Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Cavafy’s soul is barely contained by the dam of reason. It escapes in spurts of ink. Urgency, despair, enormous guilt and anger. A tortured man seeking oblivion from himself. Time and society are his jailors. Secretly written words his only escape. A rose blooms. Petals upon petals unfold, and one a waits the time when there are no more. But there is no taking your eyes from the process. It is like peeking through a hole in the wall, watching a man undress his soul.

Emily, a beautiful cultured girl, having completed her studies in Switzerland, returns to Athens in order to begin her professional career. Being smart and confident but stifled by her family, she dreams of her independence. She begins her career in a big publishing company, where her course is excellent since her first steps. In an important company gala she meets Michalis. He is everything a young girl would dream of: handsome, gentle, jocose but mysterious. Being from a rich family, he courts her unmercifully: glow and love that blind. Frustrations follow one another....

Όπως κάθε άνθρωπος ή πλάσμα έχω κι εγώ τη δική μου ιστορία, η οποία ιστορία είναι μοναδική και ξεχωριστή. Έτσι λοιπόν θα σας αφηγηθώ κι εγώ το δικό μου κομμάτι αυτής της ιστορίας, όχι έτσι όπως πραγματικά έγινε αλλά έτσι όπως το βίωσα, το ένιωσα και το θυμάμαι. Με λένε Ορόρα και ζω λίγο πιο έξω από το Κόνκορντ του Νιου Χάμσαϊρ με το θείο και τη θεία μου. Ποτέ δε γνώρισα τους γονείς μου. Η μητέρα μου πέθανε όταν με γέννησε ενώ ο πατέρας μου χάθηκε και πέθανε στη Λευκή Οροσειρά. Ποτέ δε μου είπαν πολλά γι’ αυτήν. Ίσως αυτό να ήταν σκόπιμο, ίσως και όχι. Μπορεί να φταίει το γε...

Τα φιλήσυχα ζώα ενός υπέροχου δάσους έχουν μία αρμονική και ευτυχισμένη ζωή για πολλά χρόνια, ώσπου μια μέρα κάποια πονηρή αλεπού θέλει να το κάνει δικό της και να χρησιμοποιεί τα ζώα σαν σκλάβους της. Να δουλεύουν γι’ αυτήν και να τους παίρνει τον κόπο τους, αφήνοντάς τους πολύ λίγα τρόφιμα, τόσα ώστε να μην πεθάνουν, για να συνεχίσουν να την υπηρετούν. Με τη βοήθεια όμως κάποιων άλλων δυνατών ζώων, από άλλο μακρινό μέρος, τα ζώα του δάσους ελευθερώνονται από την πονηρή αλεπού και τον κακό το λύκο που είχε με το μέρος της. Έτσι ξαναβρίσκουν την ηρεμία, τη χαρά και τη χαμέν...

Οι Άγγελοι μάς δίνουν ελπίδα και φως. Είναι στοργικοί, προστατευτικοί, τους καλύπτει ένα λεπτό πέπλο προστασίας από φως και ενέργεια μέσα στο σύμπαν. Όλα τα κάνει η πίστη και η δύναμη της προσευχής. Θέλει απλά, όπλο την πίστη σας και όλα τα άλλα θα τα βρούμε μαζί. Μας συμβουλεύουν στα όνειρά μας, μας καθοδηγούν στα βήματά μας και μας δίνουν θάρρος και επιμονή για να αντιμετωπίσουμε την καθημερινή ζωή με τις ανησυχίες της. Η επίκληση των Αγγέλων θα σας βοηθήσει να έλθετε σε επαφή με τον Άγγελό σας, πέρα από σας και για κάθε ημέρα ώστε να μπορούν να απαντήσουν στις ερωτήσεις...

"...Ένα νησί γεμάτο γάτους και χελιδονόψαρα- ειρηνική συνύπαρξη στα κάτασπρα κατάρτια, ένα κλωνάρι δροσερό στην ενδοχώρα των ιδρωμένων φαλακρών βουνών, ένα όνομα λινό κυμάτισμα μέσα στα μεγαλοπρεπή φορέματα, μια πατρίδα που σαν επίγραμμα αρχαίο χαράζει ο άνεμος στα ζεστά παραθυρόφυλλα κι αυτή διψασμένη βυθίζεται σε μυστικό πηγάδι χωρίς το όνομά της ποτέ κανείς να μάθει."

Πατρίδα βύζαξες φωτιά, αητόπουλα θερίζεις! Πιάσε την ηλακάτη σου, γνέσε μας Παρθενώνες! Η ρόκα σου μεσημεριού το φως να ανταυγίζει ήλιος βεζύρης, αρπιστής, σαν πάει για το δείλι όλα γαλήνη τα φωτά, όλα τα νεχταρώνει...

Η ΑΠΟΥΣΙΑ Το στόμα σε κρίση κάθε φορά που ζητώ λέξεις να σε περιγράψω ίσως τα συναισθήματα εκείνα τα βαθύτερα να σε ζωγραφίζουν καλύτερα Όταν η παρουσία σου δανείζεται την απουσία μέσα μου η μέρα γερνάει σε νύχτα τα γλυκά σου χείλη μεταμορφώνονται σε κοφτερές λεπίδες οι δύο σου ήλιοι σε ανελέητα βασανιστήρια θα περιμένω, όχι να γυρίσεις ολοκληρωτικά δίπλα μου παρά, μόνο να δεις τις στάχτες μου χωρίς εσένα να αγναντέψεις πως είμαι, ξερή γη αγκάθι χωρίς άνθη αρρώστια χωρίς γιατρικό Ένας θάνατος αργός η απουσία σου.