Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το ασφαλιστικό είναι σημαντικό, αλλά θεωρείται και βαρετό. Η μελέτη του κουράζει, πράγμα που κρατά σε απόσταση εκείνους ακριβώς που έχουν ανάγκη να το γνωρίζουν, τουλάχιστον τόσο ώστε να μπορούν να κρίνουν όσα τους αφορούν άμεσα. Σε αυτούς απευθύνεται το βιβλίο του Παναγή Βουρλούμη, που κατορθώνει να κάνει το αντικείμενό του προσιτό και ενδιαφέρον χωρίς να χάνει την ουσία. Επιπλέον, "Το Ασφαλιστικό με απλά λόγια" δεν περιορίζεται στην περιγραφή και κριτική του συστήματος αλλά παίρνει ξεκάθαρες θέσεις απέναντι στο καυτό και άκρως επίκαιρο ζήτημα.

Είναι το βαλς των Χριστουγέννων για τους ανθρώπους της γης που αδερφικά θα μοιραστούνε ψωμί κι αλάτι να γευτούνε. Ωραίοι άνθρωποι μιλιούνια υπάρχουνε στον κόσμο αυτό, ας φτιάξουνε μιαν αλυσίδα να μπούμε όλοι στο χορό. Χάρη στην αχαλίνωτη φαντασία του και φυσικά στη γλώσσα του, το συγκεκριμένο βαλς αποτελεί μια εξαιρετική εισαγωγή στο έργο του Μπορίς Βιάν, ιδανική για παιδιά. Η Ναταλί Σου τον συνοδεύει σε αυτό το εγχείρημα, με τις συγκινητικές, σχεδόν υπερρεαλιστικές της εικόνες, βυθίζοντας τον αναγνώστη στο μοναδικό ετούτο σύμπαν όπου παντρεύονται ειρωνεία...

Το φθινόπωρο του 1999, λίγο μετά το θάνατο του πατέρα μου, τακτοποιώντας τα χαρτιά του, βρήκα καλά φυλαγμένο σε ένα συρτάρι το πρωτότυπο του παραμυθιού Το Βασιλόπουλο. Έφερε πίσω ένα κύμα από παιδικές αναμνήσεις κι όπως μια θύμηση ξυπνά άλλες, έτσι ζωντάνεψε εικόνες χαμένες στα βάθη του χρόνου και του συνειδητού. Σαν παιδιά, οι αδελφές μου κι εγώ, ξέραμε το παραμύθι απ’ έξω, αλλά από τότε έχουν περάσει περισσότερα από πενήντα χρόνια κι αν με ρωτούσε κανείς δεν θα ήμουν σίγουρος, αν το χειρόγραφο βιβλίο είχε ποτέ υπάρξει, ή ήταν κάποια παιδική φαντασία. Το παραμύθι, "Το Βα...

Tα μικρά περίεργα ποντικάκια ανακαλύπτουν μια τρύπα στο βιβλίο τους. Αυτή η ωραία ολοστρόγγυλη τρύπα γίνεται πέρασμα προς τον κόσμο της πραγματικότητας. Τα ποντικάκια χαίρονται και διασκεδάζουν να μπαινοβγαίνουν στον έξω κόσμο ώσπου μια γάτα περνάει μέσα από την τρύπα και τρυπώνει στο βιβλίο. Τέρμα τ' αστεία και τα γέλια! Γελά όμως καλύτερα όποιος γελάσει τελευταίος...

"Δουλεύω σ' αυτήν τη γωνιά της Γαλλίας εδώ και δέκα χρόνια με μανία. Εδώ ακριβώς γεννήθηκαν τα παιδιά μας, εδώ η Ζαν προσπαθεί ακόμα κάθε μέρα να με προσηλυτήσει στην ευτυχία. Στην ευτυχία όπως η ίδια την αντιλαμβάνεται, λεία και συμπαγή. Χωρίς περιττές λέξεις, χωρίς διπλό πρόσωπο. Έναν τρόπο να δοκιμάζει κανείς το θαύμα της παρουσίας μας στα πράγματα, στο φως της ημέρας. Οι φωνές των παιδιών, το κορμί του άλλου, το δικό σου κορμί. Αναπνοή, περπάτημα, γεύση, όσφρηση και κάθε μέρα το θαύμα μιας παραπάνω μέρας. Εγώ, κάθε βράδυ, βρίσκομαι αντιμέτωπος με μια καταπιεστική μοναξι...

Δύο ώριμες στην ηλικία, ετεροθαλείς αδελφές, με έναυσμα τις κρυφές ματιές της μιας προς τα αποδυτήρια ενός γυμναστηρίου απέναντι απ' την μπαλκονόπορτά τους, περνούν τις μέρες τους εξιστορώντας η μία στην άλλη τα καθέκαστα (δεν αποκλείεται και επινοημένα απ' τις ίδιες) μιας φρικτής ιστορίας. Επάλληλες αφηγήσεις, δεμένες συνειρμικά, μαζί με πολλές αναδρομές, σε φόντο σκοτεινού ερωτισμού, που καθώς αλληλοσυμπληρώνονται αποδίδουν την αλήθεια, δηλαδή τον μύθο της ζωής των δύο γυναικών. Κι αν η αλήθεια είναι αυτή, γιατί να ενδιαφέρει τελικά αν η πραγματικότητα υπήρξε άλλη...

"Το γυμνό παιδί" παρά τα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία δεν είναι ένα αμιγώς αυτοβιογραφικό έργο. Ο Νικηφόρος Βρεττάκος θέλοντας να εξομολογηθεί τις αντιδράσεις και τα συναισθήματά του σε μια ορισμένη χρονική περίοδο -την εποχή της παιδικής ηλικίας- μέσα σ' ένα ορισμένο περιβάλλον, ανάπλασε μυθιστορηματικά το σύνολο του υλικού του. Οι δύο κεντρικοί ήρωες, αποτελούν τη συνισταμένη πολλών προσώπων που αντιπροσωπεύουν το καλό και το κακό στα χρόνια της πρώτης γνωριμίας του με τον κόσμο. Τελικός σκοπός του ήταν να δώσει την οδυνηρή πραγματικότητα των πληγμάτων που δέχθηκε η ευαι...

Η διοικητική μεταρρύθμιση στη σύγχρονη Ελλάδα είναι μια διαδικασία που πολλές φορές δίνει την εντύπωση ότι ωθεί τη διοίκηση προς μια κατεύθυνση, δηλαδή προς μεγαλύτερη διαφάνεια, αξιοκρατία, αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα και μέριμνα για τον πολίτη. Άλλες φορές, η μεταρρύθμιση φαίνεται να σπρώχνει τη διοίκηση προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή προς την αναπαραγωγή επιφανειακών και αλληλοαναιρούμενων μέτρων διοικητικής πολιτικής τα οποία δεν βελτιώνουν, αν δεν χειροτερεύουν κιόλας, την οργάνωση και λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών και ιδίως την ποιότητα του ανθρώπινου...

Ο Αριστείδης Ρωμανός διατυπώνει μια άποψη πάνω στην τύχη της έκτασης του Ελληνικού, ένα θέμα που βρίσκεται ήδη στην επικαιρότητα επί πολλούς μήνες, και που επομένως είναι πιθανό, ακολουθώντας την κοινή μοίρα της δημοσιότητας, να παύσει σε λίγο να απασχολεί την κοινή γνώμη. Σκοπός του είναι να εξηγήσει και να διαδώσει μια πρόταση που μέχρι σήμερα έχει αγνοηθεί ή έχει παρουσιαστεί για να απορριφθεί ταυτόχρονα: ότι η αξιοποίηση του Ελληνικού, κάτω από κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη γενικότερη αναζωογόνηση της πόλης και στη δικαιότερη κατανομή...

Κανόνες του πως να κρατήται το Ημερολόγιον... Το να κρατούν ένα Ημερολόγιον δεν είναι άλλο, παρά του να κρατούν λογαριασμό της οδοιπορίας ενός Καραβιού, εις τρόπον οπού να ημπορούν να εξεύρουν εις κάθε ώραν, το πλάτος και το μήκος οπού ευρίσκεται. Εκ τούτου δεν συνίσταται μόνον η υπόληψις του Ναυκλήρου, αλλά συνίσταται ακόμη η ζωή και αι περιουσίαι των ανθρώπων. Όθεν ας στοχασθούν πόσον προσεκτικοί χρεωστούν να είναι εκείνοι όπου αναδέχονται την φροντίδα του να κυβερνούν Καράβια εις το πέλαγος, και πόσην επιμέλειαν εις τούτο χρεωστούν να έχουν, δια να κρατούν το Ημερο...

Ιδού το άνθος μου. Τιμείστε το με μάτια, με τη μύτη, με τη γλώσσα και τα δάχτυλα, γλιστρήστε εντός του το μίσχο σας, βυθίστε τον ως την καρδιά του που είναι και δική μου. Τολμηρά και τρυφερά, αυτά τα κρυφά ημερολόγια του Άνθους, περιγράφουν γυμνή την αλήθεια της ηδονής, τα γούστα και τις μεθόδους μιας γυναίκας και των οκτώ της ερώτων.

Τους κινδύνους, την ανησυχία και το φόβο δεν μπορείς πάντα να τους αποφύγεις αλλά μπορείς να μάθεις πώς να τους αντιμετωπίζεις. Ένα μάθημα θάρρους και αυτοπεποίθησης μέσα από το όλο παιχνιδιάρικη τρυφερότητα έμμετρο κείμενο και το μεγαλειώδες χρωματικό σύμπαν.

ΑΡΓΙΑ: Αργία μήτηρ πάσης κακίας και κορύφωση πάσης αρετής. (Franz Kafka) ΕΠΙΤΥΧΙΑ: Η επιτυχία βελτιώνει τον χαρακτήρα. (William Somerset Maugham) ΑΡΙΒΙΣΤΑΣ: Κάποιος που, από υπέρμετρη φιλοδοξία, δεν θα δίσταζε να περάσει πάνω από το ίδιο του το πτώμα. (Michel Thevoz) KAΡΔΙΑ: Η καρδιά πρέπει είτε να ραγίσει είτε να πετρώσει. (Chamfort)

Ένα κορίτσι Ένα νέο σπίτι Ένας μικρός σπόρος Ένας φίλος Η διεθνώς αναγνωρισμένη εικονογράφος Μελίσα Κστριγιόν ζωγράφισε μια ιστορία πως ένας τόσο δα σπόρος μπορεί να ομορφύνει τη ζωή ενός μικρού παιδιού και όλων των άλλων γύρω του.

Όσο κι αν προσπαθεί να θυμηθεί τι έχει συμβεί, υπάρχει μια χαμένη δεκαετία στη ζωή του. Ή μήπως είναι παραπάνω; Ο Κ. Κοντικιάδης, ιδιοκτήτης του "Καφέ των Μόνων Ανθρώπων", περπατάει στην Αθήνα μια μέρα γενικής απεργίας. Πρέπει να παραδώσει ένα δέμα, το οποίο δε γνωρίζει τι περιέχει. Στη διαδρομή σκέφτεται τα κείμενα που του αφήνει στο καφέ ένας άγνωστος, ο οποίος φαίνεται να γνωρίζει πολλά: από τους ανθρώπους που συναναστρέφεται μέχρι τη φανταστική πόλη που χτίζει στο μυαλό του. Είναι άραγε αυτός που θα τον βοηθήσει να θυμηθεί; Αργά το απόγευμα, ο Κοντικιάδης θ' αποκοι...

[...] Το βιβλίο "Το πρόσωπο της Αθήνας" αφιερώνεται σε όσους αγαπούν την Αθήνα ή επιθυμούν να την καταλάβουν λίγο πιο βαθιά. Πρόθεση ήταν να αναζητήσουμε το πρόσωπο της σημερινής πόλης, με οδηγό τα κτίρια που στέκουν όρθια και που μας βοηθούν να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της Αθήνας στη διάρκεια του 20ού αιώνα. Είναι το βιβλίο αυτό μια διαδρομή της ελληνικής πρωτεύουσας από το 1900 ως το 2000, μέσα από τις προσόψεις των σπιτιών και των πολυκατοικιών που επέλεξαν οι Αθηναίοι να κατοικήσουν. Τα σπίτια αυτά, τα οποία όλα σώζονται και μπορεί κανείς να τα αναζητήσει και να τα...