Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Η παρούσα Ανθολογία είναι αποτέλεσμα της διαδικτυακής επαφής και "φιλίας" κάποιων ανθρώπων που, στην ηλεκτρονική εποχή, επιμένουν να υπερασπίζονται την ποιητική δημιουργία και να μεταφέρουν ποιήματα από το τυπωμένο χαρτί στην άυλη αυλή των θαυμάτων στο διαδίκτυο. Πρόκειται για Ανθολογία Ποιημάτων και όχι ποιητών. Αναντιρρήτως δεν ανταποκρίνεται καθόλου στη λογική της γραμματολογίας. Θα λέγαμε με παρρησία ότι δεν είναι καν ανθολογία, αλλά μία τεράστια ανθοδέσμη φτιαγμένη από εκατοντάδες ξεχωριστά άνθη που μάζεψε με ευαισθησία ο ανθολόγος για να στολίζει καθημερινά το βλέμμα...

Το βιβλίο αυτό, που κρατάει ο αναγνώστης, είναι αναγνωστικό - αναγνωστικό με την πρωτοταγή σημασία του όρου: σύνολο δειγματικών αναγνωσμάτων. Διακόσια ένα ποιήματα υπερρεαλιστικής αύρας προσφέρονται στον αναγνώστη για "ανάγνωση". Τα συντριπτικώς περισσότερα υπογράφονται από ποιητές που εντάσσονται (η κάποια χρονική στιγμή είχαν προσχωρήσει) στο διεθνές υπερρεαλιστικό κίνημα. Απαντώνται, όμως, και μερικά ποιήματα γραμμένα από μη ακραιφνείς υπερρεαλιστές - ποιήματα που έχουν πάντως άρωμα υπερρεαλιστικό. Γνώμη του υπογραφόμενου είναι ότι ο υπερρεαλισμός αφορά δυνητικώς τους πά...

Κάτι θαρρείς και λιγοστεύει στον αέρα, κάτι αφαιρείται από τα σωματίδιά του, όταν η ανάσα ενός ανθρώπου παύει να θολώνει το κρύσταλλο της ζωής. Τότε ο λόγος, παρ’ όλες τις εξαγγελίες και τις πλείστες διαβεβαιώσεις περί των ανατρεπτικών του ιδιοτήτων, αποδεικνύεται ελάχιστα ισχυρός -ανίκανος θα λέγαμε- να θέσει σε λειτουργία την πλέον αναγκαία και ανακουφιστική του ιδιότητα, την παραμυθητική. Οι καλές προθέσεις απλώς προθέσεις παραμένουν και η απώλεια θεόρατο βουνό αδιαπέραστο. Κάποτε όμως συμβαίνει αυτός που αναχωρεί να είναι ποιητής. Και τότε σημειώνεται η μία και μοναδική...

Στην ανθολογία αυτή περιλαμβάνονται οι σημαντικότεροι ποιητές της Ανδαλουσίας που εμφανίστηκαν στα ισπανικά γράμματα από τα τέλη της δεκαετίας του '60 μέχρι σήμερα. Στόχος του τόμου είναι να προσφερθεί στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό, σε μια δίγλωσση έκδοση, μια όσο το δυνατόν πληρέστερη εικόνα που πανοράματος των ζώντων Ισπανών ποιητών.

Τα κριτικά δοκίμια του παρόντος τόμου, γραμμένα κατά καιρούς με διάφορες αφορμές (αφιερώματα περιοδικών και παρουσιάσεις βιβλίων) επιχειρούν να φωτίσουν πτυχές του έργου 12 ποιητών και ποιητριών που το μόνο τους κοινό είναι η πόλη της Θεσσαλονίκης, ως τόπος όπου ζουν ή έζησαν για πολλά χρόνια. Η συνάντησή τους στις σελίδες αυτού του βιβλίου δίνει το στίγμα της γραφής τους και λαμβάνει χώρα "στους πίσω κήπους μίας λέξης" καθώς εκεί διενεργείται μια ιδιότυπη ανάκριση, μήπως και αποκαλυφθεί η καταγωγή των λάμψεων μα και της στάχτης που πάντα θα εξέχει απ' τα χαρτιά του ποιητή...

Στο Αργοστόλι μετά τους τρεις καταστροφικούς σεισμούς τον Αύγουστο του 1953 η ισορροπία της ιστορίας των κατοίκων διαταράσσεται. Άλλοι χάνουν τη ζωή τους, άλλοι μεταναστεύουν. Οι περισσότεροι όμως μένουν στον τόπο τους και εκεί παλεύουν με τα προαιώνια τρωκτικά της ανθρώπινης ψυχής. Η συνθήκη και οι συγκυρίες, η φτώχεια, ο εαυτός τους, τα πάθη και τα λάθη τους, ο έρωτας, η ανοχή, η αντοχή, η πρόκληση. Όλα απέναντί τους, για να τους ενώνουν ή να τους διχάζουν. Σκόρσο! Στη δίνη του ένα τσούρμο άνθρωποι από τους λιγότερο ευνοημένους ψάχνουν τη σωτηρία στη συλλογική προσπάθεια...

Το βιβλιο αυτό έχει να κάνει με κάποια πολύ συνηθισμένα φαινόμενα της καθημερινής ζωής και των σχέσεών μας. Συγκεκριμένα, υπάρχουν φορές που ξεκινούμε θέλοντας να πάμε προς τα "εκεί", αλλά τελικά, χωρίς καλά-καλά να καταλάβουμε πώς έγινε βρισκόμαστε αλλού. Σαν να φιλοξενούμε έναν ξένο στα σκοτεινά υπόγεια του ιδίου μας του σπιτιού, ο οποίος είναι ικανός να επιδρά στη ζωή μας.

Οι δομές πρώτης σχολικής εκπαίδευσης αποτελούν ένα πλούσιο περιβάλλον κοινωνικών ανταλλαγών όπου μέσα από παιγνιώδεις και βιωματικές δραστηριότητες δίνεται η δυνατότητα πολυάριθμων αλληλεπιδράσεων για μεγάλο χρονικό διάστημα στη διάρκεια τόσο των ελεύθερων δραστηριοτήτων όσο και του διαλείμματος. Ο αυξημένος χρόνος έκθεσης των παιδιών, κυρίως προσχολικής ηλικίας, σε αλληλεπιδράσεις αυξάνει αναλογικά την πιθανότητα να συναφθούν πολλαπλές θετικές ή αρνητικές σχέσεις. Στη διάρκεια της πρώτης σχολικής ηλικίας διαμορφώνονται οι πρώτες φιλικές σχέσεις, παρατηρούνται οι πρώτες συγ...

Αν εξετάσουμε διαχρονικά την πολιτική συμπεριφορά της πόλης, θα μπορούσαμε να την παρομοιάσουμε με τις μαύρες τρύπες.Όπως αυτές απορροφούν κάθε τι στο χώρο του διαστήματος, χωρίς να εξετάζουν τι είναι αυτόπου απορροφούν, έτσι και η Θεσσαλονίκη έγινε χώρος επαναστάσεων, δικτατοριών, δολοφονιών και αναμετρήσεων. Μέσα της στηρίχτηκαν και πραγματοποιήθηκαν, κατά καιρούς, πολλά διαφορετικά και αντιφατικά μεταξύ τους γεγονότα.

Συμμετέχουν Στην Ποίηση: Κούλα Αδαλόγλου, Φανή Αθανασιάδου, Ρούλα Αλαβέρα, Γιώργος Αλισάνογλου, Μυρτώ Αναγνωστοπούλου, Παναγιώτης Αργυρόπουλος, Μαρία Αρχιμανδρίτου, Αναστασία Γκίτση, Παναγιώτης Δόικος, Καλλιόπη Εξάρχου, Θεοφάνης Ζβες, Βασίλης Ιωαννίδης, Χ.Δ. Καλαϊτζής, Θόδωρος Καλαμπούκας, Βικτωρία Καπλάνη, Γιάννης Καρατζόγλου, Μαρία Καρδάτου, Κατερίνα Καριζώνη, Μαρία Κέντρου-Αγαθοπούλου, Έλσα Κορνέτη, Κατερίνα Κούσουλα, Άννυ Κουτροκόη, Χλόη Κουτσουμπέλη, Δημήτρης Λαμπρέλλης, Εύα Λιάρου-Αργυρή, Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου, Θανάσης Μαρκόπουλος, Ελένη Μερκενίδου, Γιώργος Μ...

Η κυριαρχία της Φιλοσοφίας πάνω στην Ποίηση επιβλήθηκε από την εποχή του Πλάτωνα, αναγνωρίζοντας στην πρώτη την κατοχή της Αλήθειας και την παιδευτική ικανότητα, υποβιβάζοντας τη δεύτερη σε μιμητική πράξη και προσδιορίζοντας τη διάσταση των δύο πεδίων του λόγου μέχρι τους νεότερους χρόνους. Η σχέση αυτή, ωστόσο, από τον 18ο αιώνα, αρχίζει να εξελίσσεται σε σύγκλιση, καταλύοντας την παραδοσιακή διάκριση. Παρά τον διαφορετικό τρόπο αναζήτησης και λεκτικής μορφοποίησης της Αλήθειας, Ποίηση και Φιλοσοφία συναντώνται στο εγχείρημα ανάκτησης ενός λέγειν πλήρους νοήματος, με τους...

ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ Μοιάζεις σαν χάραμα καθώς πληγώνεις την ψυχή σου, βλέπεις τριγύρω σου μονάχα μοναξιά κι όταν μπορείς αλλάζεις μόνο τη μορφή σου, μα η ζωή σου μόνη πια δε σου μιλά. Μοιάζεις σαν έρωτας καθώς κουρνιάζεις στη γωνιά σου, κοιτάς παράθυρα που κλείνουν μοναχά κι όταν τα βλέμματα κλειδώνουν τα όνειρά σου, τότε κι οι ελπίδες σου ανάβουν σαν κεριά. Σκοτάδι έπεσε κι ο λογισμός στου δέντρου τη σκιά κυλά, σκέψεις τρελές σε μέρες πονηρές, θαύματα ψάχνουν οι ψυχές. Ξέρω, αγάπη μου, μην κλαις. Θα ’ρθουν για μας μέρες γλυκές, σου το ’χω πει πολλέ...