Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η ιδέα για τη συγγραφή αυτού του πονήματος γεννήθηκε από την παντελή έλλειψη οργανωμένων καταχωρημένων στοιχείων της πόλης μας για τις απώτερες εκείνες εποχές που είτε η περιοχή έμενε ακατοίκητη είτε βρισκόταν στη διαδικασία οίκησης, χωρίς όμως να υπάρχει, λόγω των ιστορικών εθνικών συμφορών, σχέδιο και μελέτη για τη μεταφορά των ξεριζωμένων συμπατριωτών μας. Τα ζητήματα αυτά κυριάρχησαν κι έτσι τα στοιχεία πληροφόρησής μας για τα πριν του 1940 χρόνια μένουν αρκετά σπάνια, σκοτεινά και δυσερεύνητα. Παρ' όλα αυτά, στηριζόμενοι στις προφορικές μαρτυρίες και σε προσωπικά αρ...

Όπως διάβαζα όλες τις παροιμίες μαζί, αφού τελείωσα το γράψιμο, βρέθηκα σ' έναν κόσμο, όπου το σωστό για τον εαυτό μας και τους άλλους συναντιέται με το εφικτό. Σ' έναν κόσμο απ' τον οποίον αντλείς όχι μόνο δίδαγμα αλλά και τρόπους επιβίωσης και κοινωνική στάση. Σ' έναν κόσμο, που δεν αδικεί "τον παθόντα", ταυτόχρονα όμως μπορεί να μπαίνει στο πετσί "του απέναντι" και να κατανοεί τις αδυναμίες του και τις παρεκτροπές του. Κι αυτό γίνεται άκοπα, αυτόματα αφού η σοφία που περιέχουν οι παροιμίες δεν είναι θεωρητική, δεν είναι "άνωθεν", είναι η σοφία η δική μας, που τη βγάλαμε...

Το βιβλίο "Ορμάτε σαν τα λιοντάρια" είναι οι ημερολογιακές σημειώσεις του αντάρτη του ΕΛΑΣ Γιώργου Γούναρη από το χωριό Πάλιουρας της κεντρικής Εύβοιας. Σε αυτές καταγράφει την εμπειρία των 13 μηνών από την ημέρα που κατατάχθηκε στο Αντάρτικο τον Σεπτέμβριο του 1943 μέχρι τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου 1944 στην ελεύθερη πια Αθήνα, στον οποίο συμμετείχε ως μέλος μιας τιμητικής διμοιρίας του ΕΛΑΣ. Γεωγραφικό επίκεντρο της δράσης και της αφήγησης είναι η Εύβοια και κυρίως η ορεινή Παρνασσίδα και Δωρίδα. Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πυκνό χρονικό, καθώς ο συντάκτης του δίνει σ...

19 Δεκεμβρίου 2001. Αργεντινή. Χιλιάδες ανθρώπων έχουν κατακλύσει την πλατεία Plaza de Mayo που βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας, όχι πολύ μακριά από το Προεδρικό Μέγαρο, γύρω από το οποίο είναι παρατεταγμένες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Οι δρόμοι της πόλης αντηχούν συνθήματα οργής και αγανάκτησης, ενάντια στην εξαθλίωση που είχαν επιφέρει από την αρχή της εφαρμογής τους τα προγράμματα του ΔΝΤ οδηγώντας στο βάθεμα της κρίσης και την χρεοκοπία: Ya basta! (Φτάνει πια!), Vaya con todos! (Να φύγουν όλοι!), Trabajo y dignidad! (Δουλειά και αξιοπρέπεια!). Ανάμεσα στο συγκε...

Φύσα, φύσα, βοριά μου χειμωνιάτικε, εσύ ψυχρός δεν είσαι τόσο, σαν του ανθρώπου την τυφλή αχαριστία. Τα δόντια σου αιχμηρά δεν είναι, μιας κι είσ' αόρατος στον κόσμο. Κρύα η ανάσα σου είναι μόνο. Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο. Απάτη οι πιο πολλές φιλίες- οι έρωτες μια σκέτη τρέλα! Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο, τη χαρά τραγούδα της ζωής μας!

Άργησα πολύ να γράψω, πέρασαν πάνω από 60 χρόνια από την ήττα του ΔΣΕ. Με το πέρασμά μας στην Αλβανία, οι σκέψεις μου ήταν πως θα απαλλασόμασταν από την ηγεσία του Ζαχαριάδη και πώς και πότε θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα. Ούτε λόγος για συγγραφή. Με τον επαναπατρισμό μου το 1975, πάλι ούτε σκέψη για συγγραφή απομνημονευμάτων. Είχα αφοσιωθεί με πάθος στη δράση για τη συνέχιση του αγώνα, για τα ιδανικά που με ενέπνεαν εντασσόμενος στο προοδευτικό κίνημα, με κύριο αίτημα την Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την αποκατάσταση των αγωνιστών. Η προσπάθεια να συγκεντρώσω τις α...

Δεν ξέρω τι πέτυχα, αν πέτυχα, γράφοντας τους προγραμμένους της αμέσως μπροστά από μένα "σειράς", όχι γενιάς, εκείνους που βγαίνουν απ' το δημοτικό σχολείο, όταν εγώ έμπαινα σ' αυτό. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Πολλοί συνομήλικοί μου, ακόμη και κάποιοι νεώτεροι από μένα, εγκλωβίστηκαν στη δίνη επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή, ή επειδή πίστευαν πολύ σ'αυτό που έκαναν. Όλους τους διατηρώ στη μνήμη μου με πολύ αγάπη, σχεδόν με δέος και αρκετή ενοχή, γιατί δεν είχα τη δύναμη ή δεν βρέθηκα στην δική τους απόγνωση, για να περπατήσω στα χνάρια τους. Κι όσο τα χρόνια περνούν και βλέπω...