Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το διάσημο αββαείο και ο ναός της νήσου Μον Σαιν Μισέλ, αποτελούν το σκηνικό του πραγματικά αξιόλογου αυτού βιβλίου, που το 2004 βραβεύθηκε με το έγκυρο και αρκετά σημαντικό Prix des Maisons de la Presse και έγινε best seller στη Γαλλία και την Ισπανία. Η "Υπόσχεση του Αρχαγγέλου" είναι η συγγραφική γεννοβολιά της ευτυχούς συνάντησης ενός καταξιωμένου ερευνητή (Frederic Lenoir) και μιας ταλαντούχου μυθιστοριογράφου (Violette Cabesos). Αβίαστα και χωρίς να υπακούν σε κάποια υπόρρητη συνταγογραφία εκδοτικής επιτυχίας, οι συντελεστές του βιβλίου αυτού μοιράστηκαν το γνήσιο...

'"Οταν η σάλα αφήνει τη χαρά της να εκραγεί, μέσα στα ασημιά και χρυσά τους κοστούμια, οι χορευτές περιμένουν τον Ρούντολφ Νουρέγεφ για τις εκδηλώσεις τιμής του κοινού. Η αυλαία πέφτει. Μια παρατεταμένη σαστισμένη ησυχία απλώνεται. Όταν η βαριά αυλαία ξανασηκώνεται, η εύθραυστη και τρεμάμενη σιλουέτα του Νουρέγεφ εμφανίζεται στη σκηνή. Η αίθουσα κρατάει την ανάσα της από κατάπληξη, μπροστά σ' αυτό το κάτωχρο, σκαμμένο από την οδύνη πρόσωπο, που πάνω του αχνοσβήνει ένα χαμόγελο, μεταξύ πόνου και συγκίνησης. Δάκρυα κυλούν στα πρόσωπα, στα παρασκήνια, πάνω στη σκηνή. Από τις π...

- Κοίτα αυτή τη βάρκα, είπε το κορίτσι στο αγόρι. - Δεν είναι βάρκα, διαμαρτυρήθηκε το αγόρι. Ένα μαύρο στίγμα είναι. - Ένα μαύρο στίγμα μέσα στη θάλασσα τι άλλο μπορεί να είναι εκτός από βάρκα; ρώτησε σχεδόν κοροϊδευτικά το κορίτσι. - Μπορεί να είναι η σκιά της, είπε το αγόρι και γέλασε. Ύστερα έσκυψε και τη έδωσε ένα πεταχτό φιλί. Το κορίτσι σηκώθηκε και άρχισε να χορεύει. Φορούσε λευκό φουστάνι και έκανε τρελούς κύκλους γύρω γύρω με τα χέρια ανοιχτά. Τα μαλλιά της ακολουθούσαν τη φορά του αέρα και το φεγγάρι από πάνω, χλωμό πια, χαιρόταν που ακριβώς απέναντί του, μ...

Περιέχει μεταφράσεις κειμένων του Αμπρόουζ Μπηρς.

Το πρόβλημα της τοποθέτησης του υπερρεαλισμού στο μεγάλο μοντερνιστικό κίνημα του 20ού αιώνα έχει μείνει ανεξέταστο. Η διάδοση και οι χιλιάδες μελέτες για το φαινόμενο του υπερρεαλισμού μαρτυρούν την περιέργεια και το ρίγος που προκαλεί ακόμα και σήμερα η αλλοίωση της πραγματικότητας, συχνά ακραία, στις εικόνες των καλλιτεχνών. Η ποίηση, πιο δυσπρόσιτη, δεν χαίρει τέτοιας δημοφιλούς προβολής όσο τα εμπορικοποιημένα πια προϊόντα της υπερρεαλιστικής τέχνης, που φέρουν αμύθητες τιμές. Πρόθεσή μου είναι όχι να υπερασπιστώ την αληθινή οντότητα του υπερρεαλισμού -αυτό έχει γίνει...

Πώς διαμορφώθηκε η ρωσική εθνική συνείδηση; Υπάρχει "ρωσική ψυχή" και με ποιες διεργασίες προέκυψε; Μια μοναδική στο είδος της ιστορική μελέτη, γραμμένη σε αψεγάδιαστο λογοτεχνικό ύφος, για το ρωσικό πολιτισμό. "Μια καταιγιστικά πλούσια σε περιεχόμενο και προκλητικά πρωτοποριακή επισκόπηση τριών αιώνων ρωσικού πολιτισμού." ("The Economist") "Ένα εκθαμβωτικό, εξαιρετικά φιλόδοξο βιβλίο... Ο Figes διατρέχει αχανείς πολιτιστικές περιοχές, όπως οι καλές τέχνες, οι καθημερινές συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, η μαγειρική, η εκπαίδευση και μελετά έναν τεράστιο αριθμό έργ...

Πώς διαμορφώθηκε η ρωσική εθνική συνείδηση; Υπάρχει "ρωσική ψυχή" και με ποιες διεργασίες προέκυψε; Μια μοναδική στο είδος της ιστορική μελέτη, γραμμένη σε αψεγάδιαστο λογοτεχνικό ύφος, για το ρωσικό πολιτισμό. "Μια καταιγιστικά πλούσια σε περιεχόμενο και προκλητικά πρωτοποριακή επισκόπηση τριών αιώνων ρωσικού πολιτισμού." ("The Economist") "Ένα εκθαμβωτικό, εξαιρετικά φιλόδοξο βιβλίο... Ο Figes διατρέχει αχανείς πολιτιστικές περιοχές, όπως οι καλές τέχνες, οι καθημερινές συνήθειες, τα ήθη και τα έθιμα, η μαγειρική, η εκπαίδευση και μελετά έναν τεράστιο αριθμό έργ...

- Και η πληγή σου; Πού; Με περιτρέχει απορία, πού κατοικεί, πού κρύβεται η μυστική πληγή όπου, προσφεύγει καθένας μας, όταν επιβουλεύονται την έπαρσή του, όταν τον πληγώνουν; Αυτή η πληγή -που έτσι γίνεται ο ένδον κριτής- θα γίνει όγκος κακός και θα κυριέψει τον χώρο. Καθένα γνωρίζει πώς να την ενσαρκωθεί μέχρι να γίνει ο ίδιος αυτή η πληγή, κάτι σαν καρδιά λαθραία και βασανιζόμενη. Ο "Σκοινοβάτης" είναι ένα κείμενο δράσης, δράσης θεατρικής, μουσικής, ερωτικής και, φυσικά, μεταφραστικής. Κάθε αναγνώστης του "Σκοινοβάτη" είναι ήδη ένας μεταφραστής· μεταφράζει τις γλωσσικέ...

"Όταν επιστρέψαμε στον πύργο, είδαμε κάμποσους αξιωματικούς που τριγύριζαν κορδωτοί, σαν παράξενα παγώνια. Τους παρακολουθούσαμε από το πάρκο, κρυμμένοι πίσω από μια οξιά και μια μαρμάρινη θεά. Ήταν ένα μεταξένιο απόγευμα, κοντά στο λυκόφως. 'Έχουμε αφήσει τίποτα εκεί απέναντι;' ρώτησα. 'Τα μήλα στα δέντρα, τον αέρα, τον χρυσαφένιο Οκτώβρη και τα όνειρα μας', αποκρίθηκε η 'Ελεν. 'Αυτά τα αφήνουμε πάντα πίσω μας', της απάντησα. 'Σαν ιστούς αράχνης που τους παρασέρνει ο άνεμος το φθινόπωρο'..." Λισαβώνα, στη δίνη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ένας άντρας περιεργάζετα...

Έρχεται η μοίρα και σε παίρνει από το χέρι. Σε παίρνει και σε γυρνάει σ' ερήμους και βουνά, σε θάλασσες και σε ποτάμια, σαν φύλλο ξερό του φθινοπώρου που πέφτει ήσυχα στη γη, σαν φτερό ανάλαφρο που το φυσούν οι άνεμοι και χάνεται για πάντα. Σε παίρνει και σε κάνει πάλι μικρό παιδί με τη σφεντόνα στο χέρι, να παραφυλάς τον μικρό κότσυφα πάνω στο κλαδί και να του στέλνεις ένα μικρό στρογγυλό βότσαλο ίσια στη μικρή στέλνεις ένα μικρό στρογγυλό βότσαλο ίσια στη μικρή καρδούλα του. Σε παίρνει και σε πάει εκεί και σου δείχνει πώς ξεψυχάει ένας μικρός, μικρούλης κότσυφας, κι εσύ κ...

"Πώς ξυπνήσατε, λοιπόν, για να ζήσω; Ποιος σας είπε ότι θέλω να ξεφύγω από τον λήθαργο μέσα στο ίδιο μου το σώμα, από την στοχαστική αταραξία μου και να επιστρέψω στον αλαζονικό κόσμο σας, που είναι χειρότερος κι από την εκμηδένιση του θανάτου; Ξεχάσατε πως είμαι νέος, πλούσιος και βασιλιάς; Ο θάνατος είναι ταξικός, αγαπητέ Λόρδε, δεν φέρνει την ισότητα, ούτε αυτός· οι όροι τής πέρα από τον θάνατο ζωής ενός Φαραώ είναι πολύ πιο αξιόλογοι από ένα ανθρώπινο μεγαλείο της δικής σας αντίληψης". Πέντε διηγήματα, τριάντα πέντε άγρυπνες νύχτες και πέντε σπαράγματα ενός νυκτόβι...

...Αν τελικά σώθηκε κάτι από το Χαμό είναι αυτές οι επιστολές. Τις βρήκα κατά τη διάρκεια των περιπλανήσεών μου σε μια πόλη, έρημη όπως τόσες άλλες πια. Ήταν ακουμπισμένες πάνω σε ένα γραφείο, ανάμεσα σε δυο λούτρινα αρκουδάκια. Οι επιστολές αυτές φαίνεται πως είναι γραμμένες από έναν νεαρό άντρα προς την αγαπημένη του. Αν κι έχουν έντονο προσωπικό ύφος, δεν μπορείς να τις πεις μόνο προσωπικές. Διαβάζοντας τις κανείς, βλέπει μικρές στιγμές, αποσπάσματα από όλη αυτή τη τρέλα, όλη αυτή τη παράνοια που μας κυρίεψε. Αλλά κι αυτά τα αποσπάσματα είναι αρκετά για να καταλάβει κάπο...

Ο Ιούλιος Βερν γεννήθηκε στη Νάντη στις 8 Φεβρουαρίου 1828 και πέθανε στην Αμιένη στις 24 Μαρτίου 1905. Έχει ήδη συμπληρώσει σχεδόν ενάμιση αιώνα διεθνούς φήμης. Στο διάστημα αυτό ο κόσμος άλλαξε πάρα πολύ. Ωστόσο ο Ιούλιος Βερν δεν έχασε τη θέση του. Η φήμη του είναι σταθερή και η λογοτεχνική του αναγνώριση βρίσκεται σε άνοδο. Στον καιρό του διαβάστηκε πολύ, αλλά τα βιβλία του θεωρούνταν κατάλληλα κυρίως για εφήβους. Στην εποχή μας, ο Ιούλιος Βερν έχει γίνει μύθος προκαλώντας πολλές και αντιφατικές ερμηνείες. Υπήρξε πρωτοπόρος της μοντέρνας επιστήμης και τεχνολογίας (υπο...

Επανέκδοση του ιστορικού βιβλίου του Περικλή Κοροβέση "Ανθρωποφύλακες", με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στη χώρα μας (21η Απριλίου 1964). Πρόκειται για την συγκλονιστική κατάθεση του συγγραφέα στο Συμβούλιο της Ευρώπης και στη Διεθνή Αμνηστία, που γνωστοποίησε για πρώτη φορά στην διεθνή κοινότητα τα φρικτά βασανιστήρια που υφίσταντο οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας των συνταγματαρχών. Την έκδοση προλογίζει ο Δημήτρης Ραυτόπουλος, ενώ προστίθεται "παράρτημα" με ντοκουμέντα που στοιχειοθετούν την διαδρομή του...

Αυτοβιογραφία του ανθρώπου που χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως ο "Βραζιλιάνος Bob Dylan". Μέσα από το βιβλίο αυτό ξεδιπλώνεται παράλληλα η βιογραφία ενός πολιτικού, καλλιτεχνικού και αισθητικού κινήματος το οποίο άλλαξε τη βραζιλιάνικη μουσική. Ο Βελόζο γράφει για την ταραγμένη εποχή του tropicalismo. Γράφει για τον εαυτό του, για τους διανοούμενους και μποέμ φίλους του -για το είδωλό του, τον Ζοάο Ζιλμπέρτο, για τον Ντέιβιντ Μπερν. Για τη σύγκρουση με τη Δεξιά που τον οδήγησε στη φυλακή και την εξορία αλλά και τη σύγκρουσή του με την οργανωμένη Αριστερά. Την τελευταία την πλ...

Βγήκε για κυνήγι. Το άλογο καλπάζει και, κάπου-κάπου, κοντοστέκεται σε κάποιο σταυροδρόμι ή στην κορυφή ενός λόφου. Τότε, ο άνδρας ορθώνεται στους αναβολείς και χαϊδεύει το άλογο. Άλογο και αναβάτης είναι μια σκιά που περνά σαν πνοή κάτω από τα φθινοπωρινά δέντρα, απογυμνωμένα από τα φύλλα τους. (...) Μια τέτοια νύχτα όλα μπορούν να συμβούν, οι λύκοι ορμούν στα δάση, οι κουκουβάγιες πετούν κρώζοντας πάνω από τις βουνοκορφές, οι δαίμονες ψάλλουν τον ύμνο τους. Είναι η νύχτα του Μαύρου Θηρευτή (...) Κάιζερστουλ. 1740. Αλλεπάλληλοι φόνοι μικρών παιδιών συγκλονίζουν την πόλη...

"Ο πατέρας μου, λοιπόν, ήταν ο ράφτης του Ντελόν. Αυτό υπήρξε για μένα το αντικλείδι στο σχολείο, όταν ερχόταν η σειρά μου να υπάρξω για λίγο, ν' ανοίξω τη δική μου πόρτα του κρυμμένου θησαυρού. Εγώ, το παιδί των μεταναστών, που δεν είχε νταντά και προσωπικό δάσκαλο ξιφασκίας, ούτε έκανε ιδιαίτερα μαθήματα αγγειοπλαστικής την Τετάρτη το απόγευμα πριν από το τένις. Εγώ, το εξάχρονο παιδί που κοιτούσε με θαυμασμό τον πατέρα του να ράβει. Κοιτούσε τον Έλληνα ράφτη να γίνεται ένα με τα υφάσματα που χάιδευε, έκοβε, σιδέρωνε, έραβε με ευλάβεια και προσοχή -τα μικρά χέρια γενν...

"Γύρισα αστραπιαία, με τα δάχτυλα μου να σφίγγονται γύρω από τη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδιάς, φωτισμένης από το φεγγάρι δημοσιάς, εκεί -σαν να είχε ξεπηδήσει εκείνη τη στιγμή μέσα από τη γη ή να είχε πέσει από τον ουρανό- στεκόταν μια μοναχική γυναίκα, ντυμένη από την κορυφή ως τα νύχια με λευκά ρούχα, με το πρόσωπο της να κοιτάξει ερωτηματικά το δικό μου και το χέρι της να δείχνει το σκοτεινό σύννεφο πάνω από το Λονδίνο.(...) Η αλλόκοτη γυναίκα μίλησε πρώτη. "Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;" είπε. (...) Τι είδους γυναίκα ήταν, και πώς είχε τύχ...

Η ιστορία του Χαλεπά περιέχει τον εγκλωβισμό του σε μια κοινωνία, όπου η μοίρα του είχε οριστεί εκ των προτέρων από τους δικούς του. Περιλαμβάνει την προσπάθειά του ν' αντιταχτεί στο πεπρωμένο του, να κλονίσει με την εκφραστική τέχνη του την κυρίαρχη τάξη του νεοελληνικού καλλιτεχνικού κατεστημένου και να πληρώσει την απείθειά του με τα δεινά του αποκλεισμού και της περιφρόνησης, που θα τον οδηγήσουν στη σύγχυση του ψυχικού του κόσμου. Με τη διαφορά πως αυτοί που θέλησαν να του επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους δεν ήταν θεοί. Απλά, θεώρησαν τους εαυτούς τους πανίσχυρους, σ...

Στη ζωή του Περικλή Γιαννόπουλου έβρεχε διαρκώς. Είχε γεννηθεί σε μια πόλη υγρή, την Πάτρα. Όταν πέθανε ο πατέρας του, έγινε ένας τσακισμένος άνθρωπος. Τότε ήταν που άρχισε να βρέχει παντού στον κόσμο γι' αυτόν. Βιαζόταν -όχι πως τον ένοιαζε πια η βροχή που τον είχε μουλιάσει. Τα βράδια πνιγόταν στα δάκρυά του. Το έδαφος είχε γίνει ολισθηρό. Βούλιαζε! Η θλίψη φαίνεται πως είναι υγρή. Καθόταν στο στενό του γραφείο και κοίταζε τα χέρια του. Λευκά, με καλοκομμένα νύχια, μακριά δάχτυλα. Κοίταξε την παλάμη του. Τη γραμμή της ζωής. Θαύμασε την ομορφιά της. Ερωτεύτηκε την οσμή της...