Κοινότητα Αναγνωστών Βιβλίων - readers.gr

... Σε κάποια στιγµή, µια φρικιαστική στιγµή, µια στιγµή που έκανε την καρδιά του Δαβίδ να σταµατήσει, τα µάτια του να πεταχτούν από τις κόγχες τους και το κορµί του να µουδιάσει, είδε τον Εχούντ διαπερασµένο από δυο λόγχες και το κεφάλι του να πέφτει από τη σπάθα ενός Άραβα! Μια στιγµή! Μια στιγµή αιώνια και ο κόσµος έγινε κόκκινος. Αιµάτινα κόκκινος. Ένα φρικτό ουρλιαχτό βγήκε από τα στήθια του, σαν του πληγωµένου πάνθηρα και όρµησε µε τυφλή µανία, µε υψωµένο το σπαθί του, πάνω στον σωρό των αντιπάλων. Χτυπούσε και ούρλιαζε σαν φοβερό θεριό! Και ξαφνικά... µια γλυκιά ζεστ...

Οι λόγοι επλήθυναν, οι θεωρίες φουντώσανε αλλ' οι κοινωνίες μας δεν πάνε πολύ καλά... Και πολλοί λένε πως όταν πρόκειται για το κοινό Καλό (την Συνισταμένη του ατομικού Ήθους δηλαδή), μόνον το Παράδειγμα είναι ικανό να μας αλλάξει: Διότι διαθέτει πειστικότητα (πρόκειται για πράξεις, κι όχι για φλυαρίες) και λειτουργεί και ως Σύμβολον (βραχυκυκλώνοντας την τεράστια απόσταση ανάμεσα στο νοούμενον και στο υπάρχον). Θυμάστε όταν (παιδιά) βγαίναμε απ΄ τον κινηματογράφο, πώς ασυναίσθητα περπατούσαμε σαν τον πρωταγωνιστή· ή με πόσην τρυφερότητα κοιτούσαμε τους ανάπηρους με τη μα...

Λέμε συχνά πως ο άνθρωπος είναι νους και καρδιά, λογική και συναίσθημα. Κι είναι αυτά, σε μια θαυμαστή συνεργασία, που τον συγκροτούν και τον συγκρατούν. Κι είναι αυτά που, όταν συγκρούονται, τον διχάζουν και τον διαλύουν. Τα κείμενα της Νίνας Ιεροδιακόνου Κυριάκου, που εμφανίζεται στο χώρο των γραμμάτων με το λογοτεχνικό όνομα Αυγή Ροδίνη, αποτελούν ένα παρόμοιο αξεχώριστο σύμπλεγμα, καθώς αποκαλύπτονται στον αναγνώστη λυρικά, απολαυστικά, σαν ένα σώμα όπου ο νους τρέχει στα περασμένα και τρέφει την καρδιά με πλήθος από εικόνες, μυρωδιές, αγάπες, πίκρες κι απογοητεύσεις, γ...

Οι πρώτες εμφανίσεις του δεκαπεντασύλλαβου στη βυζαντινή ποίηση τοποθετούνται στον 10 αιώνα, στον Συμεών τον Μεταφραστή και τον Κωνσταντίνο Ζ' τον Πορφυρογέννητο. Συστηματικά χρησιμοποιήθηκε στα θρησκευτικά ποιήματα του Συμεών του Νέου Θεολόγου, στα τέλη του 10ου αιώνα. Πώς και πυρ υπάρχεις βλύζον, πώς και ύδωρ είς δροσίζον, πώς και καίεις και γλυκαίνεις, πώς φθοράν εξαφανίζεις; Πώς θεούς ποιείς ανθρώπους, πώς το σκότος φως εργάζη, πώς ανάγεις εκ του άδου, πώς θνητούς εξαφθαρτίζεις; Πώς προς φως το σκότος έλκεις, πώς την νύκτα περιδράσση, πώς καρδιάν περιλάμπεις, πώς με όλο...

Νίκο, "το δρόμο όπου διάλεξες προχώρα, κι αν κουραστείς, για λίγο ξαποστάσου, είναι ωραίο να μετράς αυτό που, δες, ξεπέρασες, δυνάμεις αποκτάς για τ' άγνωστο μπροστά σου". Νίκος Μπατσικανής

Τα κείμενα που αναφέρονται στη Φύση, στα Έργα του Ανθρώπου, στη Μυθολογία μας και στη Βίβλο, πηγάζουν από ερεθίσματα της ζωής. Είναι αναγνώσματα τριών έως δέκα τριών λεπτών. Προσεγγίσεις στιγμών και θεωρήσεις ζωής. Εκφέρουν ειρωνεία, με τάσεις σαρκασμού. Κάθε φορά, όμως, που ο σαρκασμός αναβαθμίζεται σε αυτοσαρκασμό, ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι έχει ανεβεί ένα επίπεδο γνώσης. Τα αρχέτυπα των διηγημάτων ανιχνεύονται στα βιβλία και στο διαδίκτυο. Μερικές φορές, όμως, οι καταστάσεις λειτουργούν αντιστρόφως. Οι αναγνώσεις δημιουργούν ερεθίσματα για γραφή. Το γράψιμό...

Μείζον Θέμα Νύχτα κι η θάλασσα χρώματα αλλάζει ταξιδεύω ώρες και σαν επιστρέφω, δυο περιστέρια ησυχάζουν στις λίγες ευωδιές, που φέρνει έξι ορόφους κάτω ο κήπος το ξημέρωμα. Γκρίζες στέγες στην απέραντη τσιμεντένια πόλη. Συντρίμμια σκοτωμένου ονείρου. Τα μάτια μου ορθάνοιχτα στο λυκαυγές την ώρα που το φεγγάρι αφήνει τις υγρές επιφάνειες. Σβήνω το φως και αναπάντεχα ακούγεται μακρύ συρτό γέλιο, για ό,τι φέρει η μέρα. Περίεργη αίσθηση προκαλεί τα πρωινά πουλιά που κράζουν απέναντι στη λεύκα. Χάος ολόφωτο η θύμηση στο πρωινό αγιάζι του απείρου. Τα όνειρα πα...

Προγονική εστία το Σουέζ, η πόλη που γαλούχησε τους γονείς μου, μα και τόσους άλλους Έλληνες Αιγυπτιώτες, έχει παρουσιαστεί ως προς την ελληνικότητα του στα πονήματα των Μαθητών του Γυμνασίου της Ελληνικής Κοινότητος Σουέζ "Σουέζ, η Αρσινόη των Πτολεμαίων" (1939) και του αγαπητού Γιώργου Κουάνη "Αναμνήσεις από την Ελληνική Παροικία Σουέζ και Πορτ-Τεουφίκ" (1998). Έτσι, το μικρό αυτό βιβλίο έρχεται να συμπληρώσει τα παραπάνω κείμενα ως απλό θυμητάρι ελληνικών στιγμών στο αγαπημένο μας Σουέζ, στιγμών μεγάλων και μικρών, μα σίγουρα αξέχαστων, στιγμών που ενώνουν ως τα σήμερα...

Στιγμές απ' τον σύγχρονο ευρωπαϊκό οικονομικό α-πολιτισμό, που γκρέμισε τα όνειρα και τις προσδοκίες των ανθρώπων και λεηλάτησε την καθημερινότητά τους. Η "Πόλη στον πάτο" είναι επανεκτίμηση και ξαναδούλεμα των κειμένων της παράστασης που παρουσιάστηκε από την "Άλλη Σκηνή" στο Θέατρο της Ημέρας. Αφαίρεση, πρόσθεση και επεξεργασία κειμένων, ώστε το έργο να εκφράζει απόλυτα τη σκληρή περίοδο της πτώχευσης και των μνημονίων.

Η περιήγηση τελείωσε και εγώ κρατάω στα χέρια μου δάφνη και ακακία, νερό, λάδι και σιτάρι της περιοχής. Κρατάω στη σκέψη μου την κύκνεια ιαχή της παρακμής τόσων ωραίων πραγμάτων των παλαιών ημερών. Σκέφτομαι την σκύλευση εκείνης της εποχής, τα πεδία των μαχών από θρεμμένα όρνια... Ακούω της καρδιάς μου τις φωνές και πορεύομαι. Οι γραμμές των βουνών σε ελλειπτικούς κύκλους, σε ανοιχτό πεδίο γεμάτο ζωή. Μικρό βουνό αλλά γεμάτο μυρουδιές, χρώματα και ήχους πολλούς, όπου πάνω τους ακουμπά η ηρεμία. Άγιο χώμα, θέλγητρα, φως ελπίδας... Σερνοδίπλωσε η μέρα με έναν αχό σα χάδι κ...

"Δεν αντέχω άλλο αυτή την τρέλα Αλέξανδρε, τόσα χρόνια χύνουμε ο ένας το αίμα του άλλου. Έχουν πεθάνει περισσότεροι άνδρες στους πολέμους ανάμεσά μας, απ' όσους σκότωσαν οι Πέρσες σε όλες τους τις εκστρατείες. Πόλεις ολόκληρες ερήμωσαν, χωριά πνίγηκαν στο αίμα, παιδιά και γυναίκες γνώρισαν τον θάνατο και την ατίμωση, ακόμη και ναοί των θεών βεβηλώθηκαν μέσα στη μανία και την τρέλα του πολέμου. Γιατί υπάρχει τόσο μίσος και τόσος φθόνος μεταξύ μας; Πότε θα σταματήσει αυτό;" Στο μυαλό του ένα σωρό όνειρα και ελπίδες, τον έκαναν να σκέφτεται πόσο πολύ είχε ανάγκη το τέλ...

Σ' ένα άτυπο Συνέδριο Θεωρητικής Φυσικής οργανωμένο από τον, πνευματικά ανήσυχο, εφοπλιστή Αλέξανδρο σε κάποιο νησί του Αιγαίου, επτά σύνεδροι προβληματίζονται σχετικά με τη δομή του Κόσμου. Ο εφοπλιστής και η γραμματεύς του Εύα παρακολουθούν με αγωνία τη σφοδρή σύγκρουση των απόψεων δυο διακεκριμένων πανεπιστημιακών καθηγητών μ' εκείνες τριών επαναστατών ερευνητών. Οι ανατροπές της θεωρούμενης ως τεκμηριωμένης γνώσης είναι συγκλονιστικές. Στο έργο αυτό εκτίθεται διαλεκτικά μια νέα Κοσμοαντίληψη, εντελώς αντίθετη προς την καθιερωμένη περιγραφή του φυσικού γίγνεσθαι, η...

"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΙΜΩΡΗΣΩ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΗΔΗ ΥΠΟΦΕΡΕΙ, ΜΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΗ ΒΟΗΘΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΩ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ. ΓΙ' ΑΥΤΟ, ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ ΧΑΡΙΖΩ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΣ" (ΙΗΣΟΥΣ) η πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα είναι η γιορτή της Ευσπλαχνίας!!! Η Ευσπλαχνία είναι η καλοσύνη του Θεού προς εμάς, κι εμείς πρέπει να έχουμε ευσπλαχνία στην καρδιά μας για να βοηθούμε τους άλλους, για να αντέχουμε αυτούς που μας ενοχλούν, για να έχουμε κατανόηση, για να παρηγορούμε αυτούς που υποφέρουν, γιατί ο Ιησούς είπε: "Όταν κάνεις κάτι καλό στους άλλους είναι σαν να το έ...

Υπερφιλόδοξη προσπάθεια του συγγραφέα να χωρέσει τις τραγωδίες της εξουσίας του Σαίξπηρ, την προβληµατική του Νονού και τη θεµατική του Truman show, σε ένα εγχείρηµα που αποδείχθηκε πολύ βαρύ για τις νεανικές του πλάτες (ήταν 25 χρονών όταν το έγραψε). Το έργο βρίθει από µεγαλοστοµίες και φανφάρες και πέφτει πολλές φορές στην παγίδα του κηρύγµατος και της ηθικολογίας. Ωστόσο όµως, και µόνο για την τόλµη του να καταπιαστεί µε ένα τόσο δύσκολο θέµα, σχεδόν ακατόρθωτο, απλησίαστο για οποιονδήποτε άλλον, µας φανερώνει ότι ο συγγραφέας προτιµάει τα βαθειά και να εξερευνεί δρόµου...

Στην Μακρόνησο, κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων συνέβη ένα πραγματικό θαύμα. Ένας άνθρωπος - ο Δημήτρης Τατάκης - μπόρεσε και άντεξε όρθιος και σακατεμένος από το ξύλο 33 μέρες και νύχτες. Ο συγγραφέας παίρνει αυτό το πραγματικό γεγονός και δημιουργεί ένα ιδιοφυές σε σύλληψη έργο, σύμβολο για κάθε καταπιεσμένο και αδικημένο. Σαν ένας δεξιοτέχνης μαέστρος επιβάλλεται, στην ορχήστρα και τη διευθύνει με απόλυτη πειθαρχία. Τα πάντα υπάρχουν και τα πάντα βρίσκονται στη θέση τους. Φόρμα και περιεχόμενο, ρεαλισμός και φαντασία, ιστορικότητα και ποιητική αδεία, μελωδία και απ...