Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μέσα στην έρημο ζούσε το μεγάλο δέντρο· αψηλό, αγέρωχο, να μετρά το χρόνο, να δροσίζει στη σκιά του τα καραβάνια -και να περιμένει... Απ' την κορφή του, ψηλή σα μάτι φάρου, κοιτούσε τον κόσμο, τους λιγοστούς ανθρώπους και περίμενε. Κι είχε ξεχάσει πια τι 'ταν αυτό που πάσχιζε να ξακρίνει στον αναλλοιωμένο ορίζοντα. Ώσπου έφτασε κείνη η μέρα του θρύλου, και τότε το δέντρο κατάλαβε... θυμήθηκε. Κι άρχισε να παίζει, καθώς υποκλινόταν, τη μουσική του, μια μουσική φκιαγμένη γι' αυτιά θεϊκά, καθώς υποκλινόταν σ' Εκείνο το παιδί που μάζευε τον καρπό του.

Ο Marcello Argilli στις επτά ενότητες του βιβλίου αυτού συναρπάζει για μια ακόμα φορά με παραμύθια που μιλούν για τον ίδιο τους τον εαυτό, για γεωγραφία, διακοπές, το χρόνο που ορίζει το σύμπαν, την τηλεόραση που έχει εισβάλει στη ζωή μας, ακόμα και για τη γλώσσα, αυτό το όργανο επικοινωνίας των ανθρώπων που τόσο συχνά στις μέρες μας αποτελεί αντικείμενο συζητήσεων. Θέματα σύγχρονα αλλά και πρωτότυπα, που έγιναν ιστορίες ευρηματικές και γεμάτες μηνύματα.

Είναι φορές που η θύμηση μοναχά μιανής ιτιάς, που λες και καθρεφτίζει τα ήσυχα νερά της λίμνης, σου φέρνει στην καρδιά πρώτα έναν πόνο, κάτι σα φούσκωμα, και στο μυαλό, μετά, θύμησες από τις πιο γλυκές σου μέρες -ολόκληρο κόσμο σου κουβανά: ένα γέρο χωρατατζή, μια γάτα μες στη μαργιολιά, μια κασετίνα που κρύβει στα γρανάζια της όλες τις μουσικές του κόσμου... Είναι φορές που, μες στο καταχείμωνο -σκέψου τα όλα κουκουλωμένα απ' το χιόνι-, λες, "Μα ναι, μα ναι -κάτ' απ' το λευκό στρώμα, άλλο δεν κρύβεται, παρά το καλοκαίρι!"

Κατέχοντας τη γλώσσα, κατέχουμε τη γνώση του κόσμου, γιατί η γλώσσα είναι ο "οίκος του πνεύματος" με "εστία" τη σκέψη. Κατέχοντας τη σκέψη, αποκτούμε ατομική και ιστορική συνείδηση, το βασικότατο βήμα για την παρουσία μας μέσα στην ιστορική συνέχεια και συνέπεια των πράξεών μας, τη σύνθεση όλων όσων υπάρχουν γύρω μας. Τότε ο άνθρωπος εν-νοείται ως ύπαρξη, ως πνευματική και ηθική οντότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος πρέπει να συμμετέχει σ' ένα συνεχές "διαλεκτικό παιχνίδι" εννοιών και σκέψεων, όρων και προβληματισμών. Αυτό λοιπόν το σκοπό φιλοδοξεί να ικανοποιήσει το...

Ένας επισκέπτης στο καταφύγιο των "Μ. 7" πάνω στο δέντρο τους βάζει στα ίχνη των κλεφτών. Αλλά πρώτ' απ' όλα θα πρέπει ν' ασχοληθούν με κάτι περίεργες ενδείξεις...

Μεσολόγγι: στεριά και θάλασσα. Ήλιος και φεγγάρι. Οι ψαράδες τρυγούν τα νερά καθώς τ' αστέρια τους νανουρίζουν. Μέσα σ' όλους τους, κάποιοι ξεχωρίζουν. Άλλος για το καλαμπούρι του, άλλος για τον πόνο του, άλλος για τον έρωτά του. Κι έν' αγόρι, ψαράς για ένα καλοκαίρι, ψάχνοντας μέσα στα δίχτυα για ψάρια, ψάχνει και μες στο ημερολόγιο της αγαπημένης του, για την ψυχή της... Τούτο το καλοκαίρι θα 'ναι μακρύ, πικρό και καυτό. Αλλά κι ένα καλοκαίρι μαθητείας - στη μοναξιά, την αγάπη και τη φιλία.

Παραμονή Πρωτοχρονιάς ο Άι-Βασίλης συναντιέται μ' ένα θεότρελο και πεινασμένο λύκο. Κι εκείνος νομίζει ότι έχει απέναντί του μια μεγάλη Κοκκινοσκουφίτσα. Τι θα γίνει άραγε στη συνέχεια; Και τα παιχνίδια πώς θα φτάσουν έγκαιρα στον προορισμό τους;

Ο Φατ-Φρουμός, κείνος που τόνε γέννησαν τα δάκρυα, δεν είναι ένα βασιλόπουλο σαν και τ' άλλα του καιρού του. Δεν ψηλώνει όπως ένα φυσιολογικό παιδί, μήτε παίζει τα παιχνίδια των συνομηλίκων του. Ο Φατ-Φρουμός τρανεύει και γιγαντώνει, και σύντομα σχεδόν κανείς δε μπορεί να τα βάλει μαζί του και να τον νικήσει -σχεδόν κανείς... Γιατί οι δυνάμεις της σκοτεινής μαγείας είναι τεράστιες, υπερφυσικές, κι όταν ο Δακρυγέννητος χιμήξει καταπάνω της, ακόμα κι αυτουνού το ατσάλινο κορμί θα υποταχτεί. Μα μένει υποταγμένο το σώμα, όσο τούτο τον κόσμο διαφεντεύει η αγάπη; Ο Φατ-Φρουμός λέ...

Ο θείος Ορέστης, ένας συμπαθητικός τρελόγερος διασκεδάζει τα παιδιά με τις ιστορίες του, τις γκάφες και τα παθήματά του.