 369 Συνταγές του Καλογέρου Πατέρα Γυμνάσιου και τόσα άλλα. Μελετούσε βοτανική, ιατρική, ανθρωπολογία, ιστορία, μυθολογία. Έψαχνε τις ευεργετικές ιδιότητες των φυτών, μαγευόταν από τις δυνάμεις τους και τους συμβολισμούς τους. Συνομιλούσε μαζί τους σε γλώσσα που μόνο η ευαισθησία, η φαντασία και η ποίηση θα μπορούσαν να συλλάβουν. Κι ύστερα τα αναζη...

"...Ένα νησί γεμάτο γάτους και χελιδονόψαρα- ειρηνική συνύπαρξη στα κάτασπρα κατάρτια, ένα κλωνάρι δροσερό στην ενδοχώρα των ιδρωμένων φαλακρών βουνών, ένα όνομα λινό κυμάτισμα μέσα στα μεγαλοπρεπή φορέματα, μια πατρίδα που σαν επίγραμμα αρχαίο χαράζει ο άνεμος στα ζεστά παραθυρόφυλλα κι αυτή διψασμένη βυθίζεται σε μυστικό πηγάδι χωρίς το όνομά της ποτέ κανείς να μάθει."

Περιπλανιόμαστε κουβαλώντας την προίκα μας όπως το σαλιγκάρι το σπίτι του. Η φύση που αποστρεφόμαστε, οι ανεπανάληπτες στιγμές που λησμονούμε. Οι συγκάτοικοί μας σε στεριά, ουρανό και θάλασσα που υφίστανται τη βαναυσότητά μας. Αυτά είναι τα τιμαλφή μας που ευτελίζουμε. Ο ήλιος γελάει γιατί τον χρειαζόμαστε, η σελήνη κλαίει γιατί μας έχει ανάγκη. Ξέρουμε τις συνέπειες αλλά δεν μας νοιάζει. Θα κληρονομήσουν οι επόμενοι ένοικοι. Έχουν αποστηθίσει το μάθημά τους, αν όχι θα αντιγράψουν. Η λύρα του Ορφέα που θρυμματίζει τον βράχο του Σίσυφου προσπαθεί να μας συνετίσει. Κάπου κάπο...