Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

[...] Κι αυτός ο σιωπηλός, ο σεμνός, ο τσαλακωμένος άνθρωπος είναι πραγματικά ο γερο-Σβέικ, ο καλός στρατιώτης Σβέικ, παλικάρι, σωστός ήρωας, που κάποτε τον καιρό της αυστριακής κυριαρχίας, μιλούσανε γι'αυτόν όλοι οι υπήκοοι του τσέχικου βασιλείου και που η δόξα του δε θα σβήσει ούτε και τώρα που έχουμε δημοκρατία [...]

[...] Κι αυτός ο σιωπηλός, ο σεμνός, ο τσαλακωμένος άνθρωπος είναι πραγματικά ο γερο-Σβέικ, ο καλός στρατιώτης Σβέικ, παλικάρι, σωστός ήρωας, που κάποτε τον καιρό της αυστριακής κυριαρχίας, μιλούσανε γι'αυτόν όλοι οι υπήκοοι του τσέχικου βασιλείου και που η δόξα του δε θα σβήσει ούτε και τώρα που έχουμε δημοκρατία [...]

Ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, την ίδρυση του Ελληνικού λαικού απελευθερωτικού ναυτικού, του ΕΛΑΝ, και ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για το θέμα αυτό δεν είναι άλλος από τον αντάρτη που πρωτοστάτησε στην ίδρυσή του και υπήρξε και ο αρχηγός του. Μια από τις σημαντικότερες μορφές του αντάρτικου, ο καπετάν Ζαχαριάς, μας μιλάει για την πορεία του στο αντάρτικο, την απόφαση για την ίδρυση του ΕΛΑΝ και για όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση της χώρας μας και την εν συνεχεία υποδούλωσή της και πάλι στους Άγγλους και στους Αμερικανούς...

Ο λαβύρινθος του έρωτα, σε μετάφραση και εισαγωγή του Κωνσταντίνου Κυριακού, είναι μια κωμωδία όπου τα φαινόμενα, όχι ενίοτε, αλλά σχεδόν πάντα απατούν. Στον πυρήνα του έργου βρίσκεται το ερωτικό πάθος και οι κωμικοτραγικές συνέπειες που προκαλούν οι διαπλεκόμενες και αλληλοσυγκρουόμενες επιθυμίες των πρωταγωνιστών. Μέσα στον δαίδαλο που θα δημιουργήσουν η έλξη, η ζήλεια, το ψέμα και η αλήθεια, οι ερωτευμένοι θα βρεθούν άλλοτε σύμμαχοι και άλλοτε αντιμέτωποι σε ένα ανταγωνιστικό παιχνίδι το οποίο απαιτεί ευφυΐα, τόλμη και πανουργία. Για να επιτύχουν τους σκοπούς τους, όντα...

Το να δώσεις μια μεγάλη μάχη και να την κερδίσεις, είναι κατόρθωμα. Δίκαιη η αναγνώριση της προσφοράς σου. Σου πρέπει κάθε τιμητική διάκριση. Όμως το πιο σπουδαίο είναι να μάχεσαι νικηφόρα σε όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Συνέχεια, αδιάκοπα, χωρίς σταματημό. [...] Με αυτές τις αρχές και μ' αυτά τα διδάγματα είχε γαλουχηθεί ο Αναγνωστόπουλος. Συνέχεια στον αγώνα. Ακατάπαυστα, επίμονα, καρτερικά. Θυσία πάντα για το καλό της πατρίδας.[...] (απόσπασμα από τον επίλογο του βιβλίου)

Δεν ξέρω τι πέτυχα, αν πέτυχα, γράφοντας τους προγραμμένους της αμέσως μπροστά από μένα "σειράς", όχι γενιάς, εκείνους που βγαίνουν απ' το δημοτικό σχολείο, όταν εγώ έμπαινα σ' αυτό. Και δεν ήταν μόνο αυτοί. Πολλοί συνομήλικοί μου, ακόμη και κάποιοι νεώτεροι από μένα, εγκλωβίστηκαν στη δίνη επειδή δεν είχαν άλλη επιλογή, ή επειδή πίστευαν πολύ σ'αυτό που έκαναν. Όλους τους διατηρώ στη μνήμη μου με πολύ αγάπη, σχεδόν με δέος και αρκετή ενοχή, γιατί δεν είχα τη δύναμη ή δεν βρέθηκα στην δική τους απόγνωση, για να περπατήσω στα χνάρια τους. Κι όσο τα χρόνια περνούν και βλέπω...

Άργησα πολύ να γράψω, πέρασαν πάνω από 60 χρόνια από την ήττα του ΔΣΕ. Με το πέρασμά μας στην Αλβανία, οι σκέψεις μου ήταν πως θα απαλλασόμασταν από την ηγεσία του Ζαχαριάδη και πώς και πότε θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα. Ούτε λόγος για συγγραφή. Με τον επαναπατρισμό μου το 1975, πάλι ούτε σκέψη για συγγραφή απομνημονευμάτων. Είχα αφοσιωθεί με πάθος στη δράση για τη συνέχιση του αγώνα, για τα ιδανικά που με ενέπνεαν εντασσόμενος στο προοδευτικό κίνημα, με κύριο αίτημα την Αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και την αποκατάσταση των αγωνιστών. Η προσπάθεια να συγκεντρώσω τις α...

Φύσα, φύσα, βοριά μου χειμωνιάτικε, εσύ ψυχρός δεν είσαι τόσο, σαν του ανθρώπου την τυφλή αχαριστία. Τα δόντια σου αιχμηρά δεν είναι, μιας κι είσ' αόρατος στον κόσμο. Κρύα η ανάσα σου είναι μόνο. Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο. Απάτη οι πιο πολλές φιλίες- οι έρωτες μια σκέτη τρέλα! Χέι χο, χέι χο, τραγούδα χέι χο στο πράσινο το δέντρο, τη χαρά τραγούδα της ζωής μας!

19 Δεκεμβρίου 2001. Αργεντινή. Χιλιάδες ανθρώπων έχουν κατακλύσει την πλατεία Plaza de Mayo που βρίσκεται στην καρδιά της πρωτεύουσας, όχι πολύ μακριά από το Προεδρικό Μέγαρο, γύρω από το οποίο είναι παρατεταγμένες ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Οι δρόμοι της πόλης αντηχούν συνθήματα οργής και αγανάκτησης, ενάντια στην εξαθλίωση που είχαν επιφέρει από την αρχή της εφαρμογής τους τα προγράμματα του ΔΝΤ οδηγώντας στο βάθεμα της κρίσης και την χρεοκοπία: Ya basta! (Φτάνει πια!), Vaya con todos! (Να φύγουν όλοι!), Trabajo y dignidad! (Δουλειά και αξιοπρέπεια!). Ανάμεσα στο συγκε...