Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Κουβεντούλες για καλύτερη γνωριμία με τα αρωματικά φυτά και βότανα, που βρίσκονται παντού. Σ' αυτή τη σειρά στήνουν κουβεντούλα με τα παιδιά που ξέρουν να κάνουν φίλους καλύτερα απ' τον καθένα...

Κουβεντούλες για καλύτερη γνωριμία με τα αρωματικά φυτά και βότανα, που βρίσκονται παντού. Ένας δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στα παιδιά και τα τρόφιμα. Επειδή λένε πως είμαστε ό,τι τρώμε, τα ίδια τα τρόφιμα μάς παρουσιάζουν τον εαυτό τους.

Μας αρέσει ο γάμος. Μας αρέσει να τον ονειρευόμαστε, να τον σχεδιάζουμε να τον πραγματοποιούμε, να τον διαλύουμε και να τον πραγματοποιούμε πάλι από την αρχή. Για τι μιλάνε οι γυναίκες όταν συναντιούνται; Για το γάμο! Για την ευτυχία του γάμου. Για την κόλαση του γάμου. Για τον επικείμενο γάμο τους. Για τον τελευταίο γάμο τους. Για τη χαρά του γάμου. Για την αγωνία του. Κι όμως, η φράση που ακούγεται πιο συχνά, ένα μόλις χρόνο μετά το γάμο είναι: "Μα, τι μου συμβαίνει; Πού χάθηκε η γυναίκα που ήμουν πριν παντρευτώ;" Τι είναι αυτό που κάνει δυναμικές, μορφωμένες, γεμάτες...

Η Μάρθα είναι εβδομήντα χρόνων. Μάλλον όχι στην πιο κατάλληλη ηλικία για πάθη. Και όμως, θα ζήσει το αληθινό πάθος τώρα, με τον Φελίξ. Τον ηλικιωμένο ζωγράφο, τον "άντρα με τα χίλια κασκόλ", όπως τον αποκαλεί. Η Μάρθα, με διστακτικά, αβέβαια βήματα, που τα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο ο πόνος ψηλά στον αριστερό γοφό, θα βγει από τον κόσμο των φαρμάκων και της παραίτησης και θα μπει στον κόσμο των χρωμάτων, της ζωής. Η "κυρία με τα μπλε" θα εγκαταλείψει το φόρεμα από σκούρο μπλε κρεπ και θα υιοθετήσει το κόκκινο της φωτιάς, το κόκκινο του έρωτα, το κόκκινο της παπαρούνας......

Στα πενήντα δύο της χρόνια, η υπερδραστήρια, υπερκινητική Σολάνζ έχει ό,τι επιθυμεί: μια επιτυχημένη καριέρα, ένα νεαρό εραστή, μια όμορφη, ανεξάρτητη κόρη κι ένα ωραίο σώμα, που αγωνίζεται να διατηρήσει νεανικό. Κι όμως, αρκεί μια τυχαία συνάντηση στο δρόμο με μια ηλικιωμένη γυναίκα -μια άγνωστη περαστική ντυμένη στα μπλε, που περπατά γαλήνια στο δικό της αργό ρυθμό μέσα στα ανήσυχο πλήθος- για να εγκαταλείψει τα πάντα... Η μοντέρνα Παριζιάνα υιοθετεί, ξαφνικά, σαν σπρωγμένη από ένστικτο, αυτό το γαλήνιο βήμα βάζοντας τέλος στο φόβο των ρυτίδων και των γκρίζων μαλλιών, τ...

"Σαράντα χειμώνες πίσω μου. Φώτα, γιορτές, θλίψη κι ο έρωτας σε κάθε επεισόδιο. Πρόσωπα έφυγαν, πρόσωπα ήρθαν κι έφυγαν κι αυτά. Αναμνήσεις μόνο μ' ακολουθούν... Μια ανάμνηση δε θέλω να γίνεις κι εσύ. Γι' αυτό, την ύστατη φορά, σ' τα είπα και σιώπησα, δεν έμεινα στις σκέψεις μου, σου μίλησα, έκανα τα αισθήματά μου λέξεις και τα άρθρωσα... Πες πως μ' αγαπάς, σε παρακαλώ, σε προστάζω, σε ικετεύω, πες το έτσι, λόγου χάρη, πες το μου, πες πως μ' αγαπάς! Θα γεράσω πριν από σένα. Γιατί γερνάνε γρήγορα όσοι δεν έχουν κάποιον να τους αγαπάει". Η γυναίκα με τ' άσπρα στην άκρη του π...