Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Όταν οι εικόνες μιλούν, οι άνθρωποι σιωπούν. Ο δημιουργός φωτογράφος, Κώστας Μπαλάφας μας προσφέρει ανεπανάληπτες εικόνες ζωής Αμίντζιου, όπως αποκαλείται από τους κατοίκους του το Μέτσοβο. Ανάλογα με την θέση που τοποθετείται ο ίδιος και η μηχανή του, ανάλογα με το παίξιμο του φωτός και τη διάθεσή του, προβάλλουν μορφές και εικόνες μιας ολάκερης ζωής. Φόντο, το ίδιο το Μέτσοβο και πάντα μέσα στο πλαίσιο που οριοθετούν οι βαθιές ιστορικές ρίζες και οι αιώνιες αξίες τούτης της βλαχόφωνης ελληνικής πατρίδας. Εμπειρίες αναπόλησης αλλά και συλλογισμού για μας τους παλαιότερο...

Ο σπουδαίος φωτογράφος γνώρισε τα Μετέωρα κατά τη δεκαετία του '50. Για τα επόμενα σαράντα χρόνια επέστρεφε γοητευμένος από τη μυστηριακή και υποβλητική ατμόσφαιρα του φυσικού και ανθρώπινου τοπίου της μοναστικής πολιτείας. Σκηνές της καθημερινής μοναστικής ζωής, προσωπογραφίες μοναχών, κομμάτια του καλλιτεχνικού θησαυρού καταγράφονται με τη ματιά και την απαράμιλλη τεχνική του μεγάλου φωτογράφου. Οι διακόσιες φωτογραφίες που συγκεντρώνονται στον τόμο απεικονίζουν όχι απλώς ένα αριστοτεχνικό δείγμα της χριστιανικής ορθόδοξης λατρευτικής αγωγής αλλά και μια συγκλονιστική ανθ...

"Γιατί δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα;" Το γνωστό ερώτημα είναι ελαφρώς παραπλανητικό. Μεταρρυθμίσεις γίνονται στην Ελλάδα, και μάλιστα πολλές. Ιδίως στην περίοδο της κρίσης υπήρξε ένα σαρωτικό κύμα αλλαγών σε όλα τα πεδία δημόσιας πολιτικής. Ωστόσο, με δεδομένους τους καταναγκασμούς της αναγκαίας αλλά βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, οι μεταρρυθμίσεις έγιναν εσπευσμένα και πρόχειρα, μέσα από μια νομοθεσία "έκτακτης ανάγκης", υπονομεύοντας ακόμη περισσότερο τις προϋποθέσεις σχεδιασμού και υλοποίησης δημόσιων πολιτικών - συνεχίζοντας την ελληνική "παράδοση" όπου π...

Η δημοκρατικότητα, η παρρησία και η τόλμη συγκροτούν το ανώτερο ήθος το οποίο χαρακτήρισε τον Γεώργιο Ράλλη στην πολιτική του σταδιοδρομία και στη γενικότερη παρουσία του στη δημόσια ζωή. Στον τόμο αυτό, στον οποίο συγκεντρώνεται ένα πλήθος κειμένων από άρθρα και ομιλίες του, ο πρώην πρωθυπουργός εκθέτει εκτιμήσεις για πρόσωπα και γεγονότα που σημάδεψαν τα δημόσια πράγματα και που ο απόηχός τους παραμένει ζωηρός έως τις μέρες μας. Ο αναγνώστης παρακολουθεί την εκδίπλωση ενός στοχασμού που, φέροντας πάντοτε τη σφραγίδα αυτού του ήθους, διαπνέεται από την αγάπη του για το κοι...

H προσωπικότητα της Μαρίας Βοναπάρτη υπήρξε σύνθετη, παθιασμένη, μοναδική: πριγκίπισσα, πάμπλουτη κληρονόμος, σύζυγος γιου Έλληνα βασιλιά, έγινε μαθήτρια και φίλη στενή του Σίγκμουντ Φρόυντ, διάσημη ψυχαναλύτρια με ενδιαφέρον στην προσωπικότητα των εγκληματιών και στόχο να ερευνήσει και απελευθερώσει την γυναικεία σεξουαλικότητα. Η συνάντηση με τον Φρόυντ ήταν ασφαλώς η καθοριστική στη ζωή της Βοναπάρτη, που υπήρξε ένα βαριά δυστυχισμένο, απομονωμένο παιδί, στερημένο από οποιασδήποτε μορφής τρυφερότητα. Η βιογραφία της Σελιά Μπερτέν ζωγραφίζει το βασιλικό περιβάλλον της...

Η πλήρης αναθεωρημένη σειρά των έξι βιβλίων εκδίδεται σταδιακά με την εξαίρετη, κλασική εικονογράφηση της Μαίρη Σέπαρντ. Αισθητικά τα βιβλία είναι πολύ υψηλής ποιότητος. Το εξαίρετο εξώφυλλο που σχεδίασε η ζωγράφος Βίκυ Σταματοπούλου ειδικά για τη Μαίρη Πόπινς αλλάζει χρώμα σε κάθε τόμο, η βιβλιοδεσία είναι γερή, η γραμματοσειρά κλασική σαν τις θαυμάσιες περιπέτειες της ηρωίδας και της οικογένειας Μπανκς.

Ο πρώτος τόμος της Μαίρης Πόππινς περιλαμβάνει τα δύο πρώτα βιβλία που έγραψε η Π. Λ. Τράβερς για την ηρωίδα της: "Μαίρη Πόππινς" και "Η Μαίρη Πόππινς επιστρέφει".

"Προφανώς δεν υπάρχουν πολλοί Σαίξπηρ και Μολιέροι. Οι περισσότεροι καλούμαστε να ερμηνεύσουμε αυτό που έχει γράψει κάποιος άλλος. Στο θέατρο, ένας ηθοποιός χωρίς ρόλο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βουβό μουσικό όργανο. Μοιάζει με βιολί ακουμπισμένο στο τραπέζι. Ένα... στραντιβάριους είναι πάντα θαυμάσιο, στο τραπέζι όμως είναι καταδικασμένο στη σιωπή". Ο εμβληματικός ηθοποιός του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Γούντι Άλλεν αλλά και του Ντάριο Αρζέντο διδάσκει τις αρχές της τέχνης που τόσο αφοσιωμένα και ιδιοφυώς υπηρετεί.

"Τα είχα βρει σκούρα από τότε που με εγκατέλειψε. Δεν δούλευα πια, δεν έτρωγα πια. Ολημερίς ήμουν ξάπλα στα βρόμικα σεντόνια μου και κολλούσα τις φωτογραφίες, κανονικές και γυμνές, τόσο κοντά στο πρόσωπό μου, που στο τέλος νόμιζα πως έβλεπα τις παστωμένες με μάσκαρα βλεφαρίδες της να κουνιούνται την ώρα που τραβούσα μαλακία". Χρονικό ενός παράφορου πάθους, το βιβλίο αυτό είναι εμπνευσμένο από την τρικυμιώδη σχέση του συγγραφέα με τη δεύτερη γυναίκα του, Ανεμαρί Νάουτα. Ο ήρωας του βιβλίου, γλύπτης όπως ήταν κι ο ίδιος ο Βόλκερς, αναπολεί τη σχέση του με την Όλγα, αφού π...

Εκτός ορίων πρωτευούσης, απλώνεται μια ράθυμη λουτρόπολη με τους αδιάφορους χειμώνες, τα ήρεμα καλοκαίρια και τους φιλήσυχους κατοίκους της. Ξαφνικές ανοικοδομήσεις ξενοδοχείων αλλά και αφίξεις, όπως εκείνη της νεαρής Λόλας θα ξυπνήσουν από τον αιώνιο ερωτικό ύπνο τον Μητσούλα, τον ιδιοκτήτη του "Ξιφία" που σύντομα θα μετονομαστεί σε "Λόλα Bar’s", αλλά και τον ξεπεσμένο τυχοδιώκτη Μίνωα. Αναπάντεχες αλλαγές όμως θα ζήσουν και εντός ορίων Αττικής, μια σειρά από ετερόκλητους χαρακτήρες που ακολουθούν τα ίδια βήματα της καταστροφής: ο Λούλος, ο Παντελής, ο Λίτσης, η Κορνηλία κ...

Οι 10 βασικοί κανόνες του Savoir Vivre στο Facebook. 1) Δηλώνουμε πάντα το πραγματικό μας όνομα. Ψευδώνυμα και υποκοριστικά μειώνουν την φερεγγυότητά μας σαν πρόσωπα, ως προς τις απόψεις και τα πιστεύω μας. Καλό είναι να φανεί, έστω διακριτικά σε κάποια φωτογραφία και το πρόσωπό μας. 2) Γράφουμε πάντα στην ελληνική γλώσσα,εφόσον απευθύνεται το κείμενό μας σε Ελληνες,ακόμα κι αν γνωρίζουμε εξαιρετικά καλά Αγγλικά ή Γαλλικά και πάντα με ελληνικούς χαρακτήρες, προσέχοντας όσο μπορούμε την ορθογραφία, τη διαύγεια, και τη σύνταξη όσων θέλουμε να πούμε και να εκφράσουμε....

"Το καλύτερο βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη το έγραψε ένας Ιταλός συγγραφέας του 19ου αιώνα, ο Εντμόντο ντε Αμίτσις." (Ορχάν Παμούκ) "Η πιο κινηματογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης... ένα πανέμορφο βιβλίο." (Ουμπέρτο Έκο) Σουλτάνοι, ευνούχοι, οδαλίσκες, το Μεγάλο Παζάρι, ο Κεράτιος Κόλπος, η Αγία Σοφία, τα χαμάμ, τα σκυλιά, η νύχτα, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Τουρκάλες, η χαμένη μαγεία της Πόλης: η Κωνσταντινούπολη που, όπως επισημαίνει ο Ουμπέρτο Έκο, όσο ήταν η πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας οι Δυτικοί την αντιμετώπιζαν ως κάτι ξένο, αλλά μετά...

Από τους διαξιφισμούς του με τον Κίσινγκερ έως τα κόλπα του στο τάβλι, τη μονομαχία του με τον Ανδρέα Παπανδρέου έως την απόλαυση της μοναξιάς του, το νόημα των "σιβυλλικών" του φράσεων έως την αιτιολογία των δακρύων του, την επιβολή του στις διεθνείς προσωπικότητες και την αδυναμία του στους ανθρώπους της Τέχνης ο επί 30 χρόνια συνεργάτης του ζωγραφίζει το πορτρέτο ενός μεγάλου που τον τίμησε με τη φιλία του. Με φόντο τις δραματικές, συχνά εξωφρενικές εξελίξεις, η προσωπογραφία του φίλου Καραμανλή ρίχνει φως σε απόκρυφα επεισόδια της δημόσιας ζωής, όπου μαζί με τις σκοτ...

Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα περνούσε ίσως απαρατήρητη, αν η προσωπικότητα αυτή δεν δέσποζε με την ιστορική παρουσία και το έργο της στην πολιτική ζωή του τόπου κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στο αντικειμενικό γεγονός της διάρκειας της πρωθυπουργικής θητείας του, που υπερέβη τα δεκατρία χρόνια και είναι η μεγαλύτερη από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, αλλά και στην αποτελεσματικότητα και την ποιότητα του κυβερνητικού έργου του. Ενός έργου που συνδέθηκε με κρίσιμες επιλογές για την πορεία του τόπου.

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα νεαρό ζευγάρι Ολλανδών αποφασίζει να προσφέρει καταφύγιο σε έναν Εβραίο φυγά. Παρά την αναστάτωση που φέρνει στο γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον η παρουσία του ξένου "εισβολέα", δεν παύουν να υπάρχουν στιγμές βαθιάς εγκαρδιότητας και αλληλοκατανόησης ανάμεσα σε τρεις ανθρώπους που αναγκάζονται να μοιραστούν μια κοινή μοίρα. Όταν, όμως, ο άτυχος επισκέπτης αρρωσταίνει βαριά και πεθαίνει, το αντρόγυνο πρέπει να βρει κάποιον τρόπο για να απαλλαγεί από το πτώμα του. Με φορτισμένους διαλόγους, αφαιρετικά αφηγηματικά μέσα και πε...

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο "Η ανατομία της μελαγχολίας". Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr. Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr. Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 175...