Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η αυτοκτονία, αποδεκτή στην αρχαιότητα, αμάρτημα στον χριστιανισμό, βασανίζει άτομα και κοινωνίες ως δυνατότητα και ως διαρκής απορία στο ερώτημα αν αξίζει να ζεις. Μια ιστορική και θεολογική επισκόπηση, μια κριτική ανάγνωση διάσημων σημειωμάτων πριν το διάβημα και μια ενδοσκόπηση γεμάτη χιούμορ είναι τα κλειδιά του Simon Critchley για να καταπιαστεί με αυτό που ο αυτόχειρας Cesare Pavese αποτύπωσε - "σε κανένα μας δεν λείπουν σπουδαίοι λόγοι για να αυτοκτονήσουμε".

[...] Η σχέση μου με το Αιγαίο και τα νησιά του με καθόρισε. Μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω έναν κόσμο που με έκανε καλύτερο και σοφότερο σαν άνθρωπο. Βρήκα σ' αυτό την ουσία των πραγμάτων, που πέρα από βιωματική εμπειρία γίνεται πυξίδα σκέψης και κατεύθυνση ζωής. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτύπωμα όσων είδα, άκουσα και ένοιωσα γνωρίζοντας από κοντά τόπους και ανθρώπους. Είναι τα σημάδια όλων αυτών των εμπειριών μέσα μου. Γιατί τα "Σημάδια του Αιγαίου" δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταυτότητα των νησιών του. Είτε πρόκειται για φυσικές ομορφιές, είτε για ανθρώπινες επεμβ...

Η διπλωματική υπηρεσία, χωρίς να είναι ο μοναδικός, είναι ο κατ' εξοχήν κλάδος της Δημόσιας Διοίκησης που μπορεί να ικανοποιήσει τις νόμιμες φιλοδοξίες των νέων οι οποίοι, αντί μιας ταχείας και κατά το δυνατόν ευκολότερης αναρρίχησης τους στα παχυλότερα στρώματα της υλιστικής κοινωνίας μας, θ' απεφάσιζαν να κάνουν σκοπό της ζωής τους την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και την εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό. Τούτο ήταν αληθές στη δική μου και ασφαλώς στις προηγούμενες γενιές. Ίσως ισχύει, εν μέρει τουλάχιστον, και για την παρούσα γενεά, αν και «η ανιδιοτέλεια και η...

Τα μικρά αυτά κείμενα γράφτηκαν με την πεποίθηση ότι τα δεκαοκτώ χρόνια, που δίνουμε ΡΙΖΕΣ και ΦΤΕΡΑ στα παιδιά μας για να στεριώσουν και για να μπορούν να φύγουν τη σωστή στιγμή, είναι από τα καλύτερα δεκαοκτώ χρόνια και της δικής μας ενήλικης ζωής. Ενώ λοιπόν κάνουμε αυτήν τη μοναδικά σοβαρή δουλειά που πρόκειται να έχει αποφασιστική επιρροή στη ζωή τους ολόκληρη, καλό θα ήταν να περάσουμε όλοι μαζί χαρούμενα και αξέχαστα. Αυτά τα κείμενα μιλούν για κάτι που δεν το βρίσκουμε συχνά γραμμένο πουθενά. Περιγράφουν το τι γίνεται πέραν του "μαμ και νάνι", μας θυμίζουν τη μαγευτ...

"Η αληθινή τραγωδία είναι εκείνου του ανθρώπου που δεν καταβάλλει καμία προσπάθεια ούτε στο γραφείο ούτε έξω από αυτό, και σε αυτό το άτομο απευθύνεται κυρίως αυτό το βιβλίο". Εκτός από την ομώνυμη περίφημη ομελέτα ο υποτιμημένος -φευ!- Άγγλος μυθιστοριογράφος άφησε πίσω του, μεταξύ πολλών άλλων, ένα δοκίμιο γραμμένο το 1910 που το απευθύνει κυρίως σε όσους είναι ή νομίζουν ότι είναι εργασιομανείς.

Θέλεις να πάμε ένα ταξίδι; Ένα ταξίδι στην αρχαία Αθήνα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γυρίσουμε τον χρόνο κάπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω, στο έτος 432 π.Χ. Έτσι θα φτάσουμε στην Αθήνα του Περικλή. Τέσσερα πλοία μας περιμένουν. Ένα υπερωκεάνιο, ένα μπρίκι του 1821, ένας Βυζαντινός δρόμωνας και ένα εμπορικό πλοίο των Κλασικών χρόνων. Μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Τότε με ποια σειρά πρέπει να τα πάρουμε για να πάμε από το "σήμερα" στο "χτες"; Είμαστε έτοιμοι; Ξεκινάμε. Καλό μας ταξίδι! "Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊνά να είναι...

Βάζοντας τη συνείδηση του πάνω από την υπόληψη του, ο Ανδρέας Λασκαράτος καθιέρωνε με τον πιο σαφή και αμετάκλητο τρόπο την ιεραρχία των αξιών του. Καμιά παραχώρηση δεν έκανε σε κανέναν, μεγάλη ή μικρή, και τίποτα δεν θυσίαζε για να αναγνωρισθεί σαν "Κάποιος". Σε "εταιρείες αμοιβαίου θαυμασμού" δεν εγράφτηκε ποτέ κι έτσι τις πίστεις του τις υπερσπιζότανε με πάθος. Το έκανε με μια γλώσσα ιδιαίτερη, δική του, που μπορεί να μην ακουγότανε ελληνικά σωστή, ήτανε όμως απροσποίητη, συνακόλουθη της άμεσης αντίδρασης του για όσα γύρω του συμβαίνανε. Τα γεγονότα τα αξιολογούσε καθ...

Η συμμετοχή σε ένα διαγωνισμό αποτελεί πάντοτε μεγάλη πρόκληση. Η συμμετοχή σε ένα διαγωνισμό σε ξένη χώρα, σε ξένη γλώσσα, και σε συνεργασία με έναν αρχιτέκτονα από τη χώρα αυτή, με τον οποίο κάποιος είχε κατ' αρχήν μια σύντομη τηλεφωνική επαφή, αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση - ίσως ένα μεγάλο ρίσκο! Όμως αποδείχτηκε ότι αυτό δεν αφορούσε την περίπτωση της συνεργασίας με το γραφείο "Ποτηρόπουλος Δ+Λ Αρχιτέκτονες". Από την αρχή της κοινής μας δουλειάς και σε όλη τη διάρκεια της διαδικασίας ανάπτυξης της κεντρικής ιδέας, του σχεδιασμού και της παρουσίασης στη συνέχεια, τ...

[...] Οι πόρτες που περιλαμβάνονται σ' αυτό το βιβλίο χωρίζονται βασικά σε δύο κατηγορίες. Τις απλές με λιτή διακόσμηση, που κύριο μέλημα του κατασκευαστή τους ήταν η λειτουργικότητα των θυρόφυλλων, και τις σύνθετες, με ιδιαίτερη προσοχή στην πορτοσιά, που πολλές φορές έδινε στην πόρτα ένα χαρακτήρα μνημειακό. Τα περισσότερα διακοσμητικά μοτίβα που χρησιμοποιήθηκαν ήταν παρμένα από γνωστές αρχαίες ανάγλυφες παραστάσεις (ρόδακες, ανθέμια, κ.ά.) και πολλές φορές, σε μέρη όπου συναντήθηκαν διαφορετικοί πολιτισμοί (Κρήτη, Ρόδος), κοντά στις κλασικές αναβιώσεις προστέθηκαν στοιχ...

Πολλά χρόνια αργότερα, και ενώ η μνήμη κι η νοσταλγία επιμένουν να παίζουν ένα εξαντλητικό και ανούσιο μπρα ντε φερ, ο συγγραφέας, ανίκανος να πατήσει delete και να τις αφήσει να πάνε από ‘κει που ‘ρθαν, γράφει μιαν ιλαροτραγική αυτοβιογραφία και μάλιστα αραδιάζει και μερικά ψέματα προσπαθώντας, λέει, όχι χωρίς κάποιαν έπαρση, να διορθώσει την πραγματικότητα και να τη φέρει πιο κοντά στην αλήθεια. Στήνει κι αυτός μια passerella di addio, όπως έκανε κάποτε ένας άλλος «καλός συνάδελφος», κι ενώ ο γερανός σηκώνεται ψηλά για το τελευταίο πλάνο, η μουσική δυναμώνει και το μελό κ...

Μίχαλ Καλέτσκι (1899-197Ο). Ένας λαμπρός, λησμονημένος αλλά τελικά δικαιωμένος από τους καιρούς Πολωνός οικονομολόγος, που οι ιδέες του καθίστανται εκ νέου επίκαιρες στην εποχή μας, όπου οι ανεπτυγμένες οικονομίες υιοθετούν το πρότυπο της χρηματοπιστωτικής απελευθέρωσης και κερδοσκοπίας και προχωρούν σε πολιτικές ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων. Στο δοκίμιό του αυτό, δημοσιευμένο στο μακρινό 1943, τονίζει ότι σε περιπτώσεις όπου το ιδιωτικό κεφάλαιο δεν μπορεί να εξασφαλίσει την πλήρη απασχόληση, το κράτος οφείλει να παρεμβαίνει προς αυτή την κατεύθυνση, με αύξηση...

Ένα βιβλίο - αντίδοτο και χάδι στη σκοτεινιά των ημερών που όλοι ζούμε.

"Δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο που ασχολείται με τη θεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ούτε μια εξειδικευμένη μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και πολιτικής. Είναι, πολύ απλά, η πλέον ευανάγνωστη, πλήρης και ισορροπημένη ανάλυση μέχρι σήμερα ενός ασυνήθιστου πειράματος διακρατικής συνεργασίας [...] μια αξιοθαύμαστη δουλειά". (Stanley Hoffmann, "Foreign Affairs")

Ένα αγόρι γίνεται ο αρχηγός των αρχηγών, το αφεντικό των μαφιόζων και θεωρείται ο πιο άγριος εγκληματίας που έζησε ποτέ στη Σικελία. Ο Βιτόριο γίνεται μαφιόζος χωρίς να το ζητήσει, από ένα οικογενειακό μπλέξιμο, μια κληρονομιά που δεν ξέρει πώς να αρνηθεί. Τον ακολουθεί η φήμη του άγριου δολοφόνου ενώ το μόνο που θέλει είναι να παλεύει με τα κύματα κάνοντας σέρφ. Θα αναγκαστεί να παλέψει με το οργανωμένο έγκλημα αδιαφορώντας για το χρέος που έχει απέναντι στο όνομά του. Αυτή λοιπόν είναι η ιστορία ενός αγοριού που είναι με το μέρος των κακών ενώ δεν τον ενδιαφέρει να...

Ο κόσμος μας είναι γεμάτος υπέροχα πλάσματα. Ένα απ' αυτά, που δεν τα γνωρίζουμε, τα φοβόμαστε άδικα και δεν τα προσέχουμε, είναι η μέλισσα. Οι κυψέλες των μελισσών είναι ολόκληρα εργοστάσια. Αλήθεια! Δείτε σ' αυτό το βιβλίο μερικά από τα απίστευτα και μαγικά που κάνουν. Είναι γραμμένο και ζωγραφισμένο με αγάπη. Μάθετε κι εσείς ν' αγαπάτε και να προστατεύετε τη μέλισσα, που φτιάχνει για μας το πιο γλυκό πράγμα του κόσμου.

"Οι μόνες ιδέες που αξίζουν είναι όσες σου έρχονται περπατώντας" υποστήριζε ο Νίτσε, και δεν ήταν μόνος -ο Καντ, ο Ρουσώ, ο Θορώ, ο Ρεμπώ, ο Χαίλντερλιν, όπως και πολλοί άλλοι περπατούσαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους και με τον δικό του τρόπο. Ο Frederic Gros, εμπεριστατωμένα και ιδιοφυώς, διαπραγματεύεται το βάδισμα από το σημείο Α στο Β ως μια πνευματική άσκηση, πολυδιάστατη και αυθεντική, που διεγείρει συναισθήματα και διανοήματα υψηλού φιλοσοφικού μεγέθους. Μια φιλοσοφική πραγματεία που υπερβαίνει τα παραδοσιακά όρια και μαζί μια διαυγής και ακριβής περιγρ...

Ο William Hazlitt υπήρξε ένας θαρραλέος και οξύς σχολιαστής, κοινωνικός όταν ανέτεμνε τα ήθη των κοινωνικών τάξεων και καθαρά "πολιτικός" όταν κατακεραύνωνε την κοινοβουλευτική ψευδολογία και την ευτέλεια της λεγόμενης "κοινής γνώμης", όταν -με σπάνια διεισδυτικότητα- καταδίκαζε τις συμβάσεις που όριζαν την πολιτική κουλτούρα της εποχής του. (Κατερίνα Σχινά)

"Είμαστε ψυχροί με τους άλλους μονάχα όταν είμαστε μουντοί εντός μας, και δεν έχουμε μήτε σκέψεις μήτε αισθήματα να μοιραστούμε μαζί τους. Δώσε σ’ έναν άνθρωπο κάποιο θέμα να σκεφτεί, πρόσφερέ του ένα σκίρτημα απόλαυσης στην καρδιά του, και θα χαρεί αφάνταστα να τα μοιραστεί με τον πρώτο που στο διάβα του θα βρει". Ο Hazlitt πάλεψε και ανέλαβε από τις κατραπακιές της μοίρας και τις τεθλασμένες των γεγονότων. Ο βιβλιολάτρης είναι πάντα κακό σκυλί και ο ψόφος που διαρκώς αναβάλλεται. Ο σοφός λόγιος είναι συνάμα και λάτρης των αθλημάτων, από τις στοίβες των βιβλίων στον στί...