Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Πρωταγωνιστές αυτού του διηγήματος είναι όλοι εκείνοι που αποτελούν την οικογένεια Γκώτση. Ο παππούς είναι εργοστασιάρχης και θέλει να ελέγχει τα πάντα. Η γυναίκα του που προσπαθεί με τον πιο όμορφο τρόπο να φέρει την ισορροπία μέσα στο σπίτι. Τα τέσσερα παιδιά τους, ο καθ’ ένας με τις ιδέες του και φυσικά τα εγγόνια. Η ιστορία διαδραματίζεται μέσα σε ένα χρόνο, στην έπαυλη Γκώτση και αποτελεί κάτι σαν ημερολόγιο, αφού δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να γράψει, εάν επιθυμεί βέβαια, στις χρυσές του σελίδες κάτι απ’ τη δική του ζωή, κάτι που πέρασε ή κάτι που θα ήθελε να...

Παρίσι... κάπου στα μέσα του προηγούμενου αιώνα. Μία άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση καταδυναστεύει τους πάντες και φυσικά τα φημισμένα καμπαρέ δεν αποτελούν εξαίρεση. Είναι άλλωστε γνωστό πως όταν στερεύουν τα χρήματα, αναλόγως στερεύει και η διάθεση για έρωτα, έστω και πληρωμένο. Στη σκιά λοιπόν αυτής της κρίσης, οι ήρωές μας προσπαθούν όπως-οπως να επιβιώσουν, ενώ παράλληλα προσπαθούν να βρούν την ευτυχία -όπως ο καθένας τους την εννοεί- ξορκίζοντας παλιούς εφιάλτες και φαντάσματα του παρελθόντος... Σας θυμίζει κάτι; Αν ναι, είναι γιατί αυτό προσπαθούμε λίγο πολύ...

Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη "Οποιαδήποτε" ζουν ο Κύριος "Χωρίς Λάθη" , η Κυρία "Με αγαπώ γιατί είμαι ωραία", η Κυρία "Αλλάζω γνώμη συνεχώς", ο Κύριος "Πουλάω έρωτα",ο Κύριος "Το καλό παιδί", η Κυρία "Τρέχω για όλους", ο Κύριος "Για σένα νοιάσου και γυμνάσου",η Κυρία "Είμαι πολύ αστεία", ο Κύριος "Με έχεις ανάγκη", ο Κύριος "Δεν ξέρω τι θέλω", η Κυρία "Με λεπτομέρειες" και η Κυρία "Μόλις Πλούτισα". Άνθρωποι της διπλανής ή και της δικής μας πόρτας. Οι δώδεκα ήρωες δεν έχουν κανένα κοινό ή μήπως έχουν; Μια φορά κι έναν καιρό στην πόλη "Οποιαδήποτε» συνέβη κάτι πέρα από τ...

Τους ανθρώπους της ιστορίας που θα διαβάσετε είχα την αγαθή τύχη να τους γνωρίσω, υπέργηρους πλέον, στα τελευταία τους... Για τη ζωή τους μου είπαν λίγα, εκ των υστέρων όμως εγώ φρόντισα κι έμαθα πολλά... κι επειδή σκέφτηκα πως αξίζει αποφάσισα να την περάσω στο χαρτί για να την παραδώσω σαν δίδαγμα στην αιωνιότητα. Γιατί στις σελίδες που θα διαβάσετε, ελάχιστα παρεμβαίνει η μυθιστορηματική πλοκή, το χέρι μου δηλαδή, τα ουσιαστικά γεγονότα είναι πέρα για πέρα αληθινά! Έτσι χρόνια μετά το θάνατο τους, και με αφορμή τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας, θυμήθηκα μια κουβέντ...

Έναν τοξότη γνώρισα πριν δεκαπέντε χρόνια, τα χνώτα μας ταιριάξανε στα κόκκινα μπαλόνια. Πετάξαμε πολύ ψηλά και πήγαμε στον Άρη, με την Σελήνη αγκαλιά τον άσπρο καβαλάρη. Για έξι χρόνια ήμασταν το τέλειο ζευγάρι μα ο Τοξότης έφυγε ταξίδι στο φεγγάρι. Οι δρόμοι μας χωρίσανε γυμνό είναι το χέρι, μα κάποιο δάκρυ από ψηλά χαϊδεύει το παρτέρι.

Κίβδηλα χέρια με γελοιοποιείτε ως την ανύψωσή μου ορμάτε στην σιωπή μου για να μου πάρετε όσα δεν έχω... Κρατώ στην χούφτα μου το νερό και το αλάτι κίβδηλα χέρια σταυρώστε με ως να ταπεινωθώ. Ξέρω να κλαίω και να σωπαίνω. Γέμισε η ψυχή σας υπεροψία όταν πιστέψατε πώς ανάγκη... σας είχαν οι λέξεις. Και το υπόγειο καφενείο σας το βαπτίσατε λάθρα: Ιερό Ναό. Μα οι λέξεις σας κοιτάνε παραξενεμένες και πάνε παρακάτω.

1973, 75 χρονών Μερικές φορές τα πράγματα αρχίζουνε προτού αρχίσουν. Όπως η μοίρα μου - σφραγίσθηκε προτού γεννηθώ. Κι όμως, η μοίρα χρειάζεται ένα σταθερό χέρι να τραβήξει τα χαλινάρια της, να την κρατήσει στη διαδρομή, ώσπου να πραγματοποιηθεί το πεπρωμένο. Κι αυτό ιδιαίτερα τότε, που η μοίρα επρόκειτο να με τυραννήσει, να με ταράξει και να πετάξει τη ζωή μου στο χάος. Κάποτε ακούγεται σαν παραμύθι, μα είναι στο μυαλό μου τόσο ζωντανό και τώρα όσο πριν εβδομήντα χρόνια... αν κι αυτό δεν είναι πάντα ευλογία.

Νέοι δρόμοι χαράζονται επάνω στο κορμί μου. Μη με ρωτήσεις γιατί το κανα κι ήταν τόσο όμορφη τότε η νύχτα! Σήκωσέ με ψηλά και κάθησέ με στους ώμους σου. Σαν να 'μαι μωρό.... Έφτασα, σκέψου, να παίξω στο κουκλοθέατρό τους. Έκανα την κακιά τους μαριονέττα... Όμως, να'στε ήσυχοι. Έμαθα ....και προσέχω. Κάποτε, στην πυγμαχία, μας είπαν: "Να χτυπάς εκεί ακριβώς που πρέπει, στον αντίπαλο. Μην χάνεις το στόχο σου. Έτσι είναι η πόλη.... Βλέμματα που ανταλλάσσουν βολές, αναπνοές που παγώνουν και ερωτήματα προς εκμετάλλευση. Κι ύστερα, εγώ κάνω θόρυβο... Μήπως εννοούν τα τακούνια μ...

Άνοιξαν τα μάτια τους. Όλα ήσαν σκοτεινά. Θεοσκότεινα! Από φόβο γρήγορα τα ξανάκλεισαν. Καταλάβαιναν ότι γλιστρούσαν σ’ έναν μεγάλο σωλήνα. Κι όλο γλιστρούσαν με ταχύτητα. Σε λίγο βρέθηκαν στον αέρα και στο τέλος προσγειώθηκαν πάνω σε κάτι μαλακό. Τους φάνηκε ότι ήταν γρασίδι. Άνοιξαν αργά-αργά τα μάτια τους. Γύρισαν το κεφάλι τους γεμάτα περιέργεια και κοίταξαν γύρω τους. Ναι, ήσαν ξαπλωμένα φαρδιά- πλατιά με την πλάτη στο γρασίδι και τα πόδια και τα χέρια πάνω. Ανάσκελα. Κατάλαβαν ότι είναι μέσα σ’ έναν από εκείνους τους διαφανείς στρογγυλούς θόλους, γιατί γύρω τους φώτιζ...

Όπως κάθε άνθρωπος ή πλάσμα έχω κι εγώ τη δική μου ιστορία, η οποία ιστορία είναι μοναδική και ξεχωριστή. Έτσι λοιπόν θα σας αφηγηθώ κι εγώ το δικό μου κομμάτι αυτής της ιστορίας, όχι έτσι όπως πραγματικά έγινε αλλά έτσι όπως το βίωσα, το ένιωσα και το θυμάμαι. Με λένε Ορόρα και ζω λίγο πιο έξω από το Κόνκορντ του Νιου Χάμσαϊρ με το θείο και τη θεία μου. Ποτέ δε γνώρισα τους γονείς μου. Η μητέρα μου πέθανε όταν με γέννησε ενώ ο πατέρας μου χάθηκε και πέθανε στη Λευκή Οροσειρά. Ποτέ δε μου είπαν πολλά γι’ αυτήν. Ίσως αυτό να ήταν σκόπιμο, ίσως και όχι. Μπορεί να φταίει το γε...

Δύο γυναίκες συναντώνται στην ζωή τους μέσω του άντρα που ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, παντρεύτηκαν και γέννησαν παιδιά. Μπορούν αλήθεια, μπερδεμένες σε ερωτική ιστορία που κάθε άλλο παρά γίνεται πλατφόρμα επικοινωνίας, να φθάσουν να αισθάνονται και να συμπεριφέρονται ως απόλυτες φίλες - αδελφές; Μετά από την απόρριψη και τους ομηρικούς καυγάδες, θα μπορέσουν να βρουν κώδικες επικοινωνίας βοηθώντας η μια την άλλη στις πιο δύσκολες στιγμές τους; Ας το εξετάσουμε. Άλλωστε συμβαίνει οι γυναίκες να προσαρμόζονται στην απαιτούμενη αλλαγή χρησιμοποιώντας την αγνότητα και ταυτόχρονα την...

1.Ένα από τα πλέον σημαντικά ζητήματα στο σύγχρονο πεδίο των διεθνών σχέσεων και ταυτόχρονα μια πρόκληση ως προς τις εφαρμογές του Διεθνούς Δικαίου, είναι αναμφίβολα μια κατάσταση πολεμικής / στρατιωτικής κατοχής. Ένα de facto καθεστώς, εξαιρετικά σύνθετο, συνυφασμένο με την καταπάτηση της κυριαρχίας κράτους, παραβιάσεις δικαιωμάτων του ανθρώπου, συναφές με την ένοπλη βία, συρράξεις, η κατοχή αποτελεί για τη μεταπολεμική διεθνή κοινότητα μια ειδική πραγματική κατάσταση με πολυσήμαντες, ωστόσο, νομικές επιπτώσεις. 2.Αυτό το «προσωρινό» de facto καθεστώς, όπως καταγράφηκε αρχ...

Το πολύπλοκο και πολυδιάστατο θέμα της αξιολόγησης της επίδοσης των μαθητών/ -τριών στο Δημοτικό σχολείο έχει κατά καιρούς απασχολήσει ιδιαίτερα τους/ τις εμπλεκόμενους/ -ες στην εκπαιδευτική διαδικασία στην προσπάθειά τους να αξιολογήσουν και, τελικά, να βαθμολογήσουν όσο το δυνατό δικαιότερα τους/ τις μαθητές/ -τριές τους. Στην όλη προβληματική και αγωνία έχουν εμπλακεί κατά καιρούς και οι μαθητές/ -τριες της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά και οι γονείς τους, στη δεύτερη περίπτωση με αφορμή, κυρίως, τις εξετάσεις εισόδου στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματ...

Ποθώ πολύ τα φιλιά σου ποθώ την θερμή αγκαλιά σου, ο πόθος μου είναι τρελός σε θέλω τρελά - σ' αγαπώ. Ποθώ πολύ τ' άρωμά σου ποθώ την γλυκιά την καρδιά σου, ο έρωτας ανάβει τον πόθο που έχω για σένα και νιώθω. Ποθώ τους κρυφούς στεναγμούς σου ποθώ της καρδιάς - τους σφυγμούς σου, αγάπη έλα πάρε και δώσε τον έρωτα μόν' αυτό τώρα σώσε. Ποθώ της αγάπης την φλόγα ποθώ από σε όλα κι όλα, την ζωή σου εγώ να ορίζω και γλυκόλογα να ψιθυρίζω. Ζωή χωρίς πόθο κι αγάπη κορμί δίχως ρίγη και πάθη, καμιά δεν θα έχει αξία του ανθρώπου αυτή είν' η ουσία θα βρίσκει μ' αυτά ευτυχία

"Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη γυρισμένη, δώσε κλότσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει". Σε μια απόκρυφη πλαγιά στο βουνό Όλυμπος,που είναι και η κατοικία των δώδεκα θεών της μυθολογίας ζούνε διάφορα ζώα. Ένα αηδόνι και ένας τυφλοπόντικας δίνουν μαθήματα ζωής και παντοτινής φιλίας μέσα από την αγάπη για την μουσική. Μια νυφίτσα και μια αλεπού δημιουργούν εντάσεις ενώ δυο πελαργοί είναι η αιτία να γίνει πραγματικότητα ένα μεγάλο όνειρο. Η Δόμνα, ο Χρόνης και ο Σίμωνας μπλέκουν σε περιπέτειες εξαιτίας της μελωδικής φωνής του Μελένιου που μέσα από την ιστορία και το πάθη...

Ένα παιδί, η Σοφία Παπαφωτίου, μεγαλώνει μέσα σε ιδρύματα, αφού εκεί την έχει αφήσει η μητέρα της για να ελευθερωθεί από το βάρος της, συνεχίζοντας έτσι τη δική της ζωή, αυτή του αγοραίου έρωτα. Η εκδίκηση ελλοχεύει στα σπλάχνα της Σοφίας που την τιμωρεί "σκοτώνοντάς" την έξι φορές, όσα και τα χρόνια που έζησαν οι δυο τους. Τα κόκκινα φεγγάρια θα γίνουν οι "φίλοι" της Σοφίας που τα ζωγραφίζει πάνω σε χαρτιά, βάφοντας όμως κατάμαυρο το φόντο τους, όπως σκούρα ήταν η δική της ζωή δίπλα στη μητέρα της. Εκείνα, τα φεγγάρια θα φωτίσουν το δρόμο της Σοφίας κάνοντάς τον κατακόκκ...

Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... σαν θεατής. Στην άλλη πλευρά του φεγγαριού την σκοτεινή. Εκεί, που κείτονται τα όνειρα αθέατα, κρυφά, λησμονημένα κι από το σκότος της ψυχής σβησμένα. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... Σε μιά γωνιά του γκρίζου ουρανού, από ένα σύννεφο αδέξια και λάθρα κρεμασμένη, να μαρτυρά πως άδραξα, λίγη απ΄ τη φλόγα της ζωής, για μια ζωή, μισή ζωή κλεμμένη...