Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού δεν υπήρχε και δεν οικοδομείτο σοσιαλισμός. Και αυτό γιατί στον σοσιαλισμό δεν υπάρχουν εμπορευματοχρηματικές σχέσεις. Το κράτος απονεκρώνεται. Δημιουργείται και αναπτύσσεται κομμουνιστική συνείδηση. Αυτά ουσιαστικά δεν συνέβαιναν στον υπαρκτό σοσιαλισμό. Στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού υπήρχε ένας ιδιαίτερος κοινωνικός σχηματισμός με δικές του παραγωγικές σχέσεις, με δικό του εποικοδόμημα, με ανταγωνιστικές τάξεις, (διευθύνουσα-εκτελούσα). Υπήρχε ένας αντιιμπεριαλιστικός - αντικαπιταλιστικός σχηματισμός...

...Προειδοποιούμε τον αναγνώστη ότι στο παρόν βιβλίο θα διαβάσει για κάποιες χοντροκομμένες πλαστογραφίες και νοθεύσεις της ιστορίας, που για πολλούς αιώνες εμφανίζονταν ως απόλυτες αλήθειες τόσο από το Ιερατείο όσο και από την άρχουσα τάξη (που πολύ τη βολεύει η υιοθέτηση τέτοιων απόψεων όπως θα δούμε στα κατ' ιδίαν κεφάλαια). Πιστεύουμε ότι κλονίζουμε κάπως τον κατά τη γνώμη μας ψευδεπίγραφο ισχυρισμό για ύπαρξη "ελληνοχριστιανικού πολιτισμού" ("Θρησκεία, Πατρίς, Οικογένεια" του Μεταξά, "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών" του Παπαδόπουλου). Έτσι γίνεται φανερό ότι το παρόν βιβλίο...

Ένα σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας μας πραγματεύεται αυτό το βιβλίο, την ίδρυση του Ελληνικού λαικού απελευθερωτικού ναυτικού, του ΕΛΑΝ, και ο πιο κατάλληλος να μας μιλήσει για το θέμα αυτό δεν είναι άλλος από τον αντάρτη που πρωτοστάτησε στην ίδρυσή του και υπήρξε και ο αρχηγός του. Μια από τις σημαντικότερες μορφές του αντάρτικου, ο καπετάν Ζαχαριάς, μας μιλάει για την πορεία του στο αντάρτικο, την απόφαση για την ίδρυση του ΕΛΑΝ και για όσα ακολούθησαν την απελευθέρωση της χώρας μας και την εν συνεχεία υποδούλωσή της και πάλι στους Άγγλους και στους Αμερικανούς...

To "Φτιάξε την δυστυχία σου μόνος σου" είναι κείμενο χιουμοριστικό μεν, σοβαρότατο δε, και πρόκειται για ένα "εγχειρίδιο της δυστυχίας"(!) που έγινε, εκτός από τα πανεπιστήμια της Αμερικής, μπεστ-σέλλερ στην Ιταλία και Γαλλία. Ανήκει στην εποχή του παροξυσμού των εγχειρίδιων όπως: Φτιάξε το αυτοκίνητο μόνος σου, φτιάξε τους φίλους σου κ.ά. Η Δυστυχία, κατά τον Πωλ Βατζλάβικ, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την εμπιστεύεσαι στην ιδιωτική πρωτοβουλία. Χρειάζεται κρατική παρέμβαση, λέει ο συγγραφέας. Παράλληλα όμως κινείται και στο ατομικιστικό επίπεδο. "Συν Αθηνά και χείρα κ...

Τότε, εμείς μετρούσαμε τις στιγμές της ζωής απ' το ρολόι του χρόνου, αγκαλιά με τα κελιά του θανάτου, δοκιμάζαμε την αντοχή της ψυχής και της πίστης αντάμα, στα σίδερα και στο χρόνο, ώσπου να ξημερώσει...

"Η εκμετάλλευση του Βερολίνου ως πόλης - σύνορο ήταν ανέκαθεν μια σταθερά της αμερικανικής μεταπολεμικής πολιτικής. Προφανώς, μια ειρήνευση με τη Ρωσία θα μετακινήσει αυτό το παιχνίδι προς την Ιερουσαλήμ, πόλη - σύνορο του "χριστιανικού έθνους". Η σύγκρουση ανάμεσα στον Αβελάρδο και τον Βενάρδο είναι και πάλι στην επικαιρότητα, μόνο που τώρα οι απαντήσεις είναι εκ των προτέρων γνωστές και μόνον οι ανόητοι συναρπάζονται." "Αγριότητα, βαρβαρότητα και πολιτισμός" (1963) Ο μεγάλος Δανός καλλιτέχνης και φιλόσοφος Άσγκερ Γιορν (1914-1973), ένας από τους πιο ευαίσθητους δέκτες κ...

Στην τέχνη και τη απόλυτη εικαστική αλήθεια στην οποία εντάσσεται η ζωγραφική της Όλγας Τρικοπούλου- Κυριακοπούλου γράφονται εντονότατα σημάδια μιας εικαστικής μεταφοράς και μιας ανεστραμμένης συνάρτησης. Οι δυνάμεις που δημιουργεί η συγκεκριμένη τεχνική με τις περαστικές παρουσίες -απουσίες, τις μορφές των γυναικών, τις φιγούρες που κινούνται στο άυλο σχήμα ευπρόσδεκτα και καταλυτικά δίνουν την ουσιαστική οντότητα που διεκδικεί η αναπαράσταση. Στα έργα της καλλιτέχνιδας υπάρχει μια αμιγής εξπρεσιονιστική γραμμή και έκφραση. Η υπαινικτική απόδοση του χώρου σε αντιδιαστολή π...

Ένα βιβλίο εμβόλιο για τα κακώς κείμενα της κοινωνία μας και τα κακά κείμενα της λογοτεχνίας μας.

[...] Κι αυτός ο σιωπηλός, ο σεμνός, ο τσαλακωμένος άνθρωπος είναι πραγματικά ο γερο-Σβέικ, ο καλός στρατιώτης Σβέικ, παλικάρι, σωστός ήρωας, που κάποτε τον καιρό της αυστριακής κυριαρχίας, μιλούσανε γι'αυτόν όλοι οι υπήκοοι του τσέχικου βασιλείου και που η δόξα του δε θα σβήσει ούτε και τώρα που έχουμε δημοκρατία [...]