Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το μυθιστόρημα "Ειμαρμένη" αγγίζει μια ενδιαφέρουσα σελίδα της Κύπρου επί ρωμαιοκρατίας η οποία έφερε το τέλος της παρουσίας των Πτολεμαίων. Ήταν μια ευτυχισμένη εποχή, καθότι αναπτύχθηκαν τα γράμματα και το εμπόριο, αλλά οι Ρωμαίοι μυρίστηκαν τους θησαυρούς του βασιλιά και με ευτελή τρόπο άρπαξαν την Κύπρο. Αυτό της έγραψε η Μοίρα, που άλλοι τη λένε Ριζικό κι άλλοι Ειμαρμένη. Έρωτες και πάθη ξετυλίγονταν σε ένα συνεχές αντιπάλεμα μεταξύ ισχυρών ανδρών της Ρώμης. Αντώνιος, Καίσαρας, Πομπήιος και Οκταβιανός, παρελαύνουν και οι αποξεχασμένες σκιές τους αποκτούν οντότητα και ζ...

Η Τέχνη ομιλεί, καταγγέλλει, ονειρεύεται, με χρώματα, με εικόνες και με την διακαή επιθυμία του ανθρώπου να ανέβει ψηλότερα καταθέτοντας εαυτόν! Οι εκδόσεις Όστρια λαμβάνοντας τα μηνύματα των καιρών θα εκδίδουν σε μηνιαία βάση Ανθολόγια που αφορούν στην Ποίηση, στο Θέατρο, στην λογοτεχνία και στις τέχνες, στην προσπάθειά τους να συνεισφέρουν στα πνευματικά δρώμενα του τόπου.

Η ευθύνη, είναι η οπτική της αληθείας... Είθισται, άλλωστε, το μηδέν, να αποκαλύπτεται ως σπουδαίον ενέχυρον απείρου, είθισται, οι παράλληλες γραμμές της ισοδυναμίας, να επιτρέπουν την επένδυση στο Εν.

"Λοιπόν, για να δω το χέρι σου. Χμμ... εσύ κοπελιά μου έχεις πολλά να περάσεις στη ζωή σου. Οι γραμμές της παλάμης σου είναι έντονες. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ζήσεις μια απλή ζωή. Η μοίρα σου επιφυλάσσει κάτι μεγάλο, αλλά μέχρι να το φτάσεις θα περάσεις από σαράντα κύματα κοπελιά μου. Θα κλάψεις πολύ για δυο άντρες, που θα είναι και οι δυο κοντά σου και θα σ’ αγαπάνε και οι δυο με τον τρόπο τους. Γι’ αυτούς θα κλάψεις πολύ κορίτσι μου, πάρα πολύ. Τα επαγγελματικά σου είναι ακόμα πιο περίπλοκα... κι εκεί πολύς πόνος, αγωνία και πισώπλατα χτυπήματα. Αλλά είσαι προορισμένη να...

H συλλογική παρουσίαση των δοκιμίων αποτελεί επιλεγμένο απάνθισμα ενδεικτικών κειμένων της, που με προοπτική αναπαραγωγής ανασύρουν, ανασυγκροτούν και αποθησαυρίζουν πολυδιάστατες έγκριτες αναφορές από την ευρύτατη γκάμα και την εμβέλεια του φάσματος της, μέχρι σήμερα συμμετοχής της στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Η εμπεριστατωμένη διακριτική σημειωτική εμπέδωση τους με προσφιλή και οικεία συμβολιστική διαδρομών, συγκροτείται από αυτούσιες και αυτόχθονες ενότητες που περισυλλέγουν αυτοτελείς κατηγορίες με ποικίλο πνευματικό προσανατολισμό και έγκαιρο προσδιορισμό. Λεό...

Ήσυχα βήματα το ξημέρωμα στις πύλες της γης. Πασχίζαμε να βρούμε δρόμο για τις ψυχές, φορτωμένοι με προσταγές και υποσχέσεις, Αισθανόμασταν τη μυρωδιά του Ήλιου, μα τα μάτια μας αδυνατούσαν. Λαχταρούσαμε να δούμε την ανατολή. Το χρώμα της,το αρωμά της. Η ψυχή μας,μας είχε πληροφορήσει για αυτό το συναίσθημα. Ξάφνου.... υπήρχε παντού φως! Αναπνεύσαμε λαίμαργα τις γαλανές του ακτίνες και το βάρος απ’τα χέρια έφυγε κι έγινε ενθουσιασμός. Κάποιος από εμάς,τραγούδησε μια μελωδία. Ακούστηκε μια μόνο λέξη. Σα χλιαρό,πρωινό,ανοιξιάτικο αεράκι ακούστηκε.............. Έμπνευση!!!

"Δεν είσαι σε θέση να κάθεσαι δίπλα σε αυτό το παιδί, δεν είσαι η μάνα του, δεν αξίζεις να φέρεις αυτόν τον τίτλο. Εμένα ο Θεός δεν με αξίωσε να κάνω δικά μου παιδιά, αλλά την πόνεσα, την κατάλαβα, την αγάπησα. Κάθε φορά που αναφερότανε σε σένα, έκλαιγε. Πού ήσουνα Σοφία να σκουπίσεις τα δάκρυα που τρέχανε ποτάμι από τα ματάκια της; Κάποιες φορές έμπαινα στη θέση σου, μπορεί να έκανα κι εγώ τα ίδια, αλλά θα την άκουγα πρώτα να δω τι έχει να μου πει. Τώρα είναι αργά, Σοφία, η μάνα πρέπει να είναι μάνα, να είναι αυτή που θα βλέπει το παιδί που γέννησε έτσι όπως αυτό θέλει και...

Τι είναι αυτό που κάνει ξεχωριστό το βιβλίο που μόλις ξεφύλλισες; Το βάθος της σκέψης, η κοφτερή ματιά, η πρωτότυπη χρήση της γλώσσας, η ρομαντική διάθεση, το κωμικό στοιχείο που είναι ιδιαίτερα έντονο, η μελωδία που παράγουν τα νοήματα, οι ιδέες που τις έχεις σκεφτεί και εσύ αλλά δεν μπορούσες να βρεις τις κατάλληλες λέξεις να τις αποτυπώσεις. Απευθύνεται σε σένα που έχεις ανάγκη λόγω των δύσκολων καιρών που διανύουμε, να ταυτιστείς με τους κραδασμούς μιας πνευματοψυχής που στόχο έχει να φωτίσει το μονοπάτι σου. Το παρόν σύγγραμμα υπό τη μορφή σύντομων δοκιμίων εί...

Χείμαρρος οι σκέψεις ξεχυθήκανε πάνω σε χαρτιά ξέσπασαν όσα η καρδιά κρατούσε καλά κρυμμένα μέσα σ’ ένα σεντούκι του μυαλού καταχωνιασμένα. Η πλάση όλη γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη σκοτεινιά βγήκαν μέσα στη νύχτα οι λύκοι κι ουρλιάζουν σα να νοιώθουν κι αυτοί οι σκέψεις πως φωλιάζουν. Κι όλο τρέχει το μελάνι πάνω στο χαρτί σα να κάνει παρέα στης ψυχής το δάκρυ. Κι εκρήγνυνται σαν ηφαίστειο και ξεσπούν και ψάχνουν τα λόγια διέξοδο να βρουν.