Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η σεξουαλική κακοποίηση, που θα ζήσει η Ελπίδα, σε πολύ τρυφερή ηλικία, θα αλλάξει για πάντα τον τρόπο που θα βλέπει, τη ζωή, τις σχέσεις και τους άντρες. Βάφοντας πρώτη φορά κόκκινα τα χείλη της, με το ίδιο της το αίμα, εκείνη τη νύχτα, αποφασίζει να δημιουργήσει ένα δικό της κόσμο, μια ασπίδα. Μέσα στο ταραγμένο μυαλό της, είναι σίγουρη πως κανείς δεν θα την χρησιμοποιήσει ξανά, κρυμμένη πίσω από τη μάσκα της. Όλα θα αλλάξουν, όταν στη ζωή της θα μπει ένα παράξενο αγόρι και θα την κάνει να αφήσει στην άκρη κάθε άμυνα. Σύντομα, όμως θα διαπιστώσει πως τη χειρότερη νύχτα τη...

Χιλιάδες μικροί ήλιοι, κινούμενοι ευέλικτα αριστερά και δεξιά με την πνοή του ανέμου, έβαφαν, σαν σωληνάρια νερομπογιάς, κίτρινο το τοπίο, που έμοιαζε σαν πίνακας του Βαν Γκογκ, κι έκλεβαν κάτι από την αίγλη του λαμπερού δίσκου στον ουρανό. Κι ανάμεσα στα ηλιοτρόπια ξεχώριζε μια αντρική φιγούρα με λευκά λινά ρούχα. Ήταν ο Χριστόφορος. "Θεέ μου! Μετά απ’ όλα αυτά, σταμάτησε στην μέση του πουθενά, για να κόψει ηλιοτρόπια..." Σκέφτηκε η Άννα. Πήραν το φέρρυ αμίλητοι και πέρασαν στο μικρό νησί. Ο Χριστόφορος οδηγούσε γρήγορα με τον αέρα να μπαίνει από τα ανοιχτά παράθυρα και να...

(...) ο τόπος που αποφάσισε ο Δημιουργός να μας στείλει... άλλους για τιμωρία κι άλλους για απόλαυση, ανάλογα με το χαρτί που τραβήξαμε πριν δούμε το φως αυτής της ζωής. Μαζί με την κάρτα προορισμού πήραμε κι έναν εγκέφαλο που σκέπτεται κι αποφασίζει για μας, μόνο που μερικές φορές βάζει την πέμπτη και μας τρέχει πολύ. Οι απαιτήσεις πολλές, οι ευθύνες άλλες τόσες. Σιγά-σιγά, όσο μεγαλώνουμε αρχίζουν τα αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα. Έκανε κι ένα λάθος, όχι τόσο σπουδαίο μεν, αλλά κακό. Το εγώ. Αυτό το άφησε ελεύθερο να κινείται και να πράττει κατά βούληση. Δίδαξε όμως και τ...

TONNA GALEA Πόσα κοχύλια θα πρέπει άραγε να βάλουμε στο αυτί μας για να ακούσουμε ξανά τις θάλασσες που ζήσαμε; Για να γυρίσουμε πίσω στο Λιμνιώνα, στις Πετριές, στο Πύλι, στη Σελόντα; Πόσα κοχύλια χρειάζονται για να ακούσουμε ξανά τους ψίθυρους του Ζέφυρου, του Μαΐστρου, του Γραίγου; Πόσα κοχύλια, για να ξαναγυρίσουμε πίσω; Πόσα κοχύλια για να ξαναδούμε τη θάλασσα για πρώτη φορά;

Ο Βίκτορας, μέσα απ’ τον κορεσμό του πλούτου και του φαίνεσθαι, θέλησε να φύγει απ’ το σπίτι του και να ζήσει στη φύση. Μακριά από τον πολιτισμό και τις ανέσεις, να κοιμηθεί με το ηλιοβασίλεμα σε μια παραλία και να ξυπνήσει με την ανατολή του ήλιου, να γνωριστεί με το φεγγάρι, να κουβεντιάσει με τη θάλασσα. Πιεσμένος από μια οικογένεια, με μια μάνα παρανοϊκά άρρωστη με την εικόνα, δούλα της ομορφιάς και του καθρέφτη, βαμμένη με χρώματα απ’ το κεφάλι μέχρι τα πόδια. Τα καλλυντικά, οι κομμώτριες και οι μοδίστρες δουλεύανε μέρα και νύχτα, να τη στολίζουν. Η σκηνή του, η αγαπημ...

"Nοηματοδοτεί έναν εναλλακτικό κόσμο εσωτερικότητας, πυκνής και οδυνηρής στοχαστικής αναζήτησης. Υπηρετεί την αποστολή της ποίησης. Ο κρυπτικός λόγος του, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει το DNA της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό το ιερό στοιχείο του λόγου του είναι και η πυξίδα του στην εναγώνια αναζήτηση νοήματος σ’ έναν παράλογο κόσμο. Επιχειρεί ν’ αποκαλύψει τα κρυμμένα μυστικά και τις αλήθειες του σύμπαντος κόσμου"

Πριν ακόμη μάθω για τα του Γουίτμαν, είχα στο νου μου, πάντα, τα ποιήματά μου που θα έχουν σχέση με το χωριό μου τον Κάτω Θόλο, να στεγαστούν σε έναν φάκελο με τίτλο "Φωτογραφίες Κάτω Θόλου". Και φυσικά να εκδοθούν με τον ίδιο τίτλο και με σκοπό, εάν προλάβω, να βγάλω και άλλα βιβλία με τον ίδιο τίτλο. Στα εννιά από τα δέκα όνειρα που βλέπω, βρίσκομαι στο χωριό μου. Και όλα τα βλέπω όπως ήταν στην παιδική και εφηβική μου ηλικία.(Δρόμοι, σπίτια, δέντρα, ρεματιές κλπ., όλα όπως ήταν εκείνη την εποχή μέχρι και την πιο μικρή λεπτομέρεια).

Ο κόσμος είναι αρκετά μεγάλος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, αλλά πολύ μικρός για να ικανοποιήσει την ανθρώπινη απληστία". ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ Τι είναι αυτό που μας κάνει άπληστους; Γιατί η απληστία μας κάνει πάντα να θέλουμε πιο πολλά; Γιατί την αφήνουμε να μπει στη ζωή μας σαν το σαράκι και να τρώει λίγο λίγο τα σωθικά μας. Είναι αυτή που έκανε τον Μπόρις Κοζλόφ έναν Ρώσο δισεκατομμυριούχο, να μην είναι ευτυχισμένος μ’ αυτά που έχει και να του έχει γίνει εμμονή η ανεύρεση του μεγαλύτερου διαμαντιού στον κόσμο. "Η καρδιά της θεάς" το μεγαλύτερο μπλε...

Η ζωή της Μαλένα στην πολύβουη Νέα Υόρκη είχε τελειώσει. Μια μετάθεση στην ορεινή κωμόπολη του Μέρσερ ήταν ακριβώς ό,τι χρειαζόταν. Το βράδυ της μετακόμισής της, η μοίρα της χτυπάει την πόρτα, με τη μορφή ενός ψηλού, αθλητικού άνδρα, που αιμορραγούσε ακατάσχετα και είχε ανάγκη τη βοήθειά της. Ο Ραούλ παραβίαζε συνεχώς τους κανόνες. Τσακώνονταν με την αγέλη του και παράκουγε τον αρχηγό του. Με τη ζωή του σε κίνδυνο μετά από άλλη μια μάχη, σύρθηκε στο πρώτο σπίτι που βρήκε στο διάβα του. Οι συναναστροφές με τους ανθρώπους απαγορεύονταν. Δεν θα μπορούσε όμως ποτέ να φανταστ...

Ναι κούλουμα, Καθαρά Δευτέρα σήμερα· (Χιονισμένη Δευτέρα) όπως είπε ο μικρός μου αδελφός. Ναι γιατί όχι ξαναένιωσα πάλι παιδί, με τη μόνη διαφορά πως το άγχος και η αβεβαιότητα για το μέλλον, με ακολουθούσαν πιστά όπως το σκυλί τον αφέντη του. Αρκετά Ίριδα σταμάτα να κουράζεις τον εαυτό σου με άσχημα συναισθήματα που σου γεννάει η κα Αντιγόνη. Μην φύγεις, μην λες αντίο... Θα δεις θα τα καταφέρω· Θα αγαπήσω τον εαυτό μου... Μα ποια είμαι... ποια είμαι;

Για μέρες, ίσως και για όλο το Φθινόπωρο κλεινότανε στο σκοτεινό δωμάτιό της και ρωτούσε τον εαυτό της... Θυμάμαι μόνο εκείνη την παθιασμένη νύχτα δίχως φεγγάρι· νύχτα που μύριζε γιασεμί, εισιτήριο για το ταξίδι που λέγεται ζωή εγώ και... ήσουν θυμωμένος κι αμίλητος. Σου είπα κλαίγοντας δεν ξέρω, έτσι έπρεπε να γίνει. Όχι... όχι ξανά, πρέπει να με ξεχάσεις· και στην απογείωση, άφηνα πίσω μου, μια για πάντα να ρέουν μαραμένα...

Το παρόν κείμενο-χειρόγραφο του Πατέρα μου-αποτελεί ένα ντοκουμέντο για την περίοδο εκείνη του Εμφυλίου πολέμου στην οποία αναφέρεται. Θεώρησα ότι η δεύτερη έκδοση του βιβλίου που κρατάει ο αναγνώστης στα χέρια του, θα έπρεπε να αποτελεί συνάμα και μια ιστορικά τεκμηριωμένη πηγή, πέρα από τη στενή αναφορά των όσων συγκλονιστικών γεγονότων περιγράφει ο Πατέρας μου. Εμπλουτίζοντάς το με ιστορικά αρχεία από πηγές, αφηγήσεις, ντοκουμέντα και αναφορές, απώτερος σκοπός είναι ο αναγνώστης να μπορεί να εισέλθει στο κλίμα της εποχής εκείνης, και να συναισθανθεί την τραγικότητα του Ε...

Της φύσης αγρύπνια, άηχοι δείχτες χειμώνες αθλεύεις, στο έαρ ενδίδεις Σε μια εκδοχή αποπνέεις χρυσάνθεμα Οιοσδήποτε κύκλος Οπωσδήποτε φως

Πόσο όμορφη γίνεσαι αγάπη μου όταν αναπνέεις την αιωνιότητα τυλιγμένη στα ρόδινα υφαντά της σιωπής...

ΕΧΩ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ ΜΟΥ Έχω τις λέξεις μου εγώ, την ασχήμια του κόσμου να σβήσω. Πέπλο φτιάχνω χρυσό, την ψυχή μου απαλά να την ντύσω. Αραδιάζω τις λέξεις και εκείνες το χορό θα στήσουν. Κάνουν συντροφιά στη μοναξιά, τη θλίψη στην άκρη θα αφήσουν. Έχω τις λέξεις μου εγώ, τις στιγμές ευτυχίας να σφραγίσω. Στο χρόνο ανεξίτηλο σημάδι για πάντα να αφήσω. Με της φαντασίας τα φτερά, πέρα απ' τον ορίζοντα θα ταξιδέψω. Μέσα από τις λέξεις μου θα λυτρωθώ, όπου θέλω θα αλητέψω. Έχω τις λέξεις να στροβιλίζονται μες στα σοκάκια του μυαλού. Ύστερα αποτυπώνω στο χαρτί τα π...

Ο ερευνητής Χάρης είναι, φαινομενικά τουλάχιστον, ένας εντεκάχρονος μαθητής. Στην πραγματικότητα όμως είναι πιστός ακόλουθος των ιδεών του Σέρλοκ Χολμς, λάτρης των κόμικς μυστηρίου και φανατικός συλλέκτης ποδοσφαιρικών άλμπουμ. Αποφασίζει να επιστρατεύσει άμεσα το αστυνομικό του δαιμόνιο, μόλις οι πλαστικές βάσεις των καθισμάτων από τις κούνιες των μεγάλων παιδιών της παιδικής χαράς της γειτονιάς αρχίζουν να εξαφανίζονται μυστηριωδώς. Τι μπορεί να κρύβεται άραγε πίσω από αυτές τις εξαφανίσεις; Γιατί η αδερφή του η Μελίνα γυρίζει τα απογεύματα στο σπίτι στενοχωρημένη; Παίζει...

Μαρία Πολυδούρη προς Κώστα Καρυωτάκη Κι εγώ που πόθησα βαθιά την ένωση δε βρήκα παρά μόνο τα ίχνη σου κι αυτά απελπισμένα ακολουθώ στην οστρακοφόρα άμμο με τα πέλματά σου να διαγράφουν την αταλάντευτη φυγή προς τα εμπρός και η ψυχή μου πυροφάνι φωταγωγημένο στην οδύνη μέσα στης προσμονής την κίβδηλη ελπίδα οικτρά παραδομένη. Δεν αποθνήσκει η ελπίδα, η αντοχή φθίνει των ονειροπόλων που τα πιο μακρινά ταξίδια έκαναν στο φτερό του καρχαρία χρόνου καθώς βουτούσε σταθερά στον κυματισμό τού αναπότρεπτου τέλους. Κάποτε ξοδεύονται τα όνειρα και συναιρείσαι με τα...

Κάποιες λέξεις μπαίνουν σε μια σειρά για να βρουν ένα νόημα, το νόημα όμως ποτέ δεν είναι ένα. Στις σελίδες του μικρού αυτού βιβλίου, θα βρείτε μερικές λέξεις πεταμένες πάνω στο χαρτί, άλλοτε σε μια ήσυχη νύχτα και άλλοτε σε ένα βρόμικο πεζοδρόμιο. Ποιήματα θα τα αποκαλούσαν κάποιοι, εγώ θα έλεγα ψίθυροι ή ίσως πυροτεχνήματα, γιατί η βαρύτητα τα κάνει πάντα να επιστρέφουν στη γη. Δεν είναι φτιαγμένα να δώσουν καμιά λύση, ούτε υπερηφανεύονται πως κοιτούν τον κόσμο από ψηλά. Λικνίζονται και φαντάζουν όμορφα αλλά φτιάχτηκαν για να αναζητούν, να υπηρετούν μόνο την ίδια τη δημι...

Υπάρχουν άραγε καρµικοί έρωτες; Ποιος µπορεί ν' απαντήσει; Σ' αυτό το βιβλίο θα παρακολουθήσουµε δυο έρωτες µε εντελώς διαφορετικό τέλος ο κάθε ένας. Δυο άντρες που αγαπήθηκαν και αγάπησαν από εντελώς διαφορετικές γυναίκες, τη Θάλεια και τη Βάγια, µα που στο τέλος έµειναν µόνοι τους... Ένας έρωτας που δεν πρόλαβε να ζήσει για πολύ, ένα βιβλίο που ο συγγραφέας του δεν πρόλαβε να το δει να εκδίδεται, ένας έρωτας που γεννήθηκε σε κάποιο µπαρ...