Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Την αισθητική απόλαυση που δοκίμαζα κάθε φορά που διέτρεχα το φωτογραφικό υλικό των γυναικείων κομμώσεων μέσα από μοναδικά περιοδικά και άλλα έντυπα των πρώτων δεκαετιών του περασμένου αιώνα, είπα να τη μοιραστώ τώρα μαζί σας. Σ' ένα ημερολόγιο-φωτογραφικό λεύκωμα, με ανθολογημένα κείμενα για τη γυναικεία κόμη. Αυτή η περιπλάνηση σε ξεχωριστά κείμενα του παγκοσμίου θεάτρου και της πεζογραφίας, νομίζω ότι εξασφάλισε στο διάβημά μου αυτό μια νέα όσμωση, μια νέα αφήγηση. Τάκης Δ. Ψαράκης, Σεπτέμβριος 2007

Στοχοθετώντας τη λογοτεχνική προαίρεση του βιβλίου του, ο Φίλιππος Φιλίππου είναι σαφής: "Αναζητώ το χαμένο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, αυτό που δεν διακρίνεται στις φωτογραφίες, δεν ανιχνεύεται στα βιβλία του, δεν σκιαγραφείται στα άρθρα που γράφτηκαν γι' αυτόν". Και πράγματι. Αυτό που εύστοχα συλλαμβάνει και αναδεικνύει ο συγγραφέας είναι η τεκμηριωμένη πεποίθηση πως τη ζωή του Κωνσταντίνου Θεοτόκη διέπουν και κατατρύχουν δύο μεγάλες αντινομίες. Η πρώτη: Ο Θεοτόκης διαψεύδει με τον βίο και τις πράξεις του όσα η αριστοκρατική του καταγωγή τού είχε ενδεχομένως πρ...

Ο Κώστας Ταχτσής είναι ένας απ' τους πιο παρεξηγημένους και αμφιλεγόμενους μεταπολεμικούς συγγραφείς μας. Το βιβλίο αυτό προσπαθεί να φωτίσει τη ζωή και το έργο του. "Είχα βέβαια δύο θείους, ο μεν ένας, ο κακός, με κουβαλούσε μαζί του σε διάφορα υπόγεια χαμαιτυπεία γύρω από την Ομόνοια. Ο άλλος με πήγαινε σε επίσημες δεξιώσεις, με υπουργούς και διάφορους άλλους μεγαλόσχημους. Έτσι αισθανόμουνα σα να ανήκω λιγάκι σ' ένα κόσμο αδεσμεύτων κι έκανα επισκέψεις πότε στον υπόκοσμο και πότε στο κατεστημένο - ένα σχέδιο κατά κάποιο τρόπο ένα πρότυπο το οποίο φαίνεται με σφράγισε...

"Καθώς εκτυλισσόταν μέσα του αυτή η εξέγερση ενάντια στην αγάπη, η επιθυμία του μεγάλωνε ακόμη περισσότερο. Κάπου κάπου, ένιωσε να τον κατακλύζουν κύματα οργής στη σκέψη της οδύνης που του είχε επιβληθεί, και η ανάγκη να θριαμβεύσει, να προκαλέσει κι εκείνος κακό με τη σειρά του, ερχόταν να τον κατασπαράξει. Τι ωραία που ήταν η οία! Τι χαρά να κάνει εκείνη που τον ταπείνωσε να σκύψει το κεφάλι ως το χώμα! Είχε την αίσθηση ότι ένα σθένος πρωτόγνωρο κυκλοφορούσε κατά μήκος των χεριών του, ως τις άκρες των δαχτύλων του' και τα χέρια του, σαν πλάσματα που αποκτούσαν δική τους ζ...

Με τέτοια προηγούμενα, πώς να μην πιάσει μια επιχείρηση δισεκατομμυρίων και να μην βγάζει δέκα μπεστ-σέλλερ τον μήνα, σε μια εβδομάδα ένα εκατομμύριο αντίτυπα... Στοίβες πακεταρισμένα βιβλία πήγαιναν στην επαρχία απ'την πρωτεύουσα του κρατιδίου της Μονρόης του Ζαλουχιστάν -όπου τα τυπώνανε πάμφθηνα- κι από κει,επιτρεπόντων των καιρικών και θρησκευτικών συνθηκών, βρίσκανε το δρόμο τους προς τα βιβλιοπωλεία, τα ντράγκστορ και τα περίπτερα των σταθμών σ'όλες τις μητροπόλεις του κόσμου.

... Όταν η Καμίγ ξανασηκώθηκε μισή ώρα αργότερα, η άλλη κοιμόταν χαμογελώντας. Πήγε να της φέρει μια κουβέρτα. Έπειτα έστριψε ένα τσιγάρο. Έπειτα καθάρισε τα νύχια της με ένα σπίρτο. Έπειτα πήγε να δει την "κις" της. Έπειτα έκοψε τρία μαρουλάκια και μερικά κλωναράκια σιμπουλέτ. Έπειτα τα έπλυνε. Έπειτα έβαλε να πιει ένα ποτήρι λευκό κρασί. Έπειτα έκανε ντους. Έπειτα ξαναγύρισε στον κήπο φορώντας ένα πουλόβερ. Έβαλε το ένα της χέρι πάνω στον ώμο της Πωλέτ: - Ε... Πωλέτ μου, θα κρυώσετε... Την κούνησε απαλά. - Πωλέτ; Το ευρωπαϊκό μπεστ-σέλλερ, το βιβλίο που συνα...

Ο Ιμμάνουελ Βάλλερσταϊν, πρωτοπόρος στοχαστής στον χώρο της νεομαρξιστικής σκέψης και εκφραστής των αντισυστημικών κινημάτων, εξιστορεί την προέλευση της φιλελεύθερης ορθοδοξίας, αναλύει τις αγκυλώσεις της και προτείνει νέα μονοπάτια αντισυστημικής δράσης. Φωτίζοντας έτσι το "Μετά τον φιλελευθερισμό" τοπίο του κόσμου μας: Ο φιλελευθερισμός ήταν το δεύτερο παιδί της Γαλλικής Επανάστασης. Γεννήθηκε στον απόηχο της πρωτότοκης συντηρητικής κραυγής που υστερικά ζητούσε "παλινόρθωση" και λίγο πριν το σοσιαλιστικό στερνοπαίδι φωνάξει "επανάσταση!". Ήρεμος και εγκρατής, εγκατασ...

Η επίμονη γοητεία που ασκεί ο Όσκαρ Ουάιλντ, εκατό και πλέον χρόνια από τον θάνατό του, παραμένει οπωσδήποτε ένα λογοτεχνικό φαινόμενο. Τόσο οι επικριτές όσο και οι θαυμαστές του αποτελούν στρατιές ολόκληρες· κι ενώ οι μεν επιμένουν πως δεν ήταν παρά ένα περαστικό κοινωνικό και πολιτιστικό φαινόμενο, ένας συγγραφέας "ελαφρολαϊκών" έργων, οι άλλοι τον αντιμετωπίζουν σαν ένα μοντέρνο σκεπτικιστή που γεφυρώνει δύο αιώνες, σαν έναν οξυδερκή κριτικό και σχολιαστή, ένα συγγραφέα που τον έπνιξε η εποχή του. Όμως είτε του ανήκει μια θέση στον κατάλογο των μεγάλων συγγραφέων εί...

Με την πεποίθηση πως ένα ταξίδι ή, έστω, μια περιπλάνηση στους δρόμους της πόλης είναι, υπό προϋποθέσεις, ικανά να μεταμορφώσουν τη σκέψη και να αλλάξουν τη ζωή οποιουδήποτε ανθρώπου τα επιχειρήσει συνειδητά, ο αφηγητής της "Μικράς Ικαρίας" μετακινείται στον χώρο, προκειμένου να αντιμετωπίσει το αέρινο πέρασμα του χρόνου. Όσο καιρό βρίσκεται στην Αθήνα, προτιμά να κάθεται σε μικρές πλατείες, δίπλα στις πολύβουες λεωφόρους, και να παρατηρεί τα ρεύματα του αέρα που ανασηκώνουν τρυφερά τα φορέματα των κοριτσιών. Στην Ικαρία πιάνει θέση, νωρίς το πρωί και αργά τη νύχτα, σε μι...

- Νεαρέ Γιόνα με τις μπούκλες τις ξανθές και τα μαύρα λαμπερά μάτια, η καμπούρα που λες μπορεί να είναι και κοιλιά γκαστρωμένη, που θέλει να γεννήσει την αλήθεια του καθενός. Μια πυραμιδωτή αντίδραση, που έχει φτερά ινδιάνικου βέλους από μεσκαλίνη -και εισχωρεί εντός σου με ταχύτητες αναπόδεικτες από φυσικούς, μαθηματικούς ή αστρολόγους... Πρόσεχε!, ...μας είπε ο Μιχάλης Κατσαρός κι έσκυψε στο ποτήρι με το κονιάκ "Βότρυς", καθώς μια αστραπή διέσχιζε τον ουρανό γεμίζοντας με φως το πρόσωπό του, που, αυλακωμένο απ' τις ρυτίδες, πιο πολύ έμοιαζε με φάτσα παράνομου, κουρασμένου...

Ο Τάχα, κοινοτάρχης του Μοντάχα, ενός μικρού χωριού στην ενδοχώρα της Αιγύπτου, κάπου κοντά στο Δέλτα του Νείλου, προσπαθεί, παρά τις αντιξοότητες και τις αρνητικές εξελίξεις της ταραγμένης κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά πενταετίας του 1945-1950, να προστατεύσει τους κατοίκους του χωριού από τα δεινά που το απειλούν (υποχρεωτικές επιστρατεύσεις των κατοίκων, επιδημίες κ.λ.π) και να δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες ώστε οι κάτοικοι να ζουν ειρηνικά και με ασφάλεια. Αγνοώντας τα δικά του όνειρα και αντιπαλεύοντας τις προσωπικές του επιδιώξεις, προσπαθεί να ξεπερνά τους...

Τρυφερός Μπουκόφσκι. Πεθαίνοντας, ο Τσαρλς Μπουκόφσκι άφησε πίσω του καμιά πενηνταριά φακέλους γεμάτους διηγήματα, μυθιστορήματα, αυτοβιογραφικές αναφορές και ποιήματα. Το υλικό αυτό -που δύσκολα μπορεί κανείς να το φανταστεί σε πλήρη τάξη ή αρχειοθετημένο στο σπίτι ενός Μπουκόφσκι- ήταν φυσικό να κρύβει, εδώ κι εκεί, μικρά διαμάντια. Όταν ο John Martin, που επρόκειτο να γίνει ο δια βίου εκδότης του, τον επισκέφτηκε για πρώτη φορά στο σπίτι του και τον ρώτησε αν έχει τίποτα έτοιμα γραπτά για να του δείξει, ο Μπουκόφσκι έγειρε πίσω στην καρέκλα του, άνοιξε άλλη μια μπύρα κ...

Ο Βασίλης Βασιλικός, μετά από 50 βιβλία που μεταφράστηκαν σε όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες επιστρέφει στο Χρονικό, στο είδος που τον κατέταξε ανάμεσα στον Μέιλερ και στον Καπότε. Μόνο που αυτή τη φορά το Χρονικό δεν γράφτηκε ποτέ. Η νουβέλα "Ντίβα" είναι, λοιπόν, η ιστορία μιας ακύρωσης. Αλλά καμιά φορά συμβαίνει όσα δεν ειπώθηκαν τον καιρό που έπρεπε, να λέγονται με πιο αποκαλυπτικό τρόπο λίγο αργότερα.

"Ο πρώτος πυροβολισμός ήρθε από την άκατο. Άρπαξα την Πέτρα και πέσαμε μαζί στο δάπεδο. Ο πατέρας μου πυροβόλησε μερικές φορές κι ακούστηκε ήχος γυαλιών που θρυμματίζονταν. Κοίταξα προς την άκατο - ο Τζωτζ είχε σωριαστεί κάτω. Ο Χιουμ έσκυβε πάνω απ' το τιμόνι, βαστώντας το μπράτσο του. Έδειχνε φοβισμένος και φώναζε κάτι, που δεν ακουγόταν μες στο πανδαιμόνιο από τα μουγκρητά της εξωλέμβιας μηχανής. Η άκατος εξακολουθούσε να έρχεται καταπάνω μας. Έστριψα το πηδάλιο προς τα αριστερά, υποχρεώνοντας το ιστιοφόρο να στραφεί προς την άκατο. Όταν τα δύο σκάφη συγκρούστηκαν με το...

Ένα βιβλίο για το πολιτικό φαινόμενο στην Ελλάδα με πολλή μουσική και λίγη σημειολογία που αναζητά το νήμα που συνδέει την γραβάτα του Άρη Βελουχιώτη με το ζιβάγκο του Αντρέα και το χτένισμα του Αλέξη Τσίπρα. Τι σχέση έχει η Αριστερά με το Τσάρλεστον; Με αφορμή την θριαμβευτική είσοδο στην πολιτική ζωή του Αλέξη Τσίπρα ο Νίκος Λακόπουλος εξετάζει την πολιτική ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, την ιστορία της Αριστεράς και των νεανικών-φοιτητικών κινημάτων, τα πρόσφατα μαθητικά κινήματα και την εκλογική συμπεριφορ...

"Ο εραστής που διάλεξα γι' απόψε έχει ωραία χέρια με μακριά ντελικάτα δάχτυλα και νύχια αισθητικής αρίστης. Τον έφερα στο σπίτι - πού αλλού να πηγαίναμε; Τον έβαλα στο κρεβάτι μου το παιδικό - α, ξέχασα να σας πω πως έχει και πολύ ωραία μαλλιά, ξανθά σαντρέ που πλαισιώνουν ένα άψογο πρόσωπο. Παρατήρησε ότι πιστεύει πως είμαι εύκολη στην ηδονή. Με κοιτούσε καθώς έτρωγα, είπε, κι από κει το συμπέρανε..." Εραστές με πρόσωπα από μάρμαρο, πηλό ή σάρκα. Απλές, καθημερινές καταστάσεις που διογκώνονται, παραμορφώνονται ή διολισθαίνουν απρόσμενα στο παράλογο. Όπως σημειώνει στον πρ...

"...Αυτό που κάνετε μου ξεσκίζει τα σωθικά, τις φλέβες, τις αρτηρίες μου, όλο μου το είναι. Αυτό θέλετε κυρία; Θέλετε πραγματικά να μάθετε πως αισθάνονται αυτή τη στιγμή τα αρχίδια μου, κυρία; Θέλετε τα υγρά μπαλάκια μου να γίνουν βάρος στη συνείδηση σας;" Παρότι δεν μπορούσε να με δει, έσφιξα τα αμελέτητά μου για να της δώσω να καταλάβει" Σαρκασμός, χιούμορ, τρέλα, αφασία: μ' αυτά τα συστατικά, ο Άρθουρ Νερσέσιαν συνθέτει ένα μυθιστόρημα ερωτικής τρέλας, ένα ντοκουμέντο νεοϋορκέζικου παραληρήματος, με ήρωα έναν σύγχρονο Πήτερ Παν, ένα "χαμένο παιδί" που αναζητεί τις ρίζες...

Η Βενετία -χαμένη μέσα στη φθινοπωρινή καταχνιά- είναι μήπως η πόλη των αντικατοπτρισμών; Ένας επιστήμονας έρχεται να ξεκουραστεί σε μια λουτρόπολη, πολύ κοντά στη Γαληνοτάτη. Γιατί χάνει τον ύπνο του; Γιατί ακολουθεί κάποια που συνάντησε πάνω σ' ένα vaporetto; Γιατί αυτός ο χορός των παράξενων ανθρώπων που ολοένα πληθαίνουν γύρω του; Ο δόκτωρ Λούντβιχ Μαν, επιφανής γεροντολόγος από τη Βιέννη, είναι μήπως μυστικός πράκτορας; Τι ρόλο παίζουν η θελκτική και δηλητηριώδης Μάρλεν και οι ανησυχητικές σκιές του Σεργκέι Κομαρόφ και του Χανς Λ., που κάποτε συναντήθηκαν στην Αγία Πετ...

- Κοίτα αυτή τη βάρκα, είπε το κορίτσι στο αγόρι. - Δεν είναι βάρκα, διαμαρτυρήθηκε το αγόρι. Ένα μαύρο στίγμα είναι. - Ένα μαύρο στίγμα μέσα στη θάλασσα τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από βάρκα; ρώτησε σχεδόν κοροϊδευτικά το κορίτσι. - Μπορεί να είναι η σκιά της, είπε το αγόρι και γέλασε. Ύστερα έσκυψε και τη έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει. Φορούσε λευκό φουστάνι και έκανε τρελούς κύκλους γύρω γύρω με τα χέρια ανοιχτά. Τα μαλλιά της ακολουθούσαν τη φορά του αέρα και το φεγγάρι από πάνω, χλωμό πια, χαιρόταν που ακριβώς απέναντί του, μ...