Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Γιώργος Ρωμανός, δικηγόρος και μετέπειτα πολιτευτής, εντάχθηκε στο αντάρτικο του ΕΔΕΣ και έδρασε στην Ελεύθερη Ορεινή Ελλάδα, στο Αρχηγείο Ηπείρου, από τις 9.8.1943 μέχρι τέλους Δεκεμβρίου του '43, διάστημα κατά το οποίο κράτησε ένα ενδιαφέρον ημερολόγιο. Σε μια βεγγέρα στο διαμέρισμά μας, το χειμώνα του 1944 έδωσε μια ομιλία σε φιλικό κύκλο για να διαλύσει τη δυσπιστία των Αθηναίων στη σκοπιμότητα του αντάρτικου αγώνα. Τα δύο αυτά κείμενα, που αποτελούν τον κορμό του βιβλίου, συνοδεύονται από μια εισαγωγή, στην οποία σκιαγραφείται ο χαρακτήρας και η δράση του πατέρ...

Τα "Υστερόγραφα" του Μίχου Κάρη αποτελούν μια σύντομη εκ βαθέων εξομολόγηση του συγγραφέα. Το χειρόγραφο που βρέθηκε μετά το θάνατό του αποτελεί μια σύντομη ανακεφαλαίωση της ζωής του. 'Ενα είδος υποθήκης που μοιάζει με ιδιόμορφη απολογία. Ζητά την επιείκεια του αναγνώστη για όσα δεν μπόρεσε να γράψει, εμποδισμένος από το βάρος μιας αμείλικτης βιοπάλης. Ο Μίχος Κάρης ανήκει σ' εκείνους τους πεζογράφους της γενιάς του '30 που αποτελούν την κατηγορία των ταπεινών. Αυθεντικό ταλέντο, θύμα, όπως πολλοί λογοτέχνες της γενιάς του, ενός κοινωνικού αποκλεισμού, ένιωσε πολύ πιο κο...

Ιδού το άνθος μου. Τιμείστε το με μάτια, με τη μύτη, με τη γλώσσα και τα δάχτυλα, γλιστρήστε εντός του το μίσχο σας, βυθίστε τον ως την καρδιά του που είναι και δική μου. Τολμηρά και τρυφερά, αυτά τα κρυφά ημερολόγια του Άνθους, περιγράφουν γυμνή την αλήθεια της ηδονής, τα γούστα και τις μεθόδους μιας γυναίκας και των οκτώ της ερώτων.

Ένα σώμα με έγγραφα από το νότιο άκρο της Πελοποννήσου, τη Μάνη, είναι αρκετά για να αναστήσουν την κοινωνία, τις ανθρώπινες σχέσεις και συνήθειες, τη σχέση του καθημερινού ανθρώπου με την οικονομία και την εξουσία· να περιγράψουν τη θέση του στον πόλεμο και τον αγώνα του για επιβίωση. Τα έγγραφα ταξίδεψαν στο χρόνο, ταξίδι δύο, τριών, τεσσάρων αιώνων, ταξίδι που εξασφάλισαν τρεις και τέσσερις γενιές μιας οικογένειας: Από το Στασινό, στο δάσκαλο το Βενετσάνο κι ύστερα στον ακαδημαϊκό Σωκράτη Κουγέα, τον πανεπιστημιακό δάσκαλο που η σκιά του ακόμα και σήμερα, σαράντα χρόν...

H προσωπικότητα της Μαρίας Βοναπάρτη υπήρξε σύνθετη, παθιασμένη, μοναδική: πριγκίπισσα, πάμπλουτη κληρονόμος, σύζυγος γιου Έλληνα βασιλιά, έγινε μαθήτρια και φίλη στενή του Σίγκμουντ Φρόυντ, διάσημη ψυχαναλύτρια με ενδιαφέρον στην προσωπικότητα των εγκληματιών και στόχο να ερευνήσει και απελευθερώσει την γυναικεία σεξουαλικότητα. Η συνάντηση με τον Φρόυντ ήταν ασφαλώς η καθοριστική στη ζωή της Βοναπάρτη, που υπήρξε ένα βαριά δυστυχισμένο, απομονωμένο παιδί, στερημένο από οποιασδήποτε μορφής τρυφερότητα. Η βιογραφία της Σελιά Μπερτέν ζωγραφίζει το βασιλικό περιβάλλον της...

Το "Γράμμα στη Ντ." είναι μια δημόσια επανόρθωση, μια ερωτική εξομολόγηση και μια προαναγγελία θανάτου. Ο Αντρέ Γκορζ (1923-2007), το πιο κοφτερό, κατά τον Σαρτρ, μυαλό της Ευρώπης, που πέρασε τη ζωή του ανάμεσα στη δημοσιογραφία και τον πολιτικό στοχασμό, συνιδρυτής του "Νουβέλ Ομπσερβατέρ", θεωρητικός της πολιτικής οικολογίας, έγραψε αυτό το γράμμα στην επί 58 χρόνια σύντροφό του Ντορίν και μερικούς μήνες αργότερα, τον Σεπτέμβριο του 2007, έκαναν μαζί την έξοδό τους από τη ζωή.

Σπαράγματα από στίχους που γράφτηκαν κατά τη συνήθεια του Νικηφόρου πάνω σε πακέτα τσιγάρων.

Έντεκα φωνές, έντεκα πρόσωπα μιλούν για το τέλος του έρωτα. Πώς καταλήξαμε εκεί; Αδράνεια, εκνευρισμός, αδιάφορα φιλιά, συγκρούσεις, πλήξη. Το ζευγάρι, διχασμένο και προδομένο, απογυμνώνεται από τις προφάσεις, όταν ο ένας από τους δύο δεν είναι πια ποθητός. Δεν ανέχεται ο ένας τον άλλο, δεν ονειρεύονται μαζί, το άγγιγμα, όταν υπάρχει, δεν προκαλεί παρά θλίψη ή δυσφορία. Τέλος του έρωτα είναι κι ο χαμός του αγαπημένου στον οποίο μιλάμε βυθισμένοι στο σκοτάδι, χωρίς να ξέρουμε πού βρίσκεται πια. Η ιστορία είναι οικεία: αναγνωρίζουμε σ' αυτήν τις αποτυχίες, τις διαψεύ...

[...] Δεκαεφτά χρόνια μετά την ολοκλήρωση της έκδοσης των τρίτομων ποιητικών απάντων του Νικηφόρου Βρεττάκου ("Τα ποιήματα", 1991, εκδόσεις Τρία Φύλλα), που κυκλοφόρησαν με δική του επίβλεψη και φροντίδα, οι εκδόσεις Ποταμός, σε συνεργασία με το Αρχείο του ποιητή που ανήκει στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Σπάρτης, αποφάσισαν να παρουσιάσουν μια εκλογή από το έργο του. Το πρόβλημα της ανθολόγησης το έλυσε ο ίδιος ο ποιητής. Κατά την ταξινόμηση του ανέκδοτου αρχειακού υλικού, που επιμελείται για λογαριασμό του Αρχείου ο φιλόλογος Κώστας Τζανετάκος, βρέθηκε ένας φάκελος με τον τίτλο "Ε...

Κεφαλή μιας ολόκληρης γενιάς μεγάλων σεφ, ο Πωλ Μποκύς ενσαρκώνει την υψηλή γαλλική μαγειρική, παραδοσιακή και κλασική αλλά παραλλήλως είναι ένας από τους πλέον δυναμικούς αντιπροσώπους της σύγχρονης τάσης της Κουζίνας. Σ' αυτό το βιβλίο κατορθώνει να συνδυάσει με απαράμιλλο τρόπο έναν ύμνο στα λαχταριστά, πάνφρεσκα υλικά και στην προσπάθεια ανάδειξης των αρωμάτων, γεύσης, υφής, συστατικών τους και μαζί την ακραία εκλεπτυσμένη τεχνική που καταλήγει τέχνη. Η "Λαχταριστή κουζίνα", με εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα στο ενεργητικό της από τότε που πρωτοκυκλοφόρησε, θεωρείται...

Σα κουραμπιές. σα μελομακάρονο, σα μελιτζανάκι- γλυκό τού κουταλιού, σα μέλι θυμαρίσιο, σα γαλακτομπούρεκο, σαν αμυγδαλωτό με ζάχαρη άχνη, σα λουκουμάκι Σύρου, σα μαλλί της γριάς, σαν πετιμέζι από το πατάρι της γιαγιάς, σα γλυκό κρασί- άσπρος πάτος, σα μελάσα, σαν άσπρη σοκολάτα με λίγωσε. Το πένθος.

Παρότι η εποχή του Μεσοπολέμου αποτελεί ίσως την προσφιλέστερη περίοδο μελέτης για την ελληνική αρχιτεκτονική ιστοριογραφία, το έργο του Αλέξανδρου Νικολούδη, ενός από τους πρωταγωνιστές της νεοελληνικής αρχιτεκτονικής των ετών 1900-1940 παρέμενε άγνωστο. Το βιβλίο της Αμαλίας Κωτσάκη, δρ. αρχιτέκτονας και επίκουρης καθηγήτριας στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης καλύπτει αυτό ακριβώς το κενό συνεισφέροντας στην έρευνα την μονογραφία του αρχιτέκτονα. Ο Αλέξανδρος Νικολούδης (1874-1944) με λαμπρές σπουδές στην παρισινή Ecole des Beaux-Arts συνδυάζει στο π...

Η συμπλήρωση εκατό χρόνων από τη γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή θα περνούσε ίσως απαρατήρητη, αν η προσωπικότητα αυτή δεν δέσποζε με την ιστορική παρουσία και το έργο της στην πολιτική ζωή του τόπου κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα. Αυτό οφείλεται όχι μόνο στο αντικειμενικό γεγονός της διάρκειας της πρωθυπουργικής θητείας του, που υπερέβη τα δεκατρία χρόνια και είναι η μεγαλύτερη από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους, αλλά και στην αποτελεσματικότητα και την ποιότητα του κυβερνητικού έργου του. Ενός έργου που συνδέθηκε με κρίσιμες επιλογές για την πορεία του τόπου.

Η φωτογραφική αφήγηση είναι πάντοτε μελαγχολική. Είτε πρόκειται για γεγονότα ζωής και χαράς είτε θλίψης, από δυστυχία, πολέμους, στερήσεις, διωγμούς. Αιτία πιστεύω ότι είναι ο χρόνος, η αποτυπωμένη αποκάλυψη ότι ο χρόνος περνάει, ότι πέρασε ήδη. Καθώς μια μόνο στιγμή αποτυπώθηκε, παγωμένη και ακίνητη, μας κάνει και αισθανόμαστε, βαθιά και μελαγχολικά, όλες τις άλλες στιγμές που πέρασαν και χάθηκαν χωρίς ν' αφήσουν ίχνη. Βλέποντας παλιές φωτογραφίες από γάμο, πανηγύρι ή εκδρομές άθελα σκεφτόμαστε: κοίταξε πόσο άλλαξαν και φθάρθηκαν όλα, οι άνθρωποι, τα ρούχα τους, το σώμα το...

Η διπλωματική υπηρεσία, χωρίς να είναι ο μοναδικός, είναι ο κατ' εξοχήν κλάδος της Δημόσιας Διοίκησης που μπορεί να ικανοποιήσει τις νόμιμες φιλοδοξίες των νέων οι οποίοι, αντί μιας ταχείας και κατά το δυνατόν ευκολότερης αναρρίχησης τους στα παχυλότερα στρώματα της υλιστικής κοινωνίας μας, θ' απεφάσιζαν να κάνουν σκοπό της ζωής τους την εξυπηρέτηση των εθνικών συμφερόντων και την εκπροσώπηση της χώρας στο εξωτερικό. Τούτο ήταν αληθές στη δική μου και ασφαλώς στις προηγούμενες γενιές. Ίσως ισχύει, εν μέρει τουλάχιστον, και για την παρούσα γενεά, αν και «η ανιδιοτέλεια και η...

"Δουλεύω σ' αυτήν τη γωνιά της Γαλλίας εδώ και δέκα χρόνια με μανία. Εδώ ακριβώς γεννήθηκαν τα παιδιά μας, εδώ η Ζαν προσπαθεί ακόμα κάθε μέρα να με προσηλυτήσει στην ευτυχία. Στην ευτυχία όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται, λεία και συμπαγή. Χωρίς περιττές λέξεις, χωρίς διπλό πρόσωπο. Έναν τρόπο να δοκιμάζει κανείς το θαύμα της παρουσίας μας στα πράγματα, στο φως της ημέρας. Οι φωνές των παιδιών, το κορμί του άλλου, το δικό σου κορμί. Αναπνοή, περπάτημα, γεύση, όσφρηση και κάθε μέρα το θαύμα μιας παραπάνω μέρας. Εγώ, κάθε βράδυ, βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια καταπιεστική μοναξι...

Οι γυναίκες που διαβάζουν είναι επικίνδυνες, επειδή διαβάζοντας απέκτησαν (και ίσως εξακολουθούν να αποκτούν) γνώσεις και εμπειρίες που δεν προορίζονταν για εκείνες. Η ιστορία των γυναικών αναγνωστριών αντικατοπτρίζεται στη ζωγραφική και τη φωτογραφία. Το μοτίβο της γυναίκας που διαβάζει ανέκαθεν γοήτευε τους καλλιτέχνες κάθε εποχής. Ωστόσο, χρειάστηκαν πολλοί αιώνες για να επιτραπεί στις γυναίκες να διαβάζουν ό,τι θέλουν. Στην αρχή τους επιτρέπεται μόνο να κεντάνε, να προσεύχονται, να φροντίζουν τα παιδιά και να μαγειρεύουν. Από τη στιγμή, όμως, που ανακαλύπτουν στο δι...

Μετά τη μεταπολίτευση, ο εκδημοκρατισμός και ο οικονομικός εκσυγχρονισμός της Ελλάδας και άλλων χωρών της Νότιας Ευρώπης, όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η οικονομικά ισχυρότερη Ιταλία, δεν συνοδεύτηκαν από αντίστοιχο διοικητικό εκσυγχρονισμό. Αρκετές διοικητικές μεταρρυθμίσεις εγκαταλείφθηκαν, ενώ λίγες μπορούν να θεωρηθούν επιτυχημένες. Το κύριο ερώτημα είναι τι διέκρινε τις αποτυχίες από τις επιτυχίες. Υπό ποιες προϋποθέσεις άνοιξαν "παράθυρα" μεταρρυθμιστικών ευκαιριών; Γιατί ορισμένες από τις νομοθετημένες μεταρρυθμίσεις του κρατικού μηχανισμού απέτυχαν, παρά την υπερ...