Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Στην οικουμενική καρδιά του Ηλία Μενεξέ τα φυτά είχαν ξεχωριστή θέση. Στον μυστηριακό τους κόσμο βυθιζόταν κι έψαχνε. Διάβαζε το κάθε τι: την Ελλάδος Περιήγηση του Παυσανία, τον Χρυσό Κλώνο του Fraser, το Λεξικό των Συμβόλων, τις 369 Συνταγές του Καλογέρου Πατέρα Γυμνάσιου και τόσα άλλα. Μελετούσε βοτανική, ιατρική, ανθρωπολογία, ιστορία, μυθολογία. Έψαχνε τις ευεργετικές ιδιότητες των φυτών, μαγευόταν από τις δυνάμεις τους και τους συμβολισμούς τους. Συνομιλούσε μαζί τους σε γλώσσα που μόνο η ευαισθησία, η φαντασία και η ποίηση θα μπορούσαν να συλλάβουν. Κι ύστερα τα αναζη...

"...Ένα νησί γεμάτο γάτους και χελιδονόψαρα- ειρηνική συνύπαρξη στα κάτασπρα κατάρτια, ένα κλωνάρι δροσερό στην ενδοχώρα των ιδρωμένων φαλακρών βουνών, ένα όνομα λινό κυμάτισμα μέσα στα μεγαλοπρεπή φορέματα, μια πατρίδα που σαν επίγραμμα αρχαίο χαράζει ο άνεμος στα ζεστά παραθυρόφυλλα κι αυτή διψασμένη βυθίζεται σε μυστικό πηγάδι χωρίς το όνομά της ποτέ κανείς να μάθει."

Περιπλανιόμαστε κουβαλώντας την προίκα μας όπως το σαλιγκάρι το σπίτι του. Η φύση που αποστρεφόμαστε, οι ανεπανάληπτες στιγμές που λησμονούμε. Οι συγκάτοικοί μας σε στεριά, ουρανό και θάλασσα που υφίστανται τη βαναυσότητά μας. Αυτά είναι τα τιμαλφή μας που ευτελίζουμε. Ο ήλιος γελάει γιατί τον χρειαζόμαστε, η σελήνη κλαίει γιατί μας έχει ανάγκη. Ξέρουμε τις συνέπειες αλλά δεν μας νοιάζει. Θα κληρονομήσουν οι επόμενοι ένοικοι. Έχουν αποστηθίσει το μάθημά τους, αν όχι θα αντιγράψουν. Η λύρα του Ορφέα που θρυμματίζει τον βράχο του Σίσυφου προσπαθεί να μας συνετίσει. Κάπου κάπο...

Στο λυκόφως της εκπνοής της ειδωλολατρίας και της καθιέρωσης του χριστιανισμού, μερικές γυναίκες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην ιστορική πορεία του κόσμου. Πίσω από κάθε σπουδαίο άνδρα κρυβόταν μια πανέμορφη συνήθως γυναίκα. Μπορεί να μην είχε δική της φωνή, αλλά επηρέαζε τον ισχυρό εραστή και καθόριζε τη μοίρα χιλιάδων. Αν ήταν σκληρή, οι λαοί υπέφεραν, εάν όχι, προόδευαν προς δόξα του μονάρχη τους. Φαύστα, σύζυγος του Μέγα Κωνσταντίνου και Ευδοξία, του αυτοκράτορα Αρκαδίου οι καταχθόνιες γυναίκες που σκόρπιζαν θάνατο. Αγία Ελένη, Ευδοκία και Θεοδώρα, πρόσφεραν πολλά κρυμμέ...

... Άνοιξαν έναν λάκκο, για το μικρόσωμο κορμί της και τη μεγαλόσωμη ζωής της και σαν άγιο λείψανο, την φίλησε χίλιες φορές, ζήτησε την ευχή της και την απώθησε, σαν γυάλινη υπόσταση στο μνήμα της. Μάνα σε αγαπώ, θα σε αγαπάω πάντα και αντί σταυρού φύτεψε τη φλογέρα στο κεφάλι της, όπως την είχε παραδώσει η ίδια στο στρατιώτη, σαν ενθύμιο, σαν περιουσία, σαν μια απόδειξη αναγνώρισης καταγωγής. Αν η φλογέρα ζήσει, όσο ο ίδιος, άφησε ευχή στο δικό του γιο, να τον φέρει εδώ, στο ίδιο σημείο του μαρτυρίου, να την φυτέψει στο μνήμα του και να γράψει επάνω της, "Μια φλογέρα μπ...

Κάπου, κάποτε, σε μια χρονιά αλλοτινή, σε ένα μέρος μακρινό, κάπου ανάμεσα στα δέντρα του πιο όμορφου δάσους, τα πουλιά πέταξαν απότομα μακριά, αφήνοντας έρημα τα κλαδιά που είχαν καθίσει για να ξαποστάσουν από το μακρύ τους ταξίδι. Ίσως να ήταν ώρα τους να συνεχίσουν να πετούν προς τον ζεστό νότο, ίσως να τρόμαξαν και από τις φωνές των δυο παιδιών που τρέχοντας πλησίαζαν την τεράστια βελανιδιά.

Ο Αναστάσιος Παντελεήμων Λειβαδίτης είναι ένας από τους πιο σημαντικούς και αγαπητούς ποιητές στην χώρα μας και αποτέλεσε αστείρευτη πηγή έμπνευσης για τους μετέπειτα δημιουργούς της ποίησης και της Τέχνης γενικότερα. Το παρόν Ανθολόγιο "Συνομιλώντας με τον Τάσο Λειβαδίτη" αποτελεί το τρίτο μέρος της Τριλογίας με πρώτο τον Κ. Π. Καβάφη και δεύτερο τον Ν. Καζαντζάκη. Συμμετέχουν 36 ποιητές, άλλοι καταξιωμένοι στο Χώρο της ποίησης και άλλοι νέοι ακόμη που θα σας καταπλήξουν με την τόλμη κι αγάπη τους γι’ αυτήν, δημιουργώντας έναν διάλογο μαζί του. Καλό ταξίδι στη μαγεία της π...

Μια ποιητική συλλογή που περιλαμβάνει μουσικό CD με το μελοποιημένο ποίημα του που έχει τίτλο "Λέγομαι Έλληνας ''. Οι λέξεις δεν λένε πάντα την αλήθεια, το σε αγαπώ δεν είναι θεωρία, ίσως συναίσθημα μπορεί και παραμύθια. Η λέξη πράξη είναι θεωρία ο έρωτας δεν είναι πράξη είναι θεϊκή φιλοσοφία. Η ηδονή δεν είναι πράξη είναι κυτταρική ταλάντωση συναισθημάτων δράση.

Η μικρή Λίζα πέφτει από την κορυφή της σπηλιάς του κάθετου βράχου, τον Αλέξανδρο τον καταπίνει η γη, μια γυναίκα απανθρακώνεται μέσα σε μια χαράδρα και ο Γενικός Διευθυντής των Μυλωικών Γραμμών βρίσκεται νεκρός στο σαλόνι του με το όπλο δίπλα στον καναπέ. Τι θα κάνει ο αστυνόμος Αντώνης Σοφολάκης; Θα τα καταφέρει να λύσει το μυστήριο ή θα του αφαιρέσουν την υπόθεση υψηλά ιστάμενα πρόσωπα; Η πόλη του Κόκκινου Μύλου ζούσε ένα πρωτοφανές αστυνομικό κοινωνικό θρίλερ που έκοβε την ανάσα.

Η γραφή είναι ένας μικρός θάνατος. Δεν συγκρίνεται η στιγμή που θα νιώσεις ότι η ψυχή σου ξεκολλάει από το σώμα σου. Είναι ένας μακρόσυρτος θάνατος που καταλήγει σε έναν οργασμό και εκεί ξεψυχάς. Κάθε φορά που γράφεις αφήνεις κι ένα κομμάτι από τη σάρκα σου πάνω στο χαρτί, γεννάς αντοχές, ξυπνάς ηφαίστεια που κοιμούνται. Γεννιέσαι και εσύ μαζί με τη γραφή. Αφήνεσαι, πονάς, κλαις, γελάς. Η γραφή είναι απομόνωση. Είναι προσευχή. Είσαι εσύ και ο εαυτός σου, ο γυμνός εαυτός σου. Μην σκεφτείς τι θα σκεφτούν, μην σκεφτείς τι θα σε πούνε. Ας σε πούνε τρελό, δεν πειράζει. Όσοι δεν...

Αποφασισμένη να δέσει μαζί της για πάντα τον αγαπημένο των παιδικών της χρόνων πριν αυτός φύγει για να συναντήσει τους αντάρτες στα βουνά -είναι η εποχή του Εμφύλιου Πολέμου- η με ισχυρή θέληση και γεμάτη πάθος ηρωίδα, Μαρίκα, τον παρασύρει στη σπηλιά ενός νησιού, που όπως λένε οι γριές στο χωριό «έχει μυστήριες μαγικές δυνάμεις», ό,τι συμβεί στα σαν μήτρα βάθη της, δένει τους πρωταγωνιστές μαζί για πάντα. Έτσι η Μαρίκα προκαλεί τη Μοίρα, αλλά η Μοίρα τής παίζει ένα σκληρό παιχνίδι. Όταν ξυπνάει από τη νύχτα αγάπης, ο Χρήστος έχει χαθεί και με τρόμο ξαναθυμάται και κάποια ά...

Χείμαρρος οι σκέψεις ξεχυθήκανε πάνω σε χαρτιά ξέσπασαν όσα η καρδιά κρατούσε καλά κρυμμένα μέσα σ’ ένα σεντούκι του μυαλού καταχωνιασμένα. Η πλάση όλη γέμισε απ’ άκρη σ’ άκρη σκοτεινιά βγήκαν μέσα στη νύχτα οι λύκοι κι ουρλιάζουν σα να νοιώθουν κι αυτοί οι σκέψεις πως φωλιάζουν. Κι όλο τρέχει το μελάνι πάνω στο χαρτί σα να κάνει παρέα στης ψυχής το δάκρυ. Κι εκρήγνυνται σαν ηφαίστειο και ξεσπούν και ψάχνουν τα λόγια διέξοδο να βρουν.

Τι γίνεται όταν η τύχη ή το πεπρωμένο παλεύει την αγάπη; Το μόνο που ζητούν, ο Ιάσων και η Θάλεια, είναι μια δεύτερη ευκαιρία να ζήσουν ευτυχισμένοι μαζί. Όμως, στη συνείδησή τους, έχουν απέναντι τα παιδιά τους. Έτσι, δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια ζουν σε απόσταση, πνίγοντας μέσα τους όλα τα θέλω τους. Η Θάλεια είναι σε έναν νεκρό γάμο, εξαρτημένη όμως οικονομικά από αυτόν και με δύο παιδιά που έχουν ακόμα ανάγκη τη φροντίδα της. Ο Ιάσονας από την άλλη έχει χάσει τη γυναίκα του, του έχει αφήσει όμως μια κόρη στην όποια έχει αφοσιωθεί, φροντίζοντας να τη μεγαλώσει και να τη σπου...

H συλλογική παρουσίαση των δοκιμίων αποτελεί επιλεγμένο απάνθισμα ενδεικτικών κειμένων της, που με προοπτική αναπαραγωγής ανασύρουν, ανασυγκροτούν και αποθησαυρίζουν πολυδιάστατες έγκριτες αναφορές από την ευρύτατη γκάμα και την εμβέλεια του φάσματος της, μέχρι σήμερα συμμετοχής της στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο. Η εμπεριστατωμένη διακριτική σημειωτική εμπέδωση τους με προσφιλή και οικεία συμβολιστική διαδρομών, συγκροτείται από αυτούσιες και αυτόχθονες ενότητες που περισυλλέγουν αυτοτελείς κατηγορίες με ποικίλο πνευματικό προσανατολισμό και έγκαιρο προσδιορισμό. Λεό...

Ένας μισοκατεστραμμένος... μα άθικτος πάπυρος. Σατυρικό δράμα δίχως τέλος... ο Σοφοκλής απών. Ένα χαμένο κοπάδι βοδιών. Μία κατασκευή μουσικού οργάνου. Παιχνίδια θεών, τραγούδια Σειληνών. Ποιος είναι ο κλέφτης; Ποιος θα δώσει τη λύση; Ένα τέλος... Ομηρικό.

Το ποιητικό υποκείμενο, ο Άνδρας με τα Μαύρα, διαλέγεται υπό τους φεγγαροφώτιστους ήχους του μπετοβενικής ιδιοφυΐας και ευαισθησίας adagio sostenuto με τον Μεγάλο Ποιητή, τον Γιάννη Ρίτσο, ακονίζοντας τον λόγο του πάνω στη φόρμα της αριστουργηματικής του Σονάτας. Διαλέγεται με όσα η φωνή της Γυναίκας με τα Μαύρα στην παγκοσμιότητά της σπάραξε για έναν εαυτό και μια εποχή που τείνουν πια να ξεχαστούν. Διαλέγεται με την ίδια την εποχή, που ο ίδιος ο Ποιητής διά της νεαρής του περσόνας αποκάλεσε "εποχή παρακμής", η οποία επισώρευσε αμέτρητες πληγές στο δικό του κορμί αλλά και...

Κιλελέρ, ένα μικρό χωριουδάκι στον θεσσαλικό κάμπο, όπου γράφτηκαν σελίδες ορόσημο στο κιτάπι της ιστορίας. Ανάμεσα στα πτώματα αθώων, πάρθηκε η απόφαση των αγροτών για αγώνα μέχρι τελικής πτώσεως εναντίον των τσιφλικάδων και του παλατιού. Ένας θαρραλέος οραματιστής, ο Μαρίνος Αντύπας, τους αφύπνισε και τους έδειξε τον δρόμο προς τη δικαίωση, προτού τον ξεκάνουν κι αυτόν οι τσιφλικάδες. Μα ο σπόρος είχε φυτευτεί βαθιά και τους οδήγησε σε πράξεις ηρωικές. Το Κιλελέρ στάθηκε μόνο η αρχή. Μετά από λίγα χρόνια, οι παροχές του Ελευθερίου Βενιζέλου θα φέρουν τη δικαίωση. Ανάμεσα...

Η απελευθέρωση της Ελλάδας από τη ναζιστική κατοχή δεν έφερε την ειρήνη. Ο Εμφύλιος θα προκαλέσει νέα δεινά, το παιδομάζωμα και τον θάνατο χιλιάδων. Η εμπλοκή των ΗΠΑ και των Εγγλέζων θα οδηγήσει στην ήττα των αριστερών που σκόρπισαν στο Ανατολικό Μπλοκ. Ανάμεσά τους και ένας Κύπριος. Πιστός στο όραμα της ισότητας, ανέβηκε στον Γράμμο, αλλά κι αυτός προσγειώθηκε απότομα. Στην αντίπερα όχθη οι γόνοι του ΑΚΕΛ, φοιτητές στις ανατολικές χώρες, απολάμβαναν τον μόσχο τον σιτευτό. Αλλά, οι ψευδαισθήσεις της Γιώτας έσβησαν, όταν αναγκάστηκε να εξισωθεί με τον τσέχικο λαό και βίωσε...

"Όταν το τραύμα γίνεται ευλογία..." "Δεν μπορείς να ελέγξεις το είδος της κριτικής που θα έχεις, αλλά μπορείς να ελέγξεις τον τρόπο που θα αντιδράσεις..." Austin Kleon Αισθάνομαι ότι αυτό ακριβώς έπραξε ο άγιος Νεκτάριος. Δηλαδή ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε, όχι απλώς στην κριτική, αλλά στις συκοφαντίες, δηλαδή στην παθολογική και αρρωστημένη μορφή της "κριτικής", ήταν τέτοιος που μεταμόρφωσε μια καταφανή αδικία σε ευλογία και πηγή αγιασμού. Ξέρετε, το μυστικό των αγίων, που δυσκολευόμαστε εμείς να εφαρμόσουμε στην ζωή μας είναι ακριβώς αυτό, ότι δια της Χάριτος απ...

Μια "περίεργη" δασκάλα μαζί με τα "περίεργα" παιδιά της τάξης της, καταφέρνουν να μεταμορφώσουν τη μάθηση σε έναν μαγικό κόσμο. Μαθαίνουν τα πάντα χωρίς πολύ διάβασμα στο σπίτι και πίεση για τις σχολικές δραστηριότητες. Τι θα γίνει όμως όταν αυτή η "περίεργη" δασκάλα ζητά από τους "περίεργους" μαθητές της να γράψουν ένα παραμύθι με πολύ δύσκολο θέμα; Τότε τα "περίεργα" αυτά παιδιά, γίνονται ακόμη πιο "περίεργα", απολαμβάνοντας μια απρόβλεπτη όσο και απίστευτη περιπέτεια.