Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

1912-2012 - 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου. Οι εκδόσεις "Ποταμός" παρουσιάζουν, σε μια σειρά μικρών βιβλίων με το γενικό τίτλο "Γράμματα", εξομολογητικά κείμενα του ποιητή γραμμένα υπό μορφή επιστολών και προσωπικών σημειώσεων. "...είναι στιγμές που νιώθω μια περίεργη αγάπη για το άσπρο αυτό ριγωμένο χαρτί, που το χέρι μου ακουμπά πάνω του και η ψυχή μου υπαγορεύει". (Νικηφόρος Βρεττάκος, "Ενώπιος ενωπίω")

1912-2012 - 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου. Οι εκδόσεις "Ποταμός" παρουσιάζουν, σε μια σειρά μικρών βιβλίων με το γενικό τίτλο "Γράμματα", εξομολογητικά κείμενα του ποιητή γραμμένα υπό μορφή επιστολών και προσωπικών σημειώσεων. "Στην ποίηση αυτή, λοιπόν, από σιγά σιγά, και χωρίς να το καταλάβω, έδωσα την ψυχή μου. Και χωρίς να είμαι βέβαιος ότι είμαι ποιητής, ξέρω τώρα πως δεν είμαι τίποτε άλλο". (Νικηφόρος Βρεττάκος, "Εξομολόγηση στον αναγνώστη")

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει εν έτει 1892 μια "Μικρά Μελέτη" περί Ελλήνων πολιτικών και των αυλικών τους που αποτελεί -φευ- και σήμερα, ακριβέστατο αντικατοπτρισμό της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Σταχυολογούμε: "Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων, η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα". "... φασκελώνων και τα δύο κόμματα όπισθεν των νώτων, και ορκιζόμενος καθ' εαυτόν να μαυρίση περιφρονητικώς όλας κατά σειράν τας κάλπας των αυτοκλήτων αντιπροσώπων του ατυχούς λαού, του τόσο δεινοπαθούντος και τυραννουμένου". "Η ηθική δεν είναι επάγγελμα, και όσ...

"Είμαστε ψυχροί με τους άλλους μονάχα όταν είμαστε μουντοί εντός μας, και δεν έχουμε μήτε σκέψεις μήτε αισθήματα να μοιραστούμε μαζί τους. Δώσε σ’ έναν άνθρωπο κάποιο θέμα να σκεφτεί, πρόσφερέ του ένα σκίρτημα απόλαυσης στην καρδιά του, και θα χαρεί αφάνταστα να τα μοιραστεί με τον πρώτο που στο διάβα του θα βρει". Ο Hazlitt πάλεψε και ανέλαβε από τις κατραπακιές της μοίρας και τις τεθλασμένες των γεγονότων. Ο βιβλιολάτρης είναι πάντα κακό σκυλί και ο ψόφος που διαρκώς αναβάλλεται. Ο σοφός λόγιος είναι συνάμα και λάτρης των αθλημάτων, από τις στοίβες των βιβλίων στον στί...

"Θέλω να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα. Κάθε απόπειρα για σκέψη γίνεται αφόρητη. Σκέφτομαι να πέσω από το παράθυρο του σπιτιού μου. Αντί για αυτό κάνω καφέ και καπνίζω πολλά τσιγάρα. Με πιάνει πονοκέφαλος. Εγώ να συνομιλώ με τον εαυτό μου δέκα χρόνια. Χωρίς κανέναν ακροατή. Παρατήρησα ότι η άρθρωσή μου όταν πάω να μιλήσω παρουσιάζει ρωγμές. Ξεχνάω τι θέλω να πω και βυθίζομαι μπροστά σε όλους σε πολύωρη σιωπή. Δεν είμαι σε θέση να καταλάβω ποια γλώσσα μιλάει εσωτερικά το μυαλό μου. Αφήστε με γρήγορα να φύγω γιατί αν μείνω ζωντανός ενδέχεται να σας κλέψω τίποτα! Όλα ξεκίνησαν...

" Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν "δεν μου αρέσεις", "δεν σε θέλω". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. "Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο". "Δεν είμαι έτοιμη". Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παιδαράς του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει. Αλλά μόνο οι πολιτικοί και τα κορίτσια το κάνουν αυτό; Το ίδιο δεν κάνουν και οι δημοσιογράφο...

"Ξεκινούν αισιόδοξα, παίζουν με τις "νέες ιδέες", τα ποδήλατα, το Opengov· το χιούμορ είναι αθώο, μια τρυφερή ειρωνεία. Σιγά σιγά όμως βαραίνουν· από τις πρωτοποριακές ιδέες έχουμε φτάσει στη βαθιά ύφεση, στο αδιέξοδο. Οι εικόνες γίνονται πιο πικρές. Πάντα όμως προκαλούν το αυθόρμητο γέλιο. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη δουλειά του Αντρέα Π. Δεν ξεχνάει ποτέ ποιος είναι ο ρόλος του, δεν παρασύρεται σε διδακτισμούς και καταγγελίες, δεν προσπαθεί να πάρει θέση σαν να είναι κόμμα. Αντίθετα, αναζητεί πάντα το αστείο στην κάθε κατάσταση, προσπαθεί να αναδ...

"Το καλύτερο βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη το έγραψε ένας Ιταλός συγγραφέας του 19ου αιώνα, ο Εντμόντο ντε Αμίτσις." (Ορχάν Παμούκ) "Η πιο κινηματογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης... ένα πανέμορφο βιβλίο." (Ουμπέρτο Έκο) Σουλτάνοι, ευνούχοι, οδαλίσκες, το Μεγάλο Παζάρι, ο Κεράτιος Κόλπος, η Αγία Σοφία, τα χαμάμ, τα σκυλιά, η νύχτα, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Τουρκάλες, η χαμένη μαγεία της Πόλης: η Κωνσταντινούπολη που, όπως επισημαίνει ο Ουμπέρτο Έκο, όσο ήταν η πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας οι Δυτικοί την αντιμετώπιζαν ως κάτι ξένο, αλλά μετά...

Ένα βιβλίο - αντίδοτο και χάδι στη σκοτεινιά των ημερών που όλοι ζούμε.

Η Μίρκα Στρατικοπούλου, στο πρώτο της βιβλίο, γράφει με τη δύναμη της προφορικότητας, τη φυσικότητα της αναπνοής και την εξασκημένη δεινότητα αυτού που ξέρει να διακρίνει και να αποδίδει και τις ελάχιστες, πλην όμως σαρωτικές, αποχρώσεις.

Όταν τελείωσε αυτή η ανάκατη διαδρομή, σε δρόμους, πεζοδρόμια, καλλιστεία, μπουντρούμια, διασκεδάσεις, γέλια, χαρές, αυτόφωρα, γιαουρτώματα, επεμβάσεις λυτρωτικές, κόκκινα φώτα, έφτασα στο σήμερα. Και για το σήμερα δεν μπορούσα να γράψω πολλά, γιατί βρισκόμουν ήδη στον πάτο. [...] Όποιος αδαής πιστεύει πως το να είσαι στο πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση, είναι απλά η εύκολη σκέψη. Για να το πω και πιο χοντρά και ας παρεξηγηθώ, θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου. Δεν είναι εγχείριση αμυγδαλών. "Γεννήθηκα καλοκαίρι. Γράφτηκα στο μητρώο αρρένων, αλλά το Άννα μου πήγαι...

Η καλλιτεχνική δημιουργία και η τέχνη παραμένουν αινιγματικές περιοχές σε ό,τι αφορά τις ψυχικές διαστάσεις. Ποιες είναι οι εμπλεκόμενες ψυχικές διεργασίες στον δημιουργό, η κατάληξη των οποίων είναι το έργο τέχνης; Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος, όπου το βίωμα του αποδέκτη του έργου Τέχνης αγγίζει τα όρια μιας εκστατικού τύπου εμπειρίας, πώς ο δημιουργός επιτυγχάνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που τροποποιεί την ίδια την ύπαρξη; Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αρθρώσει απαντήσεις με ενδιάμεσο υλικό το συγκλονιστικό καβαφικό έργο, το οποίο προσεγγίζεται διαθέτο...

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα νεαρό ζευγάρι Ολλανδών αποφασίζει να προσφέρει καταφύγιο σε έναν Εβραίο φυγά. Παρά την αναστάτωση που φέρνει στο γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον η παρουσία του ξένου "εισβολέα", δεν παύουν να υπάρχουν στιγμές βαθιάς εγκαρδιότητας και αλληλοκατανόησης ανάμεσα σε τρεις ανθρώπους που αναγκάζονται να μοιραστούν μια κοινή μοίρα. Όταν, όμως, ο άτυχος επισκέπτης αρρωσταίνει βαριά και πεθαίνει, το αντρόγυνο πρέπει να βρει κάποιον τρόπο για να απαλλαγεί από το πτώμα του. Με φορτισμένους διαλόγους, αφαιρετικά αφηγηματικά μέσα και πε...

Ο Αριστείδης Ρωμανός διατυπώνει μια άποψη πάνω στην τύχη της έκτασης του Ελληνικού, ένα θέμα που βρίσκεται ήδη στην επικαιρότητα επί πολλούς μήνες, και που επομένως είναι πιθανό, ακολουθώντας την κοινή μοίρα της δημοσιότητας, να παύσει σε λίγο να απασχολεί την κοινή γνώμη. Σκοπός του είναι να εξηγήσει και να διαδώσει μια πρόταση που μέχρι σήμερα έχει αγνοηθεί ή έχει παρουσιαστεί για να απορριφθεί ταυτόχρονα: ότι η αξιοποίηση του Ελληνικού, κάτω από κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη γενικότερη αναζωογόνηση της πόλης και στη δικαιότερη κατανομή...

"Προφανώς δεν υπάρχουν πολλοί Σαίξπηρ και Μολιέροι. Οι περισσότεροι καλούμαστε να ερμηνεύσουμε αυτό που έχει γράψει κάποιος άλλος. Στο θέατρο, ένας ηθοποιός χωρίς ρόλο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βουβό μουσικό όργανο. Μοιάζει με βιολί ακουμπισμένο στο τραπέζι. Ένα... στραντιβάριους είναι πάντα θαυμάσιο, στο τραπέζι όμως είναι καταδικασμένο στη σιωπή". Ο εμβληματικός ηθοποιός του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Γούντι Άλλεν αλλά και του Ντάριο Αρζέντο διδάσκει τις αρχές της τέχνης που τόσο αφοσιωμένα και ιδιοφυώς υπηρετεί.

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο "Η ανατομία της μελαγχολίας". Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr. Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr. Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 175...

1. "Θέλω να κάνουμε ένα βιβλίο μαζί". 2. Η πρόταση μετράει τρία χρόνια, πίναμε καυτό τσάι με μαντζουράνα όρθιοι στο Αλάτσι. 3. "Να μην είναι αυστηρό, να μην έχει πολυλογίες, να μην είναι σκληρόδετο", μου είπε. 4. "Να είναι σαν εσένα, θα είναι εσύ", του απήντησα. 5. Τίποτε το περιττό. 6. Χαιρόμουν το φαγητό του από την πρώτη μέρα που το δοκίμασα. 7. Μαγειρεύει όπως μιλάει. 8. Μαγειρεύει όπως κοιτάει. 9. Μαγειρεύει όπως αγγίζει. 10. Χωρίς πόζες. Χωρίς νάζια. 11. Η στροφή έρχεται τελείως φυσικά, δεν είναι ποτέ εκζήτηση. 12. Δεν υπάρχουν στολίσματα, ούτε φλυαρίες....

Το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας για τα μοναστήρια του Αγίου Όρους και τη γαστριμαργική τους παράδοση γεννήθηκε από καθαρή περιέργεια. Βλέποντας το πλοιάριο στην Ουρανούπολη να αναχωρεί καθημερινά με τους άρρενες επιβάτες, παρατηρώντας τον ενθουσιασμό στα πρόσωπά τους πριν από τον απόπλου, αλλά και την απογοήτευση όταν το πλοίο δεν μπορεί να φύγει γιατί δεν το επιτρέπει ο καιρός και η θάλασσα, δεν μπορείς παρά να αρχίσεις να αναρωτιέσαι για την εμπειρία του Άθω που στερείσαι για τον απλούστατο λόγο ότι είσαι γυναίκα. Κάπως έτσι συνέβη να θελήσω να μάθω περισσότερα για τη...

Μεσάνυχτα. Αξίζει να γράφω. Χθες από το πουθενά, όταν ήμουνα με την Άννα, μου έστειλε μήνυμα η Δάφνη. Δεν το περίμενα. Με κάλεσε να πάω να τη βρω με τις φίλες της το βράδυ στο Κολωνάκι. Επεισοδιακή νύχτα. Πήγαμε με τον Πρόδρομο και τον Ιάσονα και τις βρήκαμε. Πανέμορφα κορίτσια. Όλοι τρελαθήκαμε. Έβαλα έξι άτομα στο αυτοκίνητό μου και φτάσαμε στου Ψυρρή σ’ ένα πάρτι. Εκεί φαγώθηκα παθιάρικα με το μωρό μου: 19 χρονών, ξανθιά, ωραία κοπέλα. Της είπα να πάμε σπίτι μου για το υπόλοιπο της βραδιάς. Δεν αρνήθηκε. Φύγαμε. Έτρεχα με όσα να ’ναι στην Εθνική ώσπου μας σταμάτησε έ...