Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Ο Μάγος της γης, ο Μάγος του νερού και ο Μάγος του αέρα ήταν κάποτε πανίσχυροι. Η μυστική τους δύναμη ήταν ένα κουβάρι· που με τη μαγική του κλωστή κρατούσε τους ανθρώπους δεμένους κι αγαπημένους, δίχως κακίες και μίση. Κάποτε οι μάγοι εμπιστεύτηκαν το μαγικό τους κουβάρι στους βασιλιάδες των ανθρώπων για να συνεχίσουν εκείνοι το έργο τους. Μα παρότι τους προειδοποίησαν τι να προσέχουν, οι βασιλιάδες τα έκαναν μούσκεμα. Το κουβάρι διαλύθηκε, και οι μάγοι θύμωσαν. Οι βασιλιάδες, άπληστοι καθώς ήταν, αποφάσισαν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου και να εξουδετερώσο...

Το μοναδικό μυθιστόρημα του Ιονέσκο. Με γλώσσα απλή, καθημερινή, σχεδόν πεζή, ο συγγραφέας μάς προσφέρει και εδώ τη δραματική, τραγική δύναμη που απαντάται στα αριστουργηματικά θεατρικά του έργα. Ένας νέος άνδρας κληρονομεί ένα μεγάλο χρηματικό ποσό και επιλέγει να αποσυρθεί από τη ζωή. Γύρω του βλέπει συγγενείς και οικείους να ασχολούνται με τα ασήμαντα ή τα σημαντικά της καθημερινότητας: να διαπληκτίζονται, να αγαπούν, να πιστεύουν. Κι αυτός απλά εκπλήσσεται που έχουν ακόμη το κουράγιο... Στα τριάντα πέντε του πρέπει κανείς ν' αποσύρεται από τη ζωή. Έτσι τουλάχιστον πισ...

Στη μέση ενός απέραντου λιβαδιού με πανέμορφα λουλούδια, υπήρχε ένα ικρίωμα· κι απάνω στο ικρίωμα, μια κρεμάλα· και στην άκρη του σκοινιού ένας... κρεμασμένος! Το πρόσωπο του ήταν στραμμένο προς το μέρος μας. Μπορούσα να διακρίνω καθαρά τα χαρακτηριστικά του που, αν και μελανά και παραμορφωμένα, έδειχναν πως ο θάνατος είχε έρθει μέσα στην ομορφιά της πλάσης την ίδια εκείνη μέρα. "Ο μοναχός και η κόρη του δημίου" -το εκτενέστερο μέχρι στιγμής αφηγηματικό έργο του Άμπροουζ Μπηρς, διασκευή μιας παλιάς γερμανικής ιστορίας -εκδόθηκε το 1891 από τους F. J. Schulte & Company στ...

- Και η πληγή σου; Πού; Με περιτρέχει απορία, πού κατοικεί, πού κρύβεται η μυστική πληγή όπου, προσφεύγει καθένας μας, όταν επιβουλεύονται την έπαρσή του, όταν τον πληγώνουν; Αυτή η πληγή -που έτσι γίνεται ο ένδον κριτής- θα γίνει όγκος κακός και θα κυριέψει τον χώρο. Καθένα γνωρίζει πώς να την ενσαρκωθεί μέχρι να γίνει ο ίδιος αυτή η πληγή, κάτι σαν καρδιά λαθραία και βασανιζόμενη. Ο "Σκοινοβάτης" είναι ένα κείμενο δράσης, δράσης θεατρικής, μουσικής, ερωτικής και, φυσικά, μεταφραστικής. Κάθε αναγνώστης του "Σκοινοβάτη" είναι ήδη ένας μεταφραστής· μεταφράζει τις γλωσσικέ...

Το προφητικό μυθιστόρημα της μεγάλης Αγγλίδας συγγραφέως, που παρέμεινε επί 182 χρόνια στη σκιά του Φρανκεστάιν. Ανέβηκαν τον απότομο βράχο, αλλά το σκοτάδι τους επέτρεπε να δουν μόνο τις λευκές κορυφές των κυμάτων, ενώ τα ουρλιαχτά του ανέμου αναμειγνύονταν σε τρομερή συμφωνία με τα άγρια κύματα. Η φοβερή ώρα της νύχτας, η απόλυτη απειρία πολλών, που ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν ξαναδεί τη θάλασσα, οι γοερές κραυγές των γυναικών και τα κλάματα των παιδιών έκαναν μεγαλύτερη τη φρίκη του ορυμαγδού. Όλη την επόμενη μέρα συνεχίστηκε το ίδιο σκηνικό. Όταν διαδέχτηκε την πλημμ...

Βγήκε για κυνήγι. Το άλογο καλπάζει και, κάπου-κάπου, κοντοστέκεται σε κάποιο σταυροδρόμι ή στην κορυφή ενός λόφου. Τότε, ο άνδρας ορθώνεται στους αναβολείς και χαϊδεύει το άλογο. Άλογο και αναβάτης είναι μια σκιά που περνά σαν πνοή κάτω από τα φθινοπωρινά δέντρα, απογυμνωμένα από τα φύλλα τους. (...) Μια τέτοια νύχτα όλα μπορούν να συμβούν, οι λύκοι ορμούν στα δάση, οι κουκουβάγιες πετούν κρώζοντας πάνω από τις βουνοκορφές, οι δαίμονες ψάλλουν τον ύμνο τους. Είναι η νύχτα του Μαύρου Θηρευτή (...) Κάιζερστουλ. 1740. Αλλεπάλληλοι φόνοι μικρών παιδιών συγκλονίζουν την πόλη...

"Ο άνθρωπος απ' όταν απόκτησε αντίχειρα και μπόρεσε να πιάσει ματσούκι στο χέρι του, πολεμάει. [...] Έχω ασχοληθεί πάρα πολύ με τον δια μέσου των αιώνων πόλεμο -έτσι έφτασα στην άρνησή του· με τη γνώση. Ο πόλεμος είναι η κορυφαία έκφραση της ανθρώπινης συλλογικής προσπάθειας, είναι η λάμψη, είναι ο ανδρισμός, είναι οι σάλπιγγες, είναι οι ιαχές για πατρίδα και ελευθερία και πάσης φύσεως ιδανικά, είναι οι σημαίες, είναι η κατάκτηση και η προσδοκία του πλιάτσικου, είναι ο ακατανόητος υπό κανονικές συνθήκες μέχρι θανάτου ηρωισμός, είναι ο Victoria Cross που καρφώνεται στο γιακά...

Πώς διαμορφώθηκε η ρωσική εθνική συνείδηση; Υπάρχει "ρωσική ψυχή" και με ποιες διεργασίες προέκυψε; Μια μοναδική στο είδος της ιστορική μελέτη, γραμμένη σε αψεγάδιαστο λογοτεχνικό ύφος, για το ρωσικό πολιτισμό. "Μια καταιγιστικά πλούσια σε περιεχόμενο και προκλητικά πρωτοποριακή επισκόπηση τριών αιώνων ρωσικού πολιτισμού." ("The Economist") "Ένα εκθαμβωτικό, εξαιρετικά φιλόδοξο βιβλίο... Ο Figes διατρέχει αχανείς πολιτιστικές περιοχές, όπως οι καλές τέχνες, οι καθημερινές συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, η μαγειρική, η εκπαίδευση και μελετά έναν τεράστιο αριθμό έργ...

Πώς διαμορφώθηκε η ρωσική εθνική συνείδηση; Υπάρχει "ρωσική ψυχή" και με ποιες διεργασίες προέκυψε; Μια μοναδική στο είδος της ιστορική μελέτη, γραμμένη σε αψεγάδιαστο λογοτεχνικό ύφος, για το ρωσικό πολιτισμό. "Μια καταιγιστικά πλούσια σε περιεχόμενο και προκλητικά πρωτοποριακή επισκόπηση τριών αιώνων ρωσικού πολιτισμού." ("The Economist") "Ένα εκθαμβωτικό, εξαιρετικά φιλόδοξο βιβλίο... Ο Figes διατρέχει αχανείς πολιτιστικές περιοχές, όπως οι καλές τέχνες, οι καθημερινές συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, η μαγειρική, η εκπαίδευση και μελετά έναν τεράστιο αριθμό έργ...

Τριάντα δύο σκοτεινές κι αλλοπαρμένες γυναίκες. Οι "τρελλές" της γειτονιάς, των πόλεων και των συνοικιών στην ασπρόμαυρη Ελλάδα του '60. Αηδονή, Ευδοξή, Θυμέλη, Σκαμπαβία... Μορφές και ιστορίες άλλοτε θορυβώδεις και χαριτωμένες, άλλοτε μουντές, μυστήριες ή τραγικές, φυσιογνωμίες που περιπλανήθηκαν κάποτε στους δρόμους της Καβάλας και της Θεσσαλονίκης, αγάπησαν και αγαπήθηκαν, μετά έσβησαν και ξεχάστηκαν. Με τη στωϊκή διάθεση του κινηματογραφιστή και τη δημιουργική φαντασία του παραμυθά, ο συγγραφέας αναπλάθει 32 τέτοιες αλαφροΐσκιωτες γυναίκες μέσα από ισάριθμα, δυνατά...

[...] O ζωγράφος Paul Avril (1849-1928), γνωστός για τις εικονογραφήσεις συγγραφέων της εποχής του -κυρίως του Theophile Gautier- στολίζει με είκοσι έγχρωμες λιθογραφίες την έκδοση "Friedrich Karl Forberg: Manuel d' erotologie classique [De figuris Veneris] Traduit litteralement du latin par Isidore Liseux, Paris: Charles Hirsch, 1906". Παράλληλα, εκδίδονται σε 175 αντίτυπα μόνο οι λιθογραφίες. Ο Avril αξιοποίησε το κυριότερο χαρακτηριστικό της εικαστικής γραμμής του: την ελαφρά ακαμψία των σωμάτων, που δίνει μια κλασική διάσταση έτοιμη πάντα να εκραγεί. Αυτή η μόνιμη τάση...

H Μελισσάνθη και η ποίηση. Η Μελισσάνθη και η ποιητική της. Η Μελισσάνθη και οι ποιητές της, οι φίλοι της, οι συνομιλητές της, δικές μας και ξένες φωνές. Η Μελισσάνθη συνομιλεί με τους ποιητές του καιρού και του τόπου της, με την ελληνική και ξένη ποίηση, τον Σαραντάρη και τον Μπωντλαίρ, την Καρέλλη και τον Πόε, τον Παπατσώνη και τον Έλιοτ, τον Θέμελη και τον Ρίλκε, τον Πλάτωνα και τον Σαρτρ, τον Βαφόπουλο και τον Εξυπερύ, το Δημοτικό τραγούδι και τον Ιώβ. Η Μελισσάνθη και η Γενιά του '30. Η Μελισσάνθη και η νεότερη ποίησή μας. Η Μελισσάνθη της "Σονάτας του σεληνόφωτος". Η...

Ποια θεότητα λάτρευαν οι Κέλτες δρυΐδες; Γιατί επανήλθε στη μόδα η καμπάλα; Ποιο ήταν το αληθινό πρόσωπο των ναϊτών; Πώς γεννήθηκε η μαφία; Ποια είναι η οργανωτική δομή της ομιχλώδους Αλ Κάιντα; Σε αυτές και πολλές ακόμη απορίες απαντούν τα εβδομήντα κεφάλαια αυτού του βιβλίου, που συνδυάζει με τον πιο παραστατικό τρόπο τις τελευταίες αποκαλύψεις της ιστορικής έρευνας και το σκοτεινό παραμύθι της ανθρώπινης αναζήτησης! Μυστηριώδεις τελετές, νυχτερινές τελετουργίες, θεολογικά ερωτήματα και συνωμοσίες σ' ένα μαγευτικό όσο και συναρπαστικό ανάγνωσμα.

"Ο πατέρας μου, λοιπόν, ήταν ο ράφτης του Ντελόν. Αυτό υπήρξε για μένα το αντικλείδι στο σχολείο, όταν ερχόταν η σειρά μου να υπάρξω για λίγο, ν' ανοίξω τη δική μου πόρτα του κρυμμένου θησαυρού. Εγώ, το παιδί των μεταναστών, που δεν είχε νταντά και προσωπικό δάσκαλο ξιφασκίας, ούτε έκανε ιδιαίτερα μαθήματα αγγειοπλαστικής την Τετάρτη το απόγευμα πριν από το τένις. Εγώ, το εξάχρονο παιδί που κοιτούσε με θαυμασμό τον πατέρα του να ράβει. Κοιτούσε τον Έλληνα ράφτη να γίνεται ένα με τα υφάσματα που χάιδευε, έκοβε, σιδέρωνε, έραβε με ευλάβεια και προσοχή -τα μικρά χέρια γενν...

Στέκομαι ακούω κύματα να ωρύονται το μαρτύριο κάποιας ακτής· κοιτάζω το χέρι μου: κρατάω μια φούχτα άμμο χρυσή... Ασήμαντο απόκτημα! Και πώς γλιστράει ανάμεσα στα δάχτυλα, πώς χάνεται· βουλιάζει κι εγώ θρηνώ· θρηνώ, βουλιάζει! Θεέ μου, αν έσφιγγα γερά το χέρι, θα την έσωζα; Θα την κρατούσα μακριά απ' τ' ανελέητο κύμα; Όνειρο μέσα σε όνειρο είναι ό,τι ζούμε; Αυτό; Τα σημαντικότερα ποιήματα της μεγαλύτερης λογοτεχνικής φυσιογνωμίας που γνώρισε ποτέ η Αμερική, σε σύγχρονες μεταφράσεις.

"Μόνο οι ομοφυλόφιλοι, τα μοντέλα και οι γυναίκες καριέρας ασκούνται πιο συχνά από τρεις φορές την εβδομάδα, διαβεβαίωνε ο Μπέντζι τον εαυτό του καθώς στεκόταν -ξεχειλωμένος, γυμνός και πιθηκοειδής- μπροστά από τον καθρέφτη του μπάνιου, μόνος με την επίγνωση ότι οι μέρες του μπροστά από την κάμερα του πορνογράφου έχουν τελειώσει. Όχι ότι είχε χάσει το ενδιαφέρον του για το σεξ. Το αντίθετο. Απλώς το σεξ -το νερό που κάποτε τον δρόσιζε καθημερινά και κολυμπούσε μέσα του γλυκά- δεν ήταν κάτι που έκανε οποιονδήποτε, αλλά κάτι που έκανε με την Πηνελόπη. Την Πηνελόπη Πίτζιον, τη...

Το όνομα Κοκοντίνης μπορεί να μη σημαίνει, λοιπόν, και πολλά πράγματα σε επίπεδο κεντρικής δημοσιότητας, αλλά, αν βρεθείτε, ας πούμε, σε αρβανιτοχώρια της Αττικής και της Βοιωτίας -θα βρείτε ακόμα και σήμερα πολλούς ανθρώπους που έχουν τραγουδήσει και χορέψει πολύ στις εκδηλώσεις που έπαιζε- έχουν όλα τα τραγούδια που έχει παίξει σε δίσκους αλλά και πολλές ζωντανές ηχογραφήσεις του, ερασιτεχνικές ή επαγγελματικές, και γενικά πίνουν νερό στο όνομα του, και τον θεωρούν είδωλο, στα κυβικά των πιο πολυακουσμένων καλλιτεχνών του καιρού μας.

Στη ζωή του Περικλή Γιαννόπουλου έβρεχε διαρκώς. Είχε γεννηθεί σε μια πόλη υγρή, την Πάτρα. Όταν πέθανε ο πατέρας του, έγινε ένας τσακισμένος άνθρωπος. Τότε ήταν που άρχισε να βρέχει παντού στον κόσμο γι' αυτόν. Βιαζόταν -όχι πως τον ένοιαζε πια η βροχή που τον είχε μουλιάσει. Τα βράδια πνιγόταν στα δάκρυά του. Το έδαφος είχε γίνει ολισθηρό. Βούλιαζε! Η θλίψη φαίνεται πως είναι υγρή. Καθόταν στο στενό του γραφείο και κοίταζε τα χέρια του. Λευκά, με καλοκομμένα νύχια, μακριά δάχτυλα. Κοίταξε την παλάμη του. Τη γραμμή της ζωής. Θαύμασε την ομορφιά της. Ερωτεύτηκε την οσμή της...

Στα 1861 ένας Έλληνας πολιτικός αντιεξουσιαστής, ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης, ταξιδεύει από την Ευρώπη στο Νέο Κόσμο. Έχει σπουδάσει ιατρική στη Βιέννη και στο Βερολίνο, φιλοσοφία στο Παρίσι και είναι γαλουχημένος με τις φιλοσοφικές ιδέες και τις πολιτικές θεωρίες της εποχής. Επηρεασμένος από τον Σαιν Σιμόν, τον Πιερ Ζοζέφ Προυντόν και τον Κάρολο Φουριέ φτάνει στο Μεξικό με σκοπό να εφαρμόσει τις ιδέες του Σοσιαλισμού για τις οποίες αγωνίστηκε με συνέπεια επί 25 χρόνια. Στη χώρα αυτή ο Πλωτίνος Ροδοκανάκης μπόλιασε ιδέες που αλλού δύσκολα γίνονταν κατανοητές. Την ίδια εποχή, η...