Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

"Δεν υπάρχει μεγαλύτερος σύμμαχος στην μελαγχολία από την απραξία. Και καμία γιατρειά καλύτερη από την πράξη". Τάδε έφη το 1621 ο Robert Burton στο κλασσικό του βιβλίο "Η ανατομία της μελαγχολίας". Ήταν το βιβλίο που διάβαζε κάθε πρωί, για να βρει το κουράγιο να σηκωθεί από το κρεββάτι του, ο μελαγχολικός Dr. Johnson. Και ποια "πράξη" επέλεξε ο Dr. Johnson ώστε να αποδράσει από την μελαγχολία που τον καταδυνάστευε; Την λεξικογραφία. Την καταγραφή και απόδοση των όρων που συνιστούσαν τον καθημερινό αγώνα να εκφράζουμε, και να διαμορφώνουμε, τις σκέψεις μας. Έτσι, εν έτει 175...

"Προφανώς δεν υπάρχουν πολλοί Σαίξπηρ και Μολιέροι. Οι περισσότεροι καλούμαστε να ερμηνεύσουμε αυτό που έχει γράψει κάποιος άλλος. Στο θέατρο, ένας ηθοποιός χωρίς ρόλο δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα βουβό μουσικό όργανο. Μοιάζει με βιολί ακουμπισμένο στο τραπέζι. Ένα... στραντιβάριους είναι πάντα θαυμάσιο, στο τραπέζι όμως είναι καταδικασμένο στη σιωπή". Ο εμβληματικός ηθοποιός του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, του Γούντι Άλλεν αλλά και του Ντάριο Αρζέντο διδάσκει τις αρχές της τέχνης που τόσο αφοσιωμένα και ιδιοφυώς υπηρετεί.

Ο Αριστείδης Ρωμανός διατυπώνει μια άποψη πάνω στην τύχη της έκτασης του Ελληνικού, ένα θέμα που βρίσκεται ήδη στην επικαιρότητα επί πολλούς μήνες, και που επομένως είναι πιθανό, ακολουθώντας την κοινή μοίρα της δημοσιότητας, να παύσει σε λίγο να απασχολεί την κοινή γνώμη. Σκοπός του είναι να εξηγήσει και να διαδώσει μια πρόταση που μέχρι σήμερα έχει αγνοηθεί ή έχει παρουσιαστεί για να απορριφθεί ταυτόχρονα: ότι η αξιοποίηση του Ελληνικού, κάτω από κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στη γενικότερη αναζωογόνηση της πόλης και στη δικαιότερη κατανομή...

Ένα βιβλίο - αντίδοτο και χάδι στη σκοτεινιά των ημερών που όλοι ζούμε.

Η Μίρκα Στρατικοπούλου, στο πρώτο της βιβλίο, γράφει με τη δύναμη της προφορικότητας, τη φυσικότητα της αναπνοής και την εξασκημένη δεινότητα αυτού που ξέρει να διακρίνει και να αποδίδει και τις ελάχιστες, πλην όμως σαρωτικές, αποχρώσεις.

Όταν τελείωσε αυτή η ανάκατη διαδρομή, σε δρόμους, πεζοδρόμια, καλλιστεία, μπουντρούμια, διασκεδάσεις, γέλια, χαρές, αυτόφωρα, γιαουρτώματα, επεμβάσεις λυτρωτικές, κόκκινα φώτα, έφτασα στο σήμερα. Και για το σήμερα δεν μπορούσα να γράψω πολλά, γιατί βρισκόμουν ήδη στον πάτο. [...] Όποιος αδαής πιστεύει πως το να είσαι στο πεζοδρόμιο είναι η εύκολη λύση, είναι απλά η εύκολη σκέψη. Για να το πω και πιο χοντρά και ας παρεξηγηθώ, θέλει αρχίδια να κόψεις τα αρχίδια σου. Δεν είναι εγχείριση αμυγδαλών. "Γεννήθηκα καλοκαίρι. Γράφτηκα στο μητρώο αρρένων, αλλά το Άννα μου πήγαι...

Η καλλιτεχνική δημιουργία και η τέχνη παραμένουν αινιγματικές περιοχές σε ό,τι αφορά τις ψυχικές διαστάσεις. Ποιες είναι οι εμπλεκόμενες ψυχικές διεργασίες στον δημιουργό, η κατάληξη των οποίων είναι το έργο τέχνης; Τι συμβαίνει στην περίπτωση του αριστουργήματος, όπου το βίωμα του αποδέκτη του έργου Τέχνης αγγίζει τα όρια μιας εκστατικού τύπου εμπειρίας, πώς ο δημιουργός επιτυγχάνει ένα τέτοιο αποτέλεσμα που τροποποιεί την ίδια την ύπαρξη; Η παρούσα μελέτη επιχειρεί να αρθρώσει απαντήσεις με ενδιάμεσο υλικό το συγκλονιστικό καβαφικό έργο, το οποίο προσεγγίζεται διαθέτο...

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ένα νεαρό ζευγάρι Ολλανδών αποφασίζει να προσφέρει καταφύγιο σε έναν Εβραίο φυγά. Παρά την αναστάτωση που φέρνει στο γαλήνιο οικογενειακό περιβάλλον η παρουσία του ξένου "εισβολέα", δεν παύουν να υπάρχουν στιγμές βαθιάς εγκαρδιότητας και αλληλοκατανόησης ανάμεσα σε τρεις ανθρώπους που αναγκάζονται να μοιραστούν μια κοινή μοίρα. Όταν, όμως, ο άτυχος επισκέπτης αρρωσταίνει βαριά και πεθαίνει, το αντρόγυνο πρέπει να βρει κάποιον τρόπο για να απαλλαγεί από το πτώμα του. Με φορτισμένους διαλόγους, αφαιρετικά αφηγηματικά μέσα και πε...

" Είναι αξιοθαύμαστη η προσπάθεια των πολιτικών να εφευρίσκουν λέξεις ανάμεσα στο ναι και το όχι. Όπως τα κορίτσια στους σχολικούς μας έρωτες. Δεν έλεγαν "δεν μου αρέσεις", "δεν σε θέλω". Έλεγαν κάτι που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως ναι και ως όχι. "Δεν λειτουργώ με αυτόν τον τρόπο". "Δεν είμαι έτοιμη". Έτσι δεν σε έκαναν εχθρό, σε άφηναν να ελπίζεις και μετά, αν τις έφτυνε ο παιδαράς του συστεγαζόμενου λυκείου, γυρνούσαν σε σένα, που άλλωστε ρητά ποτέ δεν σε είχαν απορρίψει. Αλλά μόνο οι πολιτικοί και τα κορίτσια το κάνουν αυτό; Το ίδιο δεν κάνουν και οι δημοσιογράφο...

"Ξεκινούν αισιόδοξα, παίζουν με τις "νέες ιδέες", τα ποδήλατα, το Opengov· το χιούμορ είναι αθώο, μια τρυφερή ειρωνεία. Σιγά σιγά όμως βαραίνουν· από τις πρωτοποριακές ιδέες έχουμε φτάσει στη βαθιά ύφεση, στο αδιέξοδο. Οι εικόνες γίνονται πιο πικρές. Πάντα όμως προκαλούν το αυθόρμητο γέλιο. Αυτό είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που ξεχωρίζει τη δουλειά του Αντρέα Π. Δεν ξεχνάει ποτέ ποιος είναι ο ρόλος του, δεν παρασύρεται σε διδακτισμούς και καταγγελίες, δεν προσπαθεί να πάρει θέση σαν να είναι κόμμα. Αντίθετα, αναζητεί πάντα το αστείο στην κάθε κατάσταση, προσπαθεί να αναδ...

"Το καλύτερο βιβλίο για την Κωνσταντινούπολη το έγραψε ένας Ιταλός συγγραφέας του 19ου αιώνα, ο Εντμόντο ντε Αμίτσις." (Ορχάν Παμούκ) "Η πιο κινηματογραφική περιγραφή της Κωνσταντινούπολης... ένα πανέμορφο βιβλίο." (Ουμπέρτο Έκο) Σουλτάνοι, ευνούχοι, οδαλίσκες, το Μεγάλο Παζάρι, ο Κεράτιος Κόλπος, η Αγία Σοφία, τα χαμάμ, τα σκυλιά, η νύχτα, οι Ιταλοί, οι Έλληνες, οι Τουρκάλες, η χαμένη μαγεία της Πόλης: η Κωνσταντινούπολη που, όπως επισημαίνει ο Ουμπέρτο Έκο, όσο ήταν η πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας οι Δυτικοί την αντιμετώπιζαν ως κάτι ξένο, αλλά μετά...

"Θέλω να τινάξω τα μυαλά μου στον αέρα. Κάθε απόπειρα για σκέψη γίνεται αφόρητη. Σκέφτομαι να πέσω από το παράθυρο του σπιτιού μου. Αντί για αυτό κάνω καφέ και καπνίζω πολλά τσιγάρα. Με πιάνει πονοκέφαλος. Εγώ να συνομιλώ με τον εαυτό μου δέκα χρόνια. Χωρίς κανέναν ακροατή. Παρατήρησα ότι η άρθρωσή μου όταν πάω να μιλήσω παρουσιάζει ρωγμές. Ξεχνάω τι θέλω να πω και βυθίζομαι μπροστά σε όλους σε πολύωρη σιωπή. Δεν είμαι σε θέση να καταλάβω ποια γλώσσα μιλάει εσωτερικά το μυαλό μου. Αφήστε με γρήγορα να φύγω γιατί αν μείνω ζωντανός ενδέχεται να σας κλέψω τίποτα! Όλα ξεκίνησαν...

"Είμαστε ψυχροί με τους άλλους μονάχα όταν είμαστε μουντοί εντός μας, και δεν έχουμε μήτε σκέψεις μήτε αισθήματα να μοιραστούμε μαζί τους. Δώσε σ’ έναν άνθρωπο κάποιο θέμα να σκεφτεί, πρόσφερέ του ένα σκίρτημα απόλαυσης στην καρδιά του, και θα χαρεί αφάνταστα να τα μοιραστεί με τον πρώτο που στο διάβα του θα βρει". Ο Hazlitt πάλεψε και ανέλαβε από τις κατραπακιές της μοίρας και τις τεθλασμένες των γεγονότων. Ο βιβλιολάτρης είναι πάντα κακό σκυλί και ο ψόφος που διαρκώς αναβάλλεται. Ο σοφός λόγιος είναι συνάμα και λάτρης των αθλημάτων, από τις στοίβες των βιβλίων στον στί...

Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης γράφει εν έτει 1892 μια "Μικρά Μελέτη" περί Ελλήνων πολιτικών και των αυλικών τους που αποτελεί -φευ- και σήμερα, ακριβέστατο αντικατοπτρισμό της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής. Σταχυολογούμε: "Η φιλοδοξία είναι η νόσος των χορτάτων, η λαιμαργία είναι των πεινασμένων το νόσημα". "... φασκελώνων και τα δύο κόμματα όπισθεν των νώτων, και ορκιζόμενος καθ' εαυτόν να μαυρίση περιφρονητικώς όλας κατά σειράν τας κάλπας των αυτοκλήτων αντιπροσώπων του ατυχούς λαού, του τόσο δεινοπαθούντος και τυραννουμένου". "Η ηθική δεν είναι επάγγελμα, και όσ...

Ποιο είναι το ωραιότερο πράγμα του κόσμου; Δύσκολο να το βρεις και να το αποκτήσεις. Δεν ξέρεις καν με τι μπορεί να μοιάζει, τι μπορεί να είναι, αν χωράει σε τσάντα, αν έχει ρόδες, αν μεταφέρεται. Τρία παιδιά ξεκινάνε να ψάξουν το ωραιότερο πράγμα του κόσμου χωρίς να έχουν ιδέα, στην αρχή. Έξι παραμύθια από μια σκληρά ορθολογιστική μαμά που χάρις στα παιδιά της πίστεψε στη μαγεία, τους δράκους, και τα παράλληλα σύμπαντα.

Ο Πρέσβυς ε.τ. Νικόλαος Κουνινιώτης ανακαλεί το επτάμηνο που προηγήθηκε του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και παρουσιάζει "εκ των ένδον" την αγωνιώδη προσπάθεια του Υπουργείου Εξωτερικών να σώσει την Κυπριακή Πολιτεία από τα σχέδια της στρατιωτικής Χούντας των Αθηνών. Άγνωστα στοιχεία, τα οποία αποτελούσαν την καθημερινή ύλη του Τμήματος Κύπρου, στο οποίο υπηρετούσε -νέος τότε διπλωμάτης- ο συγγραφέας, αλλά και η όλη ατμόσφαιρα στα διπλωματικά γραφεία, συνθέτουν μια τεκμηριωμένη αφήγηση όσων οδήγησαν την Κύπρο και την Ελλάδα στα δραματικά γεγονότα του Ιουλίου του 19...

Το ανά χείρας βιβλίο αναφέρεται στη "νέα" παγκοσμιοποίηση. Σε συνδυασμό με τις γενικότερες εξελίξεις στον χρηματοπιστωτικό τομέα, ο καπιταλισμός διατηρεί τη λογική του που δεν είναι άλλη από την επιδίωξη κέρδους. Εκείνο όμως που αλλάζει στον χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό των ημερών μας είναι η εμβέλεια και οι φορείς του. Στους τελευταίους ανήκουν πλέον και απλοί εργαζόμενοι και νοικοκυριά, που επενδύουν το μικρό ή μεγάλο πλεόνασμά τους με σκοπό να αυξήσουν τόκους, μερίσματα και ό,τι άλλο αποδίδουν οι εθνικές και οι διεθνείς αγορές. Στο επίκεντρο των αναλύσεων βρί...

1912-2012 - 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου Οι εκδόσεις "Ποταμός" παρουσιάζουν, σε μια σειρά μικρών βιβλίων με το γενικό τίτλο "Γράμματα", εξομολογητικά κείμενα του ποιητή γραμμένα υπό μορφή επιστολών και προσωπικών σημειώσεων. "Η παρουσία ενός ανθρώπου μέσα σ' ένα κλειστό δωμάτιο δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται. Είναι η παρουσία του σύμπαντος. Υπάρχει μέσα μας μια αρμονία καταπληχτική σε τάξη, σ' εναλλασσόμενο έγχρωμο φωτισμό και σιωπή". (Νικηφόρος Βρεττάκος, "Γράμματα εις εαυτόν")

1912-2012 - 100 χρόνια από τη γέννηση του Νικηφόρου Βρεττάκου Οι εκδόσεις "Ποταμός" παρουσιάζουν, σε μια σειρά μικρών βιβλίων με το γενικό τίτλο "Γράμματα", εξομολογητικά κείμενα του ποιητή γραμμένα υπό μορφή επιστολών και προσωπικών σημειώσεων. "Ευχαριστώ τη ζωή για την καλή μας αντάμωση. Εύχομαι για την καλήν αντάμωση όλου του κόσμου". (Νικηφόρος Βρεττάκος, "Δυο άνθρωποι μιλούν για την ειρήνη του κόσμου")