Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μυστικό κοχύλι γεμάτο όνειρα κι ελπίδες μέσα στης καρδιάς την θάλασσα κρυμμένο. Το μυστικό κοχύλι δεν είναι απλά και μόνο ο τίτλος μιας ποιητικής συλλογής. Είναι ο τίτλος μιας διαδρομής που έκανα με την ψυχή μου ακόμα και με σπασμένο ταχογράφο πληρώνοντας το τίμημα με μοναξιά, δάκρυ, σιωπή μα και κερδίζοντας αγάπη και ζωή. Δέκα ποιήματα. Δέκα κομμάτια από μένα γεμάτα λέξεις που πλέχτηκαν σαν νότες στο νου και στην καρδιά μου και που με έκαναν να υφάνω σχέσεις και καταστάσεις που έζησα και ζω και έτσι να τις βγάλω προς τα έξω στην επιφάνεια και στο φως. Έτσι ακριβώς όπως ένα...

Νέοι δρόμοι χαράζονται επάνω στο κορμί μου. Μη με ρωτήσεις γιατί το κανα κι ήταν τόσο όμορφη τότε η νύχτα! Σήκωσέ με ψηλά και κάθησέ με στους ώμους σου. Σαν να 'μαι μωρό.... Έφτασα, σκέψου, να παίξω στο κουκλοθέατρό τους. Έκανα την κακιά τους μαριονέττα... Όμως, να'στε ήσυχοι. Έμαθα ....και προσέχω. Κάποτε, στην πυγμαχία, μας είπαν: "Να χτυπάς εκεί ακριβώς που πρέπει, στον αντίπαλο. Μην χάνεις το στόχο σου. Έτσι είναι η πόλη.... Βλέμματα που ανταλλάσσουν βολές, αναπνοές που παγώνουν και ερωτήματα προς εκμετάλλευση. Κι ύστερα, εγώ κάνω θόρυβο... Μήπως εννοούν τα τακούνια μ...

Μια σειρά από λέξεις για τον έρωτα, που δεν εκπίπτει, που δεν μετριάζεται, που δεν τιθασεύεται. που τον κοιτάς τις σκοτεινές νύχτες, με τη σίγουρη γνώση πως θα ξημερώσει. Σαν ένα κερί τρεμάμενο από τον αγέρα, που όμως δεν σβήνει. Μια σειρά από λέξεις, για τον πιο αιώνιο, από τους αιώνιους έρωτες, που βίωσαν και δεν βίωσαν ποτέ, οι άνθρωποι. Αυτόν που δεν εκπληρώθηκε ακόμα. Μια σειρά από λέξεις, για τη νοσταλγία του άναρχου φωτός, που στο βάθος του κρύβεται, ο έρωτας. Που όλα, σαν εκ του φυσικού, τα γεννά και τα σκορπίζει στην πλάση, από την αρχή. Χωρίς αρχή, μέση και τέλος,...

... Άνοιξαν έναν λάκκο, για το μικρόσωμο κορμί της και τη μεγαλόσωμη ζωής της και σαν άγιο λείψανο, την φίλησε χίλιες φορές, ζήτησε την ευχή της και την απώθησε, σαν γυάλινη υπόσταση στο μνήμα της. Μάνα σε αγαπώ, θα σε αγαπάω πάντα και αντί σταυρού φύτεψε τη φλογέρα στο κεφάλι της, όπως την είχε παραδώσει η ίδια στο στρατιώτη, σαν ενθύμιο, σαν περιουσία, σαν μια απόδειξη αναγνώρισης καταγωγής. Αν η φλογέρα ζήσει, όσο ο ίδιος, άφησε ευχή στο δικό του γιο, να τον φέρει εδώ, στο ίδιο σημείο του μαρτυρίου, να την φυτέψει στο μνήμα του και να γράψει επάνω της, "Μια φλογέρα μπ...

Ένα παιδί της ορεινής Ελλάδας, ξυπόλυτο, χτυπημένο από τη φτώχεια και την ορφάνια, προσπαθεί να αλλάξει τη ζωή του στηριζόμενο στη σωματική υπεροχή του αδελφού του και στην αγκαλιά και τη σοφή ματιά της γιαγιάς του, που ήταν η πρώτη που διέκρινε πως η ζωή του δεν μπορούσε παρά μόνον από την μόρφωση να κερδηθεί, μιας και το σώμα του ήταν αδύναμο. Έτσι, με ξένη βοήθεια έγινε γιατρός, για να δοκιμάσει, σε κάποια φάση της ιατρικής του διαδρομής ένα τραγικό δίλημμα. Να διαλέξει μεταξύ της κόρης του και ενός ξένου παιδιού που κινδύνευε εξίσου και των δύο η ζωή. Σε ποιο να γύρει τ...

Ο αγώνας της είχε γίνει πια στοίχημα ζωής. Κήρυξε ξανά τον πόλεμο και αποφασισμένη για την νίκη έσπασε τον καθρέπτη της που εξυμνούσε τον λαϊκισμό της χλιδής. Ό,τι και να έτρωγε γλίστραγε μέσα στο σώμα της και πήγαινε κατευθείαν στο κώλο της. Είτε πρωινό εμπλουτισμένο με φυτικές ίνες είτε μεσημεριανό χωρίς ψωμί, προσγειωνόταν πάντα εκεί, στο ίδιο σημείο που μεγάλωνε συνεχώς , που λες ότι ήταν ένα αχόρταγο τερατάκι ανεξάρτητο από τα άλλα μέρη του σώματός της και αχόρταγα ζήταγε όγκο γεννημένο με μόνο σκοπό να τη μετατρέψει σε Πούλμαν.

Η ζωγράφος-ποιήτρια Καίτη Κουμανίδου μας ταξιδεύει με το τρυφερό και ονειροπόλο ύφος της στους κόσμους του Καβάφη με όχημα τη μαγεία δοσμένη με καθαρότητα χρωμάτων και λυρισμό. Η οργάνωση των γραμμών και ο δυναμισμός των χρωμάτων της δίνει σταθερότητα και καθαρότητα στα θέματά της με τρόπο απλό, μεταδίδοντας έτσι και στον πιο απληροφόρητο "περί τέχνης" τα πρώτα στοιχεία αξιολόγησης. Στην καλλιτεχνική παλαίστρα διαθέτει μια ιδιαίτερη προσωπική τεχνοτροπία μια -μπορούμε να ισχυριστούμε- γυναικεία αναρχική τρυφερότητα που πιστεύω ότι οφείλεται στην αισιόδοξη και χαρούμενη ι...