Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

Μια μελέτη για τον σπουδαίο ρόλο που έπαιξαν οι Ελληνίδες δασκάλες στη Μ. Ασία, την Πόλη και την Αν. Θράκη. Η συγγραφέας αναφέρεται στις μορφωμένες δασκάλες, σ' αυτές που ήταν απόφοιτες του Αρσακείου και σε άλλες, που είχαν βγάλει παρθεναγωγεία και διδασκαλεία αλλού, κυρίως στη Σμύρνη ή στην Πόλη. Με συγκίνηση προσεγγίζει όλες αυτές τις νεαρές δασκάλες, θαυμάζοντας το κουράγιο και τον ηρωισμό τους. Αναφέρονται οι δύσκολες συνθήκες του ταξιδιού και της διαβίωσής τους, μακριά απ' τα σπίτια τους και τους δικούς τους ανθρώπους. Με πόσο θάρρος κι αποφασιστικότητα ξεκινούσαν...

"...Μετά από ένα χρόνο περίπου, νοικιάσαμε ένα εξαιρετικό σπίτι. Στην οδό Ιπποκράτους και Φαναριωτών, μια διώροφη μονοκατοικία που 'μοιαζε με πύργο μεσαιωνικό, γιατί στην κάτω γωνιά είχε έναν πυργίσκο. Αυτός ο πυργίσκος και ένα τεράστιο υπόγειο με απέραντες ντουλάπες γύρω-γύρω που κλείνανε με συρταρωτές πόρτες, όπως τα φορτηγά βαγόνια των τραίνων, μας παρηγόρησαν εμάς, τα παιδιά, για την απώλεια της αυλής. Κρίμα που δεν το διατήρησαν, ένα τόσο ωραίο σπίτι. Έγινε, όπως και τόσα άλλα πανέμορφα σπίτια, πολυώροφη πολυκατοικία..."

Υπάρχει κάπου, σε έναν τόπο έξω από τον χρόνο ένα απάτητο λιβάδι με μαργαρίτες. Πάνω σε τούτη την ανοιξιάτικη χλόη ξάπλωσε κάποτε ένα κορίτσι. Ανάμεσα σε δύο κόκκινες παπαρούνες. Και ονειρεύτηκε έναν καλύτερο κόσμο. Πήρε μετά μολύβι και χαρτί, τον σχεδίασε και τον καρφίτσωσε στην καρδιά και τα μάτια. Για να ΄χει πάντα άνοιξη.

Η νεαρή Κυπριωτοπούλα Φαίδρα έρχεται για σπουδές στην Αθήνα αμέσως μετά τα γεγονότα της Κύπρου το 1974. Το καλοκαίρι που προηγήθηκε έζησε την τουρκική εισβολή στην πόλη της, την Αμμόχωστο, και τον ξεριζωμό από τα πάτρια εδάφη. Οι μνήμες, νωπές και τραυματικές, επιστρέφουν συνεχώς στον νου της, αλλά η κοπέλα προσπαθεί να προσαρμοστεί στην καινούργια της ζωή και να ριζώσει στη νέα πατρίδα. Η γνωριμία της με τον Βίκτωρα, φοιτητή της ιατρικής, φαίνεται να προδιαγράφει για τη Φαίδρα ένα όμορφο μέλλον, μολονότι εκείνη, αρχικά δεν είναι βέβαιη για τα αισθήματά της. Παράλληλα...

... Πρέπει να επιστρέψει η "Αιδώς" στην πολιτική συµπεριφορά. Πέρα από το κοµµατικό συµφέρον και τα µικροπολιτικά παζάρια, να µπουν στους κρατικούς θεσµούς πρόσωπα που δεν έχουν "ολιγαρχική" στάση. Πρόσωπα που να αγαπούν την πατρίδα, την Ελλάδα, πάνω από το ιδιωτικό τους συµφέρον. Θα 'πρεπε πριν ασκήσουν οποιοδήποτε πολιτικό δικαίωµα οι Πολιτικοί, να 'ναι υποχρεωµένοι να διαβάσουν Θουκυδίδη. Γεννημένος στην Αθήνα, ζει και εργάζεται μεταξύ Παρισιού και Αθήνας. Ποιητής και συγγραφέας, ζωγράφος και performer γράφει ήδη από το 1982 άρθρα και δοκίμια για τα περιοδικά και τ...

....Ο δημοσιογράφος ήταν τόσο βαθειά σοκαρισμένος από αυτό καθαυτό, το τελείως ανίκανο για ερμηνεία γεγονός που αντίκρυσαν τα μάτια του, που όταν άρχισε να γκρεμίζεται το κράσπεδο κάτω από τα πόδια του, αντί να γαντζωθεί από το περβάζι του παραθύρου η έστω από την σαθρή κουρτίνα, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό σαν μια ενστικτώδικη παράκληση. Δεν ήξερε το περιεχόμενο της έκκλησης του δεν ήξερε ούτε καν τον αποδέκτη, δεν είχε όμως τίποτα άλλο αυτή την στιγμή με το μέρος του. Μπορούμε να υποθέσουμε πως οι μέχρι πρότινος αιτίες της ύπαρξης του, δηλώσανε σε...

Όταν οι αλήθειες τρομάζουν και τα όνειρα γίνονται μαρτύριο, τότε τα λάθη ξεκινούν για να φτάσουν σ' ένα μονοπάτι χωρίς τέρμα. Η Ελεονόρα μην μπορώντας να δεχθεί τις αλήθειες της ζωής της μπαίνει σ' έναν λαβύρινθο γεμάτο καθρέφτες, που αλλάζουν τη μορφή της συνεχώς. Ποια είναι; Ούτε εκείνη δεν γνωρίζει. Πνίγεται στους διαδρόμους του και χάνεται, μέχρι... που κάποτε ένας παραμυθένιος κόσμος παρουσιάζεται μπροστά της κι εκείνη θα θελήσει να τον κερδίσει με οποιοδήποτε τίμημα. Όρια δεν υπάρχουν. Ένα ασυγκράτητο πάθος για την υλοποίηση των προσδοκιών της αρχίζει. Κάποτε θα γρ...

Ένα μοναχικό κορίτσι στα τέλη της εφηβείας, φύση ανήσυχη με έντονη τάση για προβληματισμό και αναζητήσεις, ζει τις ταραγμένες μέρες του '73-'74 στην Κύπρο.Τα προσωπικά της προβλήματα συνυφαίνονται μ' αυτά της πατρίδας της, στον ουρανό της οποίας απειλητικά συσσωρεύονται τα σύννεφα, που ξεσπούν τελικά στη συμφορά του Ιούλη του 1974.Η ματιά της εκτείνεται από βαθειά προσωπική ώς ψυχρά αποστασιοποιημένη, καθώς προσπαθεί να τηρήσει τις ισορροπίες μέσα στη δίνη των συγκρουόμενων πολιτικών παθών, που απειλεί να συμπαρασύρει και τον πιο ψύχραιμο παρατηρητή.