Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ζωντανή, καθημερινή, γοητευτική, ιδιαίτερη εικόνα της Αθήνας έτσι όπως την αποτύπωσαν δύο συνεργάτες, φωτογράφος και δημοσιογράφος, που επί χρόνια κάθε μέρα έβλεπαν από ψηλά, πετώντας με ελικόπτερο και αναμετέδιδαν στους ακροατές του ραδιοφώνου την εικόνα της.

"Ταξίδι στο κέντρο της Γης", ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματά του που μας ταξιδεύει από την κορυφή των ηφαιστείων, στις υπόγειες σπηλιές και στα βάθη των θαλασσών. Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μυθιστορήματα του Βερν που συνδυάζει τον οίστρο της μεγάλης περιπέτειας με τα μεγάλα λογοτεχνικά χαρίσματα και το χιούμορ.

"Η οθωμανική μαγειρική" γνωρίζει τα τελευταία χρόνια μια περίοδο αναγέννησης, με παλιές συνταγές να κάνουν ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία τους στα γαστρονομικά μενού. Μια ολόκληρη μαγειρική παράδοση που κινδύνεψε να παραμείνει ξεχασμένη σε γραπτά αρχεία, ξαναβρίσκει τη θέση της στο τραπέζι, χάρη στη συμβολή των ερευνητών. Με αφετηρία την απλή ερώτηση "τι έτρωγαν στα οθωμανικά παλάτια;" η Μαριάννα Γερασίμου ξεκινάει την αναζήτηση γύρω από την παλατιανή γαστρονομική κουλτούρα με σκοπό να φωτίσει μια ανθρώπινη και συναρπαστική πλευρά της οθωμανικής ιστορίας, αλλά και κυρί...

Τα "Αποφόρητα", μεταθανάτιο έργο του Δημητρίου Ι. Πάλλα (1907-1995), αποτελούμενο από σειρά αυτοτελών κεφαλαίων, συγκροτεί μιαν άρτια Εισαγωγή στη Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Αρχαιολογία και Τέχνη, όπως εξελίχθηκε ιδιαίτερα στην Ελλάδα από τις αρχές (4ος αι. μ.Χ.) έως τις μέρες μας. Ο συγγραφέας τους, αυθεντία στα της χριστιανικής λατρείας και βαθύς γνώστης του βυζαντινού και μεταβυζαντινού πολιτισμού, συμπυκνώνει εδώ τα πορίσματα πολυχρόνιων ερευνών και πολυάριθμων δημοσιευμάτων του. Απευθυνόμενος στο ευρύτερο κοινό, επιθυμεί να το υποκινήσει σε γόνιμο στοχασμό σχετικά με...

[...] Η σχέση μου με το Αιγαίο και τα νησιά του με καθόρισε. Μου έδωσε την ευκαιρία να ανακαλύψω έναν κόσμο που με έκανε καλύτερο και σοφότερο σαν άνθρωπο. Βρήκα σ' αυτό την ουσία των πραγμάτων, που πέρα από βιωματική εμπειρία γίνεται πυξίδα σκέψης και κατεύθυνση ζωής. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτύπωμα όσων είδα, άκουσα και ένοιωσα γνωρίζοντας από κοντά τόπους και ανθρώπους. Είναι τα σημάδια όλων αυτών των εμπειριών μέσα μου. Γιατί τα "Σημάδια του Αιγαίου" δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ταυτότητα των νησιών του. Είτε πρόκειται για φυσικές ομορφιές, είτε για ανθρώπινες επεμβ...

Είτε το θέλουμε είτε όχι, όσοι ζούμε στην Ευρώπη ή σε μέρη επηρεασμένα από ευρωπαϊκές αξίες, παραμένουμε παιδιά της Λωζάννης, της συνθήκης δηλαδή που υπογράφηκε στην όχθη μιας ελβετικής λίμνης μετά το τέλος του Α΄ Παγκόσμιου πολέμου, όπου αποφασίστηκε μια μαζική, αναγκαστική μετανάστευση κατοίκων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας. Ως μάχιμος δημοσιογράφος με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη νοτιοανατολική Ευρώπη, βρίσκω συνεχώς μπροστά μου αναμνηστικά της κληρονομιάς που άφησε αυτή η μοιραία συνθήκη. Bruce Clark

Θέλεις να πάμε ένα ταξίδι; Ένα ταξίδι στην αρχαία Αθήνα. Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να γυρίσουμε τον χρόνο κάπου δυόμισι χιλιάδες χρόνια πίσω, στο έτος 432 π.Χ. Έτσι θα φτάσουμε στην Αθήνα του Περικλή. Τέσσερα πλοία μας περιμένουν. Ένα υπερωκεάνιο, ένα μπρίκι του 1821, ένας Βυζαντινός δρόμωνας και ένα εμπορικό πλοίο των Κλασικών χρόνων. Μπορείς να τα ξεχωρίσεις; Τότε με ποια σειρά πρέπει να τα πάρουμε για να πάμε από το "σήμερα" στο "χτες"; Είμαστε έτοιμοι; Ξεκινάμε. Καλό μας ταξίδι! "Να εύχεσαι να 'ναι μακρύς ο δρόμος. Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊνά να είναι...

Η Μονεμβασία, που ιδρύθηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα, υπήρξε σπουδαία ναυτική πολιτεία και εξελίχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια του Βυζαντίου. Η ναυτική της παράδοση παρέμεινε ζωντανή και η οικονομική της άνθιση είχε αντίκτυπο και στην οικοδομική της παράδοση. Τα θαυμάσια πέτρινα σπίτια με τους θόλους παραμένουν και σήμερα μάρτυρες αυτής της παράδοσης που δεν καταστράφηκε, όπως συνέβη σε πάρα πολλούς οικισμούς της Ελλάδας, αλλά με την αρμονική συνεργασία όλων των πλευρών μπόρεσε να διατηρηθεί υποδειγματικά. Φέρει την υπογραφή του Αλέξανδρου και της Χάρης Καλλιγά. Από το...

Ο Αντόνιο Στραντιβάρι πέρασε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του στην Κρεμόνα. Παντρεύτηκε δυο φορές, έκανε επτά παιδιά, εργάστηκε ως και μετά τα ενενήντα του, και κατασκεύασε πάνω από χίλια βιολιά, βιολοντσέλα και βιόλες. Διακόσια πενήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, σώζονται περίπου τα εξακόσια από αυτά, και είναι τα πιο ακριβά βιολιά στον κόσμο. Οι μεγάλοι ερμηνευτές τα λατρεύουν, όταν πουλιούνται αποφέρουν τεράστια ποσά, ενώ η ηχητική χροιά και η ομορφιά τους έχουν γίνει θρύλος. Κάθε μεταγενέστερος οργανοποιός έχει προσπαθήσει να τα φτάσει. Ουδείς το κατάφερε. Στη γοητευτική...

Ο Κρις Κέλβιν φτάνει σε έναν διαστημικό σταθμό πάνω από τον πλανήτη Σολάρις για να μελετήσει τον ωκεανό που τον καλύπτει. Ξέρει πως μόνο άλλα δύο άτομα συμμετέχουν στην ίδια αποστολή, μέχρι που, μια νύχτα, απροσδόκητα, δέχεται την επίσκεψη μιας γυναίκας που έχει εκπληκτική φυσική ομοιότητα με τη νεκρή σύζυγό του. Οι πρώτες επιστημονικές εξηγήσεις συγκλίνουν στην αλλόκοτη υπόθεση ότι ο ωκεανός του πλανήτη έχει τη δύναμη να υλοποιεί τις αναμνήσεις. Το Solaris εκδόθηκε το 1961 και χάρισε στον Lem την παγκόσμια αναγνώριση. Το 1972 μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Αντρέι...

[..] Ο λόγος είναι για τον Κώστα Μπαλάφα, τον υμνωδό του έπους της Ηπείρου και των ανθρώπων της. Τον μετρητή της λύπης και της χαράς ενός καθημερινού αγώνα με σπάνια τα χαμόγελα των ανακουφίσεων και συνηθέστερες τις διαψεύσεις των ευχών. Τον μελωδό της πίκρας μιας μεταπολεμικής κοινωνίας που μάχεται με αξιοπρέπεια, συχνά χωρίς ελπίδα, όπως θα έλεγε και ο Ηρακλής Παπαϊωάννου. Γιατί, χωρίς να ξέρει κανείς το πότε ακριβώς τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες αυτές, διακρίνει εντούτοις τον Πόλεμο, την Αντίσταση και τον Εμφύλιο Σπαραγμό στη συστατική τους οντότητα, το ήθος και τις αξίες ε...

[...] Προς συζήτηση τίθεται το θέμα: Ποιο είναι το ειδοποιό στοιχείο του γράφειν; Σε ποιο σημείο διαφέρει αυτό από κάποιες συγκρίσιμες προγενέστερες και μελλοντικές χειρονομίες, από τη ζωγραφική ή το πάτημα των πλήκτρων του υπολογιστή; Υπάρχει γενικά κάποιο ειδοποιό στοιχείο, που να είναι κοινό σε όλα τα είδη των χειρονομιών της γραφής, το σμίλευμα των λατινικών γραμμάτων στο μάρμαρο, το γράψιμο των κινεζικών ιδεογραμμάτων με πινέλο πάνω στο μετάξι, το χάραγμα των εξισώσεων πάνω στους πίνακες, το χτύπημα των πλήκτρων της γραφομηχανής; Τι είδους βίο διήγαν οι άνθρωποι προτού...

"Δεν είναι ένα ακόμη βιβλίο που ασχολείται με τη θεωρία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, ούτε μια εξειδικευμένη μελέτη των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και πολιτικής. Είναι, πολύ απλά, η πλέον ευανάγνωστη, πλήρης και ισορροπημένη ανάλυση μέχρι σήμερα ενός ασυνήθιστου πειράματος διακρατικής συνεργασίας [...] μια αξιοθαύμαστη δουλειά". (Stanley Hoffmann, "Foreign Affairs")

"Η συνεργασία με τον Τέλη, είτε σε μια είδηση που σκάει είτε σε ένα θέμα, πάντα σε ικανοποιούσε. Ήταν πάντοτε συμπονετικός στα θύματα μιας καταστροφής και ευγενικός στους ξεροκέφαλους γραφειοκράτες. Αλλά ήταν πάντα αποφασισμένος να τραβήξει μια ολοζώντανη φωτογραφία που θα έμενε στο χρόνο. Θυμάμαι να ταξιδεύω με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο σημείο ενός σεισμού με τον Τέλη να οδηγεί σαν ραλίστας την ταλαιπωρημένη Άλφα Ρομέο του. Αλλά και την επιμονή και την υπομονή του να αναζητήσουμε στα σοκάκια του Έντρεμιτ στη Δυτική Τουρκία το σπίτι στο οποίο μεγάλωσαν οι πρόγονοι του Μιχάλη Δ...

Με αφετηρία δύο εσκεμμένα αφελείς ερωτήσεις "Τι είναι ένα εστιατόριο;" και "Τι κάνει κανείς σε αυτό;" ξετυλίγεται η συναρπαστική διαδρομή ενός θεσμού που γεννήθηκε στα μέσα του 18ου αιώνα από ένα φλιτζανάκι ευεργετικό ζωμό κρέατος και εξελίχθηκε στη γνωστή σε όλους επιχείρηση σίτισης. Για να παρακολουθήσουμε τη διαδρομή αυτή πρέπει να πάμε πίσω στα χρόνια πριν από τη Γαλλική Επανάσταση, τον καιρό του Παλαιού Καθεστώτος, όπου στους "οίκους υγείας", μέσα σε μια ατμόσφαιρα μυστηρίου και νεωτερικότητας, φιλάσθενοι Παριζιάνοι περνούσαν τα βράδια τους ρουφώντας γουλιά γουλιά το ρ...

[...] Ο Β΄ τόμος της "Ιστορίας της ελληνικής γελοιογραφίας" εξετάζει τις συνθήκες που διαμορφώνουν από τη Μεταπολίτευση και μετά την ποιότητα και τη "φόρμα" του "νέου" εικαστικού χιούμορ στην Ελλάδα με την παρουσία του εν ζωή "παλιού". Τα εισαγωγικά στο νέο και στο παλιό σηματοδοτούν απλώς τη σχετικότητα του χρονικού προσδιορισμού των λέξεων στην πιο κρίσιμη περίοδο της προσαρμογής και της εξέλιξής του με τα νέα δεδομένα στα ΜΜΕ. Η συνδρομή της δημοσιογραφίας στην επεξήγηση των επιμέρους γεγονότων είναι αυτό που θα θεωρηθεί αργότερα ιστορία. Ό,τι σήμερα θεωρείται αυτονόητο...