Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο συγγραφέας ζει και βιώνει την κάθε στιγμή του, αφότου απέκτησε συνείδηση του κόσμου, στο Πινακοχώρι Σφακιωτών Λευκάδος, και περνά στον... σκληρό δίσκο της μνήμης του, σχεδόν τα πάντα, που αφορούν την ζωή, την ιστορία, τα ήθη και έθιμα, την παράδοση αυτού του μικρού λίκνου, παιδιόθεν. Γι’ αυτό, αυτή η βιωματική του καταγραφή της ιστορίας, της παράδοσης, των ηθών και εθίμων, των τοπωνυμίων, που πραγματοποιεί με τούτο το πόνημά του, έχει ιδιαίτερη αξία και εγκυρότητα, αφού είναι ο μοναδικός, μέχρι τώρα τουλάχιστον, που γράφει για τους Σφακιώτες, ζώντας στους Σφακιώτες το μεγ...

Η βροχή αρχίζει. Το ποτάμι φουσκώνει. Τα βατράχια ετοιμάζονται για το τραγούδι τους. Το έγκλημα μια νεαρής μαθήτριας προσφέρει στον αστυνόμο Καπετάνο την μοναδική ευκαιρία που του απομένει. Η εύρεση της σωρού, μέσα στα παγωμένα νερά του Ευβοϊκού, φέρνει την επιστροφή στην δράση. Η σύλληψη του δολοφόνου φαντάζει ως η μοναδική οδός προς την λύτρωση. Τα χέρια του πρέπει να λερωθούν, να ξεφλουδίσουν τον σάπιο φλοιό χρόνιων μυστικών. Η αναζήτηση ξεκινάει. Η παγίδα τον περιμένει, τοποθετημένη στο ίδιο ακριβώς σημείο με την νύχτα του διωγμού του. Αλιβέρι 1985 Δυο αδέλφια που δεν ε...

Δύο γυναίκες συναντώνται στην ζωή τους μέσω του άντρα που ερωτεύτηκαν, αγάπησαν, παντρεύτηκαν και γέννησαν παιδιά. Μπορούν αλήθεια, μπερδεμένες σε ερωτική ιστορία που κάθε άλλο παρά γίνεται πλατφόρμα επικοινωνίας, να φθάσουν να αισθάνονται και να συμπεριφέρονται ως απόλυτες φίλες - αδελφές; Μετά από την απόρριψη και τους ομηρικούς καυγάδες, θα μπορέσουν να βρουν κώδικες επικοινωνίας βοηθώντας η μια την άλλη στις πιο δύσκολες στιγμές τους; Ας το εξετάσουμε. Άλλωστε συμβαίνει οι γυναίκες να προσαρμόζονται στην απαιτούμενη αλλαγή χρησιμοποιώντας την αγνότητα και ταυτόχρονα την...

Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... σαν θεατής. Στην άλλη πλευρά του φεγγαριού την σκοτεινή. Εκεί, που κείτονται τα όνειρα αθέατα, κρυφά, λησμονημένα κι από το σκότος της ψυχής σβησμένα. Εγώ για σένα, θα μένω πάντα εκεί... Σε μιά γωνιά του γκρίζου ουρανού, από ένα σύννεφο αδέξια και λάθρα κρεμασμένη, να μαρτυρά πως άδραξα, λίγη απ΄ τη φλόγα της ζωής, για μια ζωή, μισή ζωή κλεμμένη...

Σκοπός αυτού του βιβλίου είναι: Να βγούμε από τα κλισέ! Να μη θεωρούμε τις ντοπιολαλιές οπισθοδρόμηση, αμορφωσιά, "χωριατίλα". Να τις θυμηθούμε! Οι μεγαλύτεροι να νοσταλγήσουν, να νιώσουν... Οι νεότεροι να μάθουν, να εξελιχθούν, να έρθουν κοντά με την ιστορία, τις ρίζες, τη συνείδηση. Οι υπόλοιποι Έλληνες, όπου κι αν βρίσκονται, να γνωρίσουν, να συγκρίνουν και ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ... Να ευθυμήσουμε! Να γελάσουμε, να ψυχαγωγηθούμε, να διαβάσουμε τις ιστορίες, να μεταδώσουμε το γέλιο μας. Η Καραγκούνικη γλώσσα καταδεικνύει μέσα από καθημερινές ιστορίες που καταγράφονται, τη νοο...

Έναν τοξότη γνώρισα πριν δεκαπέντε χρόνια, τα χνώτα μας ταιριάξανε στα κόκκινα μπαλόνια. Πετάξαμε πολύ ψηλά και πήγαμε στον Άρη, με την Σελήνη αγκαλιά τον άσπρο καβαλάρη. Για έξι χρόνια ήμασταν το τέλειο ζευγάρι μα ο Τοξότης έφυγε ταξίδι στο φεγγάρι. Οι δρόμοι μας χωρίσανε γυμνό είναι το χέρι, μα κάποιο δάκρυ από ψηλά χαϊδεύει το παρτέρι.

Η Αλέξια είναι μια εικοσιπεντάχρονη καθηγήτρια, προερχόμενη από εύπορη οικογένεια, που ο πρώτος διορισμός της, την στέλνει σ΄ ένα απόμακρο νησί της Ελλάδας. Ο Νικολάι είναι ένας σαραντάχρονος πιανίστας που ζει ολομόναχος στο αρχοντικό σπίτι ενός λόφου του νησιού. Οι νότες της μουσικής που εκπέμπονται από το σπίτι του λόφου και διαχέονται στην ατμόσφαιρα, μαγεύουν την Αλέξια, η οποία ρίχνεται στην αναζήτηση της πηγής της. Ένας έρωτας αναδύεται σε ρυθμούς πιανίσιμο, αντάντε, κρεσέντο, φόρτε της μουσικής του Νικολάι. Οι μυστικοπάθειες, οι εξομολογήσεις, μια τυχαία ανακάλυψη...

Η Ντόροθυ, ένα κορίτσι δεκατριών χρονών γεννημένο στην Αθήνα το 2005, πίστευε πως ο κόσμος δεν πηγαίνει καθόλου καλά. Θα μου πεις κι άλλοι πολλοί το πιστεύουν αυτό. Η Ντόροθυ όμως βασανιζόταν από αυτή τη σκέψη. Η εκπαίδευση διαλυμένη. Η οικονομία κατά διαβόλου. Η εγκληματικότητα στα ύψη. Και οι απλοί πολίτες να πορεύονται χωρίς αξίες και σκοπό. Και το facebook να στήνει μια εικονική πραγματικότητα.

Μια αστραπή από τον ουρανό στη γη έκοψε τις φλέβες του πηχτού σκοταδιού που φάνηκε πως το αίμα του ήταν φως...

Καλοκαίρι του 1920-30. Εποχή δημιουργίας. Φθινόπωρο του 1930-40. Εποχή κάμψης, πότε κλαίει πότε γελάει, προοίμιο του χειμώνα που θα ακολουθήσει. Χειμώνας 1940 με όλα τα επακόλουθα του πολέμου που έπληξαν τους ανθρώπους αυτή τη δεκαετία. Άνοιξη του 1950-60. Εποχή αναδημιουργίας που προετοιμάζει για το μέστωμα του καλοκαιριού την επόμενη γενιά. Μια γενιά που ανασυντάσσεται και μέσα από τη δουλειά, αλλά και τις σχέσεις, τη φιλία, τον έρωτα, το γάμο, θα φέρει με τη σειρά της μια νέα εποχή σε ένα καινούργιο κόσμο.

Τα παιδικά χρόνια δεν ήταν καθόλου εύκολα στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι κακουχίες και το αποτέλεσμα μετά τον πόλεμο, η φυγή από την Πατρίδα, ο ξενιτεμός και η απουσία του πατέρα, άφησαν ανεξίτηλα σημάδια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μετά από χρόνια με την προσφυγιά και τον ξεριζωμό του ’74 στην Κύπρο. Η ιστορία της ζωής σε πρώτο πλάνο χωρίς περιστροφές. Η αλήθεια δεν κρύβεται όσο και να προσπαθεί κανείς να ξεχάσει. Ακόμα ζω... Η μνήμη μέχρι πότε θα είναι ζωντανή;