Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Υπάρχουν γεγονότα μοιραία, τα οποία συμβαίνουν εντελώς απρόσμενα επειδή είναι γραφτό να συμβούν, ή πρόκειται για καθαρά τυχαίες συμπτώσεις; Πίσω από ό,τι αναπάντεχο ή παράδοξο μας συμβαίνει, κρύβεται κάποιο προμελετημένο σχέδιο του Θεού; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα στα οποία θα αναζητήσει απαντήσεις η ηρωίδα του βιβλίου μέσα από τη συναναστροφή και τις συζητήσεις με έναν ξεχωριστό άντρα...

Ένα κορίτσι από την Κρήτη μπλέχτηκε στα δίχτυα της Τρούμπας. Προσπαθεί να ελέγξει τη ζωή της με την αίσθηση του κοινωνικού στίγματος... Ο έρωτας γίνεται εμπόρευμα, ένα αηδιαστικό μέσο βιοπορισμού που την καταδικάζει να ζει στο ψέμα... 320 μίλια χωρίζουν τη ζωή της αθωότητας από το θέατρο του αγοραίου έρωτα και τη σκληρότητα του υποκόσμου. 320 μίλια που όμως φέρνουν τόσο δίπλα κοινωνικές καταστάσεις που σκεπάζει η σιωπή. Η Τρούμπα της δεκαετίας του ’60 ξαναζωντανεύει σαν θεατρικό σκηνικό στη ζωή μιας πόρνης. Στο φόντο κινούνται οι άνθρωποι της κακόφημης συνοικίας και οι...

Θα είμαι εδώ Δεν θα μιλήσω άλλο, απλά θα γράφω. Θα ανασαίνω μέσα από το γράψιμο. Θα ονειρεύομαι μέσα από το γράψιμο. Θα αισιοδοξώ μέσα από το γράψιμο. Θα χαμογελώ μέσα από το γράψιμο. Θα τραγουδώ μέσα από το γράψιμο. Θα ζωγραφίζω μέσα από το γράψιμο. Θα παίζω μέσα από το γράψιμο. Όσο ζω, σε καλώ, κάθισε πλάι μου, Δεν έχω τίποτα να σου δώσω, μονάχα ένα χαρτί κι ένα μολύβι, μ΄ αυτά μπορείς ν΄ αλλάξεις τον κόσμο! Α! και μια χαραμάδα στα μπλε παραθυρόφυλλα, ανοικτή για να φέγγει μέσα στην καρδιά σου το φως της σελήνης. Σςςς.... Η σιωπή μας χαμογελάει μες στο σκ...

Όσο και αν έστυβα το μυαλό μου, ούτε μια λέξη δεν έβγαινε στην λευκή κόλλα μπροστά μου. Μετά από δυο χρόνια αδιάκοπης συγγραφικής παραγωγικότητας, έξι βιβλία, τα τέσσερα Best-seller, είχε φτάσει η ώρα που φοβόμουν. Παντελής έλλειψη έμπνευσης. Ούτε την πρώτη λέξη της πρώτης πρότασης. Ναι, είχα ξεκινήσει καμιά εικοσαριά φορές, για να την σβήσω και καπάκι να ξεκινήσω με άλλη λέξη, που όμως δεν είχε την παραμικρή συνέχεια.Το πρόσφατο συμβόλαιο με τον εκδοτικό οίκο, μιλούσε για τρία βιβλία τον χρόνο, ένα κάθε τέσσερις μήνες και οι δυο πρώτοι είχαν περάσει, χωρίς να έχω βρει, ούτ...

Η πιο ωραία χώρα είναι η Ελλάδα και έχει φύση υπέροχη και φεγγαράδα. Η καλύτερη η γη είναι η ελληνική και η καλύτερη η γλώσσα η ελληνική. Τον αρχαίο πολιτισμό τον θαυμάζουμε. Θέλουμε να αναστηθεί η πατρίδα και του λαού η ματωμένη ελπίδα. Τα δάκρυα της πατρίδας μας τώρα γίνονται ποτάμια και δακρύζει η ιστορία μας. Κάνει ευχές ο κόσμος γιατί η πατρίδα μας είναι ηρωική και σε δύση και σε ανατολή. Ο κόσμος τής Ελλάδας τώρα αδημονεί και για να σκορπιστεί η κρίση ανυπομονεί. Να μην έχουν πια οι Έλληνες πλήγμα βαρύ και να μη χάνουν τις ελπίδες στη ζωή. Θέλει ο κόσμος ε...

Από την πελαγική "Πέτρα και θάλασσα", και τη πτήση στο άπειρο ανάμεσα σε "Μικρούς μεγάλους πλανήτες" ο Ικάριος Ποιητής επιστρέφει στη Μάνα Γαία για χάριν των Σιωπηρών Εγχόρδων. Εδώ, το φαινόμενο της ηχούς και των ήχων από το ξύλο και τον αέρα περνάει στη διαφάνεια του νερού, με τόξο φορεμένο, μια πένα που κόβει τη πέτρα και νότες-άστρα. Γαλαξιακά συστήματα, μακρινά, που επιστήμη και τέχνη με καλπασμούς φωτός μόλις σήμερα αποσαφήνισαν του βάθους την ελάχιστη υποδιαίρεση. Σιωπηρά Έγχορδα: ένας διάπλους σε ότι δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί. Νεογέννητο μονοπάτι σε αρχέγονα τοπία....

"Δεν είσαι σε θέση να κάθεσαι δίπλα σε αυτό το παιδί, δεν είσαι η μάνα του, δεν αξίζεις να φέρεις αυτόν τον τίτλο. Εμένα ο Θεός δεν με αξίωσε να κάνω δικά μου παιδιά, αλλά την πόνεσα, την κατάλαβα, την αγάπησα. Κάθε φορά που αναφερότανε σε σένα, έκλαιγε. Πού ήσουνα Σοφία να σκουπίσεις τα δάκρυα που τρέχανε ποτάμι από τα ματάκια της; Κάποιες φορές έμπαινα στη θέση σου, μπορεί να έκανα κι εγώ τα ίδια, αλλά θα την άκουγα πρώτα να δω τι έχει να μου πει. Τώρα είναι αργά, Σοφία, η μάνα πρέπει να είναι μάνα, να είναι αυτή που θα βλέπει το παιδί που γέννησε έτσι όπως αυτό θέλει και...

Η εσώτερη φωνή, όταν ομιλεί ποιητικά, αποτυπώνει ολάκερη την διαδρομή του ανθρώπου. Μεταφέρει μέσα της από τις ανησυχίες των πρωτόγονων, έως τους εφιάλτες των σημερινών ψυχών. Ο λόγος, συμπυκνωμένος ή αφαιρετικός, σύνθετος ή απλός, αποτελεί την σοφία αιώνων. Είθισται τα ανθολόγια να θεωρούνται σαν παιχνιδίσματα, σαν διακοσμητικά στοιχεία, σαν ομαδική εργασία ονειροπαρμένων πλασμάτων. Είναι, όμως, σαν να συλλέγεις μαργαρίτες από ένα ολάνθιστο περιβόλι που δεν θα μαραθούν ποτέ. Το δικαίωμα του "εκφράζεσθαι" ανήκει σε όλους. Καθένας είναι μοναδικός κι αφήνει το δικό του στίγμα...